A survey ofacute histopathological effects of silver nanoparticles on liver, kidney with blood cells during oral administration in male mice (Mus musculus

زمینه و هدف : امروزه با افزایش استفاده از نانوذرات نقره در محصولات مختلف از جمله محصولات مصرفی و پزشکی، بررسی سمیت نانوذرات نقره، برای امنیت استفاده کنندگان از این محصولات، لازم و ضروری می باشد. بعضی از مطالعات نشان می دهد که کبد و کلیه اندام اصلی برای تجمع و ذخیره این مواد می باشند. این مطالعه با هدف بررسی اثر خوراکی نانوذرات نقره بر بافت کبد ، کلیه و بررسی تغییرات در سلول های خونی در موش سفید آزمایشگاهی طراحی و اجرا شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی، 45 سر موش نر Balb/c) با وزن 3±2/24 گرم) به طور تصادفی در 3 گروه 15 تایی (تیمار1وتیمار2 و کنترل) مورد بررسی قرار گرفتند. درمان خوراکی با نانونقره روزانه در گروه تیمار1 با محلول ppm 20 و برای گروه تیمار2 با ppm 50 وگروه کنترل با همان مقدار آب مقطر تیمار شد. در روز های 2و7و14 نمونه گیری بافت از کبد و کلیه انجام شد. جهت بررسی های بافت شناسی از روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین استفاده شد. یافته ها : آسیب های وارد شده به کبد ، منجر به واکوئله شدن سیتوپلاسم سلول های کبدی همراه با دژنراسیون و نکروز برخی سلول ها و تجمع کانونی سلول های آماسی در کبد همراه با پرخونی می شود. آسیب های وارد شده به کلیه در موش های دریافت کننده ی نانوذرات نقره شامل پرخونی ، حضور سلولهای آماسی، نکروز سلولهای توبولی وگلومرونفریت کلیه می باشد. این یافته هانشان می دهد که استفاده از نانوذرات نقره در دوز بالاتر( ppm 50) باعث افزایش شدت ضایعات در بافت کبد وکلیه می شود. در بررسی شمارش گلبول های قرمز و اندازه گیری هموگلوبین و هماتوکریت تفاوت معنی داری میان گروه تیمار و کنترل مشاهده نشد اما تعداد گلبول های سفید در گروه تیمار (غلظت ppm50 ) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد(p<0.05). نتیجه گیری: این آزمایشات نشان داد که کبد و کلیه بافت هدف برای نانوذرات نقره می باشند و استفاده از نانوذرات نقره به صورت خوراکی باعث آسیب بافت کبد و کلیه موش ها می شود. این مطالعه نشان ‌داد که درمان خوراکی نانوذرات نقره باعث تغییرات قابل توجهی بر تعداد گلبول های سفید خون می شوند

Prevalence of Virulence Genes and Antibiotic Resistance Pattern in Enterococcus Faecalis Isolated from Urinary Tract Infection in Shahrekord, Iran

Background: This study aims to specify the antimicrobial resistance pattern and virulence genes of Enterococcus faecalis isolated from urinary tract infections in Shahrekord, Iran.Methods: Urine samples of 1000 people suspected of having urinary tract infections referred to Shahrekord medical diagnostic laboratories were examined. Biofilm assays were performed by microtiter plate test through reading the OD490. Polymerase Chain Reaction (PCR) was applied to study the virulence factors.Results:Enterococcus faecalis was detected in 60 samples. After performing microbiological tests, all samples were positive in the molecular analysis. Strong, moderate and weak biofilm reactions reported 66.67, 25, and 8.33 respectively. The most resistance reported to cotrimoxazole, vancomycin and amikacin and the lowest resistance to nitrofurantoin (8.33) was reported. Statistical analysis with Fisher's exact test showed a statistically significant relationship between biofilm production and resistance to cotrimoxazole, vancomycin and cefotaxime. Prevalence of efe A, ace, gel E, esp, cyl M, agg, cyl A and cyl B in strong biofilm formation isolates was reported 100, 87.5, 82, 62.5, 55, 37.5 25 and 22.5 respectively. There was a significant relationship between the frequency of efa A and strong biofilm reaction.Conclusions: The presence ofE. faecalis strains resistant to co-trimoxazole and vancomycin and present of some virulence factors is alarming the researchers. Since antibiotic resistance genes are probably transmitted among enterococci, and Staphylococci, controlling infections made by enterococci as well as the appropriate administration of antibiotics could treat the nosocomial infections effectivel