Short-term antihypertensive efficacy of perindopril according to clinical profile of 3,188 patients: A meta-analysis

Background: Perindopril, a long-acting angiotensin converting enzyme-inhibitor, reduces incidence of cardiovascular end points in a wide range of patients. This effect depends on both the antihypertensive and blood pressure lowering unrelated effects. The aim of the study was to check the possible influence of patients' clinical profile on the antihypertensive efficacy of perindopril. Methods: A meta-analysis of individual data of hypertensive patients enrolled in five open studies tested the efficacy and safety of perindopril over a 12-week treatment period. Results: We included data of 3,188 men (39%) and women, aged on average 53 years, whose baseline systolic/diastolic blood pressure averaged 163/99 mm Hg and on average declined by 27/17 mm Hg. Mean duration of hypertension was five years, and 34% of patients had prior cardiovascular complications. We found no difference in the antihypertensive effect of perindopril in patients with complicated vs non-complicated hypertension (DSBP 0.05, 95%CI: -1.5 to 1.6 mm Hg, p = 0.95), in older vs younger patients (DSBP 2.4, 95%CI: -3.2 to 7.9 mm Hg, p = 0.41), in men vs women (DSBP -1.43, 95%CI: -3.4 to 0.5, p = 0.15), and in patients with long-lasting vs shorter duration of hypertension (DSBP 0.0, 95%CI: -1.0 to 1.0 mm Hg, p = 1.0). The antihypertensive effect of perindopril was stronger in patients with greater (≥ 160 mm Hg) systolic blood pressure (DSBP 12.3, 95%CI: 5.5 to 19.0, p = 0.0004). The effect on diastolic blood pressure tended to be greater in younger patients (DDBP -0.63, 95%CI: -1.2 to -0.02 mm Hg, p = 0.04). Conclusions: Perindopril is an effective antihypertensive medication. Seems not to be adversely affected by the clinical profile of the patient. (Cardiol J 2010; 17, 3: 259-266

Trends for beta-blockers use in a large cohort of Polish hypertensive patients — Pol-Fokus Study

Background Beta-blockers remain one of the most frequently prescribed antihypertensive drug classes. The aim of the analysis was to evaluate characteristics of patients treated with beta-blockers and factors associated with the treatment of beta-blockers. Material and methods We analysed the data from the large cross-sectional study evaluating 12,375 patients treated for hypertension for at least one year. Results Overall, 7080 patients (57.2% of the whole group) were treated with beta-blockers. The rate of use of beta-blockers was higher in patients with diabetes (62.9 vs 55.6%), coronary artery disease (72.2 vs 46.4%), previous myocardial infarction (82.3 vs 54.1%), heart failure (73.1 vs 53.3%) and arrhythmias (73.1 vs 51.1%) than in patients without those conditions (all comparisons p < 0.001). Beta-blockers were used less frequently among patients with asthma/COPD than without asthma/COPD (54.0 vs 58.0%; p = 0.017). In patients aged 40 years and less, the compelling indications for these agents were found only in 21.7% of patients. In patients aged 40–65 years, none of compelling indications was found in 41.3% of patients. In patients 65 years or more, the most frequent compelling indications were coronary artery disease, previous myocardial infarction and heart failure, which were present in 70.1% of patients. Conclusions High utilization rate of beta-blockers in patients with hypertension, only second to renin-angiotensin blockers, has been shown. In middle age and, especially, in older patients it might reflect high cardiovascular burden of those patients, including coexistence of established cardiac disease. In younger patients beta-blockers are used more frequently with none of the compelling indications present

Sleep disorders and hypertension

Badania nad patogenezą chorób układu krążenia oraz powikłań sercowo-naczyniowych innych schorzeń, przede wszystkim cukrzycy oraz innych składowych zespołu metabolicznego, dostarczają nowych informacji na temat potencjalnych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, mogących mieć znaczenie w praktyce klinicznej. Szczególnie intensywne badania dotyczą nadciśnienia tętniczego oraz cukrzycy typu 2. Postulowany jest wpływ zaburzeń snu na rozwój oraz występowanie powikłań sercowo-naczyniowych w tych chorobach. Do najczęściej występujących w tych populacjach zaburzeń snu należą obturacyjny bezdech podczas snu oraz bezsenność. Podkreśla się również znaczenie ograniczenia czasu snu związanego ze stylem życia. Obturacyjny bezdech podczas snu jest silnym i niezależnym czynnikiem rozwoju nadciśnienia tętniczego wtórnego, stanowiąc jednocześnie jego potencjalnie odwracalną przyczynę. Współistnieje on również często z otyłością i zespołem metabolicznym. Udowodniono wpływ bezsenności na rozwój nadciśnienia tętniczego oraz jego powikłań narządowych. Wydaje się, że cechą łączącą patogenetycznie wpływ zaburzeń snu na rozwój nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, otyłości i zespołu metabolicznego jest nadmierna aktywacja układu współczulnego. Konieczne są jednak dalsze badania kliniczne dla uzasadanienia tej hipotezy. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 5, strony 411-419.Research on pathogenesis of cardiovascular diseases and cardiovascular complications of other pathologies, mainly diabetes mellitus and other components of metabolic syndrome, deliver new data on potential cardiovascular risk factors which may be relevant in clinical practice. Particularly intensive research is focused on hypertension and diabetes mellitus type 2. It is postulated that sleep disorders might be significant in development of these diseases as well as their cardiovascular complications. One of the most frequent sleep disorders in general population are: obstructive sleep apnea, insomnia and sleep time reduction. Obstructive sleep apnea is a strong and independent risk factor for secondary hypertension, however it is a potentially reversible pathology. Obstructive sleep apnea also co-exists with obesity and metabolic syndrome. Reduction of total sleep time below 7 hours is strongly correlated with the risk for obesity, diabetes mellitus and hypertension. It is worth to be noticed that the same relation has been observed for elongation of total sleep time over 8 hours. It has been also proven that insomnia is correlated with hypertension and its organic complications. Hyperactivation of symphatetic system seems to be a pathogenetic link between sleep disorders and development of hypertension, diabetes mellitus, obesity and metabolic syndrome. These issues need further research to explain existing ambiguities and confirm pathogenetic relations already shown. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 5, pages 411-419

Blood Pressure Variability, Metabolic Profile and Target Organ Damage in Patients with Essential Hypertension

Cel pracy Próba określenia powiązań między ciśnieniem tętniczym krwi, jego zmiennością a profilem metabolicznym i zmianami narządowymi u chorych z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody Badanie przeprowadzono u 71 mężczyzn z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym łagodnym i umiarkowanym w wieku 20–60 lat. U wszystkich badanych wykonano 24-godzinną automatyczną rejestrację ciśnienia (ABPM). Ocena zmian narządowych obejmowała badanie echograficzne, ultrasonograficzne badanie tętnic szyjnych i ocenę dobowego wydalania albumin z moczem. Oznaczono stężenie lipidów we krwi, cholesterolu całkowitego (TC), cholesterolu frakcji HDL i LDL, triglicerydów (TG) oraz glukozy i insuliny na czczo, a także po 1 i 2 godzinach od obciążenia glukozą (INS 0, INS 1, INS 2). Wyniki Grupę arbitralnie podzielono według stężenia INS 0 – 12 j.m./ml i 25 j.m./ml oraz INS 1 poniżej i powyżej średniej (102,1 j.m./ml). Chorzy z INS 0 powyżej 12 j.m./ml charakteryzowali się wyższym wskaźnikiem masy ciała (BMI), większym wymiarem lewej komory w rozkurczu (LVIDD) oraz większą masą lewej komory (LVM). Spadek nocny ciśnienia rozkurczowego był w tej grupie niższy. W grupie z INS 0 powyżej 25 j.m./ml stwierdzono większe BMI oraz wyższe wartości odchyleń standardowych ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w nocy. Chorzy ze stężeniem INS 1 przekraczającym średnią charakteryzowali się większym odchyleniem standardowym ciśnienia rozkurczowego w ciągu dnia oraz większym BMI. U chorych z mikroalbuminurią stwierdzono wyższe wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego oraz mniejszy spadek nocny ciśnienia rozkurczowego. W ocenie niezależnych czynników ryzyka rozwoju powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego wykorzystano metodę regresji logistycznej. Zarówno INS 0, jak i INS 1, cholesterol całkowity, frakcji LDL, niskie stężenie cholesterolu frakcji HDL oraz wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego wydają się być niezależnymi czynnikami ryzyka przerostu błony środkowej i wewnętrznej tętnic (IMT). Ryzyko wystąpienia mikroalbuminurii wiąże się z wartościami ciśnienia skurczowego w ciągu dnia i odchylenia standardowego ciśnienia skurczowego w nocy. Wnioski: Chorzy z wyższymi stężeniami insuliny, w porównaniu z pacjentami ze stężeniami niższymi, charakteryzują się większą zmiennością ciśnienia w godzinach nocnych, mniejszym spadkiem nocnym ciśnienia rozkurczowego oraz bardziej zaawansowanymi zmianami narządowymi. U chorych z nadciśnieniem łagodnym i umiarkowanym oraz mikroalbuminurią stwierdza się wyższe wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego oraz niższy spadek nocny ciśnienia rozkurczowego. Czynnikami ryzyka powikłań naczyniowych są: hiperinsulinemia, podwyższone stężenie cholesterolu całkowitego i frakcji LDL, obniżone stężenie cholesterolu frakcji HDL, wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w ABPM oraz zmienność ciśnienia skurczowego w godzinach nocnych. Czynnikiem ryzyka wystąpienia mikroalbuminurii jest zmienność ciśnienia skurczowego w ciągu dnia i wartości ciśnienia skurczowego w godzinach nocnych.Background To assess the connection between metabolic profile, blood pressure and blood pressure variability, and target organ damage in patients (pts) with essential hypertension. Material and methods 71 men with mild-to-moderate essential hypertension (HT) (age 20–60 years). In all pts 24 hour blood pressure monitoring (ABPM) was performed. Echocardiography, Doppler ultrasound examination of common carotid artery intima-media thickness (IMT) and microalbumin excretion (MA) were performed to evaluate target organ status. Blood sample were taken to assess cholesterol — total (CHOL), LDL, HDL, trigliceryde (TG) level, glucose serum concentration and insulin during the glucose load test (INS 0, INS 1, INS 2). Results According to the insulin level 3 groups of pts were analyzed — group one: INS 0 above vs. below 12mIU/ml, group two: INS 0 above vs. below 25mIU/ml and group three: INS 1 above vs. below mean values for the whole group — 102mIU/ml. The pts in group one with INS 0 above 12 uIU/ml were characterized by higher BMI, left ventricle diastolic diameter (LVIDD) and left ventricle mass (LVM) and decreased fall of blood pressure at night in comparison to pts with INS 0 below this level. In group two increased BMI and higher systolic and diastolic blood pressure variability at night were observed in patients with INS 0 above 25 uIU/ml. In group three greater BMI and greater diastolic blood pressure variability during the day were observed in pts with INS 1 above mean values. According to the albumin excretion two groups of pts were assessed — with MA above and below 30 mg/24 h. Pts with MA above 30 mg/24 h were characterized by higher systolic and diastolic blood pressure during the day and the night as well as by lower night fall of diastolic blood pressure. To assess independent risk factors of target organ damage, the logistic regression was applied. It seems probable that high level of INS 0, INS 1, total cholesterol, LDL–cholesterol as well as low level of HDL–cholesterol are risk factors for hypertrophy of carotid artery wall in pts with hypertension. The risk of MA seems to be connected with values of systolic blood pressure during the day and systolic blood pressure variability at night. Conclusions The hypertensives with higher insuline levels are characterized by higher blood pressure variability and lower diastolic blood pressure fall at night as well as more pronounced target organ lesions than hypertensives with lower insulin levels. In hypertensives with MA higher systolic and diastolic blood pressure values and lower diastolic blood pressure fall at night are observed. Hyperinsulinemia, high level of cholesterol, LDL-cholesterol, and low level of HDL-cholesterol seem to be the independent risk factors of vascular complications in hypertensive pts. LDL-cholesterol, and low level of HDL-cholesterol seem to be the independent risk factors of vascular complications in hypertensive pts. The risk of microalbuminuria is connected with systolic blood pressure during the day and with systolic blood pressure variability at nigh

Kobieta w wieku 59 lat z zaburzeniami lipidowymi oraz źle kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym w godzinach wieczornych i w nocy

A case of 59-year-old woman with poorly controlled hypertension in the evening at night coexisting with dyslipidemia,impaired glucose tolerance, left ventricular hypertrophy and obstructive sleep apnea was reported. This case reportpresents the possibility of using ambulatory blood pressure measurements to optimize hypertensive therapy throughoutthe whole day. Current guidelines emphasize that optimal reduction in the global cardiovascular risk is achieved by simultaneous lowering of blood pressure and LDL (low-density lipoprotein) cholesterol. In this case, target blood pressure and target LDL cholesterol were obtained adding valsartan and rosuvastatin.Przedstawiono przypadek 59-letniej kobiety z nadciśnieniem tętniczym źle kontrolowanym w okresie wieczoru i nocy współistniejącym z zaburzeniami gospodarki lipidowej oraz węglowodanowej, przerostem lewej komory serca i obturacyjnym bezdechem sennym. W prezentowanym przypadku przedstawiono możliwość wykorzystania całodobowej rejestracji ciśnienia tętniczego (ambulatory blood pressure measurements, ABPM) w celu optymalizacji terapii nadciśnienia tętniczego na przestrzeni całej doby. Aktualne wytyczne podkreślają, że optymalne zmniejszenie globalnego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych uzyskuje się poprzez jednoczesne obniżenie ciśnienia tętniczego i cholesterolu frakcji LDL. W przedstawionym przypadku docelowe wartości ciśnienia tętniczego oraz docelowe stężenie cholesterolu LDL uzyskano stosując walsartan i rosuwastatynę

Plasma Leptin Concentration and Blood Pressure Rhythm in Obese Patients with Essential Hypertension

Wstęp Dotychczasowe obserwacje eksperymentalne i kliniczne wskazują na udział leptyny w regulacji ciśnienia tętniczego u chorych z nadciśnieniem i innymi składowymi zespołu metabolicznego. Celem pracy było ustalenie zależności między stężeniem leptyny w osoczu a dobowym rytmem ciśnienia tętniczego i częstotliwością rytmu serca (HR) u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym współistniejącym z otyłością.Materiał i metody Badaniami objęto 48 otyłych mężczyzn (BMI > 30 kg/m2) w wieku 20&#8211;54 lata: grupę 1 stanowiło 28 chorych z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym i współistniejącą otyłością (średnia wieku 49 &plusmn; 10 lat), grupa 2 obejmowała 20 osób z prawidłowymi wartościami ciśnienia tętniczego i otyłością (średnia wieku 46 &plusmn; 11 lat). W obydwu grupach wykonano 24-godzinną automatyczną rejestrację ciśnienia tętniczego krwi (aparatem firmy SpaceLabs 90207). Próbki krwi w celu oznaczenia stężenia leptyny, insuliny, angiotensyny II, katecholamin w osoczu oraz innych oznaczeń biochemicznych pobierano w godzinach rannych (między 7.00 a 9.00) na czczo po 60 min przebywania w pozycji leżącej. Badania echograficzne zostały wykonane aparatem Hewlett-Packard Sonos 2500. Podstawą oceny morfologicznej i czynnościowej lewej komory była pełna ocena echograficzna (M-mode, 2D i badanie dopplerowskie) z oceną wskaźnika masy lewej komory metodą Devereux.Wyniki W grupie chorych z nadciśnieniem tętniczym ze współistniejącą otyłością stwierdzono znamiennie wyższe stężenie leptyny niż w grupie osób z prawidłowym ciśnieniem tętniczym bez otyłości. W obu badanych grupach pacjentów stwierdzono istotne dodatnie korelacje pomiędzy stężeniem leptyny a wartościami BMI; dla grupy z otyłością i nadciśnieniem r = 0,81, p < 0,01, dla grupy z otyłością r = 0,83, p < 0,01. W grupie chorych z nadciśnieniem tętniczym i otyłością zaobserwowano istotne korelacje między stężeniem leptyny a średnimi wartościami SBP z okresu dnia (r = 0,45, p < 0,05) i nocy (r = 0,55, pBackground Leptin, important for body weight regulation, may be involved in blood pressure regulation in essential hypertension. The aim of the study was to evaluate plasma leptin concentration in relation to diurnal blood pressure in essentially hypertensive obese patients. Material and methods The study included 48 obese male subjects (BMI > 30 kg/m2) in the age range from 20 to 54 years: group 1 consisted of 28 obese hypertensive pts (mean age: 49 &plusmn; 10 yrs), group 2 included 20 obese normotensive subjects mean age: 46 &plusmn; 11 yrs. In both groups 24-h ABPM and echocardiographic evaluation were performed. Blood samples for leptin, insulin, angiotensin II, catecholamines and other biochemical evaluations were withdrawn. Results Our results indicate statistically higher plasma leptin concentration in obese hypertensive patients as compared to obese normotensive subjects. A positive correlation was found between plasma leptin level and BMI in both groups (group 1: r = 0.81, p < 0.01; group 2: r = 0.83, p < 0.01). In obese hypertensive group a significant correlation was detected between plasma leptin concentration and mean values of systolic blood pressure during the day (r = 0.45, p < 0.05) and during the night (r = 0.55, p < 0.05). Also there was significant correlation between plasma leptin level and heart rate during the night (r = 0.36, p < 0.05). Conclusion Our results indicate relationship between plasma leptin concentration and diurnal BP rhythm in obese hypertensive patients

The resistant hypertension in 63 years old woman with late diagnosis of coarctation of aorta - case report

Koarktacja aorty u dorosłych rozpoznawana jest rzadko i stanowi bardzo trudny problemem zarówno dla kardiologa, jak i kardiochirurga. Pacjenci w celu normalizacji ciśnienia tętniczego wymagają stosowania wielu leków przeciwnadciśnieniowych, co nie zawsze jest skuteczne. Chorzy zwykle umierają przed ukończeniem 50. roku życia z powodu choroby wieńcowej, niewydolności serca, krwotoków wewnątrzczaszkowych bądź rozwarstwienia aorty. Operacja koarktacji, która w wieku dziecięcym należy do operacji stosunkowo łatwych, o małym ryzyku operacyjnym, u osób dorosłych jest operacją dużo trudniejszą, o znacznie większym ryzyku. Przedstawiono przypadek 63-letniej pacjentki operowanej z powodu koarktacji aorty. W czasie operacji wycięto miejsce zwężenia aorty oraz wszczepiono protezę naczyniową koniec do końca. Operacja przebiegała bez powikłań, w okresie pooperacyjnym wystąpiło krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Pacjentkę wypisano ze szpitala w 26. dobie po operacji w stanie ogólnym dobrym.The coarctation of aorta in the adults is not common. Adults with aortic coarctation establish a big problem for cardiologists and cardiac surgeons. The patients are treated with many antihypertensive medicines what is not always effective. Adults with coarctation die usually before 50 years of age due to coronary artery disease, heart failure, intracranial haemorrhage or aortic dissection. The surgical treatment of aortic coarctation in childhood is relatively easy and the risk is low but in the adults operation of aortic coarctation is a very difficult procedure and the risk is high. The article describes the management of aortic coarctation in 63 years old woman operated in our clinic. The aortic coarctation was resected and vascular prothesis was anastomosed end to end to descending aorta during the operation. The perioperative period was uneventful. In the postoperative period a massive haemorrhage from the upper part of intestinal tract was happened. The patient was discharged on the 26th postoperative day free of any signs of heart disease

Relationship between primary aldosteronism and obstructive sleep apnoea, metabolic abnormalities and cardiac structure in patients with resistant hypertension

Wstęp: Celem analizy była ocena związku pomiędzy pierwotnym hiperaldosteronizmem (PA) i obturacyjnym bezdechem sennym (OBS)w relacji do nasilenia zaburzeń metabolicznych i zmian struktury i funkcji lewej komory (LV) serca u chorych z prawdziwie opornymnadciśnieniem tętniczym (OPNT) włączonych do badania RESIST-POL.Materiał i metody: Badaniem objęto 204 chorych (123 M, 81 K, średni wiek 48,4 lat) z OPNT, eGFR &gt; 60 ml/min/1,73 m2 i bez rozpoznanejwcześniej cukrzycy. Istotny klinicznie OBS zdefiniowano, jako wskaźnik bezdechów i oddechów spłyconych (AHI) &gt; 15/h. Ocenionoskładowe zespołu metabolicznego (MS). W badaniu echokardiograficznym oceniono: przerost LV (LVH), koncetnryczną przebudowę LV(RWT &gt; 0,45), prędkość fali E’, wskaźnik E/E’ i globalne odkształcenie włókien podłużnych (GLS).Wyniki: PA rozpoznano u 32 chorych (15,7%). OBS występował częściej u chorych z PA (59,4 v. 42,4%; p = 0,058). Chorych podzielonona cztery grupy: PA+ OBS+ , PA+ OBS-, PA-OBS+ and PA– OBS–. Świeżo wykryta cukrzyca, podwyższone stężenie glukozy na czczoi podwyższone stężenie glukozy po obciążeniu glukozą występowały najczęściej w grupie PA+ OBS +. OBS związany był z częstszymwystępowaniem koncentrycznej przebudowy LV, podczas gdy PA związany był z wyższą masą LV i częstszym występowaniem LVH.W grupach PA+ OBS+ I PA+ OBS – najczęstszymi typami geometrii LV były odpowiednio: przerost koncentryczny (68,4%) i przerostekscentryczny (54,5%). Prędkość fali E’ była najniższa i wskaźnik E/E’ był najwyższy w grupie PA+ OBS +. GLS był niższy u chorych zOBS w porównaniu z chorymi bez OBS.Wnioski: Zarówno zaburzenia metaboliczne jak i nasilenie zmian narządowych były najbardziej wyrażone u chorych z OPNT, u którychwspółistniały PA i OBS. PA i OBS w różny sposób wpływały na geometrię LV.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 363–367)Introduction: The aim of this study was to evaluate in patients with resistant hypertension (RHTN) enrolled in the RESIST-POL study the relationshipbetween primary aldosteronism (PA) and obstructive sleep apnoea (OSA) and their effect on metabolic abnormalities and cardiac structure.Material and methods: We included 204 patients (123 M, 81 F, mean age 48.4 yrs) with true RHTN, eGFR &gt; 60 mL/min/1,73 m2 and no knowndiabetes. OSA was defined as an apnoea/hypopnoea index of 15/h or more. Metabolic syndrome components were assessed. On echocardiography,left ventricular hypertrophy (LVH), concentric remodelling (RWT &gt; 0.45), E’ velocity, E/E’ index and global strain (GLS) were evaluated.Results: PA was diagnosed in 32 patients (15.7%). OSA occurred more frequently in patients with PA (59.4 v. 42.4%; p = 0.058). Patientswere divided into four groups: PA+ OSA+ , PA+ OSA-, PA-OSA+ and PA–OSA–. Newly diagnosed diabetes, impaired glucose toleranceand increased fasting glucose were most frequent in the PA+ OSA+ group compared to other groups. The presence of OSA was associatedwith concentric remodelling, and the presence of PA was associated with higher left ventricular mass and higher frequency of leftventricular hypertrophy. In the PA+ OSA+ and PA+ OSA- groups, the most frequent geometry patterns were concentric hypertrophy(68.4%) and eccentric hypertrophy (54.5%) respectively. E’ velocity was lowest and E/E’ was highest in PA+ OSA+ compared to othergroups. GLS was lower in patients with OSA compared to those without OSA.Conclusions: Both metabolic abnormalities and target organ damage are more pronounced in patients with RHTN, PA and OSA. OSAand PA influence differently left ventricular geometry.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 363–367