Metabolie epidermal necrosis (hepatocutaneous syndrome) in the dog: A clinical and pathological review of 6 spontaneous cases

Η μεταβολική νέκρωση της επιδερμίδας διαγνώστηκεσε 6 σκύλους που προσκομίσθηκαν στην ΚλινικήΠαθολογίας των Ζώων Συντροφιάς του Τμήματος Κτηνιατρικής του Α.Π.Θ. κατά τη χρονική περίοδο 1989 - 1998.Τέσσερις από τους σκύλους αυτούς ήταν αρσενικού και δυο θηλυκού γένους. Η ηλικία τους κυμαινόταν από 8 ως 11,5χρόνια. Οι δερματικές αλλοιώσεις, που ήταν αμφοτερόπλευρα συμμετρικές στα 5 ζώα χαρακτηρίζονταν από αλωπεκία- υποτρίχωση (5/6), ερύθημα (6/6), αποχρωματισμότου δέρματος (3/6), περιφερική επιδερμική αποκόλληση (3/6), έλκη και διαβρώσεις (6/6), εφελκίδες (6/6), υπερκεράτωση του ακρορρινίου ή /και των πελματικών φυμάτων (5/6),εξοίδηση (4/6), εξίδρωση (3/6), φλύκταινες (2/6), φολίδες(2/6) και βλατίδες (1/6). Οι αλλοιώσεις αυτές εντοπίζονταν στα άκρα (6/6), στα εξωτερικά γεννητικά όργανα (5/6), στην κάτω κοιλιακή χώρα (4/6), στα βλεννογονοδερματικά όρια(4/6), στις οστέινες προεξοχές (3/6), στο κάτω τμήμα των άκρων(3/6), στο ακρορρίνιο (3/6), στο πρόσωπο (2/6), στιςμασχάλες (1/6) και στην άνω επιφάνεια του κορμού (1/6).Στα σπουδαιότερα ευρήματα από την αιματολογική, τη βιοχημική εξέταση του ορού του αίματος και την ανάλυση των ούρων περιλαμβάνονταν η αναιμία (5/6), η λευκοκυττάρωση (3/6), η θρομβοκυτταροπενία (1/6), η υπολευκωματιναιμία (4/5), η υπεργλυκαιμία (3/6), η αυξημένη δραστηριότητατης αλκαλικής φωσφατάσης (4/6) και της αλανινο-αμινοτρανσφεράσης (5/6), η υπασβεστιαιμία (2/5), η πρωτεϊνουρία (1/6) και η γλυκοζουρία (3/6). Στην ιστοπαθολογική εξέταση του ήπατος, που πραγματοποιήθηκε σε 4 περιστατικά, διαπιστώθηκαν οι χαρακτηριστικές αλλοιώσεις της κενοτοπιώδους ηπατοπάθειας. Στα υπόλοιπα δυο ζώα, οι πιθανότερεςυποκείμενες παθολογικές καταστάσεις, με βάσητα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων θα μπορούσαν να ήταν η κενοτοπιώδης ηπατοπάθεια (1/2) και το γλυκαγόνωμα του παγκρέατος (1/2). Η θεραπευτική αγωγή,συστηματική ή/και τοπική, που επιχειρήθηκε σε 3 σκύλους δεν ήταν παρά ελάχιστα αποτελεσματική. Τελικά και τα 6ζώα πέθαναν (3/6) ή τους έγινε ευθανασία (3/6) σε χρονικό διάστημα 2 ως 17 μηνών από την πρωτοεμφάνιση των δερματικών αλλοιώσεων.Metabolic epidermal necrosis was diagnosed in 6 dogs admitted to the Clinic of Companion Animal Medicine, Faculty of Veterinary Medicine, A.U.T., between 1989 and 1998. Four of these animals were males and 2 females with an age range of 8 to 11.5 years. Bilaterally symmetrical (5/6) or asymmetrical (1/6) skin lesions characterized by alopecia – hypotrichosis (5/6), erythema (6/6), depigmentation (3/6), epidermal colarettes (3/6), ulcers and erosions (6/6), crusts (6/6), footpad and nose hyperkeratosis (5/6), edema (4/6), exudation (3/6), pustules (2/6), scales (2/6) and papules (1/6) were observed in all of the dogs. These lesions were located on the limbs (6/6), the external genitalia (5/6), ventral abdomen (4/6), mucocutaneos junctions (4/6), pressure points (3/6), distal extremities (3/6), nasal philthrum (3/6), muzzle (2/6), axillae (1/6) and on the dorsal aspect of the body trunk (1/6). The most important clinicopathologic findings included anemia (5/6), leucocytosis (3/6), thrombocytopenia (1/6), hypoalbuminaemia (4/5), hyperglycemia (3/6), increased alkaline phosphatase (4/6) and alanino-aminotransferase (5/6) activities, hypocalcaemia (2/5), proteinuria (1/6) and glycosuria (3/6). Liver histopathology, carried out in 4 dogs, revealed vacuolar hepatopathy in all of them. The same underlying disease was suspected in one additional case, whereas pancreatic glucagonoma was a possibility for the remaining dog. Systemic an/or topical treatment, that was attempted in 3 dogs, was unrewarding. All the 6 dogs died (3/6) or were euthanized (3/6) 2 to 17 months after the appearance of the skin lesions

A case of canine epitheliotropic lymphoma (mycosis fungoides)

Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται η κλινική εικόνα, η διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση ενός σκύλου με επιθηλιοτροπο λέμφωμα (σπογγοειδής μυκητίαση).Το ζώο, που ήταν αρσενικό, ακαθόριστης φυλής και ηλικίας 13 χρόνων, προσκομίσθηκε στην Κλινική επειδή τους τελευταίους 5 μήνες παρουσίαζε μη κνησμώδεις δερματικές αλλοιώσεις. Το πλέον εντυπωσιακό εύρημα της κλινικής εξέτασης ήταν η πολυεστιακή προς διάχυτη αποφολιδωτική ερυθροδερμία. Η διάγνωση στηρίχθηκε στην ιστοπαθολογική εξέταση των βιοψιών από το δέρμα, στις οποίες διαπιστώθηκε έντονη διήθηση του χορίου και της επιδερμίδας από άτυπα και πολύμορφα λεμφοκύτταρα και παρουσία μικροαποστημάτων του Pautrier στην τελευταία. Η χορήγηση ισοτρετινοΐνης από το στόμα δεν μπόρεσε να αποτρέψει την επιδείνωση και επέκταση των δερματικών αλλοιώσεων,αλλά η προσθήκη L-ασπαραγινάσης και ο διπλασιασμός της δόσης της ισοτρετινοΐνης βελτίωσαν την κλινική εικόνα και την ποιότητα ζωής του ζώου. Ο σκύλος πέθανε 15 και 10 μήνες μετά την πρωτοεμφάνιση των δερματικών αλλοιώσεων και τη διάγνωση, αντίστοιχα, υστέρα από σύντομη περίοδο κατάπτωσης και ανορεξίας.The clinical picture, diagnosis and treatment of a dog with epitheliotropic lymphoma are presented. The dog (male, mongrel, 13-year old) was admitted to our Clinic with a 5-month history of non-pruritic skin lesions. At clinical examination a multifocal to diffuse exfoliative erythrodermia was the most striking finding. Diagnosis of epitheliotropic lymphoma was based on cutaneous histopathology, revealing a dense dermal and epidermal lymphocytic infiltration and Pautrie microabcess formation. Initial treatment with isotretinoin had a poor impact on skin lesions that progressed to the macular stage. On the contrary, combination chemotherapy with Lasparaginase and isotretinoin resulted in substantial improvement. The animal died, following a short period of depression and inappetance, 15 months after the first appearance of skin lesions and 10 months after diagnosis

Equine hyperadrenocorticism: A report of 4 natural cases

Ο υπερφλοιοεπινεφριδισμός, που είναι η συχνότερη ενδοκρινοπάθεια των ιπποειδών, οφείλεται στην παρουσία υπερπλασίας ή λειτουργικού αδενώματος, κατά κανόνα στο διάμεσο λοβό της αδενοϋπόφυσης. Η νόσος αυτή διαπιστώθηκε σε ένα Ιρλανδικό κυνηγετικό εκτομία 20 χρόνων (περιστατικό 1), σε έναν αγγλικό επιβήτορα 13 χρόνων (περιστατικό 2), σε έναν αρσενικό όνο 18 χρόνων (περιστατικό 3) και σε μία φοράδα ακαθόριστης φυλής και ηλικίας 22 χρόνων (περιστατικό 4). Τα συχνότερα συμπτώματα, με βάση τα στοιχεία του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης, ήταν η υπερτρίχωση (4/4), η απώλεια του σωματικού βάρους (3/4), η πολυουρία-πολυδιψία (3/4), η ενδονυχίτιδα (3/4), η κατάπτωση-λήθαργος (2/4), η λόρδωση της ράχης (2/4), η κρεμάμενη κοιλία (2/4), η αύξηση και προβολή του υπερκόγχιου λιπώδη ιστού (2/4), η υπερίδρωση (2/4) και η καθυστερημένη επούλωση των τραυμάτων (2/4). Από την αιματολογική εξέταση διαπιστώθηκαν λεμφοπενία (4/4), αναιμία (2/4), ώριμη ουδετεροφιλία (1/4) και μονοκυττάρωση (1/4), ενώ υπερτριγλυκεριδαιμία, αυξημένη δραστηριότητα της αλκαλικής φωσφατάσης, υπασβεστιαιμία και υπολευκωματιναιμία βρέθηκαν σε 4,3,3 και 2 ζώα, αντίστοιχα. Επιπλέον, το περιστατικό 2 παρουσίαζε και τύπου III σακχαρώδη διαβήτη. Η διάγνωση του υπερφλοιοεπινεφριδισμου στηρίχθηκε στην τυπική κλινική εικόνα που διαπιστώθηκε σε όλα τα ζώα και επιβεβαιώθηκε με την ολονυχτία δοκιμή καταστολής με δεξαμεθαξόνη σε 3 από αυτά (περιστατικά 1, 3,4). Θεραπευτικά χορηγήθηκε από το στόμα βρωμοκρυπτίνη (δοπαμινεργική ουσία) σε δυο άλογα (περιστατικά 1,4), που είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική υποχώρηση των συμπτωμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα.Hyperadrenocorticism, the most common equine endocrinopathy, is the result of hyperplasia or a functional adenoma of the pars intermedia (intermediate lobe) of the pituitary gland. The study population included a 20-year old Irish hunting gelding (case 1), a 13-year old English Thoroughbred stud horse (case 2), an 18-year old intact male donkey (case 3) and a 22-year old mare belonging to a mixed breed (case 4). From a historical and clinical standpoint, the most common clinical signs were hypertrichosis (4/4), progressive loss of body weight (3/4), polyuria-polydipsia (3/4), laminitis (3/4), depression-lethargy (2/4), sway-back (lordosis) (2/4), pot-belly (2/4), bulging of the supraorbital region due to the excessive deposition of adipose tissue (2/4), hyperhidrosis (2/4) and delayed wound healing (2/4). The results of the routine laboratory testing showed lymphopenia (4/4), anemia (2/4), mature neutrophilia (1/4), monocytosis (1/4), hypertriglyceridemia (4/4), increased ALP activity (3/4), hypocalcemia (3/4) and hypoalbuminemia (2/4). Also, case 2 developed type III diabetes mellitus as a consequence of the disease. The diagnosis of hyperadrenocorticism, that was initially based on the classical clinical signs, noticed in all 4 animals, was further confirmed in 3 of them (cases 1, 3, 4) with the overnight dexamethasone suppression test. Oral bromocryptine (dopamine agonist), that was subsequently prescribed in two horses (cases 1, 4) resulted in a remarkable clinical improvement, first noticed in both animals approximately two months after the beginning of the treatment