2 research outputs found
Canine demodicosis
Η δεμοδήκωση του σκύλου οφείλεται στο άκαρι Demodex canis, που ανήκει στη φυσιολογική χλωρίδα του δέρματος και παρασιτεί στους θυλάκους των τριχών. Πρόκειται για μία από τις συχνότερες στην πράξη δερματοπάθειες, ιδιαίτερα στους νεαρούς σκύλους. Η δεμοδήκωση εμφανίζεται με την εντοπισμένη και τη γενικευμένη μορφή, στην οποία ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός του παρασίτου οφείλεται στην ειδική απέναντι στο D. canis διαταραχή της λειτουργίας των Τ-λεμφοκυττάρων που κληρονομείται.Οι δερματικές αλλοιώσεις, που ξεκινούν και εντοπίζονται συχνότερα στο πρόσωπο και στα πρόσθια άκρα με δυνατότητα επέκτασης σ' ολόκληρο το σώμα, χαρακτηρίζονται από αλωπεκία - υποτρίχωση, φολίδες, εφελκίδες, ερύθημα, υπερχρωμία, βλατίδες και λειχηνοποίηση. Αυτές συχνά επιπλέκονται από τον Staphylococcus intermedius, ιδιαίτερα στη γενικευμένη μορφή. Η διάγνωση στηρίζεται στην ανεύρεση μεγάλου αριθμού ακάρεων, σε διάφορα εξελικτικά στάδια, κατά τη μικροσκοπική εξέταση των ξεσμάτων από το δέρμα. Στην εντοπισμένη μορφή δε συνιστάται κανενός είδους τοπική ή συστηματική αγωγή, επειδή σχεδόν πάντοτε αυτοϊάται. Αντίθετα, η γενικευμένη μορφή απαιτεί μακροχρόνιακαι εντατική θεραπεία με τοπικά (αμιτράζη) ή συστημικά (ιβερμεκτίνη, μιλμπεμυκίνη, μοξιδεκτίνη) εξωπαρασιτοκτόνα φάρμακα, μέχρις ότου στα ξέσματα δε βρίσκεται κανένα παράσιτο σε 2 ή 3 συνεχόμενες μηνιαίες επανεξετάσεις.Αν περάσουν 12 μήνες από τη διακοπή της ακαρεοκτόνου αγωγής και δεν εμφανιστεί υποτροπή το ζώο έχει ιαθεί οριστικά.Canine demodicosis, which is caused by the follicular mite Demodex canis, is one of the most common skin diseases, especially in the young dog. Demodicosis can be localized or generalized; in the latter a parasite-specific cellular immunosuppression, which is genetically transmitted, is the cornerstone of its pathogenesis. Alopecia - hypotrichosis, erythema, hyperpigmentation, lichenification, papules, scales and crusts, first appear on the face and front limbs, to spread eventually to the other parts of the body. Superficial or deep staphylococcal pyoderma is a common complication, especially in the generalized form of the disease. Diagnosis will be confirmed by the presence of the mite in high numbers and at various developing stages in the skin scrapings. Treatment is not recommended for the localized form, which is almost always self-limiting. Various ectoparasiticides have been used in the generalized form of the disease, either for topical (amitraz) or systemic application (ivermectin, mylbemycin, moxidectin), with good results. Treatment is terminated when not a single parasite can be found in the skin scrapings on 2-3 consecutive monthly re-examinations. The animal is considered cured if there have not been any relapses one year since the end of the acaricidal treatment
Contemporary aspects on the immunopathogenesis of skin lesions in canine leishmaniosis (Leishmania infantum)
Η ανοσολογική αντίδραση του σκύλου στη Leishmania infantum καθορίζει όχι μόνο την ποικιλομορφία των δερματικών αλλοιώσεων αλλά και την ευαισθησία ή την ανθεκτικότητα του σκύλου στην προκαλούμενη νόσο. Η διήθηση του χορίου από ενεργοποιημένα Thl CD4+ λεμφοκύτταρα,που προϋποθέτει την έκφραση των συνδιεγερτικών μορίων Β7 από τα μολυσμένα μακροφάγα (IL-12 καιIFN-γ), καταλήγει στην ενεργοποίηση των μακροφάγων και την εξόντωση του παρασίτου. Το αντίθετο συμβαίνει όταν αυτό διηθείται από Th2 CD4+ λεμφοκύτταρα. Η έκφραση του παράγοντα FasL από τα Thl CD4+ κύτταρα φαίνεται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στην αποτελεσματική λειτουργία των τελευταίων.Στην αποφολιδωτική δερματίτιδα της λεϊσμανίωσης του σκύλου, η ανοσολογική απάντηση είναι αποτελεσματική, στα δερματικά οζίδια ανεπαρκής, ενώ στην ελκώδη δερματίτιδα έχει μικτό χαρακτήρα. Στην πρώτη κυριαρχούν τα Τ λεμφοκύτταρα, ενώ συχνό εύρημα αποτελεί η κοκκιωματώδης σμηγματαδενίτιδα. Η αναλογία μεταξύ των CD4+ και των CD8+ κυττάρων είναι περίπου η ίδια,ενώ τα μισά περίπου είναι κύτταρα μνήμης. Στη λεϊσμανίωση του σκύλου, η χρήση του μορίου avn-CD28 και/ήτων κυτταροκινών IL-12 και IFN-γ, φαίνεται στο μέλλον ότι θα βοηθήσουν τόσο στην παρασιτολογική ίαση, όσο και στον αποτελεσματικό εμβολιασμό στη λεϊσμανίωση του σκύλου.Dog's immunologic reaction to Leishmania infantum inoculation may determine not only the diversity of the observed skin lesions but also the susceptibility or resistance of the dog to develop the disease.The expression of costimulatory molecules, such as B7, by infected macrophages along with the action of cytokines IL-12 and IFN-γ, results in Thl CD4+ cell activation and their infiltration of the dermis. The latter, in turn, activate macrophages to kill the parasite. Failure of the infected macrophages to express these molecules, results in dermis infiltration with Th2 CD4+ cells and macrophage in activation which facilitates the spreading of parasites and thus the perpetuation of the infection. The normal function of Thl CD4+ cells depends, at least partially, on FasL expression. In the exfoliative dermatitis of canine leishmaniosis the immune response is more efficient than in dermal nodules while in the ulcerative dermatitis a mixed type of immune response occurs. In the exfoliative dermatitis, Τ cells predominate in the inflammatory infiltrate while granulomatous sebaceous adenitis is a common histopathological finding. CD4+:CD8+ ratio is approximately 1 and in both immunocytes half of them are memory cells. Extrapolating from immunopathology, the use of canine CD28 molecule along with that of IL-12 and IFN-γ, may be quite useful in both the antileishmanial treatment and the preparation of an effective vaccine