Maternal complications following open and fetoscopic fetal surgery: A systematic review and meta-analysis

OBJECTIVE: To establish maternal complication rates for fetoscopic or open fetal surgery. METHODS: We conducted a systematic literature review for studies of fetoscopic or open fetal surgery performed since 1990, recording maternal complications during fetal surgery, the remainder of pregnancy, delivery and after the index pregnancy. RESULTS: One hundred and sixty-six studies were included, reporting outcomes for open fetal (n=1193 patients) and fetoscopic surgery (n=9403 patients). No maternal deaths were reported. The risk of any maternal complication in the index pregnancy was 20.9% (95%CI 15.22-27.13) for open fetal and 6.2% (95%CI 4.93-7.49) for fetoscopic surgery. For severe maternal complications (Grade III to V Clavien-Dindo classification of surgical complications) the risk was 4.5% (95%CI 3.24-5.98) for open fetal and 1.7% (95%CI 1.19-2.20) for fetoscopic surgery. In subsequent pregnancies, open fetal surgery increased the risk of preterm birth but not uterine dehiscence or rupture. Nearly one quarter of reviewed studies (n=175, 23.3%) were excluded for failing to report the presence or absence of maternal complications. CONCLUSIONS: Maternal complications occur in 6.2% fetoscopic and 20.9% open fetal surgeries, with serious maternal complications in 1.7% fetoscopic and 4.5% open procedures. Reporting of maternal complications is variable. To properly quantify maternal risks, outcomes should be reported consistently across all fetal surgery studies

Green Fluorescent Protein Labeling of Listeria, Salmonella, and Escherichia coli O157:H7 for Safety-Related Studies

Many food safety-related studies require tracking of introduced foodborne pathogens to monitor their fate in complex environments. The green fluorescent protein (GFP) gene (gfp) provides an easily detectable phenotype so has been used to label many microorganisms for ecological studies. The objectives of this study were to label major foodborne pathogens and related bacteria, including Listeria monocytogenes, Listeria innocua, Salmonella, and Escherichia coli O157:H7 strains, with GFP and characterize the labeled strains for stability of the GFP plasmid and the plasmid's effect on bacterial growth. GFP plasmids were introduced into these strains by a CaCl2 procedure, conjugation or electroporation. Stability of the label was determined through sequential propagation of labeled strains in the absence of selective pressure, and rates of plasmid-loss were calculated. Stability of the GFP plasmid varied among the labeled species and strains, with the most stable GFP label observed in E. coli O157:H7. When grown in nonselective media for two consecutive subcultures (ca. 20 generations), the rates of plasmid loss among labeled E. coli O157:H7, Salmonella and Listeria strains ranged from 0%–30%, 15.8%–99.9% and 8.1%–93.4%, respectively. Complete loss (>99.99%) of the plasmid occurred in some labeled strains after five consecutive subcultures in the absence of selective pressure, whereas it remained stable in others. The GFP plasmid had an insignificant effect on growth of most labeled strains. E. coli O157:H7, Salmonella and Listeria strains can be effectively labeled with the GFP plasmid which can be stable in some isolates for many generations without adversely affecting growth rates

Aktywność lipolityczna i proteolityczna szczepów pleśni P.roqueforti, P.candidum i P.camemberti

Studies carried out on the lipolytic and proteolytic activities of extra- and intracellular enzymes of chosen moulds' species showed higher lipolytic activity of P. roqueforti and P. candidum as compared to P. camemberti. The post-cultivation liquid appeared to be a more productive source of lipases and proteases than mycelium.Badano aktywność lipolityczną i proteolityczmą enzymów zewnątrz i wewnętrzkomórkowych 34 szczepów P. roqueforti, 18 szczepów P. candidum i 13 szczepów P. camemberti. Aktywność lipolityczną określano w stosunku do emulsji tłuszczu mlecznego, a aktywność proteolityczną w stosunku do kazeiny izoelektrycznej. źródłem enzymów był płyn pohodowlany i grzybnia po powierzchniowej hodowli pleśni prowadzonej w czasie 12 dni. Szczepy każdego gatunku pleśni podzielono umownie na 4 grupy pod względem aktywności enzymów lipolitycznych lub proteolitycznych. W skrajnych przypadkach grupy różniły się ponad 10-krotnie aktywnością lipolityczną lub proteolityczną. Szczepy P. roqueforti i P. candidum były bardziej aktywne lipolity, cznie w porównaniu ze szczepami P. camemberti. Biorąc pod uwagę proporcje pomiędzy aktywnością lipolityczną i proteolityczną pleśni z badanej kolekcji można wyselekcjonować szczepy nadające się zarówno do pozyskiwania preparatów proteolitycznych jak i lipolitycznych. Nie stwierdzono zależności pomiędzy aktywnością lipolityczną a proteolityczną oraz pomiędzy aktywnością enzymatyczną a ilością biomasy grzybni i ilością zarodników pleśni. Płyn pohodowlany bardzo wysoko aktywnych lipolityczmie szczepów jest wydajniejszym źródłem lipaz i proteaz niż grzybnia

Wpływ metod hodowli i rozwoju pożywki na wytwarzanie lipaz i proteaz zewnątrzkomórkowych przez pleśnie P.roqueforti i P.candidum

Studies were made on the production of extracellular lipases and proteases as well as mycellium biomass by a selected strain P. roqueforti and a P. candidum strain. The level of lipases and proteases was determined after different periods of surface and submerged cultivation.Badano wytwarzanie lipaz i proteaz zewnątrzkomórkowych oraz wytwarzanie biomasy grzybni przez wybrany 1 szczep P. roqueforti i 1 szczep P. candidum. Oba szczepy wytwarzały najwięcej lipaz w czasie hodowli powierzchniowej na pożywce Czapka z dodatkiem glukozy i peptonu. W czasie hodowli wgłębnej wstrząsanej ilość wytworzonych lipaz była w zależności od szczepu od 1,5 do 3 razy mniejsza. Wydajność proteaz w czasie hodowli pleśni na płynie pozostającym po hodowli bakterii mlekowych była podobna jak na zmodyfikowanej pożywce Czapka. Ilość wytworzonych lipaz i proteaz w czasie hodowli wgłębnej napowietrzanej była ponad 10 krotnie niższa w porównaniu z hodowlą powierzchniową. Niezależnie od metody hodowli maksymalna ilość lipaz i proteaz wytwarzanych przez badane szczepy gromadziła się po różnym czasie hodowli. W starszych hodowlach grzybnia pleśni ulegała autolizie. W czasie hodowli wgłębnych grzybnia była formowana w postaci strzępków. W celu uzyskania maksymalnej wydajności lipaz i proteaz potrzebne były różne czasy hodowli. Powyższe obserwacje wskazują, że badane szczepy mogą być wykorzystywane zarówno do pozyskiwania preparatów lipolitycznych, jak i proteolitycznych

Determination of fetal maturity and of development of the fetal lungs by means of combined methods

Peer Reviewe