Is It Possible to Obtain Functional Results after Cementless Total Hip Arthroplasty in Patients with Crowe Stage 3 and Stage 4 Developmental Hip Dysplasia?

Amaç: Gelişimsel kalça displazisi toplumda genç erişkin yaş grubunda total kalça artroplastisi uygulanmasının en önemli nedenlerinden birisidir. Bu hastalarda artroplasti uygulaması teknik anlamda ortopedik cerrahlar açısından son derece zorlu ve karmaşıktır. Çalışmanın amacı, Crowe evre 3 ve 4 gelişimsel kalça displazili hastalarda total kalça artroplastisinin orta dönem fonksiyonel sonuçlarının değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: 2017-2020 yılları arasında gelişimsel kalça displazisi nedeniyle total kalça artroplastisi uygulanan 10 hasta çalışmamıza dahil edildi. Ortalama yaş 52 olarak saptandı. Üç hasta Crowe evre 3, yedi hasta ise Crowe evre 4’tü. Hastalar retrospektif olarak incelendi. Değerlendirmede Harris Kalça Skorları, fizik muayene ve radyografik analiz parametreleri kullanıldı. Bulgular: Ortalama takip süresi 18 aydı ve hastalarda hesaplanan minimum Harris Kalça Skoru 88, maksimum 95 puan olmak üzere ortalama Harris Kalça Skoru 93 (88-95) olarak bulundu. Osteotomi yapılan hiçbir hastada kaynamama izlenmedi. Postoperatif dönemde ortalama her iki bacak arası uzunluk farkı 0 cm saptandı. Hiçbir hastada siyatik sinir hasarı ve enfeksiyon görülmedi. Sonuç: Evre 3-4 gelişimsel kalça displazili olgularda uygulanan total kalça artroplastisi ile iyi fonksiyonel sonuçlar elde etmek mümkündür. Bu hastalarda total kalça artroplastisi sonrası normale yakın bir bacak restorasyonu ve hastalar için fizyolojik bir kalça oluşturulması sağlanabilir.Objective: Developmental hip dysplasia is one of the most important causes of the application of total hip arthroplasty in young adults. In these patients ,arthroplasty is technically very difficult and complex for orthopedic surgeons. The purpose of this study is to evaluate the mid-term functional results of total hip arthroplasty in patients with Crowe stage 3 and 4 developmental hip dysplasia. Materials and Method: 10 patients who underwent total hip arthroplasty due to developmental hip dysplasia were included in our study between 2017 and 2020. The average age was 52. Three patients were Crowe stage 3, and seven were Crowe stage 4. Patients were analyzed retrospectively. The evaluation was performed through Harris Hip Scores, physical examination, and radiographic analysis. Results: The average follow-up period was 18 months and the Harris Hip Scores varied from a minimum 88 to a maximum 95 points with an average score of 93 (88-95). Nonunion was not observed in any patient who underwent osteotomy. In the postoperative period, the average difference in length between both legs was 0 cm. No patients had sciatic nerve damage and infection. Conclusion: It is possible to achieve good functional results with total hip arthroplasty in cases with stage 3-4 developmental hip dysplasia. In these patients, a near-normal leg restoration and a physiological hip can be obtained after total hip arthroplasty

Comparison of Two Different Treatment Methods in Unstable FemurIntertrochanteric Fractures

Amaç: Geriatrik popülasyonda mortalite ve morbidite oranı yüksek klinik bir durum olan kalça kırığının cerrahi tedavisinde kullanılan iki farklı yöntem olan proksimal femoral çivi ve parsiyel kalça protezinin hastalarda perioperatif farklarının, klinik açıdan iyileştirici etkilerinin ve fonksiyonel sonuçlarının literatür verileriyle karşılaştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Eylül 2019 - Eylül 2020 arasında Evans sınıflamasına göre instabil femur intertrokanterik kırığı olarak kabul edilen 73 hasta proksimal femoral çivi (grup 1) ya da parsiyel kalça protezi (grup 2) ile tedavi edildi. Çalışmaya dahil edilen hastalar; ek hastalıkları, vücut kitle indeksleri, anestezi şekilleri, American Society of Anesthesiologists değerleri, intraoperatif kanama, ameliyat olana kadar geçen süreleri, ameliyat sonrası hastanede kalış süreleri, Harris kalça skorları, derin ven trombozu, yara yeri enfeksiyonu gibi postoperatif komplikasyonları ve ölüm oranları açısından analiz edildi. Bulgular: Hasta grubu; yaşları 65-96 arasında olan 29 erkek ve 44 kadından oluşmaktaydı. Çalışmaya dahil edilen hastalar ortalama 8,2 ay takip edildi. Hastalara ameliyat sonrası 6.ay kontrollerinde Harris kalça skoru hesaplandı. Bu skor grup 1 hastalarda ortalama 72,10 puan ve grup 2 hastalarda ortalama 65,55 puandı (p=,24). Cerrahi prosedür bakımından pre-op süre, kan gereksinimi, Harris kalça skalası açısından anlamlı fark bulunamadı. Ancak hemiartroplasti lehine olarak operasyon sonrası hastanede kalış süresi anlamlı olarak uzamıştı (p=,02). Hastaların American Society of Anesthesiologists değeri açısından, düşük ve yüksek riskli hastalarda proksimal femoral çivi, orta riskli hastalarda hemiartroplasti tercih etme eğilimimiz istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=,01). Takip edilen 3 hastada yara yeri enfeksiyonu ve 2 hastada periprostetik kırık gelişti. Sonuç: İnstabil femur intertrokanterik kırıklarında hem proksimal femoral çivi hem de parsiyel kalça protezi iyi klinik ve fonksiyonel sonuçlar göstermektedir ve güvenle uygulanabilir yöntemlerdir

Optimum Screw Configuration for the Fixation of Sanders Type IIC Tongue-Type Fractures? A Biomechanical Study

Background: The minimally invasive technique (percutaneous screw fixation) is one of the options for treating tongue-type IIC fractures successfully. The aim of this study was to assess the biomechanics of four different screw configurations used for the fixation of tongue-type IIC calcaneal fractures

Forensic age estimation via 3-T magnetic resonance imaging of ossification of the proximal tibial and distal femoral epiphyses: Use of a T2-weighted fast spin-echo technique

Radiation exposure during forensic age estimation is associated with ethical implications. It is important to prevent repetitive radiation exposure when conducting advanced ultrasonography (USG) and magnetic resonance imaging (MRI). The purpose of this study was to investigate the utility of 3.0-T MRI in determining the degree of ossification of the distal femoral and proximal tibial epiphyses in a group of Turkish population. We retrospectively evaluated coronal T2-weighted and turbo spin-echo sequences taken upon MRI of 503 patients (305 males, 198 females; age 10-30 years) using a five-stage method. Intra-and interobserver variations were very low. (Intraobserver reliability was kappa = 0.919 for the distal femoral epiphysis and kappa = 0.961 for the proximal tibial epiphysis, and interobserver reliability was kappa = 0.836 for the distal femoral epiphysis and kappa = 0.885 for the proximal tibial epiphysis.

Computed tomography evaluation of the iliac crest apophysis: age estimation in living individuals

Determination of the ossification properties of the iliac apophysis is important not only in the clinical evaluation of patients undergoing orthopedic surgery but also in age estimation studies for forensic purposes. The literature includes both anthropological and radiological (conventional radiography, ultrasonography, and magnetic resonance imaging modalities) investigations of the different staging systems used for these purposes. In this study, we assessed the utility of computed tomography (CT) of the iliac crest apophysis in estimating forensic age. CT scans of the iliac crest apophysis of 380 patients (187 females, 193 males, and 10-29 years of age) were evaluated according to the four-stage system. Further subclassification did not give data properly due to the reference length measurement of the iliac wing with CT. Thus, in our series, stage 2 was first seen in 12 years of age and stage 3 in those 14 years of age in both sexes and on both sides of the pelvis. Stage 4 was first seen in 17 years of both sexes but only on the right side; on the left side, it appeared in females 18 years of age and in males 17 years of age. Present data was found consistent with previous pelvic radiographic findings. First seen ages for stage 2 and 3 are 12 and 14 years respectively which presented valuable information for legally important age thresholds. However, disadvantages of CT, including high-dose radiation exposure to gonads, the difficulty of evaluating the iliac crest, and the age boundary of 17 years, could make this method infeasible, as compared with hand wrist and pelvic radiographic methods. CT of the iliac crest has probably a greater utility where preexisting CT scans of the pelvic region are available, and it may be considered as a supportive method for age-estimation purposes