Humerus distal kırıklarında çift plak osteosentezi, çift gergi bandı tekniğinden daha iyi biyomekanik stabilizasyon sağlar

Objectives: In this study we evaluated the stability and effectiveness of the double tension band osteosynthesis technique compared to the double plate osteosynthesis technique used for fixation of distal humerus fractures. Materials and methods: The study was performed on two groups, and in each group eight cadaveric, elderly (mean age 70-80) human humeri was used. An osteotomy was performed in the supracondylar region using a manual saw. The first group (group 1) was fixed with double 3.5 mm reconstruction plates, while the second group (group 2) was fixed with the double tension band technique, using crossing Kirschner wires. The osteotomy was designed so that the distal fragment would allow only a single screw per plate. The constructs were evaluated using a material testing machine. A linear non-cyclic load was applied until the failure of the constructs. The force which produced a 3 mm gap (3 mm gap strength), as detected visually with the aid of operating loupes, and the maximum load prior to failure of the fixation (maximum force) were measured from all tests. Results: The mean value for the 3 mm gap strength was 1356.29&plusmn;226.97 N for group 1 and 882.63&plusmn;305.21 N for group 2. The mean value of the maximum load strength was 1487.13&plusmn;298 N for group 1 and 1232&plusmn;107.62 N for group 2. There were significant differences in 3 mm gap strengths of the two groups (p=0.005). There was also a significant difference in the maximum load between the two groups (p=0.016). Conclusion: Double plate osteosynthesis technique is superior to double tension band osteosynthesis for the fixation of distal humerus fractures.Bu çalışmada Doğu Karadeniz bölgesi hamsilerinin avlama mevsimi süresince besin bileşenleri ve yağ asitleri komposizyonundaki aylık değişim incelenmesi amaçlanmıştır. Hamsilerin nem oranı ekim ayında en düşük (%64,93) iken nisan ayında ise en yüksek seviyeyede (%74,32) olduğu hesaplanmıştır (P<0,05). Buna bağlı olarak tüm aylardaki yağ seviyeleri ve aralık ve nisan aylarındaki kül miktarlarındaki değişim istatistiksel açıdan önemli bulunmuştur. İlaveten, avlanma mevsimi süresince doymuş yağ asitlerinden (SFA) C16:0, C14:0 ve C18:0, tekli doymamış yağ asitlerinden (MUFA) C18:1n9 ve çoklu doymamış yağ asitlerinden (PUFA) C22:6n-3 (DHA, dekosahekzanoik asit) ve C20:5n-3 (EPA, eikosapentanoik asit) en yüksek oranlarda bulunmuşlardır. Avlama mevsimi boyunca, ortalama omega–3 ve omega–6 değerleri sırası ile %30,33 ve %4,43 olarak hesaplanmıştır. EPA seviyesinde tedrici olarak bir azalma meydana gelirken, DHA seviyesinde ise ekim ayından nisan ayına kadar bir artış gözlenmiştir. Yağ asitlerinde av mevsimi boyunca yağ assitlerinde özellikle de DHA oranında belirgin bir şekilde bir değişimin olduğu gözlemlenmiştir