Polıklınığımıze başvuran antenatal hıdronefroz tanili çocuklarin takıp sonuçlari; patolojık hıdronefrozun önemı ve ağir derece antenatal hıdronefrozun prognoza etkısı

Antenatal hydronephrosis is the most common renal abnormalities detected during pregnancy and the extensive use of ultrasonography during pregnancy has resulted in a greater detection rate for antenatal hydronephrosis. The objective of our study is to investigate etiology of patients that were diagnosed antenatal hydronephrosis, to emphasize the significance of pathological hydronephrosis, to investigate the relationship between hydronephrosis scores and urinary system anomalies and contribute to the literature. Patients, admitted to pediatric nephrology polyclinic between October 2008 and February 2013, were investigated retrospectively; 85 patients and 124 kidneys were taken into study. The majority of patients were boys. 36.5% of the patients were first diagnosed on 2nd trimester, and 63.5 % were first diagnosed on the 3rd trimester. 73.9% of the patients had antenatal hydronephrosis on their left kidney. Urinary infection rate in all the patients was 18.8%, and it was significantly high in patients with pathologic hydronephrosis. Detection of pathologic hydronephrosis by ultrasonography was significantly higher in patients with severe hydronephrosis. During their follow-up 12.9% of the patients underwent surgery. Surgery rate was significantly higher in patients with pathologic hydronephrosis. The majority of patients with antenatal hydronephrosis are found to have nonpathological hydronephrosis in their follow-up. Diagnosing severe and pathologic hydronephrosis is important for follow-up and treatment strategies. © 2016 Düzce Medical Journal

Frequency of Hereditary Prothrombotic Risk Factors in Patients with Down Syndrome

Objective: Down Syndrome (DS) is defined as chromosome 21 trisomy and associated with cardiovascular system diseases. We aimed to study inherited thrombophilia genes (MTHFR A1298C, MTHFR C677T, Factor II G20210A, Factor V Leiden G1691A, Factor V Cambridge G1091C, Factor XIII, APOB, ITGB3, FVHR2, FGB, PAI-1 and ACE) in patients with DS.Methods: A total of 53 patients with DS (32 male and 21 female) were included in the study. Demographical, laboratory and clinical features of cases were recorded. 12-lead Electrocardiogram (ECG), transthoracic echocardiography and the inherited thrombophilia genes were evaluated.Results: The clinical and developmental defect findings of the patients were high. The 39.6% of patients had both heterozygous MTHFR C677T and heterozygous MTHFR A1298C carriers, the 18.9% of patients had homozygous MTHFR A1298C carriers, the 17% of patients had heterozygous Factor V Leiden G1691A carriers, the 43.4% of patients had 4G/4G carriers, the 34% of patients had 4G/5G variation carriers for PAI, the 22.7% of patients had heterozygous FactorXIII carriers, the 49.1% of patients had ins/del carriers and the 37.7% of patients had del/del variation carriers for ACE. All patients had at least one of the homozygous and/or compound heterozygous variation for the inherited thrombophilia. Conclusions: The patients with DS have a high risk for thrombosis-related cardiovascular system diseases. It may be said that the average life expectancy of individuals with DS may be increased by precautions (related to medical, social,lifestyle, etc.) to reduce complications associated with hereditary thrombophilia.Amaç: Down Sendromu (DS), kromozom 21 trizomisi olarak tanımlanır ve kardiyovasküler sistem hastalıkları ile ilişkilidir. Biz DS'li hastalarda kalıtsal trombofili genlerini (MTHFR A1298C, MTHFR C677T, Factor II G20210A, Factor V Leiden G1691A, Factor V Cambridge G1091C, Factor XIII, APOB, ITGB3, FVHR2, FGB, PAI-1 ve ACE) incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya toplam 53 DS'lu hasta (32 erkek ve 21 kadın) dahil edildi. Olguların demografik, laboratuvar ve klinik özellikleri kaydedildi. 12 derivasyonlu Elektrokardiyogram (EKG), transtorasik ekokardiyografi ve kalıtsal trombofili genleri değerlendirildi. Bulgular: Hastaların klinik ve gelişimsel kusur bulguları yüksekti. Hastaların % 39,6'sı hem heterozigot MTHFR C677T hem de heterozigot MTHFR A1298C taşıyıcısı, hastaların % 18.9'u homozigot MTHFR A1298C taşıyıcısı, hastaların % 17'si heterozigot Faktör V Leiden G1691A taşıyıcısı, hastaların % 43,4'ü 4G / 4G taşıyıcısı, hastaların % 34'ü PAI için 4G / 5G varyasyon taşıyıcısı, hastaların % 22,7'si heterozigot Factor XIII taşıyıcısı, hastaların% 49,1'i ins / del taşıyıcısı ve hastaların% 37,7'si ACE için del / del varyasyon taşıyıcısı idi. Tüm hastalarda, kalıtsal trombofili için homozigot ve / veya bileşik heterozigot varyasyonlardan en az biri vardı. Sonuç: DS'lu hastalar tromboz ilişkili kardiyovasküler sistem hastalıkları açısından yüksek risk taşımaktadır. Kalıtsal trombofili ile ilişkili komplikasyonları azaltmak için alınacak önlemlerle (tıbbi, sosyal, yaşam tarzı vb. ile ilgili) DS'lu bireylerin ortalama yaşam beklentisinin artırılabileceği söylenebilir.WOS:00062876870001

The Role of Computerized Tomography for the Evaluation of Head Trauma in Children

WOS: 000450536200007Amaç: Kafa travması çocukların acil servise sık başvuru nedenlerindendir. Travma nedeniyle iki yaş altı çocukların bilgisayarlı tomografi gerekliliği açısından değerlendirilmesi oldukça zordur. Bu çalışmanın amacı 2 yaş altı çocukların değerlendirilmesinde gereksiz kranial bilgisayarlı tomografi çekimine dikkat çekmektir. Gereç ve Yöntem: Acil Servise, yaşları 0-24 ay arası olan ve Ocak 2011 ile Aralık 2015 tarihleri arasında gelen kafa travmalı 183 olgunun kayıtları geriye dönük olarak incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 183 olgunun, 93’ü erkek (%50,8), 90’ı kız (%49,2) ve hastaların yaşları ortalama 13.08±6.30 (en küçük 1, en büyük 24) ay idi. Kazaların 139’u (%76) düşme, 24’ü (%13,1) araç dışı trafik kazası, 20’si (%10,9) araç içi trafik kazası sonucu gerçekleşmişti. Olguların %12’sine kranial bilgisayarlı tomografi çekilmezken, %80’ine çekilmişti. Kranial bilgisayarlı tomografi çekilen hastaların 7’sinde (%3,8) frontal kemikte, 1’inde (%0,5) temporal kemikte, 5’inde (%2,7) oksipital kemikte, 5’inde (%2,7) parietal kemikte kırık saptandı. Hastaların yatış süresi 0.54±2,90 ( en küçük 0, en büyük 27) gün idi. Olguların hiçbirinde operasyon gereksinimi olmadı. Sonuç: İki yaş altı çocuklarda, kafa travmalarında bilgisayarlı tomografi çekilme oranındaki yükseklik dikkat çekici bulundu. Bu çalışma ile özellikle hafif kafa travmalı olgularda bilgisayarlı tomografi istenmesi için doğru endikasyon konulması, daha ayrıntılı ve objektif kriterleri belirleyen çalışmalar ile istemin azaltılması gerekliliği vurgulanmıştır.Objective: Head trauma is the cause of the most common reasons for pediatric emergency admissions. The decision for computerized tomography evaluation after minor head trauma is a challenge for children in nonverbal age. This study aims to draw attention to unnecessary cranial computerized tomography scanning in children under two years of age. Methods: The records of 183 head trauma cases between the ages of 0-24 months and between January 2011 and December 2015 were reviewed retrospectively. Results: Of the 183 patients included in the study, 93 were male (50.8%), 90 were female (49.2%), and the mean age of the patients was 13.08 +/- 6.30 months (the youngest 1 months-of-age, the oldest 24 months-of-age). The distribution of the causes of the head trauma was as follow 139 (76%) accidental, 24 (13,1%) non-vehicle traffic accidents and 20 (10,9%) traffic accidents occurred. Cranial computerized tomography was performed in 80% of the cases. Moreover, was not in 12% of the cases. Patients with cranial computerized tomography had 7% (3.8%) of the frontal bone, 1 (0.5%) temporal bone, 5 (2.7%) occipital bone, and 5 (2.7%) parietal a bone fracture was detected. The duration of hospitalization was 0.54 +/- 2.90 (min 0, max 27) days. None of the cases required an operation. Conclusion: In children under two years of age, the height of computerized tomography withdrawal in head trauma was remarkable. This study emphasizes the necessity of putting the right indications for computerized tomography prompting, especially those with mild head trauma, and reducing the need for more detailed and objective criteria

Alpha-lipoic acid intoxication in an adolescent girl: Case report and review of the literature

Alpha-lipoic acid is a widely used medication that does not need a prescription. Although it is safely used in adults, hitherto no safe dose for children has been reported, and there is no known antidote. The medical literature provides four reports of alpha-lipoic acid intoxication in the pediatric population to date. This case-report is the lowest known dose of alpha-lipoic acid intake leading to poisoning in a teenager.Alfa-lipoik asit, reçeteleme gerektirmeyen, yaygın olarak kullanılan bir ilaçtır. Yetişkinlerde güvenle kullanılırken çocuklar için güvenli doz aralığı belirlenmemiştir ve bilinen bir antidotu yoktur. Dizinde dört adet alfa lipoik asit zehirlenmnesi olgusu sunulmuştur. Şu ana kadar çocuklarda adet alfa lipoik asit zehirlenmesine neden olan en düşük dozu olgumuzla bildirmekteyizWOS:00058038850001

Evaluation of Blood Parameters in Attention Deficiency and Hyperactivity Disorder

Amaç: Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB), pediatrik yaş grubunda yaygın olarak görünen nöropsikiyatrik bir bozukluktur. Nedenine yönelik çok sayıda çalışma yapılmış olsa da etiyoloji tam olarak aydınlatılamamıştır. Biz de DEHB tanılı hastalarda bazı kan parametrelerini araştırarak, hastalıkla ilgili literatüre katkı yapmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 5-15 yaş arası 91 hasta ve 116 sağlıklı çocuk dahil edildi. Tüm çocuklardan tam kan sayımı, serum demir, total demir bağlama kapasitesi, ferritin, vitamin B12 düzeyi, folik asit düzeyi, serbest T4 ve tiroid stimulan hormon düzeyleri çalışıldı. Bulgular: Hasta grubunun yaş ortalaması 9,02,5 yıl, kontrol grubunun yaş ortalaması 9,73,1 yıl saptandı ve aralarında fark yoktu. Her 2 grupta da erkek cinsiyet oranı yüksekti. Gruplar arasında MCV, RDW, nötrofil sayısı, MPV, trombosit yüzdesi (PCT), trombosit dağılım genişliği (PDW) sonuçları açısından anlamlı değişiklikler saptandı. Serum demir düzeyi kontrol grubunda hasta grubuna göre anlamlı olarak düşüktü. Ferritin değerleri açısından gruplar arasında istatistiksel fark saptanmadı. Vitamin B12, folik asit ve tiroid fonksiyon testleri sonuçları değerlendirildiğinde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı. Sonuç: Gruplar arası anlamlı bulduğumuz sonuçları doğrulamak için daha çok sayıda hasta içeren ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.Objective: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a neuropsychiatric disorder that is common in the paediatric age group. Although some studies have been conducted on this purpose, the etiology has not been fully elucidated. We aimed to contribute on literature about the disease through investigating some blood parameters at pediatric ADHD patients. Methods: The study included 91 children and 115 healthy children between the ages of 5 and 15 years. Serum iron, total iron binding capacity, ferritin, vitamin B12 level, folic acid level, free T4 and thyroid stimulating hormone levels were studied in whole group. Results: The mean age of the patient group was 9.0 ± 2.5 years, the mean age of the control group was 9.7 ± 3.1 years, and there was no difference between them. Male sex ratio was higher in both groups. Significant changes were detected in MCV, RDW, neutrophil count, MPV, plateletcrit (PCT), platelet distribution width (PDW) results between control and experimental groups. Serum iron level was significantly lower in the control group comparing to the patient group. There was no statistical difference between the groups regarding ferritin values. When the results of vitamin B12, folic acid and thyroid function tests were evaluated, no statistically significant difference was found between the groups. Conclusion: Further studies which involve larger population are essential to confirm the results that our findings to be find meaningful

Comparison of Type I Diabetes Frequency in Children with Cesarean and Normal Vaginal Delivery

Aim: The effect of type 1 diabetes mellitus over the world is rising day after day. There arecontroversial results that may be related to cesarean delivery that has become widespread inrecent years and the risk of type 1 diabetes mellitus. In this study, we aimed to investigate thefrequency of type 1 diabetes mellitus in children born by cesarean delivery or normal vaginaldelivery, considering that there may be an association between mode of birth way and diabetesmellitus.Material and Methods: The study was organized with 368 children who were diagnosed astype 1 diabetes mellitus between 8-16 ages that applied to the diabetes outpatient clinic in2019. The patients were grouped according to the mode of delivery. Descriptive data such asage, gender, HBA1c, and BMI were evaluated retrospectively.Results: The children with type 1 diabetes mellitus, cesarean delivery show 33.2% more thannormal vaginal delivery (p<0.001). While 9.0% of children with cesarean delivery hadmother's diabetes mellitus, this rate was 5.7% in children with normal vaginal delivery.Similarly, 5.3% of children with cesarean delivery had diabetes mellitus in their father, whilethis rate was 8.9% in children with normal vaginal delivery.Conclusion: According to the results of this study, cesarean delivery may have a significanteffect on the risk for type 1 diabetes mellitus in childhood either adolescence. Even if parentswith diabetes were not included, it was found that cesarean delivery have meaningful relationby diabetes mellitus stimulation. Regarding this, further studies are needed.Amaç: Tip 1 diyabetin dünya üzerindeki etkisi her geçen gün artmaktadır. Son yıllarda yaygınlaşan sezaryen doğum ve tip 1 diyabet riski arasında ilişkili olabilecek tartışmalı sonuçlar vardır. Bu çalışmada, doğum şekli ve tip 1 diyabet arasında bir bağlantı var olduğunu düşünerek sezaryen ve normal vajinal yolla doğan çocuklarda tip 1 diyabet görülme sıklığının araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Araştırmaya 2019 yılında diyabet polikliniğine başvuran 8-16 yaşları arasında olan tip 1 diyabet tanısı konmuş 368 çocuk dahil edildi. Hastalar doğum şekline göre gruplandırıldı. Hastalardan elde edilen yaş, cinsiyet, HBA1c ve BMI gibi tanımlayıcı veriler geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: Tip 1 diyabet tanısı olan çocuklarda sezaryen doğumun normal vajinal doğuma göre %33,2 daha fazla olduğu görüldü (p<0,001). Sezaryen ile doğan çocukların %9,0’unun annesinde diyabet tanısı bulunurken, normal vajinal yolla doğan çocuklarda bu oran %5,7 idi. Benzer şekilde, sezaryen ile doğan çocukların %5,3’ünün babasında diyabet tanısı bulunurken, normal vajinal yolla doğan çocuklarda bu oran %8,9 idi. Sonuç: Bu çalışmadan elde edilen sonuçlara göre, sezaryen doğum çocukluk veya ergenlik döneminde tip 1 diyabet riski üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilir. Bununla birlikte, diyabetli ebeveyn olguları dahil edilmese bile, sezaryen ile doğum ve tip 1 diyabet arasında önemli bir ilişki olduğu bulunmuştur. Bununla ilgili olarak, daha ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.2-s2.0-8508984714

Adolescents and anemia

WOS: 000461110500008Objective: Anemia in adolescents is a significant health problem caused by multiple factors. With this study, we aimed to investigate anemia aetiology and its frequency among the adolescents. Material and Method: A total of 74 patients were admitted to Pediatrics Clinic of Istanbul Sisli Hamidiye Etfal Training and Research Hospital between January 2012 and August 2013, who were aged between 10-19 years and diagnosed with anemia, were investigated regarding the aetiology. Results: Female and male ratio were 74.3% and 25.7%, respectively, and the mean age of the patients was 14.7 +/- 1.8 years. The most common symptom was fatigue. Red meat consumption was detected to be low in patients who were diagnosed with iron deficiency anemia (IDA). Six of the patients had a history of bleeding. Menorrhagia was present in 23.6% of the females. As a result of certain laboratory tests, 81.1% of the patients were diagnosed with IDA. The aetiological evaluation revealed that the most common reason for the anemia was nutritional. Vitamin B12 deficiency and folic acid deficiency anemia were diagnosed in 13.5% and 1.4% of patients, respectively. Eleven patients underwent endoscopy, and the most common finding was gastritis. Apart from these diagnosis, we reported acute leukaemia in 3 patients, sepsis in 3 patients, hereditary spherocytosis, autoimmune hepatitis, autoimmune hemolytic anemia, aplastic anemia, a chronic renal failure and cholangitis in one patient each. While 39.2% of the patients were treated with hospitalization, 60.8% of the patients were under outpatient follow-up and treated. Conclusion: An inappropriate diet and eating habit is the most common aetiology of anemia among the adolescents. Considering that this age group of patients are not under routine health care follow-up of pediatricians, it is necessary to examine the adolescent for anemia for early diagnosis, with investigating the causes and selecting the appropriate treatment

Çocuk acil serviste supraventriküler taşikardi yönetimi: Bir olgu sunumu

Supraventriküler taşikardi, çocukluk yaş grubunda görülebilen önemli kardiyak sorunlardan biridir ve sıklığı 1/250 - 1/1000 arasında değişir. Huzursuzluk, emme bozukluğu, taşipne, taşikardi ve kalp yetersizliği ile bulgu verebilir. Genellikle supraventriküler taşikardili hastalarda eşlik eden bir doğumsal kalp hastalığı yoktur, antiaritmikler ile kontrol altına alınabilir. Kontrol altına alınamayan vakalar ağır seyretmektedir ve kalp yetmezliği bulguları ile ortaya çıkabilir. Tedavide acil yaklaşım çok önemlidir ve tedavide kullanılan farklı ilaçlar acil servislerde hazır bulundurulmalıdır. Bu makalede huzursuzluk şikayetiyle çocuk acil servise başvuran 55 günlük bebek tartışılıp adenozin ile taşikardisi kontrol altına alınan supraventriküler taşikardi vakası sunularak, tedavi yaklaşımı literatür bilgileri eşliğinde gözden geçirilmiştirSupraventricular tachycardia is one of the major cardiac problems that can be seen in childhood and its frequency ranges from 1/250 - 1/1000. It may present with symptoms of restlessness, sucking disorder, tachypnea, tachycardia and heart failure. Generally, patients with supraventricular tachycardia do not have a concomitant congenital heart disease, they can be controlled by antiarrhythmics. Uncontrolled cases may be severe and may present with signs of heart failure. An urgent approach to treatment is very important, and different drugs used in treatment should be available in the emergency department. In this article, a 55-day-old baby who was admitted to the emergency department with the complaint of restlessness was presented and a case of supraventricular tachycardia with adenosine and tachycardia was presented. © 2019, Duzce University Medical School. All rights reserved