Duchowo-moralne wyzwania starości

Starość, jak każdy etap życia, jest dla chrześcijanina wyzwaniem duchowo-moralnym. Pierwszym wymogiem moralnym odnośnie do starości jest pogodzenie się ze swoim wiekiem i wynikającą z niego kondycją psychofizyczną. W świetle poczynionych analiz wykazano, że pełną i prawdziwą akceptację starości może dokonać jedynie ten, komu towarzyszy nadzieja na życie wieczne. Wiara religijna bowiem pomaga w akceptacji starości i konieczności śmierci. W perspektywie chrześcijańskiej ludzka egzystencja nie zamyka się horyzontem doczesności, ale towarzyszy jej nadzieja wiecznotrwałej komunii z Bogiem. W okresie starości ważnym zadaniem moralnym jest przyjęcie właściwych priorytetów. Bardzo ważne jest świadome zmierzanie do uzyskania wewnętrznej autonomii, polegającej na wyzwoleniu się egocentryzmu i tego wszystkiego, co zagraża rozwojowi ludzkiemu i chrześcijańskiemu. Poważnym wyzwaniem duchowym w tym okresie jest przygotowanie się na śmierć. W obliczu starości i umierania chrześcijanin znajduje oparcie w Bogu. Świadomość obecności Boga pozwala mu w pokoju przyjmować koniec swego doczesnego istnienia. Śmierć jest chwilą spotkania z Bogiem. Dlatego wierzący bez lęku przygotowuje się na przejście. W ten sposób chrześcijanin w podeszłym wieku, także w swoim niedołęstwie i starczej bezradności, staje się znakiem nadziei dla innych. Świadczy bowiem swoją osobą, że życie, mimo cierpienia i trudu, naznaczone brakami i słabościami, może być wypełnione i „kompletne”

Akt małżeński jako „poznanie” w świetle „Katechez środowych” Jana Pawła II

W niniejszym artykule została podjęta próba analizy aktu małżeńskiego rozumianego jako poznanie w świetle nauczania Jana Pawła II zawartego w Katechezach środowych. Omówiono następujące aspekty tego zagadnienia: seksualność w kontekście grzechu pierworodnego, małżeńska komunia osób jako poznanie, rodzicielstwo jako sens poznania, macierzyństwo w perspektywie poznania oraz poznanie-rodzenie w perspektywie eschatologicznej. W świetle podjętych analiz akt małżeński wyraża całoosobowe, wzajemne obdarowanie się małżonków. Komunia małżeńska objawia oblubieńczy sens ich ciał. Wzajemne, bezwarunkowe i nieodwołalne przyjęcie się małżonków jest niejako echem miłosnego aktu Boga, który ukochał człowieka dla niego samego. W akcie komunii dokonuje się głęboka afirmacja osoby. Miłość małżeńska realizowana w akcie małżeńskim towarzyszy przekazywaniu życia dziecku. Relacja małżonków prowadzi do realności zaistnienia osoby. Poznanie dokonujące się w komunii małżeńskiej wiedzie także do odkrycia tajemnicy osoby, będącej owocem miłości małżonków. Osoba dziecka jawi się jako pewnego rodzaju synteza ich miłości, ale także jako wspólny obraz małżonków. Moc stwórczego działania Boga, które ujawnia się i aktualizuje w rodzicielskim akcie miłości i poczęcia wykracza poza horyzont śmierci. Paschalna nieustępliwość życia objawia się także w rodzeniu, które w swej najgłębszej istocie jest otwieraniem się na życiodajną moc Boga

Konfucjanizm a recepcja komunizmu w Chinach

The present article studies the communist regime in China, analysed in terms of Confucian tradition existing in this country for centuries. It indicates the similarities between Confucianism and Marxism and the influence of Confucianism on the reception of communism in China. Both Confucianism and Marxism do not focus on ontological issues, but the practical and sociological ones, perceiving them in the context of building a model of a perfect society and effective governance of the country. Both trends describe the origins of the world and society, pointing to the dialectic clash of opposing forces. They are characterised by materialistic view of the world, anti-individualism, antipersonalism, collectivism, and ethical relativism. As stated in the Conclusion, Confucianism has created a strong philosophical background to the implementation of communist ideas and became the ideological basis for this belief.W niniejszym artykule przedmiotem refleksji był ustrój komunistyczny w Chinach, analizowany pod kątem istniejącej od wieków tradycji konfucjańskiej w tym państwie. Ukazano podobieństwa pomiędzy konfucjanizmem a marksizmem oraz wpływ konfucjanizmu na recepcję komunizmu w Chinach. Zarówno konfucjanizm jak i marksizm nie koncentrują się na zagadnieniach ontologicznych, ale praktycznych i socjologicznych, podejmując je w kontekście budowania modelu idealnego społeczeństwa i efektywnego sprawowania rządów w państwie. Oba nurty mówią o genezie świata i społeczeństwa, wskazując na dialektykę ścierania się przeciwstawnych sił. Charakteryzuje je materialistyczna wizja świata, antyindywidualizm, antypersonalizm, kolektywizm i relatywizm etyczny. We wniosku stwierdzono, że konfucjanizm stworzył silne filozoficzne tło do wdrożenia komunistycznych idei i stał się ideologiczną podstawą tego światopoglądu

MARITAL ACT AS THE ACT OF THE CONJUGAL KNOWLEDGE WEDNESDAY CATECHESIS OF JOHN PAUL II

The author of this essay examines a series of short talks on marital act delivered by John Paul II on his Wednesday Catechesis, where the pope described it as the act of the conjugal knowledge. The essay includes the following themes: sexuality in the context of the original sin; marital union of persons as knowledge; parenthood as the sense of knowledge; motherhood in the perspective of knowledge; knowledge-labour in the eschatological perspective. Marital act implies a mutual gift of the whole person. Conjugal union between man and woman reveals the sense of their bodies as those of the husband and the wife. Mutual, unconditional and irrevocable acceptance echoes, as it were, the loving act of God towards them. God loves man for his own sake. Communion between spouses stimulates their deep mutual affirmation. Marital love, realised in the marital act, is the act of procreation. Marital relationship gives rise to the reality of another person. Conjugal knowledge leads to the unveiling of the mystery of another person, the fruit of the love between the spouses. The child appears as a kind of the synthesis of their love, and the shared image of the spouses. God reveals His creative power in the marital act of love and conception, and then extends it far beyond the horizons of death. The innermost sense of childbirth lies in the opening up to the life-giving power of God. In that, it demonstrates the Paschal tenacity of life

The Meaning of the Virtue of Faith in the Context of the Axiological and Moral Crisis of the Western World

Powszechnie wskazuje się na kryzys cywilizacji Zachodu, o którym świadczą: sytuacja demograficzna, społeczna, moralna oraz aksjologiczna. U podstaw owego kryzysu leży odrzucenie Boga, a konsekwencją jest deformacja ludzkiego myślenia „uwolnionego” oraz „wyzwolonego” z reguł prawdy i dobra. W odpowiedzi na ten kryzys chrześcijaństwo ukazuje wartość wiary chrześcijańskiej. Stanowi ona drogę odnowy świata Zachodu. W świetle wiary człowiek odkrywa sens własnego życia, fundament, na którym może oprzeć swą egzystencję. Wiara – ponieważ posiada nadprzyrodzony charakter – stanowi najgłębszy fundament relacji społecznych; w jej świetle osoba ludzka uchodzi za najwyższą wartość świata doczesnego. W perspektywie chrześcijańskiej więź między wiarą a moralnością jest ścisła i integralna. Wymogi wiary oznaczają bezwarunkowe poszanowanie osobowej wartości każdego człowieka. Płynąca z wiary prawda ukazuje godność, jaka przysługuje osobie ludzkiej, przerastającej wszystkie byty. W ten sposób osoba ludzka znajduje szczególne miejsce w społeczeństwie, w którym winna być podmiotem, zasadą oraz celem struktur społecznych (KDK, nr 25).The crisis of Western civilization is commonly indicated: the demographic, social, moral and axiological situation. At the root of this crisis is the rejection of God, and the consequence is the deformation of human thinking „freed” and „liberated” from the rules of truth and good. In response to this crisis Christianity shows the value of the Christian faith. It constitutes a way of renewing the Western world. In the light of faith man discovers the meaning of his own life, the foundation on which he can base his existence. Because it is supernatural faith is the deepest foundation of social relations; in its light a human is considered the highest value of the temporal world. From the Christian perspective the bond between faith and morality is close and integral. The requirements of faith mean unconditional respect for the personal value of each person. The truth that flows from faith shows the dignity of the human person who surpasses all beings. In this way, the human person finds a special place in society, in which he should be the subject, principle and goal of all social structures (KDK, No. 25)

Christian Hope Against the Contemporary Crisis of Hope

Współcześnie obserwuje się narastanie zjawiska nihilizmu. Towarzyszy temu poczucie pustki i bezsensu życia. Teologia katolicka, ukazując nadzieję jako cnotę nadprzyrodzoną, przedstawia ją w szerokiej perspektywie eschatologicznej. Nadzieja nadprzyrodzona chroni osobę przed absolutyzowaniem istniejących w życiu trudności. Tym samym budzi odwagę do życia, broni przed zwątpieniem i rezygnacją, wskazuje na perspektywę paschalną. Chrześcijańska nadzieja – źródło teologicznego optymizmu – przekracza argumentację historyczno-polityczną, która może prowadzić do pesymizmu, nihilizmu czy katastrofizmu. Ukazuje nie tylko wizję trwania świata, ale także jego spełnienia. Człowiek wiary wierzy w absolutną przyszłość ludzkości w Królestwie Bożym i dostrzega w aktualnej historii świata plan rozwoju aż do paruzji – całkowitego odnowienia. Nadzieja chrześcijańska rodzi inicjatywy na rzecz dobra i integralnego rozwoju człowieka.Nowadays the phenomenon of defeatism and nihilism is increasing. It is accompanied by a feeling of emptiness and nonsense of life. Catholic theology, presenting hope as a supernatural virtue, presents it from a broad eschatological perspective. Supernatural hope protects a person from making absolute the difficulties that exist in life. Thus, it inspires courage to live, defends against doubts and resignation, and points to the paschal perspective. Christian hope - the source of theological optimism - transcends historical and political argumentation that can lead to pessimism, defeatism, nihilism, and catastrophism. It shows not only the vision of how the world lasts but also its fulfilment. A man of faith believes in the absolute future of mankind in the Kingdom of God and sees in the current history of the world a plan of development up to Parousia - complete renewal. Christian hope gives rise to initiatives for the good and integral development of man