Comparative Efficacy of Clinic-Based and Telerehabilitation Application of McKenzie Therapy in Chronic Low-Back Pain

Studies on validation of telerehabilitation as an effective platform to help manage as well as reduce burden of care for Low-Back Pain (LBP) are sparse. This study compared the effects of Telerehabilitation-Based McKenzie Therapy (TBMT) and Clinic-Based McKenzie Therapy (CBMT) among patients with LBP. Forty-seven consenting patients with chronic LBP who demonstrated ‘directional preference’ for McKenzie Extension Protocol (MEP) completed this quasi experimental study. The participants were assigned into either the CBMT or TBMT group using block permuted randomization. Participants in the CBMT and TBMT groups received MEP involving a specific sequence of lumbosacral repeated movements in extension aimed to centralize, decrease, or abolish symptoms, thrice weekly for eight weeks. TBMT is a comparable version of CBMT performed in the home with the assistance of a mobile phone app. Outcomes were assessed at the 4th and 8th weeks of the study in terms of Pain Intensity (PI), Back Extensors Muscles’ Endurance (BEME), Activity Limitation (AL), Participation Restriction (PR), and General Health Status (GHS). Data were analyzed using descriptive and inferential statistics. Alpha level was set at p< 0.05.Within-group comparison across baseline, 4th and 8th weeks indicate that both CBMT and TBMT had significant effects on PI (p=0.001), BEME (p=0.001), AL (p=0.001), PR (p=0.001) and GHS (p=0.001) respectively. However, there were no significant differences (p>0.05) in the treatment effects between TBMT and CBMT, except for ‘vitality’ (p=0.011) scale in the GHS where TBMT led to significantly higher mean score. Mobile-app platform of the McKenzie extension protocol has comparable clinical outcomes with the traditional clinic-based McKenzie Therapy, and thus is an effective supplementary platform for care of patients with low-back pain

Deklarowany poziom aktywności fizycznej a wydolność funkcjonalna: alternatywy dla oceny wydatku energetycznego

The extent to which self-report activity measured by the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) can substitute performance-based functional capacity measured by the Six-Minute Walk Test (6MWT) remains inconclusive. This study assessed Physical Activity (PA) and Functional Exercise Capacity (FEC); and also determined the relationship between PA and FEC in apparently healthy young adults. A total of 342 (145 males and 197 females) undergraduates of Obafemi Awolowo University, Ile-Ile, Nigeria participated in the study. The IPAQ was used to assess PA, while FEC was assessed using the 6MWT, and expressed in terms of the Six-Minute Walk Distance (6MWD), Six-Minute Walk Work (6MWW), Maximum Oxygen Uptake (VO2max) and Metabolic Equivalent (METS). Anthropometric and cardiovascular parameters were measured following standardized procedures. Data was analyzed using descriptive and inferential statistics. The alpha level was set at 0.05. The mean age of the participants was 22.0±2.87 years. The mean IPAQ score of all participants was 1471.4±1086.93. The percentage for low, moderate and high PA was 19% (65), 41.2% (141) and 39.8% (136), respectively. The mean 6MWD, 6MWW, VO2max and METS were 639.47 ±66.6 m, 41805.0 ±8520.6 kg·m, 28.9 ±1.92 mlO2k-1min-1, 4.05 ±0.32 mL/kg, respectively. There were signifi cant positive correlations between PA and each of the 6MWD (r=0.268; p=0.001), 6MWW (r=0.219; p=0.001), VO2max (r=0.268; p=0.001), METS (r=0.268; p=0.001). Measures of exercise capacity were not signifi cantly correlated with the anthropometric variables (p>0.05). Self-report of physical activity in healthy young adults does not adequately substitute the results of the Six-Minute Walk Test. Mbada Ch.E., Osifeso T.A., Johnson O.E., Okonji A.M., Odeyemi E.A. Self-reported physical activity versus physical function capacity: alternatives for energy expenditure estimation. Med Rehabil 2016; 20(4): 4-12. DOI: 10.5604/01.3001.0009.5479 nullWstęp: Stopień, w jakim deklarowana aktywność fizyczna oceniania za pomocą Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (IPAQ) może zastąpić opartą o wyniki wydolność funkcjonalną mierzoną testem 6-minutowego chodu (6MWT) pozostaje niejednoznaczny. W badaniu tym oceniano aktywność fizyczną (AF) i funkcjonalną wydolność wysiłkową (FEC); a także określono zależność pomiędzy PA i FEC u pozornie zdrowych, młodych dorosłych. Materiał i metody: Badaniem objęto 342 studentów (145 mężczyzn i 197 kobiet) z Obafemi Awolowo University, Ile-Ile, Nigeria. IPAQ został wykorzystany do oceny AF, podczas gdy FEC oceniano za pomocą 6MWT i wyrażono w sześciominutowym dystansie chodu (6MWD), pracy wykonanej podczas sześciominutowego chodu (6MWW), maksymalnym minutowym poborze tlenu (VO2max) i równoważniku metabolicznym (MET). Parametry antropometryczne i układu krążenia były mierzone zgodnie ze standardowymi procedurami. Dane analizowano przy użyciu wnioskowania statystycznego i opisowego. Poziom alfa został ustalony na poziomie 0,05. Wyniki: Średni wiek uczestników wyniósł 22,0 ±2,87 lat. Średni wynik IPAQ wszystkich uczestników to 1471,4 ±1086,93. Procent dla niskiego, średniego i wysokiego poziomu AF to odpowiednio 19% (65), 41,2% (141) i 39,8% (136). Średni 6MWD, 6MWW, VO2max i METS wyniosły odpowiednio 639.47 ±66,6 m, 41805.0±8520,6 kg·m, 28,9±1,92 mlO2k-1min-1, 4,05±0,32 ml/kg. Istnieją znaczące dodatnie korelacje pomiędzy PA i każdym z 6MWD (r=0,268, p=0,001), 6MWW (r=0,219, p=0,001), VO2max (r=0,268, p=0,001), METS (r=0,268; p=0,001). Miary wydolności wysiłkowej nie były istotnie skorelowane ze zmiennymi antropometrycznymi (p>0,05). Wnioski: Deklarowany poziom aktywności fizycznej u zdrowych młodych dorosłych nie jest adekwatny do wyników testu sześciominutowego marszu

Endurance of low back musculature: normative data for adults

Background and objective: Lack of baseline values is a limitation in the quantification of physical performance testing of the low back muscles. The purpose of this study is to present an age and gender normative values for static back extensor muscles' endurance in adults. Subjects and methods: Five hundred and sixty one healthy adults aged between 19 to 67 years volunteered for this study. Endurance of the low back musculature was assessed using modified Biering-Sørensen test of Static Muscular Endurance. The mean, standard deviation, and percentile scores for endurance time were determined for five gender/age groups classified on a range of 10 years. Results: The mean endurance time of all the participants was 113 ± 46 seconds. Men had higher mean endurance than women (t=3.309; p=0.001). Significant difference (F=32.702; p=0.001) was found in the endurance time across the age groups. There was an age and gender variation in the percentile values. The normative values demonstrate that a decrease in endurance time is expected with increasing age. The significant age and anthropometric differences across the age groups could contribute to the endurance differences. Conclusion: These values could be used to compare a patient's score at intake and also serve as clinical target for which subsequent testing after treatment, at discharge and/or follow up can be compared, providing an indication of change in endurance capacity over time. © 2011 - IOS Press and the authors. All rights reserved

Endurance of low back musculature: Normative data for adults

Background and objective: Lack of baseline values is a limitation in the quantification of physical performance testing of the low back muscles. The purpose of this study is to present an age and gender normative values for static back extensor muscles' endurance in adults. Subjects and methods: Five hundred and sixty one healthy adults aged between 19 to 67 years volunteered for this study. Endurance of the low back musculature was assessed using modified Biering-Sørensen test of Static Muscular Endurance. The mean, standard deviation, and percentile scores for endurance time were determined for five gender/age groups classified on a range of 10 years. Results: The mean endurance time of all the participants was 113 ± 46 seconds. Men had higher mean endurance than women (t=3.309; p=0.001). Significant difference (F=32.702; p=0.001) was found in the endurance time across the age groups. There was an age and gender variation in the percentile values. The normative values demonstrate that a decrease in endurance time is expected with increasing age. The significant age and anthropometric differences across the age groups could contribute to the endurance differences. Conclusion: These values could be used to compare a patient's score at intake and also serve as clinical target for which subsequent testing after treatment, at discharge and/or follow up can be compared, providing an indication of change in endurance capacity over time. © 2011 - IOS Press and the authors. All rights reserved

Wartości normatywne statycznej i dynamicznej wytrzymałości mięśni brzucha u zdrowych Nigeryjczyków

Introduction: Normative databases of abdominal muscles endurance are important in identifying trunk muscles impairments and disability and as a rehabilitation outcome in low-back pain. This study established gender-and-age normative data on static and dynamic abdominal muscles endurance among apparently healthy Nigerians.Materials and methods: Five hundred and three consented volunteers aged between 16 and 70 years participated in this study. Partial curl-up test of the Canadian Standardized Test of Fitness was used to quantify static abdominal muscles endurance (SAME) and dynamic abdominal muscles endurance (DAME). Endurance levels were defined using percentiles as poor (&lt;25th), medium (between 25and 75th), good (between 75 and 95th), and very good (&gt;95th) respectively.Results: The mean SAME and DAME was 37.2±24.3 seconds (s) and 18.1±9.57 repetitions (reps) respectively. SAME that is &lt; 24s was considered poor, between 24 and 44s as medium, 45 and 78s as good and &gt; 78s as very good endurance. DAME &lt; 11 repetitions (reps) was considered poor, between 11 and 23 reps as medium, between 24 and 36 reps as good and &gt; 36 reps as very good endurance. Both SAME and DAME differed significantly across the age groups (p&lt;0.05). Significant correlation existed between SAME and DAME (p = 0.001). Males exhibited a higher SAME and DAME than females (p&lt;0.05).Conclusion: The gender-age reference norms for static and dynamic abdominal muscles endurance established in this study could be used in rehabilitation to estimate the level of endurance impairment in a patient at intake and also serve as an outcome measure of improvement.Wstęp: Znajomość wartości normatywnych dla wytrzymałości mięśni brzucha jest istotna dla identyfikacji zaburzeń i niepełnosprawności, oraz dla określania miar wyniku w rehabilitacji pacjentów z bólami krzyża.Materiał i metoda: W badaniu wzięło udział 504 wolontariuszy w wieku od 16 do 70 lat. Do ilościowego zbadania statycznej (SAME) i dynamicznej (DAME) wytrzymałości mięśni brzucha zastosowano test częściowego unoszenia tułowia z pozycji leżenia tyłem, będący składową Canadian Standardized Test of Fitness. Wytrzymałość określano na podstawie podziału percentylowego, przyjmując jako wytrzymałość słabą wyniki z przedziału 95.Wyniki: Średnie wartości SAME i DAME wynosiły odpowiednio 37,2 ±24,3 sekund (s) i 18,1 ±9,57 powtórzeń (reps). Wartości SAME 78 s za bardzo dobrą wytrzymałość statyczną. Wartości DAME 36 reps za bardzo dobrą wytrzymałość dynamiczną. Zarówno SAME jak i DAME istotnie różniły się w poszczególnych grupach wiekowych (p<0.05). Stwierdzono istotną korelację pomiędzy SAME i DAME (p = 0.001). Mężczyźni wykazywali wyższe wartości SAME i DAME niż kobiety (p<0.05).Wniosek: Określone w tym badaniu, zależne od wieku i płci, wartości normatywne statycznej i dynamicznej wytrzymałości mięśni brzucha mogą być zastosowane w rehabilitacji dla określenia wielkości zaburzeń wytrzymałości tych mięśni, zarówno przy kwalifikowaniu do interwencji oraz jako miara wyniku uzyskiwania poprawy

Badanie porównawcze wytrzymałości mięśni brzucha u kobiet nierodzących i kobiet po porodzie

Background: Normative databases on abdominal muscles performance in women are essential in the diagnosis of musculoskeletal impairment and as reference values for post-partum rehabilitation targets. This study quantified and investigated the predictors of the static and dynamic abdominal muscles endurance of nulliparous and parous women.Methods: Two hundred and fifty five consenting volunteers (131 nulliparous and 124 parous women) participated in this study. Partial curl-up test of the Canadian Standardized Test of Fitness was used to assess Static Abdominal Muscles Endurance (SAME) and Dynamic Abdominal Muscles Endurance (DAME) respectively. Demographic and anthropometric data were also obtained. Data were analyzed using descriptive and inferential statistics. The Alpha level was set at 0.05.Results: The mean SAME and DAME of all the participants were 33.90 ±20.78 seconds and 16.26 ±8.76 repetitions respectively. Nulliparous women exhibited significantly higher mean SAME (42.71 ±22.59 vs. 24.59 ±13.50 seconds) and DAME (19.45 ±8.96 vs. 12.88 ±1.17) (p=0.001) values respectively. Both SAME and DAME values differed significantly (p&lt;0.05) across the parous group. The primiparae had higher SAME and DAME values than their multiparae counterparts (p&lt;0.05). A significant correlation existed between SAME and DAME (p=0.001). Age, number of births and anthropometric parameters were significant predictors of SAME and DAME (p&lt;0.05).Conclusion: This study established a set of reference mean values for static and dynamic abdominal muscles endurance in nulliparous and parous women. Parity was associated with a significant decrease in the static and dynamic abdominal muscles endurance capacity. Age, high level of adiposity and the number of births were significant predictors of decreased abdominal muscles endurance. It is adduced that decreased abdominal muscles endurance in women may be precipitated and perpetuated by parity.Wprowadzenie: Wartości normatywne siły mięśni brzucha u kobiet są istotne zarówno w diagnostyce zaburzeń mięśniowoszkieletowych, jak i stanowią punkt odniesienia w ustalaniu celów rehabilitacji po porodzie. Niniejsze badanie określa wielkość oraz analizuje predyktory statycznej i dynamicznej wytrzymałości mięśni brzucha u kobiet nierodzących i rodzących. Metody: W badaniu wzięło udział dwieście pięćdziesiąt pięć kobiet (131 nierodzących i 124 rodzących). W celu oceny statycznej i dynamicznej wytrzymałości mięśni brzucha (ang. Static Abdominal Muscles Endurance, SAME; Dynamic Abdominal Muscles Endurance, DAME) wykorzystano test Partial Curl-Up Test (test częściowego unoszenia tułowia wykonywany w pozycji leżenia tyłem o nogach ugiętych) będący składową testu sprawności Canadian Standardized Test of Fitness. Od badanych uzyskano także dane demograficzne i antropometryczne. Do analizy danych wykorzystano statystyki opisowe oraz dedukcyjne. Wartość alfa ustalono na poziomie 0,05. Wyniki: Średnie wyniki SAME i DAME wszystkich uczestniczek wynosiły odpowiednio 33,90 ±20,78 sekund i 16,26 ±8,76 powtórzeń. Kobiety nierodzące odznaczały się znamiennie wyższą średnią wartością pomiarów SAME (42,71 ±22,59 vs. 24,59 ±13,50 sekund) oraz DAME (19,45 ±8,96 vs. 12,88 ±1,17) (p=0,001). Wartości pomiarów SAME i DAME także różniły się znamiennie (p<0,05) w obrębie samej grupy kobiet rodzących. Kobiety, które urodziły 1 dziecko odznaczały się wyższymi wartościami pomiarów SAME i DAME niż te, które rodziły więcej razy (p<0,05). Stwierdzono znamienną korelację pomiędzy wartościami pomiarów SAME i DAME (p=0.001). Wiek, ilość porodów oraz zmienne antropometryczne okazały się być znamiennymi predyktorami wartości SAME i DAME (p<0,05). Podsumowanie: Wyniki niniejszego badania pozwalają na stworzenie zestawienia referencyjnych wartości średnich wytrzymałości statycznej i dynamicznej mięśni brzucha u kobiet rodzących i nierodzących. Ciąża wpływa znamiennie zarówno na spadek wytrzymałości statycznej, jak i dynamicznej mięśni brzucha. Wiek, otyłość i liczba porodów są ważnymi predyktorami spadku wytrzymałości mięśni brzucha. Wskazuje się, że zmniejszenie wytrzymałości mięśni brzucha może być wywoływane i utrwalane przez macierzyństwo