Aspects of leucocyte and fat filtration during cardiac surgery

Na een hartoperatie treden vaak door het hele lichaam ontstekingsreacties op. Door het bloed tijdens de operatie te filteren, lopen patiënten minder risico op beschadigingen in longen, hart en hersenen, ontdekte Hans de Vries. Tijdens een hartoperatie neemt de hart-longmachine een aantal lichaamsfuncties over. Deze machine vormt door zijn grote contactoppervlak met het bloed van de patiënt een enorme prikkel voor stollings- en ontstekingsreacties. De ontstekingen kunnen het hele lichaam treffen en zorgen daar voor weefselbeschadigingen. Een sleutelrol in dit schadelijke proces spelen witte bloedlichaampjes (leukocyten) en vetdeeltjes die tijdens de operatie in de bloedbaan komen. De Vries experimenteerde met twee filters die respectievelijk leukocyten en vetdeeltjes uit het bloed verwijderen. Hij ontdekte dat er minder ontstekingsreacties en weefselbeschadigingen optreden wanneer de leukocyten worden gefilterd uit het restbloed van de hart-longmachine. De patiënten blijken dan na de operatie een betere longfunctie te hebben. Het filter vangt overigens niet alle leukocyten weg; het verwijdert vooral de geactiveerde, ziekmakende witte bloedlichaampjes. Ook een vetdeeltjesfilter zorgt voor minder ontstekingsreacties. Voor de patiënten had dit echter geen merkbare gevolgen. Vermoedelijk laat de effectiviteit van dit filter nog te wensen over.

Photochemistry and organic complexation of iron:Interactions in the Southern Ocean

Het spoor-metaal ijzer (Fe) speelt in grote delen van de oceaan een belangrijke rol in de limitatie van algengroei. De chemie van Fe is daarom ondermeer van belang voor het koolstofdioxide budget in de Zuidelijke IJszee. De fotoreductie van ijzer is essentieel in de transformatie van colloidaal en organisch gebonden ijzer naar een reactievere Fe vorm die beter beschikbaar is voor opname door algen. Iedere lente ontstaat boven Antarctica een gat in de ozonlaag resulterend in een verhoogde intensiteit ultaviolet-B licht (UVB: 280-315 nm) die het aard- en zeeoppervlak bereikt. Onderzocht werd of deze hogere intensiteit aan UVB de fotoreductie van Fe(III) bevordert, resulterend in hogere concentraties biologisch beschikbaar Fe. Daarnaast werd onderzocht hoe de aanwezigheid van Fe-bindende organische moleculen (liganden) en twee typische Antarctische algen van invloed zijn op de fotoreductie van Fe. Natuurlijke organische liganden, zoals die voorkomen in de Westerschelde en het Marsdiep, werden onderzocht op hun gevoeligheid voor afbraak door ultraviolet licht. Zie: Samenvattin