Guzy neuroendokrynne układu pokarmowego

Guzy neuroendokrynne układu pokarmowego (GEP- -NET) stanowią heterogenną grupę guzów. Skuteczność dotychczas stosowanych metod terapeutycznych w GEP-NET jest ograniczona. Podstawową metodą leczenia tych nowotworów jest chirurgia. W farmakoterapii guzów GEP-NET stosuje się: bioterapię (analogi somatostatyny i interferon a), chemioterapię oraz terapię ukierunkowaną molekularnie (terapię celowaną). Wiedza na temat biologii, w tym biologii molekularnej GEP-NET, jest nadal ograniczona. Wynika to z niedostatku doświadczalnych modeli zwierzęcych do badania GEP-NET, a z tym w konsekwencji wiąże się niewiele informacji na temat patogenezy i biologii GEP-NET i ostatecznie trudności w znalezieniu skutecznych metod terapeutycznych. Terapia GEP-NET nie jest wyłącznie problemem onkologicznym lecz interdyscyplinarnym. Istnieje zatem potrzeba tworzenia wyspecjalizowanych, interdyscyplinarnych ośrodków zajmujących się problematyką GEP-NET. Gastroenterologia Kliniczna 2011, tom 3, nr 4, 154–15

Leczenie okołooperacyjne raka żołądka

Gastric cancer still remains a common and highly fatal disease. Despite potentially curative resection of stomach cancer, majority of patients die of disease relapse. Randomized study in the Western world failed to show improvement in survival with extended lymph node dissection (D2 lymphadenectomy). The high recurrence rate makes gastric cancer a disease difficult to cure by surgery alone. In order to improve the survival different perioperative modalities are assessed. Results from the randomized phase III MAGIC trial and French FFCD trial support the idea of preoperative chemotherapy. Neoadjuvant 5-fluorouracil/cisplatin based chemotherapy is now a standard of care in many European countries for locally advanced gastric cancer. Neoadjuvant chemoradiation still remains experimental. As against neoadjuvant chemoradiation, adjuvant chemoradiation is considered to be a standard therapy in the USA and some European countries. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 4: 153–158Wyniki leczenia raka żołądka są niezadowalające, a zwiększenie zakresu limfadenektomii nie prowadzi do ich polepszenia. Poprawy efektów terapii poszukuje się w leczeniu okołooperacyjnym, czyli kojarzeniu leczenia chirurgicznego z radioterapią, chemioterapią lub chemioradioterapią. Ze względu na znaczną toksyczność leczenia, jak również brak dobrze przeprowadzonych badań III fazy przedoperacyjna chemioradioterapia raka żołądka nadal pozostaje metodą eksperymentalną, natomiast przedoperacyjna chemioterapia na podstawie badań MAGIC i FFCD rekomendowana jest jako standard postępowania w Wielkiej Brytanii i większości pozostałych krajów pozaeuropejskich. W odróżnieniu od przedoperacyjnej chemioradioterapii uzupełniającą chemioradioterapię uznaje się za standard postępowania w Stanach Zjednoczonych i niektórych krajach europejskich. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 4: 153–15

Evaluation of radiological and clinical efficacy of ^{90}Y-DOTATATE} therapy in patients with progressive metastatic midgut neuroendocrine carcinomas

Background: To evaluate the radiological and clinical therapeutic effectiveness of ^{90}Y-octreotate [DOTATATE] inpatients with progressive somatostatin receptor-positive midgut neuroendocrine carcinomas (GEPNETs). Material/Methods: The study group: 34 patients, with histological proven extensive non-resectable and progressive midgut GEP-NETs. Radionuclide therapy (^{90}Y-DOTATATE) was given i.v. with a mean activity per administration 3,82 GBq. Initial clinical tumor responses were assessed 6-7 weeks after therapy completion and then once 3-monthly. The objective tumor response was classified according to the RECIST, initially between 4-6 months and then after each of the 6 months interval. Results: At 6 months after treatment completion, radiological tumor response was observed in 6 subjects with PR (19%), 25 presented SD (78%) and single had PD (3%). Overall clinical response to therapy at 6 months follow-up was observed in 23 patients (68%), SD in 5 patients (15%) and PD in 6 (18%). A year after therapy radiological tumour response was seen in 11 patients (44%), SD had 12 subjects (44%) and DP was noted in 2 patients. Two years after completed therapy PR was seen in 6 patients (33%), SD in additional 11 subjects (61%), single patient had PD. Clinical response to treatment in terms of PR and SD were noted in 22 patients (88%) after 1 year and in 14 patients (87%) after 2 years. Median PFS was 20 months, while the median OS was 23 months. In the 6 patients with clinical PD within initial 6 months the median PFS was 6 months and OS 11 months, while in those with SD or PR PFS was 22 months and OS 26 months (P<0.05). Conclusions: Therapy with ^{90}Y-DOTATATE} is effective in terms of clinical response, however the radiological response measured by the RECIST criteria underestimates benefits of this type of therapy in patients with progressive somatostatin receptor-positive midgut neuroendocrine carcinomas

Rak żołądka &#8212; leczenie ukierunkowane molekularnie

Gastric cancer is a heterogeneous malignancy with expression of many molecular factors. Trastuzumab is the first biologic drug (targeted therapy) that has shown benefits in terms of increased median overall survival. Trastuzumab in combination with chemotherapy is indicated in metastatic gastric or gastrooesophageal junction cancer in patients with no prior exposure to systemic anticancer therapy for disseminated disease and with HER2 protein overexpression (score of IHC 3+) regardless of HER2 gene copy number and with expression of 2+ combined with HER2 gene amplification, although clinical benefits in this group are much less evident. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 5: 258&#8211;263Rak żołądka jest nowotworem heterogennym z ekspresją wielu czynników molekularnych. Trastuzumab jest pierwszym biologicznym lekiem (leczenie celowane), który wykazał korzyść pod względem wydłużenia mediany całkowitych przeżyć chorych na nieoperacyjnego lokalnie zaawansowanego lub rozsianego raka żołądka. Trastuzumab, łącznie z chemioterapią, zaleca się w raku żołądka i raku połączenia żołądkowo- przełykowego z przerzutami u chorych niepoddawanych wcześniej przeciwnowotworowemu leczeniu z powodu uogólnionej choroby z nadekspresją białka HER2 (wynik IHC 3+) niezależnie od liczby kopii genu HER2 oraz z ekspresją IHC 2+ i jednoczesną amplifikacją genu HER2, jednak kliniczne korzyści w wymienionej grupie są znacznie mniejsze. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 5: 258&#8211;26

Phase III Randomized Controlled Trial Comparing the Survival of Patients With Unresectable Hepatocellular Carcinoma Treated With Nolatrexed or Doxorubicin

PurposeThe study objective was to compare the overall survival (OS) of patients with unresectable or metastatic hepatocellular carcinoma (HCC) treated with nolatrexed (NOL) or doxorubicin (DOX).Patients and MethodsPatients from North America, Europe, and South Africa (N = 445) with HCC were randomly assigned to receive NOL or DOX. Eligible patients had Karnofsky performance status (KPS) ≥ 60%, Cancer of the Liver Italian Program (CLIP) score ≤ 3, and adequate organ function. Primary end point was OS. Secondary end points included progression-free survival (PFS), objective response rates, and safety. The treatment groups were well-balanced with regards to age, sex, ethnic origin, and underlying liver disease. Randomization was stratified according to KPS and CLIP score.ResultsAt the time of the final analysis, 377 patients had died. Median OS was 22.3 weeks for NOL and 32.3 weeks for DOX (P = .0068). The hazard ratio was 0.753 in favor of DOX. Objective response rate (complete response [CR] plus partial response [PR]) was 1.4% for NOL and 4.0% for DOX. Median PFS was 12 weeks for NOL and 10 weeks for DOX (P = .7091). Median time to treatment failure was 8.4 weeks for NOL and 9.1 weeks for DOX (P = .0969). Grade 3 and 4 stomatitis, vomiting, diarrhea, and thrombocytopenia were more common in the NOL arm. Alopecia was more common in the DOX arm. More patients were withdrawn from study for toxicity in the NOL arm than in the DOX arm.ConclusionNOL showed minimal activity in this phase III trial. Further exploration at this dose and schedule in HCC is not warranted