Postawy wobec palenia tytoniu wśród studentów I i VI roku medycyny z rocznika studiów 2002-2008

Wstęp: Zjawisko palenia tytoniu wśród studentów medycyny wskazuje, że studia medyczne nie stanowią wystarczającej bariery przed kontynuowaniem, a nawet rozpoczynaniem palenia. Celem badania była ocena postaw wobec palenia wśród studentów I i VI roku Wydziału Lekarskiego Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego z rocznika studiów 2002-2008. Materiał i metody: Wśród studentów rocznika studiów 2002-2008 dwukrotnie, na I i VI roku, rozprowadzono ankietę zawierającą pytania na temat kwestii związanych z paleniem tytoniu. W ankiecie adresowanej do studentów VI roku zawarto dodatkowe pytania, umożliwiające ocenę zmian w postawach studentów wobec palenia w trakcie studiów, a także poznanie opinii respondentów na temat nauczania na studiach rozpoznawania i leczenia zespołu uzależnienia od tytoniu (ZUT) oraz ich samooceny posiadanej wiedzy w tym zakresie. W badaniu wzięło udział 287 studentów I roku i 175 studentów VI roku badanego rocznika. Wyniki: Wraz z końcem studiów studenci istotnie rzadziej regularnie palili papierosy niż na I roku (13% v. 21%; p = 0,022), jednak co piąta paląca osoba (20%) zaczęła palić papierosy w trakcie studiów medycznych. Odsetek palaczy, którzy palili bez większego skrępowania, był istotnie niższy, niż na początku studiów (31% v. 70%; p = 0,0006), stwierdzono także znacząco wyższe odsetki palaczy deklarujących chęć porzucenia nałogu (91% v. 61%; p = 0,013) oraz codziennych palaczy, którzy chcieliby poddać się leczeniu uzależnienia od tytoniu (54% v. 22%; p = 0,001). Ponad połowa studentów VI roku przyznała, że nie ma żadnej wiedzy na temat rozpoznawania i leczenia ZUT lub ich wiedza na ten temat jest bardzo słaba lub słaba (57%). Aż 43% badanych stwierdziło, że studia medyczne w ogóle nie były dla nich źródłem wiedzy o ZUT. Wnioski: Studia medyczne wpływają na pozytywne zmiany postaw studentów wobec palenia tytoniu. Jednak część osób podejmuje palenie na studiach, co sugeruje dominujący udział czynników genetycznych nad środowiskowymi w rozpoczynaniu palenia w tym okresie życia. W opinii przyszłych lekarzy studia medyczne nie są wystarczającym źródłem wiedzy o ZUT.Introduction: The prevalence of smoking among medical students indicates that studying medicine is an insufficient protection from tobacco use. The aim of the study was an analysis of medical students’ attitudes towards smoking at the first and sixth year of their studies. Material and methods: A questionnaire on tobacco smoking was distributed among medical students of the study year 2002-2008 at the first and sixth year of their studies. The questionnaire used on the sixth year students included additional questions designed to assess changes in their attitudes towards smoking during their studies, to ask their opinion of the teaching of diagnostics and treatment of tobacco dependence (TD), and to discover how they evaluated their knowledge of the issue. The numbers of students who participated at the two points of the study were 287 and 175 respectively. Results: Students in their sixth year significantly less frequently smoked cigarettes regularly than those starting their medical education (13% v. 21%; p = 0.022). However, 20% of smokers started smoking during their studies. The proportion of smokers saying they were not embarrassed by their smoking habit was significantly lower among sixth-year students compared to first-year students (31% v. 70%; p = 0.0006), as were the numbers who said they wanted to quit smoking (91% v. 61%). Those who wished to undergo treatment for TD (54% v. 22%) were significantly higher among sixth year students group (p = 0.013 and p = 0.001, respectively). More than half (57%) the sixth-year students claimed that they had no knowledge of the diagnostics and treatment of TD, or that their knowledge on this issue was poor or very poor. In the opinion of 43% of students, the medical curriculum was not a good source of knowledge on TD. Conclusions: Medical studies induce positively students’ attitudes towards smoking. However, a proportion of individuals start smoking during studies, which may suggest dominance of genetic influences on smoking initiation in this period of life. In sixth-year students’ opinion, medical studies are not a sufficient source of knowledge on TD

Tobacco smoking among the first-year medical students

The studies have shown that despite studying medicine the rate of tobacco smokers among students is still high. Moreover, in Poland the incidence of smoking is increasing among the youngsters. The study was designed to assess the rate of smokers among the first-year students of two consecutive courses at the Medical University of Gdańsk and define their attitudes towards tobacco smoking. The voluntary, multiple-choice questionnaires were distributed among 412 students. The rate of response was 100%. Twenty one percent of responders were current smokers (17% females and 28% men), whereas 7% declared previous smoking. There was no correlation between incidence of smoking among students and their parents (p = 0.11). 61% of smokers declared the will to give up their habit and of those 94% were aware of the negative impact of cigarettes on their health. In the group which did not declare the will to quit smoking only 75% knew what the impact of cigarettes on their health was; p = 0.02. Only 23% of smokers considered anti-nicotine therapy effective. Almost a half of smokers considered nicotine replacement therapy ineffective for them in quitting cigarette smoking. Conclusion: The rate of smokers among the first-year medical students is lower than in general population, but it is still relatively high. However more than a half of smokers wants to give up their habit. Of those who are not willing to, 25% is not aware of the cigarettes’ impact on their health. These results call for further anti-nicotine actions

Coexistance of lung cancer and chronic obstructive pulmonary disease

Wstęp. Celem niniejszego opracowania było określenie częstości występowania przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) u chorych na zaawansowanego raka płuca. Materiał i metody. Badaniem objęto kolejnych 51 chorych na zaawansowanego (stopień IIIB i IV) raka płuca - 13 kobiet (25%) i 38 mężczyzn (75%) w wieku 40-80 lat (średnia wieku: 63 lata). Wyniki. Wśród 51 chorych na zaawansowanego raka płuca w 18 przypadkach (35%) rozpoznano POChP. W tej grupie u niemal 3/4 osób (72%) występowała umiarkowana, a u 28% ciężka i bardzo ciężka postać choroby. Związek między POChP a rakiem płuca był najsilniejszy u chorych na raka płaskonabłonkowego (współczynnik korelacji Spearmana: r = 0,43; różnica w porównaniu z pozostałymi typami: p = 0,002). Wykazano, że współwystępowanie raka płuca i POChP wiązało się z większym narażeniem na dym tytoniowy, jednak zależność ta nie osiągnęła znamienności statystycznej (p = 0,072). Nie stwierdzono korelacji między obecnością POChP w badanej grupie a innymi klinicznymi cechami, takimi jak wiek, płeć i zaawansowanie choroby nowotworowej. Wnioski. Współwystępowanie raka płuca i POChP jest częste. Wydaje się, że uwzględnienie współistniejących pneumonologicznych schorzeń w opiece paliatywnej nad chorymi w końcowej fazie choroby nowotworowej pozwoliłoby poprawić jakość ich życia.Background. The aim of the study was to evaluate the frequency of coexistance of lung cancer and chronic obstructive pulmonary disease. Material and methods. Fifty one patients (13 women and 38 men, aged from 40 to 80 years, range: 63 years) with diagnosed advanced lung cancer (stage IIIB and IV) were included into the study. Results. The chronic obstructive pulmonary disease was diagnosed in 18 cases (35%), including 72% moderate and 28% with severe and very severe disease. The chronic obstructive pulmonary disease was significantly more frequent in squamous cell lung carcinoma in comparison to other subtypes (p = 0.002). There was also a tendency to coexistence of lung cancer and the chronic obstructive pulmonary disease in patients with higher exposure to cigarette smoke (p = 0.072).Conclusion. Coexistence of lung cancer and the chronic obstructive pulmonary disease is frequent, thus it is important to include treatment for the chronic obstructive pulmonary disease in palliative care of advanced lung cancer patients

The role of systemic therapies of non-small cell lung cancer and malignant pleural mesothelioma: updated expert recommendations

Rak płuca jest w Polsce najczęstszą przyczyną zgonów nowotworowych. Około 85% wszystkich nowotworów płuca stanowi rak niedrobnokomórkowy (NDRP), w którym leki cytotoksyczne i ukierunkowane molekularnie odgrywają coraz większą rolę. W pracy przedstawiono oparte na obecnej wiedzy zalecenia dotyczące stosowania tych metod w praktyce klinicznej u chorych na NDRP oraz na złośliwego międzybłoniaka opłucnej.Lung cancer is the leading cause of cancer related death in Poland. About 85% of all lung cancer constitutes non-small cancer (NSCLC), in which the role of cytotoxic and molecularly targeted drugs is increasing. This article presents the current evidence-based recommendations for the use of these methods in clinical practice in NSCLC and malignant pleural mesothelioma

The role of systemic therapies of non-small cell lung cancer and malignant pleural mesothelioma: updated expert recommendations

Rak płuca jest w Polsce najczęstszą przyczyną zgonów nowotworowych. Około 85% wszystkich nowotworów płuca stanowi rak niedrobnokomórkowy (NDRP), w którym leki cytotoksyczne i ukierunkowane molekularnie odgrywają coraz większą rolę. W pracy przedstawiono oparte na obecnej wiedzy zalecenia dotyczące stosowania tych metod w praktyce klinicznej u chorych na NDRP oraz na złośliwego międzybłoniaka opłucnej.Lung cancer is the leading cause of cancer related death in Poland. About 85% of all lung cancer constitutes non-small cancer (NSCLC), in which the role of cytotoxic and molecularly targeted drugs is increasing. This article presents the current evidence-based recommendations for the use of these methods in clinical practice in NSCLC and malignant pleural mesothelioma

Phase II randomised discontinuation trial of brivanib in patients with advanced solid tumours

Background: Brivanib is a selective inhibitor of vascular endothelial growth factor and fibroblast growth factor (FGF) signalling. We performed a phase II randomised discontinuation trial of brivanib in 7 tumour types (soft-tissue sarcomas [STS], ovarian cancer, breast cancer, pancreatic cancer, non-small-cell lung cancer [NSCLC], gastric/esophageal cancer and transitional cell carcinoma [TCC]). Patients and methods: During a 12-week open-label lead-in period, patients received brivanib 800 mg daily and were evaluated for FGF2 status by immunohistochemistry. Patients with stable disease at week 12 were randomised to brivanib or placebo. A study steering committee evaluated week 12 response to determine if enrolment in a tumour type would continue. The primary objective was progression-free survival (PFS) for brivanib versus placebo in patients with FGF2-positive tumours. Results: A total of 595 patients were treated, and stable disease was observed at the week 12 randomisation point in all tumour types. Closure decisions were made for breast cancer, pancreatic cancer, NSCLC, gastric cancer and TCC. Criteria for expansion were met for STS and ovarian cancer. In 53 randomised patients with STS and FGF2-positive tumours, the median PFS was 2.8 months for brivanib and 1.4 months for placebo (hazard ratio [HR]: 0.58, p = 0.08). For all randomised patients with sarcomas, the median PFS was 2.8 months (95% confidence interval [CI]: 1.4–4.0) for those treated with brivanib compared with 1.4 months (95% CI: 1.3–1.6) for placebo (HR = 0.64, 95% CI: 0.38–1.07; p = 0.09). In the 36 randomised patients with ovarian cancer and FGF2-positive tumours, the median PFS was 4.0 (95% CI: 2.6–4.2) months for brivanib and 2.0 months (95% CI: 1.2–2.7) for placebo (HR: 0.56, 95% CI: 0.26–1.22). For all randomised patients with ovarian cancer, the median PFS in those randomised to brivanib was 4.0 months (95% CI: 2.6–4.2) and was 2.0 months (95% CI: 1.2–2.7) in those randomised to placebo (HR = 0.54, 95% CI: 0.25–1.17; p = 0.11). Conclusion: Brivanib demonstrated activity in STS and ovarian cancer with an acceptable safety profile. FGF2 expression, as defined in the protocol, is not a predictive biomarker of the efficacy of brivanib

Tobacco Smoking among the First-Year Medical Students

The studies have shown that despite studying medicine the rate of tobacco smokers among students is still high. Moreover, in Poland the incidence of smoking is increasing among the youngsters. The study was designed to assess the rate of smokers among the fi rst-year students of two consecutive courses at the Medical University of Gdańsk and defi ne their attitudes towards tobacco smoking. The voluntary, multiple-choice questionnaires were distributed among 412 students. The rate of response was 100%. Twenty one percent of responders were current smokers (17% females and 28% men), whereas 7% declared previous smoking. There was no correlation between incidence of smoking among students and their parents (p = 0.11). 61% of smokers declared the will to give up their habit and of those 94% were aware of the negative impact of cigarettes on their health. In the group which did not declare the will to quit smoking only 75% knew what the impact of cigarettes on their health was; p = 0.02. Only 23% of smokers considered anti-nicotine therapy effective. Almost a half of smokers considered nicotine replacement therapy ineffective for them in quitting cigarette smoking. Conclusion: The rate of smokers among the first-year medical students is lower than in general population, but it is still relatively high. However more than a half of smokers wants to give up their habit. Of those who are not willing to, 25% is not aware of the cigarettes’ impact on their health. These results call for further anti-nicotine actions

Programy lekowe w onkologii: rekomendacje zmian

W dniach 5–6 listopada 2021 roku odbyła się II Konferencja „Programy Lekowe w Onkologii”. Wykładowcami byli m.in. czołowi klinicyści zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorych na nowotwory oraz eksperci w zakresie ekonomiki zdrowia. Na podstawie prezentacji oraz dyskusji uczestników zostały sformułowane wnioski i rekomendacje, dotyczące programów lekowych w leczeniu chorych na nowotwory w Polsce. Omówiono je w niniejszym artykule. Autorzy wskazują także instytucje, które – zgodnie ze swoimi kompetencjami – powinny podjąć kroki w celu wdrożenia tych rekomendacji

Programy lekowe w onkologii: rekomendacje zmian

W dniach 5–6 listopada 2021 roku odbyła się II Konferencja „Programy Lekowe w Onkologii”. Wykładowcami byli m.in. czołowi klinicyści zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorych na nowotwory oraz eksperci w zakresie ekonomiki zdrowia. Na podstawie prezentacji oraz dyskusji uczestników zostały sformułowane wnioski i rekomendacje, dotyczące programów lekowych w leczeniu chorych na nowotwory w Polsce. Omówiono je w niniejszym artykule. Autorzy wskazują także instytucje, które — zgodnie ze swoimi kompetencjami — powinny podjąć kroki w celu wdrożenia tych rekomendacji