Efekty leczenia atorwastatyną chorych w średnim wieku z zaawansowaną kardiomiopatią rozstrzeniową — prospektywne randomizowane badanie jednoośrodkowe

Introduction. Idiopathic dilated cardiomyopathy is a disease of unknown aetiology, characterized by left ventricular systolic dysfunction. Despite new diagnostic methods and pharmacological treatment, dilated cardiomyopathy still remains a major cause of morbidity and mortality. The aim of the study was to determine prognostic factors, efficacy of statin use, and clinical adverse events in patients with idiopathic dilated cardiomyopathy. Material and methods. Ninety-five patients with idiopathic dilated cardiomyopathy (47 in the treated group and 48 in the control group) were randomized to receive add-on therapy with atorvastatin 20 mg daily. All patients underwent thorough clinical, electrocardiographic and echocardiographic evaluation at baseline and after 12 months of follow-up. Results. During the 12 months of follow-up, 23 patients died (12 in the treated group and 11 in the control group). During the follow-up, the severity of heart failure symptoms (as measured by the NYHA functional class) decreased and the glomerular filtration rate increased in parallel to an improvement seen in several echocardiographic parameters. Conclusions. Based on our study findings, statin use is not associated with a better prognosis in patients with idiopathic dilated cardiomyopathy. Risk stratification in this group of patients is possible on the basis of clinical, biochemical, and echocardiographic parameters.Wstęp. Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą serca charakteryzującą się poszerzeniem i upośledzeniem kurczliwości lewej komory lub obu komór. Częstość jej rozpoznań zwiększa się z powodu starzenia się populacji, stosowania nowych metod diagnostycznych oraz postępów w farmakoterapii niewydolności serca. Materiał i metody. W przedstawionym badaniu podjęto próbę określania skuteczności atorwastatyny oraz jej wpływu na częstość występowania powikłań klinicznych. Do badania włączono łącznie 95 chorych (47 do grupy badanej i 48 do grupy kontrolnej) z kardiomiopatią rozstrzeniową w 2 klasie według New York Heart Association (NYHA). Poza standardowymi lekami zwykle zalecanymi w leczeniu niewydolności serca w badanej grupie (aktywnego leczenia) stosowano dodatkowo atorwastatynę w dawce 20 mg/dobę przez rok. Wszyscy pacjenci zostali poddani szczegółowej ocenie klinicznej, elektrokardiograficznej i echokardiograficznej na początku badania i po 12 miesiącach obserwacji. Wyniki. W trakcie trwającej 12 miesięcy obserwacji zmarło 23 pacjentów (12 z grupy badanej i 11 z grupy kontrolnej). Ponadto w badanej populacji obserwowano zmniejszenie się nasilenia objawów klinicznych (z III do II klasy czynnościowej wg NYHA), zwiększenie wartości przesączania kłębuszkowego oraz poprawę wielu parametrów echokardiograficznych lewej komory). Wnioski. U pacjentów z idiopatyczną kardiomiopatią rozstrzeniową stosowanie statyn nie wiąże się z poprawą rokowania, a stratyfikacja średnioterminowego ryzyka jest możliwa na podstawie szczegółowego badania klinicznego, badania echokardiograficznego oraz oceny biochemicznej

Metody zapobiegania stymulacji nerwu przeponowego u chorych z wszczepionym układem resynchronizującym

Cardiac resynchronisation therapy is an established therapy for patients with advanced heart failure, decreased left ventricular ejection fraction, a wide QRS syndrome, and the presence of left ventricular dyssynchrony despite optimal pharmacotherapy. The key feature for applied treatment is proper qualification and the optimal placing of left ventricular electrode implantation. The major issues that limit resynchronisation therapy are high left ventricle pacing threshold and phrenic nerve stimulation (PNS). PNS occurs in 30% of patients at implantation. In this paper, we present alternative methods of avoiding PNS based on the latest clinical trials and our own experience.Terapia resynchornizująca serca jest uznaną metodą leczenia chorych z zaawansowaną niewydolnością serca, obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory, szerokim zespołem QRS i obecnością dyssynchronii skurczu lewej komory mimo optymalnej farmakoterapii. Właściwa kwalifikacja oraz optymalne miejsce implantacji elektrody lewokomorowej mają kluczowe znaczenie w odpowiedzi na zastosowane leczenie. Głównymi problemami, które ograniczają terapię resynchronizującą, są wysoki próg stymulacji elektrody lewokomorowej oraz stymulacja nerwu przeponowego (PNS). Stymulacja nerwu przeponowego występuje nawet u 30% chorych. W niniejszej pracy przedstawiono alternatywne metody unikania PNS na podstawie najnowszych badań klinicznych oraz własnego doświadczenia

Kwas acetylosalicylowy AD 2019 — znane zalety, nowe wyzwania

In this paper, we present a full review of the present guidelines on antiplatelet properties and indications for the prophylactic usage of acetylsalicylic acid (ASA). We include the results of the latest research mainly on primary prevention, the optimal dosage in the context of ASA resistance, and the possibilities of long-term co-operation with patients requiring ASA administration. We also discuss prevention methods of frequently occurring gastrointestinal symptoms of drug intolerance.W niniejszym opracowaniu podsumowano aktualne zalecenia dotyczące właściwości przeciwpłytkowych oraz wskazań do profilaktycznego stosowania małych dawek kwasu acetylosalicylowego (ASA). Omówiono wyniki najnowszych badań dotyczących przede wszystkim prewencji pierwotnej, optymalnego dawkowania w kontekście zagadnienia aspirynooporności oraz możliwości poprawy długoterminowej współpracy pacjentów wymagających stosowania ASA. Omówiono również sposoby zapobiegania stosunkowo częstemu problemowi nietolerancji leku ze strony przewodu pokarmowego

Farmakoterapia po Kongresie ESC 2018 w Monachium — na które pytania znamy już odpowiedź?

During 5 hot-line sessions at the ESC Congress 2018 in Munich several significant clinical trials’ results were published. Authors selected top five trials answering the most important questions in pharmacotherapy of cardiovascular diseases.W trakcie 5 sesji hot-line Kongresu ESC 2018 w Monachium zaprezentowano wyniki kilku istotnych badań klinicznych. Autorzy wybrali subiektywnie 5 najważniejszych, odpowiadających na kluczowe pytania z zakresu farmakoterapii chorób układu sercowo-naczyniowego

Parametry morfologiczne tętnic obwodowych w ocenie ryzyka sercowo-naczyniowego

Introduction. The aim of the study was to test the hypothesis that ultrasound measurements of common carotid artery (CCAd) and brachial artery (BAd) diameters represent markers of higher coronary artery disease risk (CAD, defined as ≥ 50% reduction in diameter of at least one large coronary artery segment). Materials and methods. Seventy-one patients (pts) evaluated for suspected stable CAD (23.9% women, age 61.5 ± 7.5) underwent ultrasound measurements of averaged diameters of both common carotid arteries and the brachial artery diameter of dominant arm. Clinical protocol included also: standard medical examination, assessment of biochemical parameters, resting electrocardiography, treadmill exercise test and transthoracic echocardiography. Diagnosis was established using quantitative coronary angiography measurements and calculation of Gensini Score (GS). Results. Angiographic CAD was present in 43 (60.5%) patients. Average CCAd was larger in CAD group (7.97 ± 0.96 mm vs. 7.37 ± 0.67 mm, p = 0.0052), similar to BAd (5.06 ± 0.65 vs. 4.68 ± 0.75, p = 0.03), respectively. The peripheral arterial diameters correlated with values of GS index, more pronounced for CCAd (ρ = 0.35, p = 0.0023) than for BAd (ρ = 0.24, p = 0.0368). CCAd significantly more positively correlated with the distal coronary artery segments values of the GS index (ρ = 0.35, p = 0.0024), whereas the diameter of BA with the proximal segments values of GS index (ρ = 0.239, p = 0.045). CCA and BD diameters indexed to body surface area (BSA) showed a strong trend toward larger average diameters in CAD patients: CCAd/BSA index: 4.06 ± 0.46 mm/m2 vs. 3.85 ± 0.56 mm/m2, p = 0.087, BAd/BSA index: 2.57 ± 0.29 mm/m2 vs. 2.42 ± 0.35 mm/m2, p = 0.057. Gensini score significantly correlated with CCAd/BSA index (ρ = 0.24, p = 0.043) with a strong trend of positive correlation between GS index and BAd/BSA index (ρ = 0.21, p = 0.076). Conclusions. The diameters of common carotid arteries and the brachial artery of dominant arm are greater in CAD pts. Peripheral arteries ultrasound may complement classic diagnostic pathway of stable coronary artery disease.Wstęp. Celem badania była weryfikacja hipotezy, czy ultrasonograficzny pomiar średnic tętnic szyjnych wspólnych (CCAd) i tętnicy ramiennej (BAd) może stanowić marker zwiększonego ryzyka wystąpienia choroby wieńcowej (CAD), definiowanej jako zwężenie większe lub równe 50% średnicy co najmniej jednego segmentu dużej tętnicy wieńcowej. Materiały i metody. Diagnozowanych w kierunku choroby wieńcowej 71 pacjentów (23,9% kobiet, średni wiek 61,5 ± 7,5) poddano ultrasonograficznej ocenie średnic obu tętnic szyjnych wspólnych i tętnicy ramiennej dominującej kończyny górnej. Protokół badania obejmował również ocenę kliniczną, ocenę wskaźników biochemicznych, spoczynkowy zapis elektrokardiograficzny, elektrokardiograficzny test wysiłkowy, przezklatkowe badanie echokardiograficzne, z weryfikacją wyników w koronarografii i oceną zmian w naczyniach wieńcowych metodą cyfrowej angiografii ilościowej i wyliczeniem wskaźnika Gensiniego (GS). Wyniki. Obecność istotnych zwężeń w koronarografii stwierdzono u 43 (60,5%) pacjentów. Średnia wartość CCAd była większa u pacjentów z CAD (7,97 ± 0,96 mm vs. 7,37 ± 0,67 mm; p = 0,0052), podobnie jak wartość BAd (5,06 ± 0,65 vs. 4,68 ± 0,75; p = 0,03). Wartości średnic tętnic obwodowych korelowały ze wskaźnikiem GS bardziej wyraźnie w przypadku CCAd (ρ = 0,35; p = 0,0023) niż dla BAd (ρ = 0,24; p = 0,0368). Wartości CCAd znacząco wyraźniej dodatnio korelowały z dystalnymi segmentami (ρ = 0,35; p = 0,0024), natomiast średnica BA — z proksymalnymi segmentami tętnic wieńcowych ocenianych według GS (ρ = 0,239; p = 0,045). Po zastosowaniu metody indeksacji do pola powierzchni ciała (BSA) stwierdzono obecność silnego trendu w kierunku wyższych wartości średnic badanych tętnic obwodowych wśród pacjentów z chorobą wieńcową — wskaźnik CCAd/BSA: 4,06 ± 0,46 mm/m2 vs. 3,85 ± 0,56 mm/m2, p = 0,087, wskaźnik BAd/BSA: 2,57 ± 0,29 mm/m2 vs. 2,42 ± 0,35 mm/m2, p = 0,057. Wskaźnik Gensiniego znacząco korelował z indeksem CCAd/BSA (ρ = 0,24; p = 0,043) oraz wykazano dodatni trend w korelacji między wskaźnikiem GS i indeksem BAd/BSA (ρ = 0,21; p = 0,076). Wnioski. Średnice tętnic szyjnych wspólnych i średnicy ramiennej dominującej kończyny górnej są większe u pacjentów z CAD. Ultrasonografia tętnic obwodowych może stanowić uzupełniającą metodę w diagnostyce CAD