Endometriosis causing intussusception of the ileum into the colon

Intussusception of the caecum occurs about twenty times less frequently in adults as compared to children and in 90% of these cases is caused by intestinal tumors. Intussusception of the ileum usually causes intestinal obstruction which requires urgent surgical intervention. So far, only a few cases of intussusception due to the presence of endometrial tumor have been described. The clinical course, imaging and laboratory tests are not specific for endometriosis. The macroscopic appearance of the tumor during laparotomy is also not diagnostic. In case of endometriosis, the diagnosis can only be made on the basis of the histopathological examination of the excised tumor. In this report, we present the diagnostic process and treatment of a patient with intussusception of the ileum to the ascending and transverse colon due to cecal tumor. During the operation, the surgeon suspected a cancerous tumor and performed a right hemicolectomy. The final diagnosis of endometriosis was made on the basis of the histopathological analysis

Anomalies in biliary tree anatomy - own observations

Kamica pęcherzyka żółciowego jest jedną z najczęstszych przyczyn operacji w obrębie jamy brzusznej. W trakcie tego zabiegu może dojść do powikłań związanych z występowaniem nietypowego przebiegu zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych. W pracy dokonano przeglądu niektórych wariantów anatomicznych występujących w budowie zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych. Autorzy opisali także przebieg diagnostyki i leczenia chorej po laparoskopowym wycięciu pęcherzyka żółciowego, u której doszło do powikłań na tle następstw uszkodzenia przewodu zbaczającego, drenującego żółć z V segmentu wątroby. Badaniem pomocnym w ustaleniu źródła powikłania była cholangiografia rezonansu magnetycznego. Znajomość odchyleń w budowie zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych, wiedza o istnieniu przewodów zbaczających i przewodów dodatkowych są niezbędne każdemu chirurgowi operującemu w obrębie dróg żółciowych.Cholelithiasis is one of the most frequent causes of operative treatment in the abdominal region. Intraoperative complications caused by an atypical course of the extrahepatic biliary tree may occur. In this study some of anatomical variations of the extrahepatic biliary system are reviewed. The authors describe the diagnostic and therapeutic process of a patient who underwent a laparoscopic cholecystectomy, complicated by the injury of the aberrant bile duct, draining bile from the 5th hepatic segment. A CholangioMRI examination was helpful to determine the diagnosis. Bile duct surgery demands a wide knowledge of the different variations of biliary tree anatomy and an awareness of the possible presence of accessory and aberrant ducts

Zapalenie wyrostka robaczkowego i choroby pęcherzyka żółciowego jako stany ostre wymagające pilnej interwencji chirurgicznej u kobiet w ciąży

Appendicitis (APP) and gall bladder diseases (GBD) are the most frequent non-obstetric indications for urgent surgery among pregnant women. The aim was to present the diagnosis, treatment and potential complications of APP and symptomatic GBD. We searched the literature for APP and GBD during pregnancy and presented the results in the form of a review article. APP symptoms among pregnant women are comparable to these in the general population. Typical clinical symptoms are present in 50-75% of cases. Laboratory tests are useful for a differential diagnosis. The imaging of choice is an ultrasonography scan, but magnetic resonance is of the highest accuracy. The final diagnosis is difficult. When the surgery is delayed, the risk of appendix perforation increases and thus complications are more frequent. GBD symptoms and signs are comparable to those in the general population. The best imaging is an ultrasonography scan, and laboratory tests are important in a jaundice differential diagnosis. In cases with symptomatic GBD, a delay in surgery is associated with an increased risk of complications (pancreatitis, abortion, intrauterine death). The treatment method of choice for APP and symptomatic GBD is surgery, both laparotomy and laparoscopy (preferred), which are considered relatively safe, though laparoscopy compared to laparotomy for APP can be associated with a higher risk of abortion. Untreated or delayed APP and symptomatic GBD treatment during pregnancy increases the risk of complications, both for the woman and the fetus. Diagnosis is difficult and should be based on a multidisciplinary approach to the patient. Surgery by laparotomy or laparoscopy is relatively safe.Zapalenie wyrostka robaczkowego (APP) i choroby pęcherzyka żółciowego (GBD) są najczęstszymi, nie położniczymi wskazaniami do pilnej operacji chirurgicznej u ciężarnych. Celem pracy było przedstawienie diagnostyki, leczenia i potencjalnych powikłań APP i objawowych GBD. Dokonano przeglądu piśmiennictwa na temat APP i GBD u ciężarnych i opisano w formie pracy poglądowej. Wywiad u chorych ciężarnych z APP jest podobny jak w populacji ogólnej, zaś typowe objawy przedmiotowe są stwierdzane u 50-75%. Badania laboratoryjne pozwalają wykluczyć inne jednostki chorobowe. Metodą diagnostyki obrazowej jest ultrasonografia, jednak rezonans magnetyczny ma największą dokładność. Rozpoznanie jest trudne i opiera się na łącznej analizie wyników wszystkich badań. Odraczanie operacji powoduje wzrost ryzyka perforacji wyrostka robaczkowego, w konsekwencji częstsze niepowodzenia położnicze, oraz powikłania dla chorej. Wywiad i badanie kliniczne u ciężarnych z objawowymi GBD są podobne jak w populacji ogólnej. Metodą obrazowania jest ultrasonografia. Ważne są badania laboratoryjne, szczególnie w różnicowaniu żółtaczek. Odraczanie leczenia operacyjnego objawowych GBD wiąże się ze zwiększonym ryzykiem powikłań u ciężarnej (zapalenie trzustki) oraz niepowodzeń położniczych (poronienia, zgon wewnątrzmaciczny płodu). Postępowaniem z wyboru w przypadkach APP i objawowych GBD jest leczenie chirurgiczne przez laparotomię lub laparoskopię, z których ta druga jest metodą zalecaną. Obie metody są relatywnie bezpieczne, choć laparoskopia w porównaniu z laparotomią w przypadku APP może zwiększać ryzyko poronień

Niedrożność przewodu pokarmowego u kobiet ciężarnych

This is a review of literature concerning intestinal obstruction in pregnant women. Approximately 50-90% and 30% of pregnant women, respectively, suffer from nausea and vomiting, mostly during the first trimester. There is also increased risk of constipation. During the perioperative period, the administration of tocolytics should be considered only in women showing symptoms of a threatening premature delivery. Intensive hydration should be ordered to sustain uterine blood flow. The incidence of intestinal obstruction during pregnancy is estimated at 1:1500-1:66431 pregnancies and is diagnosed in II and III trimester in most cases. However, it can also occur in the I trimester (6%) or puerperium. Symptoms of intestinal obstruction in pregnancy include: abdominal pains (98%), vomiting (82%), constipation (30%). Abdominal tenderness on palpation is found in 71% and abnormal peristalsis in 55% of cases. The most common imaging examination in the diagnosis of intestinal obstruction is the abdominal X-ray. However, ionizing radiation may have a harmful effect on the fetus, especially during the first trimester. X-ray is positive for intestinal obstruction in 82% of pregnant women. Ultrasonography and magnetic resonance imaging are considered safe and applicable during pregnancy. Intestinal obstruction in pregnant women is mostly caused by: adhesions (54.6%), intestinal torsion (25%), colorectal carcinoma (3.7%), hernia (1.4%), appendicitis (0.5%) and others (10%). Adhesive obstruction occurs more frequently in advanced pregnancy (6% - I trimester, 28% - II trimester, 45% - III trimester, 21% - puerperium). Treatment should begin with conservative procedures. Surgical treatment may be necessary in cases where the pain turns from recurrent into continuous, with tachycardia, pyrexia and a positive Blumberg sign. If symptoms of fetal anoxia are observed, a C-section should be carried out before surgical intervention. The extent of surgical intervention depends on the intraoperative evaluation. Intestinal torsion during pregnancy mostly occurs in the sigmoid colon and cecum. Small bowel torsion secondary to adhesions is diagnosed in 42% of pregnant women with intestinal obstruction. The risk of intestinal torsion is higher in the 16-20 and 32-36 weeks of pregnancy and during puerperium. Intestinal torsion results in vessel occlusion which induces more severe symptoms and makes urgent surgical intervention necessary. The overall prognosis is poor – during II and III trimester the fetal mortality rate reaches 36% and 64%, respectively, while the risk of maternal death is 6%. Acute intestinal pseudoobstruction can be diagnosed during puerperium, especially following a C-section. Diagnosis is made on the basis of radiological confirmation of colon distension at the cecum as >9cm, lack of air in the sigmoid colon and rectum, exclusion of mechanical obstruction. In most cases, the treatment is based on easing intestine gas evacuation and administering neostigmine. The authors point out the need for multi-specialty cooperation in the diagnostic-therapeutic process of pregnant women suspected with intestinal obstruction, since any delay in making a correct diagnosis increases the risk of severe complications, both for the woman and the fetus.Niedrożność przewodu pokarmowego u kobiet ciężarnych obserwuje się rzadko, jednakże opóźnienie w rozpoznaniu tego stanu zwiększa ryzyko istotnych powikłań, tak dla kobiety, jak i dla płodu. W pracy dokonano przeglądu aktualnych danych z piśmiennictwa na temat niedrożności przewodu pokarmowego u kobiet w ciąży. Odnosząc się do ogólnie znanych przemian fizjologicznych u ciężarnych właściwych dla poszczególnych okresów ciąży przedstawiono szczegóły diagnostyki i leczenia stanu niedrożności, w tym podstawy postępowania okołooperacyjnego. Wskazano na obowiązek wielospecjalistycznej współpracy w procesie diagnostyczno-leczniczym ciężarnej podejrzanej o niedrożność przewodu pokarmowego

Sprofilowanie oddziału chirurgicznego w kierunku chirurgii onkologicznej istotnie poprawia wyniki leczenia raka żołądka

Wstęp. Gastrektomia z powodu raka pozostaje wyzwaniem dla pacjenta i dla zespołu leczącego. Wyzwala znaczący uraz w organizmie pacjenta. Towarzyszy jej ryzyko powikłań i kilkuprocentowe ryzyko śmiertelności okołooperacyjnej. Doświadczenie w zakresie leczenia chirurgicznego oraz we właściwym przygotowaniu i doborze pacjenta do operacji to czynniki wpływające na wyniki leczenia tej choroby. Celem pracy jest analiza zmian w jakości doraźnych i odległych wyników leczenia raka żołądka na materiale własnym nowo utworzonego, powołanego do leczenia nowotworów złośliwych oddziału chirurgii onkologicznej w centrum onkologicznym na przestrzeni pierwszych 6 lat funkcjonowania oddziału. Materiał i metody. Materiał stanowi 114 kolejnych chorych poddanych zabiegowi resekcyjnemu z powodu raka gruczołowego żołądka w pierwszych 6 latach istnienia Oddziału Chirurgii Onkologicznej. Oddział został utworzony na bazie istniejącego wcześniej Oddziału Chirurgii Ogólnej. Wykonano 87 resekcji radykalnych i 27 paliatywnych. Zdecydowaną większość zabiegów stanowiły gastrektomie (84%). Materiał podzielono na dwie grupy: chorych operowanych w pierwszych 3 latach istnienia oddziału (grupa I, n = 47) oraz chorych operowanych w 3 następnych latach (grupa II, n = 67). Wyniki. W grupie II stwierdzono: wyższą medianę wieku operowanych chorych (67,7 vs 63,1 roku), wyższy odsetek pacjentów leczonych żywieniem sztucznym w okresie okołooperacyjnym (94% vs 66%), większą liczbę wyciętych węzłów chłonnych (21,3 vs 15,9), niższy odsetek nieszczelności zespolenia przełykowo-jelitowego (0% vs 8,5%) oraz wyższy wskaźnik 2-letnich przeżyć (62,7% vs 44,7%). Wszystkie wymienione powyżej różnice osiągnęły próg istotności statystycznej. Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła w II grupie 1,5% w porównaniu z 8,5% w grupie I (p > 0,05). Wnioski. Profil oddziału chirurgicznego skupionego wyłącznie na leczeniu nowotworów sprzyja osiąganiu lepszych wyników leczenia u pacjentów z resekcyjnym rakiem żołądka

Standardy leczenia żywieniowego w onkologii

Malnutrition affects a large part of patients with malignant neoplasm. Proper nutritional treatment determines the effectiveness and success of therapy in these patients. Given the importance of this issue, thanks to the collaboration of scientific societies: Polish Society of Surgical Oncology (PTChO), Polish Society of Oncology (PTO), Polish Society of Clinical Oncology (PTOK) and Polish Society for Parenteral, Enteral Nutrition and Metabolism (POLSPEN) standards for nutritional therapy in oncology have been set. An introduction to nutritional therapy is the correct identification of malnourished patients. In Poland, hospitalized patients are subject to screening towards malnutrition. Nutrition intervention should be tailored to the clinical situation. It involves the use of dietary advice, use of oral diet products (oral nutritional support), enteral or parenteral nutrition, in hospital or in home, in consideration of special situations.Niedożywienie dotyczy dużej części pacjentów onkologicznych. Prawidłowe postępowanie żywieniowe warunkuje skuteczność i powodzenie leczenia u tych chorych. Ze względu na znaczenie tego zagadnienia, dzięki współpracy towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej (PTChO), Polskiego Towarzystwa Onkologicznego (PTO), Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (PTOK) oraz Polskiego Towarzystwa Żywienia Dojelitowego, Pozajelitowego i Metabolizmu (POLSPEN), zostały opracowane standardy leczenia żywieniowego w onkologii. Wstępem do leczenia żywieniowego jest prawidłowa identyfikacja niedożywionych pacjentów. W Polsce hospitalizowani chorzy są poddawani badaniu przesiewowemu w kierunku niedożywienia. Interwencja żywieniowa powinna być dostosowana do sytuacji klinicznej. Polega ona na poradnictwie dietetycznym, stosowaniu doustnych diet przemysłowych (oral nutritional support), żywienia dojelitowego lub żywienia pozajelitowego w warunkach szpitalnych i domowych, z uwzględnieniem sytuacji szczególnych

Clinical nutrition in oncology: Polish recommendations

Niedożywienie dotyczy dużej części pacjentów onkologicznych. Prawidłowe postępowanie żywieniowe warunkuje skuteczność i powodzenie leczenia u tych chorych. Ze względu na znaczenie tego zagadnienia, dzięki współpracy towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej (PTChO), Polskiego Towarzystwa Onkologicznego (PTO), Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (PTOK) oraz Polskiego Towarzystwa Żywienia Dojelitowego, Pozajelitowego i Metabolizmu (POLSPEN), zostały opracowane standardy leczenia żywieniowego w onkologii. Wstępem do leczenia żywieniowego jest prawidłowa identyfikacja niedożywionych pacjentów. W Polsce hospitalizowani chorzy są poddawani badaniu przesiewowemu w kierunku niedożywienia. Interwencja żywieniowa powinna być dostosowana do sytuacji klinicznej. Polega ona na poradnictwie dietetycznym, stosowaniu doustnych diet przemysłowych (oral nutritional support), żywienia dojelitowego lub żywienia pozajelitowego w warunkach szpitalnych i domowych, z uwzględnieniem sytuacji szczególnych.Malnutrition affects a large part of patients with malignant neoplasm. Proper nutritional treatment determines the effectiveness and success of therapy in these patients. Given the importance of this issue, thanks to the collaboration of scientific societies: Polish Society of Surgical Oncology (PTChO), Polish Society of Oncology (PTO), Polish Society of Clinical Oncology (PTOK) and Polish Society for Parenteral, Enteral Nutrition and Metabolism (POLSPEN) standards for nutritional therapy in oncology have been set. An introduction to nutritional therapy is the correct identification of malnourished patients. In Poland, hospitalized patients are subject to screening towards malnutrition. Nutrition intervention should be tailored to the clinical situation. It involves the use of dietary advice, use of oral diet products (oral nutritional support), enteral or parenteral nutrition, in hospital or in home, in consideration of special situations

Surgical treatment of rectal cancer in Poland — a report from a prospective, multi-centre observational study PSSO_01 conducted under the auspices of the Polish Society of Surgical Oncology

Introduction. Since 2016, as part of the PSSO_01 multi-centre research project conducted under the auspices of the Polish Society of Surgical Oncology, clinical data on rectal cancer treatment have been collected. The objective of the study was to illustrate the state of early results of surgical treatment. Material and methods. The research project is multi-centre in nature. Data shall be collected electronically. The study protocol does not impose or suggest any course of procedure. It only systematizes the way data are collected for scientific purposes. The analysis of early results of surgical treatment was compared with the results of population studies from other European countries (Netherlands, Belgium). Results. By the end of June 2018, 736 patients were registered in the study. In 399 (54.2%) an anterior resection was performed. More than half of patients undergoing subsequent surgical treatment (54.2%) receive neoadjuvant treatment, with the percentage of patients undergoing radiotherapy or radiochemical treatment for lower rectal cancer being about 70%. Most patients (96%) are operated in elective procedure. The percentage of laparoscopic surgeries is low (8.6%). Postoperative complications are observed in 21.1% of patients. Severe complications (grades III–V according to Clavien-Dindo classification) occur in 7.6% of patients undergoing surgery. Postoperative mortality is 1.1%. Discussion. Although the project does not have the character of a registry and does not allow for drawing wider conclusions concerning the compliance with the standards of qualification for neoadjuvant treatment, the important information is that more than half of rectal cancer patients receive preoperative treatment, and the percentage of severe postoperative complications does not exceed 10%. Conclusions. The results of the PSSO_01 project are representative and reflect the actual situation concerning surgical treatment of rectal cancer patients in Poland

Leczenie chirurgiczne raka odbytnicy w Polsce — raport z prospektywnego, wieloośrodkowego badania obserwacyjnego PSSO_01 prowadzonego pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej

Wstęp. Od 2016 roku w ramach wieloośrodkowego projektu badawczego PSSO_01 prowadzonego pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, gromadzone są dane kliniczne dotyczące leczenia raka odbytnicy. Celem pracy było zobrazowanie stanu dotyczącego wczesnych wyników leczenia chirurgicznego. Materiał i metody. Projekt badawczy ma charakter wieloośrodkowy. Dane gromadzone są elektronicznie. Protokół badania nie narzuca ani nie sugeruje żadnego sposobu postępowania, systematyzuje jedynie sposób zbierania danych w celach naukowych. Analiza dotycząca wczesnych wyników leczenia chirurgicznego została porównana z rezultatami populacyjnych badań z innych krajów europejskich (Holandia, Belgia). Wyniki. Do końca czerwca 2018 roku w badaniu zarejestrowano 736 chorych. U 399 (54,2%) wykonano resekcję przednią. Leczenie neoadiuwantowe otrzymała ponad połowa chorych, poddanych następnie leczeniu operacyjne­mu (54,2%), przy czym odsetek pacjentów poddanych radio- bądź radiochemioterapii z powodu raka dolnej części odbytnicy wyniósł około 70%. Większość chorych (96%) operowana była w trybie planowym. Odsetek operacji wykonanych techniką laparoskopową jest niski (8,6%). Powikłania pooperacyjne zaobserwowano u 21,1% chorych. Ciężkie powikłania (III–V st. wg klasyfikacji Claviena-Dindo) sięgały 7,6% operowanych chorych. Śmiertelność po­operacyjna wyniosła 1,1%. Dyskusja. Chociaż projekt nie ma charakteru rejestru i nie pozwala na wyciągniecie szerszych wniosków dotyczących przestrzegania standardów kwalifikacji do leczenia neoadiuwantowego, istotną informacją jest to, że ponad połowa chorych na raka odbytnicy otrzymuje leczenie przedoperacyjne, a odsetek ciężkich powikłań pooperacyjnych nie przekracza 10%. Wnioski. Wyniki projektu PSSO_01 są reprezentatywne i odzwierciedlają faktyczną sytuację dotyczącą leczenia chirurgicznego chorych na raka odbytnicy w Polsce

Factors Influencing the Eicosanoids Synthesis In Vivo

External factors activate a sequence of reactions involving the reception, transduction, and transmission of signals to effector cells. There are two main phases of the body’s reaction to harmful factors: the first aims to neutralize the harmful factor, while in the second the inflammatory process is reduced in size and resolved. Secondary messengers such as eicosanoids are active in both phases. The discovery of lipoxins and epi-lipoxins demonstrated that not all arachidonic acid (AA) derivatives have proinflammatory activity. It was also revealed that metabolites of eicosapentaenoic acid (EPA) and docosahexaenoic acid (DHA) such as resolvins, protectins, and maresins also take part in the resolution of inflammation. Knowledge of the above properties has stimulated several clinical trials on the influence of EPA and DHA supplementation on various diseases. However, the equivocal results of those trials prevent the formulation of guidelines on EPA and DHA supplementation. Prescription drugs are among the substances with the strongest influence on the profile and quantity of the synthesized eicosanoids. The lack of knowledge about their influence on the conversion of EPA and DHA into eicosanoids may lead to erroneous conclusions from clinical trials