Systemowe leczenie chorych na rozsianego opornego na kastrację raka gruczołu krokowego — możliwości leczenia pierwszej linii w ramach programu lekowego Narodowego Funduszu Zdrowia

Rak gruczołu krokowego jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych wśród mężczyzn na całym świecie. Zgodnie z zaleceniami ESMO leczenie systemowe chorych na raka gruczołu krokowego opornego na kastrację obejmuje leczenie hormonalne, radionuklidy oraz immunoterapię, a wybór odpowiedniej metody zależy między innymi od objawów klinicznych choroby oraz obecności przerzutów odległych. Obowiązujące w Polsce zalecenia leczenia systemowego CRPC różnią się, głównie z powodu odmiennych warunków refundacji poszczególnych leków. Celem dwóch kolejnych publikacji jest przedstawienie możliwości leczenia systemowego chorych na opornego na kastrację raka gruczołu krokowego w ramach programu lekowego Narodowego Funduszu Zdrowia. W pierwszym z artykułów opisano leczenie pierwszej linii

Management of patients with metastatic castration-resistant prostate cancer — second-line treatment options according to the Polish National Health Found therapeutic program

Prostate cancer is one of the most common malignancies among men worldwide. According to ESMO recommendations, systemic treatment of castrate-resistant prostate cancer (CRPC) patients includes hormonal treatment, radionuclides, and immunotherapy, and the choice of appropriate method depends, among others, on clinical symptoms of disease and possible presence of distant metastases. Polish recommendations regarding systemic treatment of CRPC are different, mainly due to distinct reimbursement conditions for individual drugs. The purpose of the two subsequent publications is to present the options of systemic treatment for CRPC patients within the Polish National Health Fund drug program. The first of the articles presents second-line treatment

Systemowe leczenie chorych na rozsianego opornego na kastrację raka gruczołu krokowego — możliwości leczenia drugiej linii w ramach programu lekowego Narodowego Funduszu Zdrowia

Rak gruczołu krokowego jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych wśród mężczyzn na całym świecie. Zgodnie z zaleceniami ESMO leczenie systemowe chorych na raka gruczołu krokowego opornego na kastrację (CRPC) obejmuje leczenie hormonalne, radionuklidy oraz immunoterapię, a wybór odpowiedniej metody zależy między innymi od objawów klinicznych choroby oraz obecności przerzutów odległych. Obowiązujące w Polsce zalecenia leczenia systemowego CRPC różnią się, głównie z powodu odmiennych warunków refundacji poszczególnych leków.Celem dwóch kolejnych publikacji jest przedstawienie możliwości leczenia systemowego chorych na CRPC w ramach programu lekowego Narodowego Funduszu Zdrowia. W pierwszym z artykułów przedstawiono leczenie drugiej linii

Jasnokomórkowy rak nerki z naciekaniem żyły głównej dolnej i prawego przedsionka — skojarzone postępowanie chirurgiczne. Opis przypadku

In 1–4% of patients, renal cancer grows in the form of a tumor peg into the inferior vena cava and even into the right atrium. Due to the frequency of such an occupation, classifications of tumor necks in the venous system were developed. The most commonly used classification is the one developed by Neves and Zincke. Infiltration of the inferior vena cava with infiltration into the right atrium may not produce characteristic symptoms. Quite often, resting dyspnoea is described, which raises the suspicion of pulmonary embolism. The aim of treatment is total surgical resection of the kidneys with the removal of the tumor from the vena cava and right atrium with the simultaneousreconstruction of the vena cava. In a large number of cases, simultaneous nephrectomy with the opening of the right atrium in the extracorporeal circulation is required by a team of urologists and cardiac surgeons.U 1-4% chorych rak nerki wrasta w postaci czopa nowotworowego do żyły głównej dolnej a nawet do prawego przedsionka serca [1,2,3,4]. Ze względu na częstość występowania takiej inwazji opracowano klasyfikacje czopów nowotworowych w układzie żylnym. Istnieje wiele podziałów lecz najpowszechniej wykorzystywany jest ten opracowany przez R.J. Neves i H. Zincke. Tabela 1. [4]. Naciek żyły głównej dolnej z naciekaniem do prawego przedsionka może nie dawać charakterystycznych objawów. Dość często opisywana jest duszność spoczynkowa, która budzi podejrzenie zatorowości płucnej. Celem leczenia jest całkowita chirurgiczna resekcja zajętej nerki wraz z usunięciem czopa nowotworowego z układu żyły głównej i prawego przedsionka z jednoczasową rekonstrukcją żyły próżnej [4]. W dużej liczbie przypadków konieczna jest równoczesna nefrektomia z otwarciem prawego przedsionka w krążeniu pozaustrojowym przez zespół urologów oraz kardiochirurgów

Capecitabine and temozolomide combination for treatment of high-grade, well-differentiated neuroendocrine tumour and poorly-differentiated neuroendocrine carcinoma — retrospective analysis

Introduction: Many retrospective studies have confirmed that capecitabine combined with temozolomide is effective in neuroendocrine neoplasms. Most of the studies focused on grade 1 and grade 2 neuroendocrine tumours, mainly of pancreatic origin. There are limited data regarding the efficacy capecitabine with temozolomide in grade 3 neuroendocrine tumours. The new World Health Organisation 2017 classification distinguished well-differentiated grade 3 neuroendocrine tumours from poorly differentiated grade 3 neuroendocrine carcinomas. Treatment options for grade 3 neuroendocrine neoplasms are limited, and the overall prognosis is better in the subgroup of patients with grade 3 neuroendocrine tumours. Material and methods: It was a retrospective study in the population of patients with diagnosed grade 3 neuroendocrine neoplasms of different origin treated with capecitabine and temozolomide. Data on clinical and demographic characteristics of the population were collected from four Polish clinical centres. This study aimed to evaluate response and survival parameters and compare outcomes of treatment of neuroendocrine tumours and carcinomas. Results: The study included 32 patients with grade 3 neuroendocrine tumours treated with capecitabine and temozolomide. The disease control rate was twice as high in the group of patient with neuroendocrine tumours in comparison to carcinomas (70 vs. 30%). The progression-free survival for patients with neuroendocrine tumours was 15.3 months (95% CI: 3.9–30.4), and for patients with neuroendocrine carcinomas it was 3.3 months (95% CI: 2.5–7.1). Median overall survival was 22 months (95% CI: 11.8–22.0) and 4.6 months (95% CI: 2.2–5.9) for patients with tumours and carcinomas, respectively. The treatment regimen was generally well tolerated. Conclusions: The combination of capecitabine and temozolomide is an effective treatment for patients with grade 3 neuroendocrine tumours with Ki-67 index ranging between 20 and 54%. The treatment did not overcome the aggressive character of neuroendocrine carcinomas and resulted in low response and survival outcomes in comparison to those achieved in tumour therapy

Retrospektywna analiza skuteczności i bezpieczeństwa leczenia kabazytakselem chorych z rozsianym rakiem gruczołu krokowego opornym na kastrację po niepowodzeniu leczenia docetakselem

Wstęp. Kabazytaksel został zarejestrowany przez FDA i EMEA do leczenia chorych na przerzutowego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację (mCRPC) po niepowodzeniu chemioterapii opartej na docetakselu. W okresie od czerwca 2011 do listopada 2013 roku kabazytaksel był dostępny dla polskich pacjentów z mCRPC w ramach programu refundacji chemioterapii niestandardowej. Celem pracy jest retrospektywna analiza danych dotyczących skuteczności oraz bezpieczeństwa terapii kabazytakselem prowadzonej w tym okresie. Materiał i metody. Zebrano retrospektywnie dane 48 chorych na mCRPC, którzy otrzymali kabazytaksel jako chemioterapię drugiej lub trzeciej linii, po niepowodzeniu leczenia docetakselem. Dane dotyczyły: wyjściowej charakterystyki chorych, historii choroby nowotworowej oraz przebiegu leczenia kabazytakselem w zakresie skutków i bezpieczeństwa. Przeżycie wolne od (radiologicznej/klinicznej/biochemicznej) progresji (PFS) i czas całkowitego przeżycia (OS) oceniono przy pomocy metody Kaplana–Meiera; oceniono również odsetki obiektywnych odpowiedzi i korzyści klinicznych. Wyniki. W badanej grupie 48 chorych mediana PFS wyniosła 4,2 (95% CI 3,4–5,1) miesiąca, a OS — 15,1 (95% CI 12,7–17,4) miesiąca. Wartość OS liczona od momentu rozpoczęcia leczenia docetakselem u chorych, którzy otrzymali kabazytaksel w ramach drugiej linii leczenia, wyniósł 28,7 (95% CI 25,3–32,1) miesiąca. Odsetki przeżyć 1-, 2- i 3-letnich wyniosły odpowiednio 65%, 25% i 15%. Ogółem podano 289 cykli kabazytakselu (średnio 6 na chorego). U 41 chorych dokonano oceny odpowiedzi biochemicznej. Redukcję PSA > 50% w porównaniu z wartościami wyjściowymi uzyskano u 19/41 (46%) pacjentów, w tym u 3/41 zaobserwowano obniżenie stężenia PSA > 50% po początkowym wzroście. Zdarzenia niepożądane dotyczyły najczęściej układu krwiotwórczego (26 chorych) i pokarmowego (14 chorych). Zgłoszono 10 poważnych zdarzeń niepożądanych, w tym jeden zgon z powodu ostrej niewydolności nerek. Wniosek. Leczenie kabazytakselem chorych na uogólnionego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację po niepowodzeniu leczenia docetakselem stanowi wartościową opcję terapeutyczną, o akceptowalnej toksyczności, w aspekcie stabilizacji stanu klinicznego i możliwości wydłużenia czasu przeżycia

Bridging senses of place and mobilities scholarships to inform social-ecological systems governance:A research agenda

Uncertainty and change are increasingly commonplace as communities respond to impacts of social-ecological change including climate change, and dangerous levels of pollution. Given the extent of these crises, new approaches are needed to support responses. Here we identify challenges and discuss insights that the nexus of Senses of place (SoP) and mobilities research offers in navigating such uncertainty. We conducted a two-round Delphi, followed by a workshop, and collaborative writing process with a global network of researchers with expertise in either or both SoP and mobilities research. Participants identified five challenges at the place-mobility nexus that emerge when a social-ecological system is disrupted. We use the 2022 Odra River fish die-off to exemplify the identified challenges: 1) accounting for power dynamics, inequalities and motility; 2) doing justice to more-than human actors; 3) integrating multiple and sometimes nested spatial scales; 4) considering temporalities of place and mobilities, and 5) embracing multisensoriality. To address these challenges, we recommend drawing on diverse methods and knowledge co-creation processes that combine more-than-human perspectives, multisensoriality, and engage in the dynamic relations between places to understand people-place disruptions in the face of socio-spatial precarity. Addressing such knowledge gaps requires stronger collaboration of mobilities and place researchers.</p