Bespreken van het reanimatiebeleid op een afdeling geriatrie: de ervaring van patiënt en familie

Doel: Achterhalen van de ervaring van het gesprek over het reanimatiebeleid dat standaard bij iedere opname wordt gevoerd bij geriatrische patiënten of hun vertegenwoordigers. Opzet: Prospectief, observationeel, exploratief survey-onderzoek Methode: Gedurende 10 weken werd aan alle nieuw opgenomen patiënten of vertegenwoordigers van wilsonbekwame patiënten op een afdeling geriatrie van een algemeen ziekenhuis, met een semi-gestructureerd interview gevraagd naar hun ervaring van het gesprek over het reanimatiebeleid. Ook werd er gevraagd naar factoren die mogelijk invloed hebben op deze ervaring, en naar verbeterpunten van het gesprek. De primaire uitkomst was het cijfer op een schaal van 1 t/m 10 met betrekking tot de tevredenheid over het reanimatiegesprek. Resultaten: Er werden 76 deelnemers, waarvan 29 wilsbekwame patiënten en 47 vertegenwoordigers, geïncludeerd. Het reanimatiegesprek duurde gemiddeld 4,5 minuut (SD 3,2) en in 70% (n=53) werd een niet-reanimatiebesluit genomen. De beoordeling van het reanimatiegesprek op een schaal van 1 t/m 10 was gemiddeld 7,8 (SD 1,5). In totaal werden er 121 positieve opmerkingen gemaakt tegenover 70 negatieve. Als belangrijkste verbeterpunten worden genoemd: beter inleiden van het gesprek (17%), meer uitleg geven over reanimatie en de kans op succes (17%) en het geven van informatie voorafgaand aan de opname, zodat patiënt en vertegenwoordiger al op de hoogte zijn dat er gesproken gaat worden over het reanimatiebeleid (12%). Conclusie: Patiënten en vertegenwoordigers van wilsonbekwame patiënten staan positief tegenover het standaard bespreken van het reanimatiebeleid met de arts tijdens het opnamegesprek op een afdeling geriatrie, en beoordelen dit gesprek met een 7,8/10. Ter verbetering wordt voorbereiding van de patiënt en vertegenwoordiger voor het reanimatiegesprek en uitgebreidere communicatie tijdens het gesprek aanbevolen

R&D policy instruments – a critical review of what we do and don’t know

In recent years, the term ‘policy instrument’ has been used more frequently with regard to R&D policy and innovation policy. What does this term mean? Where did it come from? What do we know about it, both with regard to the general field of policy studies but also in the specific context of R&D policy? This article examines the development of the notion of policy instruments as part of a body of research known as ‘policy design’. Over the last 50 years, there has been substantial progress in setting policy design on a more systematic basis, with the development of established concepts and analytical frameworks, including various taxonomies of policy instruments. However, with just a few exceptions, this body of research seems to have had little impact in the world of R&D policy. The paper reviews the literature on R&D policy instruments. It identifies a number of challenges for R&D policy instruments in the light of four transitions – the shift from linear to systemic thinking about R&D and innovation, the shift from national governments to multi-level governance, the shift from individual actors to collaborations and networks, and the shift from individual policies to policy mixes. It sets out a research agenda for the study of R&D policy instruments, before ending with a number of conclusions

The Eastern Dimension of the European Neighbourhood Policy: practices, instruments and social structures

The European Union (EU) continuingly searches for more effective policy towards its eastern neighbours, which is reflected in the ongoing adaptation of its existing approaches, discourses and policy strategies to the new challenges of its external environment. In order to understand the complexity and limitations of the EU framework under the European neighbourhood policy and the eastern partnership initiative – that is, to consider the interface between policy instruments, institutional structures and multiple agents – one needs to adopt an original analytical perspective of practices to comprehensively assess the policies' outcomes. With this in mind, this issue sets to discern patterns of social practices between the EU and its eastern neighbours, and examine how these relations guide agents' interactions in various policy areas. This introduction outlines the theoretical framework synergising the three fundamental concepts – of practices, policy instruments and social structures – that have predicated research for this issue. It also outlines the structure and main arguments of the individual case-studies which inform the issue's conceptual framework

Novel approaches for low-cost through-silicon vias

3D stacking of integrated circuits is an emerging packaging technology to enable a high degree of functional integration and miniaturization. Footprint reduction in 3D stacking can be achieved by use of Through Silicon Vias (TSV). Creation of TSVs with Deep Reactive Ion Etching (DRIE), laser drilling and pulse reverse plating is established technology. Current TSV technologies are considered as high cost processes due to expensive equipment and long processing times. In this paper three novel technological approaches to create TSVs are described that potentially lead to a creation of low-cost Through Silicon Vias. The technologies in development discussed here, were identified based upon cost of ownership analysis of current TSV creation processes The paper presents the first results of the different approaches.</p