Singly generated quasivarieties and residuated structures

A quasivariety K of algebras has the joint embedding property (JEP) iff it is generated by a single algebra A. It is structurally complete iff the free countably generated algebra in K can serve as A. A consequence of this demand, called "passive structural completeness" (PSC), is that the nontrivial members of K all satisfy the same existential positive sentences. We prove that if K is PSC then it still has the JEP, and if it has the JEP and its nontrivial members lack trivial subalgebras, then its relatively simple members all belong to the universal class generated by one of them. Under these conditions, if K is relatively semisimple then it is generated by one K-simple algebra. It is a minimal quasivariety if, moreover, it is PSC but fails to unify some finite set of equations. We also prove that a quasivariety of finite type, with a finite nontrivial member, is PSC iff its nontrivial members have a common retract. The theory is then applied to the variety of De Morgan monoids, where we isolate the sub(quasi)varieties that are PSC and those that have the JEP, while throwing fresh light on those that are structurally complete. The results illuminate the extension lattices of intuitionistic and relevance logics

Mutations in NLRP5 are associated with reproductive wastage and multilocus imprinting disorders in humans

This is the final version. It first appeared at http://www.nature.com/ncomms/2015/150901/ncomms9086/full/ncomms9086.html.Human-imprinting disorders are congenital disorders of growth, development and metabolism, associated with disturbance of parent of origin-specific DNA methylation at imprinted loci across the genome. Some imprinting disorders have higher than expected prevalence of monozygotic twinning, of assisted reproductive technology among parents, and of disturbance of multiple imprinted loci, for which few causative trans-acting mutations have been found. Here we report mutations in NLRP5 in five mothers of individuals affected by multilocus imprinting disturbance. Maternal-effect mutations of other human NLRP genes, NLRP7 and NLRP2, cause familial biparental hydatidiform mole and multilocus imprinting disturbance, respectively. Offspring of mothers with NLRP5 mutations have heterogenous clinical and epigenetic features, but cases include a discordant monozygotic twin pair, individuals with idiopathic developmental delay and autism, and families affected by infertility and reproductive wastage. NLRP5 mutations suggest connections between maternal reproductive fitness, early zygotic development and genomic imprinting.L.E.D. and F.I.R. were supported by the Medical Research Council (MR/J000329/1). J.B., K.B., B.H., L.S. M.B. and T.E. were supported by Bundesministerium fu?r Bildung und Forschung (grant number 01GM1513A and 01GM1513C) and C.T. was supported by an Ipsen Fellowship Grant. The cohort ?Imprinting Disorders-Finding out Why? was accrued through the support of the Newlife Foundation for Disabled Children and through support from the Wessex NIHR clinical research network and NIHR Wellcome Southampton clinical research facility. Funding for DNA collection and methylation analysis of normal control samples was provided in part by the National Institutes of Health R01 AI091905-01, R01 AI061471 and R01 HL082925. ERM thanks Action Medical Research for support

Diagnosis and treatment of thyroid cancer in children in the multicenter analysis in Poland for PPGGL

Introduction: Differentiated thyroid carcinoma (DTC) in children presents different biological behavior in comparison to adults. Authors presents preliminary results of multicenter analysis concerning incidence, diagnostics and treatment of DTC in children. Material and methods: The study is a retrospective analysis of 107 pediatric patients from 14 academic centers based on the data from 2000 to 2005 obtained by questionnaire in hospitals involved in the treatment of DTC in children. Results: Papillary thyroid cancer was diagnosed in 83 children, follicular thyroid cancer in 10 children and medullary thyroid cancer in 14 children. Incidence of DTC in children was estimated between 18 and 23 cases per year. The biggest group of patients consisted of children between 11 and 15 years of age, with girls to boys ratio 3.3 : 1. Clinically DTC in children presented most often as solitary thyroid nodule. Cervical lymphadenopathy was observed in 42% of patients. Intraoperative verification indicated metastatic nodes in 50% of children. Low stage DTC predominated (T1 in 36% and T2 in 26% of children). One step surgery was performed in 65% of children with DTC, two step surgery in 25% of patients. I131 therapy was undertaken in 80% of children. Lung metastases were indicated in post therapeutic studies in 14% of children with DTC. Prophylactic thyroidectomies were performed in 79% of children in the group of patients with MTC and RET gene mutations. Conclusions: The necessity of introduction of unified therapeutic standard in children with DTC in Poland is underlined.Wstęp: Zróżnicowane raki tarczycy (DTC, differentiated thyroid carcinoma) występują u dzieci rzadko. Większość przypadków wykrywanych jest w wieku 11-17 lat. W odróżnieniu od dorosłych DTC u dzieci prezentują odmienne zachowanie biologiczne. Mała liczba przypadków DTC w poszczególnych ośrodkach oraz względnie łagodny ich przebieg utrudniają ocenę występowania i leczenia DTC u dzieci w Polsce, uzależniając ją od wysiłków włożonych w uzyskanie rzetelnych danych. Autorzy przedstawiają wstępne wyniki analizy wieloośrodkowej dotyczące występowania, diagnostyki i leczenia DTC u dzieci. Materiał i metody: Podjęte badania są retrospektywną analizą obejmującą lata 2000-2005, opartą na danych z historii chorób uzyskanych z ankiet rozesłanych do ośrodków dla dzieci i dorosłych podejmujących leczenie DTC. Do analizy zgłoszono 107 pacjentów z 14 ośrodków akademickich w Polsce. Analizie poddano wiek i płeć dzieci z DTC, wielkość i lokalizację zmian w tarczycy, sposoby rozpoznawania DTC, rodzaje i zakres wykonywanych zabiegów operacyjnych oraz leczenie uzupełniające izotopem J131. Wyniki: Raka brodawkowatego stwierdzono u 83 dzieci, pęcherzykowego u 10 dzieci, a rdzeniastego u 14 dzieci. Częstość występowania DTC u dzieci w Polsce wahała się między 18 a 23 przypadkami rocznie. W województwach: mazowieckim i połączonych wielkopolskim i lubuskim wykazano w okresie 2000-2005 wyższą (24 i 25) częstość występowania DTC, w pozostałych województwach wykazywano od 2 do 10 przypadków DTC. Największą grupę pacjentów stanowiły dzieci w wieku 11-15 lat, a stosunek dziewcząt do chłopców wynosił 3,3 : 1. Klinicznie DTC prezentowały się najczęściej jako pojedyncze guzki tarczycy. Limfadenopatię szyjną w badaniu klinicznym stwierdzono u 42% pacjentów, a śródoperacyjnie u 50% dzieci. U większości pacjentów dominowały niższe stopnie zaawansowania DTC (T1 u 36% i T2 u 26% dzieci). Operacje jednoetapowe wykonano u 65% dzieci, operacje dwuetapowe u 25% dzieci, a profilaktyczne tyreoidektomie u 79% dzieci z grupy pacjentów z rakiem rdzeniastym tarczycy (MTC, medullary thyroid cancinoma) i mutacją genu Ret. Leczenie izotopowe J131 podjęto u 80% dzieci. Przerzuty do płuc w scyntygrafii poterapeutycznej wykazano u 14% dzieci z DTC. Wnioski: We wnioskach podkreśla się konieczność wdrożenia na terenie całego kraju ujednoliconego i ocenianego na podstawie obiektywnych przesłanek sposobu postępowania z dziećmi z DTC

Correction to: Cluster identification, selection, and description in Cluster randomized crossover trials: the PREP-IT trials

An amendment to this paper has been published and can be accessed via the original article