286. Leczenie raka sutka inhibitorami aromatazy II generacji w materiale WCO

Cel pracyInhibitory aromatazy II generacji (Letrozol, Anastrozol) są stosowane w leczeniu zaawansowanego raka sutka, po niepowodzeniu leczenia tamoksifenem oraz coraz częściej jako leczenie pierwszego rzutu w leczeniu uzupełniającym. W pracy przedstawiono wstępne obserwacje i wyniki leczenia inhibitorami aromatazy chorych z nawrotem raka sutka oraz po niepowodzeniu leczenia tamoksifenem.Materiał i metody31 chorych na nowotwór sutka leczonych było inhibitorami aromatazy II generacji w okresie od 01.01.1995 do 31.12.2000 roku w Wielkopolskim Centrum Onkologii. Wiek chorych sięgał od 43 do 85 lat (średnio 61.7 lat). Leczenie inhibitorami rozpoczęto u 23 chorych z nawrotem raka sutka po niepowodzeniu leczenia tamoksifenem oraz u 8 chorych jako leczenie pierwszego rzutu. Wskazania do leczenia inhibitorami były następujące: rozsiew uogólniony (n=7 chorych), przerzuty do kości (n=7), wznowa miejscowa w bliźnie (n=5), rak sutka zaawansowany, nieoperacyjny (n=3), przerzuty do wątroby (n=3), do węzłów chłonnych okolicy nadobojczykowej (n=2) oraz ze względu na objawy uboczne tamoksifenu (n=4).WynikiŚredni okres leczenia inhibitorami wynosił 13 miesięcy. W 7 przypadkach (22,6%) odstąpiono od dalszego leczenia z powodu: dalszej progresji w kościach (n=4), progresji guza w sutku (n=1), rozsiewu do OUN (n=1) i krwawienia z dróg rodnych (n=1). Średni czas do progresji od momentu rozpoczęcia leczenia wynosił 9 miesięcy (w granicach od 1 do 24 miesięcy).WniosekInhibitory aromatazy II generacji wpływają na zahamowanie rozwoju nawrotowego oraz zaawansowanego raka sutka u części chorych. Tolerancja leczenia jest dobra

Microalgae for biofuels production and environmental applications: A review

Microalgae can provide several different types of renewable biofuels. These include methane produced by anaerobic digestion of the algal biomass; biodiesel derived from microalgal oil and photobiologically produced biohydrogen. This review presents the current classification of biofuels, with special focus on microalgae and their applicability for the production of biodiesel. The paper considered issues related with the processing and culturing of microalgae, for not only those that are involved in biofuel production, but as well as the possibility of their utilization in environmental pollution control, especially with relation to greenhouse gas emissions and the process of sewage purification. The paper gives also a characterization of microalgae used in the production of biofuels and of their advantages relative to other raw materials used in fuel production.Keywords: Biodiesel, biofuels, microalgae, photobioreactors, environmental applications

70 Wyniki leczenia chorych na raka sutka w stadium rozsiewu w materiale Wielkopolskiego Centrum Onkologii

WstępLeczenie chorych na raka sutka w stadium rozsiewu (M1) ma charakter paliatywny. Metody leczenia obejmują radioterapię, chemioterapię, hormonoterapię w monoterapii lub jako leczenie skojarzone. Wyniki leczenia są najczęściej złe. Przedstawiamy wyniki leczenia chorych na raka sutka w stadium rozsiewu leczonych w Wielkopolskim Centrum Onkologii.Materiał i metody95 chorych na raka sutka w stadium M1 leczono w latach 1983–1987 w Wielkopolskim Centrum Onkologii. Wiek chorych wahał się od 29 do 74 lat, średnio 51,5 lat. W grupie 65 chorych pierwszym umiejscowieniem przerzutów był kościec, w dalszej kolejności płuca i wątroba. Większość chorych leczona była cytostatykami lub hormonami, u części zastosowano paliatywną radioterapię. Wyniki leczenia opracowano na podstawie historii chorób i przeprowadzonej katamnezie. Grupę badaną poddano 5-letniej obserwacji.Wyniki8 chorych (8,4%) przeżyło 5 lat od momentu rozpoczęcia leczenia zmian przerzutowych. Średni okres przeżycia w całej grupie wyniósł 13,5 miesiąca.WnioskiPomimo złego rokowania leczeniem systemowym udaje się przedłużyć życie części chorych na raka sutka, u których wystąpiły przerzuty odległe

Dimethylarginine Dimethylaminohydrolase II Overexpression Attenuates LPS-Mediated Lung Leak in Acute Lung Injury

Acute lung injury (ALI) is a severe hypoxemic respiratory insufficiency associated with lung leak, diffuse alveolar damage, inflammation, and loss of lung function. Decreased dimethylaminohydrolase (DDAH) activity and increases in asymmetric dimethylarginine (ADMA), together with exaggerated oxidative/nitrative stress, contributes to the development of ALI in mice exposed to LPS. Whether restoring DDAH function and suppressing ADMA levels can effectively ameliorate vascular hyperpermeability and lung injury in ALI is unknown, and was the focus of this study. In human lung microvascular endothelial cells, DDAH II overexpression prevented the LPS-dependent increase in ADMA, superoxide, peroxynitrite, and protein nitration. DDAH II also attenuated the endothelial barrier disruption associated with LPS exposure. Similarly, in vivo, we demonstrated that the targeted overexpression of DDAH II in the pulmonary vasculature significantly inhibited the accumulation of ADMA and the subsequent increase in oxidative/nitrative stress in the lungs of mice exposed to LPS. In addition, augmenting pulmonary DDAH II activity before LPS exposure reduced lung vascular leak and lung injury and restored lung function when DDAH activity was increased after injury. Together, these data suggest that enhancing DDAH II activity may prove a useful adjuvant therapy to treat patients with ALI

Mutations in Potassium Channel KCND3 Cause Spinocerebellar Ataxia Type 19

OBJECTIVE: To identify the causative gene for the neurodegenerative disorder spinocerebellar ataxia type 19 (SCA19) located on chromosomal region 1p21-q21. METHODS: Exome sequencing was used to identify the causal mutation in a large SCA19 family. We then screened 230 ataxia families for mutations located in the same gene (KCND3, also known as Kv4.3) using high-resolution melting. SCA19 brain autopsy material was evaluated, and in vitro experiments using ectopic expression of wild-type and mutant Kv4.3 were used to study protein localization, stability, and channel activity by patch-clamping. RESULTS: We detected a T352P mutation in the third extracellular loop of the voltage-gated potassium channel KCND3 that cosegregated with the disease phenotype in our original family. We identified 2 more novel missense mutations in the channel pore (M373I) and the S6 transmembrane domain (S390N) in 2 other ataxia families. T352P cerebellar autopsy material showed severe Purkinje cell degeneration, with abnormal intracellular accumulation and reduced protein levels of Kv4.3 in their soma. Ectopic expression of all mutant proteins in HeLa cells revealed retention in the endoplasmic reticulum and enhanced protein instability, in contrast to wild-type Kv4.3 that was localized on the plasma membrane. The regulatory β subunit Kv channel interacting protein 2 was able to rescue the membrane localization and the stability of 2 of the 3 mutant Kv4.3 complexes. However, this either did not restore the channel function of the membrane-located mutant Kv4.3 complexes or restored it only partially. INTERPRETATION: KCND3 mutations cause SCA19 by impaired protein maturation and/or reduced channel function

Interference of H-bonding and substituent effects in nitro- and hydroxy-substituted salicylaldehydes

Two intramolecular interactions, i.e., (1) hydrogen bond and (2) substituent effect, were analyzed and compared. For this purpose, the geometry of 4- and 5-X-substituted salicylaldehyde derivatives (X = NO2, H or OH) was optimized by means of B3LYP/6-311 + G(d,p) and MP2/aug-cc-pVDZ methods. The results obtained allowed us to show that substituents (NO2 or OH) in the para or meta position with respect to either OH or CHO in H-bonded systems interact more strongly than in the case of di-substituted species: 4- and 3-nitrophenol or 4- and 3-hydroxybenzaldehyde by ∼31%. The substituent effect due to the intramolecular charge transfer from the para-counter substituent (NO2) to the proton-donating group (OH) is ∼35% greater than for the interaction of para-OH with the proton-accepting group (CHO). The total energy of H-bonding for salicylaldehyde, and its derivatives, is composed of two contributions: ∼80% from the energy of H-bond formation and ∼20% from the energy associated with reorganization of the electron structure of the systems in question