The association of the IL−1β−31IL-1\beta-31 polymorphism and the development of neuroinfections

Introduction. Inflammation of the meninges can have various clinical courses, from mild, self-limiting in some viral neuroinfections to severe, sometimes ending in death. The pro-inflammatory cascade and defects in the inhibitors of the inflammatory response play an important prognostic role. Single nucleotide polymorphisms (SNPs) of the genes encoding cytokines, influence the severity of the inflammatory response. Aim. The aim of this study was to evaluate the effect of selected polymorphisms of proinflammatory cytokines $IL-1\beta$, $TNF-\alpha$ and IL-8 on the development of neuroinfections. Material and Methods. We evaluated the laboratory results of 30 patients treated for bacterial and viral meningitis and compared those to 30 healthy volunteers. The following 4 variants were analyzed for occurrence of genetic polymorphism in patients with meningitis versus the control group: $IL-1\beta$ 3953, $IL-1\beta-31$, $TNF-\alpha$ -308, and IL-8 781. Then, we assessed the association between these genetic polymorphisms and the inflammatory response during the course of meningitis. Results and Conclusions. We observed that polymorphism of the $IL-1\beta-31$ signifi cantly differs between patients and healthy subjects, the $IL-1\beta$ -31AA polymorphism existed only in healthy individuals (p < 0.001). The WBC count was dependent on the $TNF-\alpha$ -308 polymorphism with a statistically signifi cant difference (p = 0.021) occurring among persons with variants AA and AG. In conclusion the study showed that the presence of the AA genotype of $IL-1\beta-31$ polymorphism may have a protective effect on the development of meningitis. This polymorphism was not observed in any patient with meningitis

Hepatic secretory activity of ghrelin in patients with chronic viral hepatitis

Grelina jest neuropeptydem włączonym w regulację bilansu energetycznego organizmu. Znaczenie wątroby w przemianach greliny pozostaje przedmiotem badań. Dotychczasowe wyniki ograniczają się do obserwacji zaburzeń osoczowego poziomu tego hormonu spowodowanego różnymi formami uszkodzenia narządu. Cel pracy: Celem pracy była ocena metabolizmu greliny w wątrobie. Realizacja zamierzenia opierała się na ocenie stężenia oraz wydzielania podstawowego i stymulowanego greliny w tkankach wątroby i żołądka. Porównanie przemian greliny w obu narządach wynika z dokładniejszego zdefiniowania roli pełnionej przez badany związek w żołądku, będącego głównym źródłem hormonu w tkankach obwodowych. Materiał i metody: Badaniem objęto 11 chorych z przewlekłym zapaleniem wątroby, u których wykonano biopsję wątroby oraz gastroskopię ze wskazań klinicznych. Źródłem materiału była biopsja gruboigłowa wątroby oraz wycinek błony śluzowej żołądka w gastroskopii. Metodą radioimmunologiczną określono zawartość greliny w bioptacie wątroby i żołądka. Pomiar stopnia wydzielania badanego związku przeprowadzono w warunkach stabilizacji wydzielania oraz w następstwie stymulacji przez dodatek naltreksonu i greliny. Wyniki: Stężenie greliny śluzówki żołądka było 20-krotnie wyższe niż miąższu wątroby (p<0,001). Wydzielanie podstawowe oraz stymulowane nie wykazały zróżnicowania w materiale tkankowym wątroby i żołądka. Wnioski: Wyniki badania potwierdziły obecność greliny i aktywność wydzielniczą miąższu wątroby. Tkanka wątrobowa wykazała kilkunastokrotnie niższe stężenia oznaczanego związku w stosunku do ilości zawartej w śluzówce żołądka. W warunkach podstawowych oraz w następstwie stymulacji naltreksonem i greliną tkanka wątrobowa i żołądkowa wykazały zbliżone wydzielanie.Ghrelin is a neuropeptide which takes part in the regulation of energetic balance in the human body. The role of the liver in ghrelin metabolism remains unclear. Previous studies were based on observations of changes in ghrelin concentrations in serum in different liver diseases. It is well known that the gastric mucosa seems to be the main source of ghrelin in the peripheral tissues. The aim of the study was to evaluate ghrelin metabolism in the liver. It was based on the assessment of ghrelin concentration, basic and peak stimulated secretion by liver and gastric mucosa. Material and methods: The study was performed on 11 patients with chronic viral hepatitis who were examined by liver biopsy and gastroscopy because of clinical indications. Liver samples taken by Menghini thick needle method and bioptates of gastric mucosa were examined. The concentration of ghrelin was measured by radioimmunological method, accounted by 1 mg protein tissue. Ghrelin secretion was studied in two different conditions: stabilized and stimulated by naltrexone and ghrelin. Results: The concentration of ghrelin in the gastric mucosa was twenty times higher than in the liver tissues (p<0.001). There were no significant differences between the liver and stomach tissues in both basic and stimulated ghrelin secretion. Conclusions: The concentration of ghrelin in the liver is lower than in the gastric mucosa. In the stabilized and stimulated by ghrelin and naltrexone conditions the levels of ghrelin in the liver and stomach were similar

Zachorowania na tężec w regionie Polski Południowej w latach 2000-2010

Introduction. Tetanus is an acute infectious disease which is caused by widely prevalent in soil, Gram-positive,anaerobic bacteria Clostridium tetani. Contamination of the injured skin by bacteria present in soil is the mainrisk factor of tetanus development, especially when the wound is deep or with foreign body inside it. Tetanus inPoland is almost always developing among patients over 60 years old.Materials and methods. We have analyzed tetanus cases in Department of Infectious Diseases in Krakow inyears 2000-2010.Results. 53 patients, among them 38 women (72 %) and 15 men (28 %) were hospitalized during ten years, meanage was 76. We have presented in article epidemiologic data, clinical symptoms, complications and co-morbiditiesanalyzed patients.Conclusions. Tetanus is prevalent mainly among elderly patients living in the country, bud substantial numberof analyzed patients were living in cities. The most important method of tetanus prevention is proper anti-tetanusprophylaxis.Wstęp. Tężec jest ostrą chorobą zakaźną z grupy toksykoz, spowodowaną szeroko rozpowszechnioną w glebie, Gram-dodatnią, bezwzględnie beztlenową, laseczką tężca (Clostridium tetani). Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez zanieczyszczenie zranionej skóry przetrwalnikami obecnymi w glebie. Rozwojowi zarodników sprzyjają rany głębokie i kłute, z obecnością ciała obcego. W Polsce zachorowania na tężec dotyczą prawie zawsze osób powyżej 60 roku życia.Materiał i metody. W pracy przedstawiono analizę zachorowań na tężec w Klinice Chorób Zakaźnych w Krakowie w latach 2000-2010.Wyniki. W ciągu 10 lat hospitalizowano 53 osoby, 38 kobiet (72 %) i 15 mężczyzn (28 %). Średnia wieku wynosiła 76 lat. Analizie poddano dane epidemiologiczne, okoliczności zakażenia, objawy tężca i ewentualnych powikłań, choroby współistniejące, zejście choroby. Wnioski. Na wystąpienie tężca szczególnie narażone są osoby starsze, zwłaszcza mieszkające na wsi, jednakże niemały odsetek chorych to mieszkańcy miast. Podstawą zapobiegania chorobie jest odpowiednia profilaktyka przeciwtężcowa po zranieniu