Current methods of kinesitherapy after stroke

W pracy omówiono najczęściej obecnie stosowane metody usprawniania ruchowego chorych po udarze mózgu: proprioceptywnego torowania Kabata (PNF), metodę Bobathów (NDT), a także metodę wymuszenia ruchu (CIT). Bardziej szczegółowo opisano tę ostatnią. Jest ona stosunkowo nową metodą rehabilitacji, opierającą się na wymuszeniu posługiwania się kończyną niedowładną poprzez unieruchomienie kończyny zdrowej u chorych z niedowładem połowiczym. Metoda ta, zapoczątkowana w drugiej połowie lat 90. przez prof. Tauba i wsp., jest rodzajem terapii behawioralnej. Najczęściej stosuje się ją w rehabilitacji osób po udarze mózgu, zwłaszcza u starszych chorych, unieruchamiając kończynę zdrową przez kilka godzin dziennie w ciągu 2-3 tygodni. Opracowano specjalne zestawy ćwiczeń. Aktualnie prowadzi się badania w 2 ośrodkach niemieckich: w Jenie i w Berlinie, oraz w 7 ośrodkach amerykańskich nad zastosowaniem CIT u chorych po upływie 3-6 miesięcy od wystąpienia udaru. Liczba doniesień na ten temat wzrasta.In this overview report current methods of kinesitherapy after stroke has been presented. The Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) (following Kabat), NeuroDevelopmental Treatment (NDT-Bobath) and Constraint-Induced Movement Therapy (CIT according to Taub) has been discribed. To this last one the special attention has been paid. CIT is a relatively new method of rehabilitation in which using affected limb is constraint by immobilisation of healthy extremity. This method is a kind of the behavioral therapy. Mainly that method is used in rehabilitation after stroke especialy in the older patients. The healthy upper limb uses to be immobilised for couple of hours per day during two or three weeks. Some special exercises has been worked out. Currently in two german centers (Jena and Berlin) and in seven american centers the scientific evaluation on using CIT in stroke patients from three to six month after onset are being performing. The amount of scientific reports on this subject is still growing up

Aktualne metody usprawniania ruchowego chorych po udarze mózgu

In this overview report current methods of kinesitherapy after stroke has been presented. The Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) (following Kabat), NeuroDevelopmental Treatment (NDT-Bobath) and Constraint-Induced Movement Therapy (CIT according to Taub) has been discribed. To this last one the special attention has been paid. CIT is a relatively new method of rehabilitation in which using affected limb is constraint by immobilisation of healthy extremity. This method is a kind of the behavioral therapy. Mainly that method is used in rehabilitation after stroke especialy in the older patients. The healthy upper limb uses to be immobilised for couple of hours per day during two or three weeks. Some special exercises has been worked out. Currently in two german centers (Jena and Berlin) and in seven american centers the scientific evaluation on using CIT in stroke patients from three to six month after onset are being performing. The amount of scientific reports on this subject is still growing up.W pracy omówiono najczęściej obecnie stosowane metody usprawniania ruchowego chorych po udarze mózgu: proprioceptywnego torowania Kabata (PNF), metodę Bobathów (NDT), a także metodę wymuszenia ruchu (CIT). Bardziej szczegółowo opisano tę ostatnią. Jest ona stosunkowo nową metodą rehabilitacji, opierającą się na wymuszeniu posługiwania się kończyną niedowładną poprzez unieruchomienie kończyny zdrowej u chorych z niedowładem połowiczym. Metoda ta, zapoczątkowana w drugiej połowie lat 90. przez prof. Tauba i wsp., jest rodzajem terapii behawioralnej. Najczęściej stosuje się ją w rehabilitacji osób po udarze mózgu, zwłaszcza u starszych chorych, unieruchamiając kończynę zdrową przez kilka godzin dziennie w ciągu 2-3 tygodni. Opracowano specjalne zestawy ćwiczeń. Aktualnie prowadzi się badania w 2 ośrodkach niemieckich: w Jenie i w Berlinie, oraz w 7 ośrodkach amerykańskich nad zastosowaniem CIT u chorych po upływie 3-6 miesięcy od wystąpienia udaru. Liczba doniesień na ten temat wzrasta

Symptomatology and pathogenesis of different types of pain in multiple sclerosis

Multiple sclerosis (MS) is a progressive disease of the central nervous system. It is characterized by disseminated foci of demyelination, which are responsible for the diverse clinical picture of MS. Pain is a frequent but underestimated symptom of multiple sclerosis. It is estimated to affect 29–86% of MS patients in various stages of the disease and severely influences rehabilitation and quality of life. The pain experienced by MS patients is generally caused by nervous system damage during the course of the disease process and can usually be characterized as central neuropathic pain (less frequently as peripheral or nociceptive pain). The most frequent symptoms include dysesthetic extremity pain, painful tonic spasms, Lhermitte's sign, trigeminal neuralgia, headaches and low back pain. This paper discusses the probable mechanisms behind the development of pain in MS, the prevalence, classification, types of pain, as well as the most effective treatment methods

Z historii zapalenia rdzenia i nerwów wzrokowych

Terminu „zapalenie rdzenia i nerwów wzrokowych” ([NMO, neuro-myelitis optica], choroba Devica) użyli po raz pierwszy w roku 1894 Eugène Devic i Fernand Gault. Jest to rzadka choroba (ok. 1% zachorowań na choroby demielinizacyjne ośrodkowego ukła-du nerwowego), w której proces autoimmunologiczny powodu-je zapalenie rdzenia kręgowego i nerwów wzrokowych, a w kon­sekwencji — ich demielinizację. Zespół Devica jest często mylony z początkowym okresem stwardnienia rozsianego, jednak wymaga odmiennego leczenia. Głównymi objawami NMO są niedowłady kończyn, zaburzenia czucia, dysfunkcja neurogenna pęcherza moczowego i zaburzenia widzenia aż do utraty wzroku. Mediana wieku zachorowania na NMO przypada na 39. rok życia, 85% chorych to kobiety. Rokowa­nie może być niepomyślne, dlatego istotne znaczenie mają decyzje terapeutyczne podjęte na wczesnym etapie choroby. Współwystępowanie objawów zapalenia nerwów wzrokowych i zapalenia rdzenia kręgowego opisywano długo przed doniesie­niami Devica i Gaulta. Kamieniem milowym w historii NMO stało się odkrycie przeciwciał przeciw akwaporynie 4. Kolejny etap to rozwój badań nad przeciwciałami antyMOG. Nadal istnieją jednak postacie NMO, w których nie stwierdza się obecności żadnego z powyższych przeciwciał. W niniejszym artykule przeglądowym przedstawiono w skrócie historię neuromyelitis optica, ze szcze­gólnym uwzględnieniem wkładu badaczy polskich

Ocena czynności życia codziennego w zależności od przebytego podtypu udaru niedokrwiennego mózgu i przeprowadzonej wczesnej rehabilitacji

Background. Ischaemic stroke causes the considerable worsening functional state and lowering patient’s quality of life. It was from statistical analysis, that about 60% patient’s after stroke stays with durable symptoms of focal damage of brain. The patient’s after stroke of brain make up the most numerous group exacting the rehabilitation among the ill’s treated on neurological wards. The aim of post stroke rehabilitation is recovery independence and the improvement of quality of life. Material and methods. Study group consisted of 85 patients up to 3 months after ischaemic stroke. The functional state using “Repty” Functional Index, Rivermead Mobility Index and Södring Motor Evaluation Scale has been obtained. Partially the early change of quality of life using Frenchay Activity Index has been assessed. The effects of early rehabilitation regarding on the stroke subtype has been also analysed. Results. After early rehabilitation the best effects in patients with total anterior circulation infarcts and partial anterior circulation infarcts has been observed. The worse effects in patients with posterior circulation infarcts and lacunar infarcts has been observed. Conclusions. The folded structure and the specific of stroke extorts the considerable individualization of procedures. The investigations showed the correlation between sub-type of ischaemic stroke and effects of rehabilitation has been observed. The clinical subtype of stroke differentiates the results of improving significance. It has been confirmed that early beginning of comprehensive rehabilitation after stroke may statistically significant influence on effects of rehabilitation. Interdisciplinary Problems of Stroke 2009; 11 (2): 41-49Wstęp. Przebyty udar niedokrwienny mózgu powoduje znaczne pogorszenie funkcjonowania chorego i obniżenie jakości jego życia. Z analizy danych statystycznych wynika, że u około 60% chorych po udarze pozostają trwałe objawy ogniskowego uszkodzenia mózgu. Chorzy po udarze mózgu to najliczniejsza grupa osób wymagających rehabilitacji wśród pacjentów leczonych na oddziałach neurologicznych. Celem rehabilitacji poudarowej jest odzyskanie samodzielności i poprawa jakości życia pacjenta. Materiał i metody. Badaniami objęto 85 pacjentów w okresie do 3 miesięcy po udarze niedokrwiennym mózgu. Oceniono u nich stan funkcjonalny z użyciem Wskaźnika Funkcjonalnego "Repty", Wskaźnika Mobilności Rivermead, Testu Funkcji Ruchowych Södring oraz, częściowo, jakość życia za pomocą Wskaźnika Aktywności Frenchay. Dodatkowo oceniono zależność przebytego podtypu udaru niedokrwiennego w stosunku do ocenianych wskaźników i uzyskanych wyników wczesnej rehabilitacji. Wyniki. Po wczesnej rehabilitacji najlepsze wyniki uzyskali pacjenci po udarze korowo-podkorowym i korowym. Najsłabsze były wyniki w grupie pacjentów z udarem na poziomie kręgowo-podstawnym i głębokich tętnic przeszywających. Wnioski. Złożona struktura i specyfika udaru wymusza znaczną indywidualizację postępowania. W badaniach wykazano istnienie zależności między lokalizacją ogniska udarowego a badanymi wskaźnikami oraz wynikami rehabilitacji. Kliniczny podtyp udaru niedokrwiennego znamiennie różnicuje wyniki usprawniania. Wczesne wprowadzenie rehabilitacji wpływa istotnie statystycznie na wyniki rehabilitacji chorych po udarze mózgu. Udar Mózgu 2009; 11 (2): 41-4

Motor assessment in Parkinson`s disease

Parkinson’s disease (PD) is one of most disabling disorders of the central nervous system. The motor symptoms of Parkinson’s disease: shaking, rigidity, slowness of movement, postural instability and difficulty with walking and gait, are difficult to measure. When disease symptoms become more pronounced, the patient experiences difficulties with hand function and walking, and is prone to falls. Baseline motor impairment and cognitive impairment are probable predictors of more rapid motor decline and disability. An additional difficulty is the variability of the symptoms caused by adverse effects of drugs, especially levodopa. Motor assessment of Parkinson`s Disease can be divided into clinimetrics, assessment of balance and posture, arm and hand function, and gait/walking. These are many clinimetric scales used in Parkinson`s Disease, the most popular being the Hoehn and Yahr stages of progression of the disease and Unified Parkinson’s Disease Rating Scale. Balance and posture can be assessed by clinimetric scales like the Berg BS, Tinetti, Brunel BA, and Timed Up and Go Test, or measured by posturometric platforms. Among skill tests, the best known are: the Purdue Pegboard Test, Nine-Hole Peg Test, Jebsen and Taylor test, Pig- Tail Test, Frenchay Arm Test, Action Research Arm Test, Wolf FMT and Finger-Tapping Test. Among motricity scales, the most popular are: the Fugl-Meyer Motor Assessment Scale and Södring Motor Evaluation. Gait and walking can also be assessed quantitatively and qualitatively. Recently, the most popular is three-dimensional analysis of movement. This review article presents the current possibilities of motor assessment in Parkinson`s disease

Czy skrócone wersje Skali Barthel są również przydatne do oceny ADL?

It has been more than 50 years ago, when in 1965 Florence Mahoney and Dorothea Barthel published an article entitled "Functional evaluation: the Barthel Index." Since then, Barthel scale, also known as a Basic ADL Index (BI), Barthel Score and Maryland Disability Index, is one of the most well-known scales ADL (Activities of Daily Living) and is still popular. This simple scale is still used by the representatives of a number of medical workers for many pur-poses, including the assessment of the results of treatment, rehabilitation, prognosing, assess-ment of self-reliance, assessment of needs for care and for the purposes of the judgment. De-spite its simplicity, the administration of the original Barthel questionnaire takes about 5-10 minutes; that`s why there is a demand for a shortened form of BI. Based on a review of the literature the advantages and disadvantages of the abbreviated BI versions in assessing activities of daily living has been presented. Key Words ADL, Barthel Index, Barthel scale, clinimetrics, short forms Opara J. Are short forms of Barthel Index equally useful in the assessment of ADL? Med Rehabil 2018; 22(2): 40-44. DOI: 10.5604/01.3001.0012.6932Chociaż minęło ponad 50 lat, kiedy to w 1965 roku Florence Mahoney i Dorothea Barthel opublikowały artykuł zatytułowany “Functional evaluation: the Barthel Index”, skala Barthel, występująca również jako Basic ADL Index (BI), Barthel Score i Maryland Disability Index, należy do najbardziej znanych skal ADL (czynności życia codziennego, ang. Activities of Daily Living) i wciąż jest popularna. Ta prosta skala wykorzystywana jest ciągle przez przedstawicieli zawodów medycznych dla wielu celów, w tym oceny wyników leczenia, rehabilitacji, prognozowania, oceny samodzielności, oszacowania potrzeb co do opieki i dla celów orzecznictwa. Mimo swej prostoty wypełnienie kwestionariusza skali Barthel trwa około 5-10 minut, stąd pojawiło się zapotrzebowanie na skróconą formę BI, której wypełnienie zajmie mniej czasu. W artykule przeglądowym przedstawiono najczęściej stosowane skrócone wersje BI z ich wadami i zaletami