Association of physical exercise and calcium intake with bone mass measured by quantitative ultrasound

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Interventions other than medications in the management of osteoporosis are often overlooked. The purpose of this study was to investigate the association of physical activity and calcium intake with bone parameters.</p> <p>Methods</p> <p>We measured the heel T-score and stiffness index (SI) in 1890 pre- and postmenopausal women by quantitative ultrasound (QUS) and assessed physical activity and dietary calcium intake by questionnaire. Participants were divided according to their weekly physical activity (sedentary, moderately active, systematically active) and daily calcium consumption (greater than or less than 800 mg/day).</p> <p>Results</p> <p>SI values were significantly different among premenopausal groups (p = 0.016) and between sedentary and systematically active postmenopausal women (p = 0.039). QUS T-scores in systematically active premenopausal women with daily calcium intake > 800 mg/day were significantly higher than those in all other activity groups (p < 0.05) independent of calcium consumption.</p> <p>Conclusions</p> <p>Systematic physical activity and adequate dietary calcium intake are indicated for women as a means to maximize bone status benefits.</p

Hip fractire epidemiology in Greece

We studied hip fractures that occurred in Greece in 1992 and 1997 and we compared the findings with those of previous years (1977, 1982, 1987). There has been an average annual increase of 68% during 1977-1997 period. Age-adjusted incidence for people aged over 50 increased in both sexes (from 217,26 fractures/10⁵ inhabitants to 448,87 for women and from 122,38 to 216,11 for men). Relative risk factor for 50-69 age group of both sexes remains unchanged during 1977-1997. Relative risk factor for men aged 70-79 is 1,5 fold and for women 2 fold, while relative risk factor for men aged 80 and over is 2 fold and for women is 3 fold. Fifty percent of the patients in 1997 were aged 80 and over, whereas in 1977 there were only 22,49% patients of the same age. The treatment of hip fractures in Greece is mostly surgical. The increase in hip fracture numbers is greater than expected due to population aging, suggesting the existence of other factors interfering with this increase. The most affected age group is this of 80 and over. No seasonal variation, whereas some degree of geographical variation was noticed.Μελετήσαμε τα κατάγματα του ισχίου που συνέβησαν στην Ελλάδα το 1992 και 1997 και συγκρίναμε τα ευρήματα με εκείνα προηγουμένων ετών (1977, 1982, 1987). Υπήρξε μία μέση ετήσια αύξηση της τάξης του 6,8% το διάστημα 1977-1997. Η επίπτωση των καταγμάτων σε άτομα άνω των 50 ετών αυξήθηκε και στα δύο φύλα (από 217,26 κατάγματα/10⁵ κατοίκους σε 448,87 για τις γυναίκες και από 122,38 σε 216,11 για τους άνδρες). Ο σχετικός παράγων κινδύνου για άτομα ηλικίας 50-69 ετών, αμφοτέρων των φύλων, δεν εμφάνισε μεταβολή το διάστημα 1977-1997. Ο σχετικός παράγων κινδύνου για άνδρες 70-79 ήταν 1,5 φορές μεγαλύτερος το 1997 σε σχέση με το 1977 και 2πλάσιος για γυναίκες 70-79, ενώ για άνδρες 80 ετών και άνω ήταν 2πλάσιος και για γυναίκες ίδιας ηλικίας 3πλάσιος. Το 50% των καταγμάτων το 1997 ήταν άνω των 80 ετών, σε αντίθεση με το 22,49% το 1977. Η θεραπεία των καταγμάτων του ισχίου στην Ελλάδα είναι κυρίως χειρουργική. Η αύξηση του αριθμού των καταγμάτων είναι μεγαλύτερη από την αναμενόμενη λόγω γήρανσης του πληθυσμού. Η πλέον ευαίσθητη ηλικιακή ομάδα είναι αυτή των 80 ετών και άνω. Τα κατάγματα του ισχίου στην Ελλάδα δεν φαίνεται να έχουν εποχιακή κατανομή, ενώ παρουσιάζουν κάποιου βαθμού γεωγραφική κατανομή