Malignant eyelid tumors — results of surgical treatment and of the choice of reconstruction method

Cel pracy. Nowotwory powiek stanowią od 5 do 10% wszystkich złośliwych nowotworów skóry. Pojawiają się onegłównie u osób w starszym wieku, narażonych na przewlekłe działanie promieniowania słonecznego. Podstawowymleczeniem jest chirurgiczne wycięcie guza w całości. Celem pracy jest analiza kliniczna i histopatologiczna złośliwychnowotworów powiek u leczonych chorych, przedstawienie wybranych metod rekonstrukcji i ocena odległych wynikówchirurgicznego leczenia guzów powiek.Materiał i metoda. Badaniu poddano 92 chorych leczonych w Klinice Chirurgii Plastycznej Rekonstrukcyjnej i Estetycznejw latach 2000–2009 z powodu nowotworów złośliwych powiek. U wszystkich pacjentów wycięto guzz jednoczasową rekonstrukcją powieki. Wybór metody odtwórczej uzależniony był od wielkości i lokalizacji nowotworu.Przeprowadzono weryfikację preparatów histopatologicznych, określając typ nowotworu zgodnie z aktualnąklasyfikacją WHO i radykalność zabiegu operacyjnego. Na podstawie dokumentacji medycznej i badań kontrolnychpacjentów oceniono odległe wyniki leczenia.Wyniki. Nowotwory najczęściej zlokalizowane były w obrębie powieki dolnej — 67 (70,5%) i przyśrodkowego kąta oka— 17 (17,9%). Raka podstawnokomórkowego (BCC) stwierdzono w 83 (87,3%) przypadkach, natomiast u 12 (12,7%)rozpoznano inne, rzadziej występujące nowotwory złośliwe. Brak radykalnego wycięcia zmiany w badaniu histopatologicznymstwierdzono u 14 (14,7%) chorych. Reoperację z powodu wznowy nowotworu wykonano u 11 (15,6%)osób. Dobre odległe wyniki czynnościowo-estetyczne rekonstrukcji powiek stwierdzono w 84 (91,3%) przypadkach.Wnioski. Rak podstawnokomórkowy jest najczęstszym nowotworem złośliwym aparatu ochronnego oka i lokalizujesię głównie w obrębie powieki dolnej. Znacznie większe ryzyko wznowy istnieje w przypadku bardziej agresywnegopodtypu BCC — postaci naciekającej oraz guzów zlokalizowanych w obrębie przyśrodkowego kąta oka. Znajomośćwielu metod rekonstrukcyjnych umożliwia chirurgowi leczącemu nowotwory powiek wybór najodpowiedniejszejz nich, zależnie od wielkości i lokalizacji ubytku powstałego po wycięciu zmiany.Background. Eyelid tumors constitute 5–10% of all skin malignancies. They mostly affect the elderly and thosechronically exposed to sunlight. The primary treatment is radical surgical excision of the tumor. The aim of this studyis the clinical and microscopical analysis of malignant eyelid tumors in treated patients, the presentation of selectedreconstructive methods and the evaluation of long-term results of surgical treatment of eyelid tumours.Material and method. The study involved 92 patients treated in the Department of Plastic, Reconstructive andAesthetic Surgery in Łódź in 2000–2009 for malignant tumors of the eyelids. All patients underwent surgical excisionof the tumor with concurrent eyelid reconstruction. The choice of reconstructive method depended on the size andlocation of the tumor. Histopathological evaluation was carried out specifying the type of cancer and radical surgery.The long-term results were rated on the basis of medical records and patients’ examinations.Results. Tumors were located mostly within the lower eyelid 67 (70.5%) and the medial canthus 17 (17.9%). Basal cellcarcinoma was found in 83 (87.3%) cases, while in 12 (12.7%) diagnosed with other, less common cancers. Histopathological verification of tumor margins revealed incomplete excision in 14 specimens (14.7%). Re-operations due to recurrent tumor was performed in 11 (15.6%) cases. Good long-term results of functionally-aesthetic reconstruction of the eyelids was observed in 84 (91.3%) patients.Conclusion. 1. Basal cell carcinoma is the most common malignant tumor of the oculopalpebral region and originates mainly in the lower eyelid. 2. Significantly higher risk of recurrence exists with the more aggressive form of BCC (infiltrative basalcell carcinoma) and tumors located in medial canthus. 3. The knowledge of multiple reconstruction methods allows the surgeon to choose the most appropriate one, depending on the size and location of the defect formed after excision of the tumor

Palliative surgery in cases of unresectable pancreatic head cancer

Wstęp. W niniejszej pracy omówiono postępowanie paliatywne u chorych z nieresekcyjnym rakiem głowy trzustki. Celem pracy było porównanie różnych rodzajów operacji, wykonywanych przy braku możliwości leczenia radykalnego. Materiał i metody. Analizie poddano 108 chorych z rakiem głowy trzustki, których operowano w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej w latach 1995-2004. U 94 chorych śródoperacyjnie stwierdzono nieresekcyjność zmiany bez naciekania dwunastnicy. Chorych tych podzielono na 2 grupy: w pierwszej (60 chorych) wykonano zespolenie odbarczające drogi żółciowe, a w drugiej (34 chorych) - zespolenie odbarczające drogi żółciowe i dodatkowo zabieg drenujący żołądek. W obu grupach operowanych chorych porównano średni czas pobytu w szpitalu, częstość występowania powikłań chirurgicznych i śmiertelność. Wyniki. Obydwie grupy chorych były porównywalne pod względem wieku i płci. Chorzy po operacji zespolenia żółciowego przebywali w szpitalu średnio 19,2 ± 7,9 dnia, a po zabiegu uzupełnionym o profilaktyczne zespolenie żołądkowo-jelitowe - 18,1 ± 9,1 dnia. Porównując częstość powikłań pooperacyjnych i śmiertelność w grupach, nie stwierdzono pomiędzy nimi różnic istotnych statystycznie. Wnioski. Tradycyjnie stosowany w zabiegach paliatywnych przy zaawansowanym raku trzustki drenaż dróg żółciowych można rozszerzyć o zespolenie żołądkowo-jelitowe bez ryzyka zwiększenia częstości powikłań pooperacyjnych.Background. The authors discuss surgical palliative procedures in patients with unresectable pancreatic head cancer. Aim of the study is to compare diffrent surgical procedures in respect of postoperative complication and mortality rate in cases, when the radical treatment was not possible. Material and methods. We analysed 108 patients who underwent surgery for the pancreatic head cancer in Department of General and Transplant Surgery of the Medical University in Łódź between years 1995 and 2004. Of those in 94 cases unresectable lesion without duodenal involvement was detected during surgery. The patients were divided into two groups - in the first group of 60 - biliary by-pass procedure has been done and in the second group of 34 - similiar procedure with gastroenterostomy. We compared the frequency of postoperative complications and mortality rate in mentioned above groups. Results. Patients, who underwent combined biliary and gastric by-pass remained in hospital for 18.1 ± 9.1 and following biliary by-pass alone - 19.2 ± 7.9 days. There were no statistically significant differences between these groups while the complication frequency and mortality rate were found similar. Conclusions. In advanced pancreatic cancer, traditionally executed biliary drainage can be extended by a gastro-jejunostomy without the increased risk of post-operative complications or mortality

Results of auricular helical rim reconstruction with post‑auricular tube fl

The aim of the study was to present our experience with post-auricular tube flap (ptf) and clinical evaluation of the results following auricular helical rim reconstruction with this technique in patients after trauma. Material and methods. We analyzed the results in 12 patients who underwent three-staged auricular helical rim reconstruction with ptf following trauma in the Department of Plastic, Reconstructive and Aesthetic Surgery between 2005-2014. The patients were followed-up for at least 1 year. We evaluated early and long-term results after surgery including plastic surgeon’s and patient’s opinion. Results. Postoperative results were satisfactory (very good) in 10 cases, both in the opinion of the plastic surgeon and patients. Transient venous congestion of the helix occurred in two cases (16.6%). This complication did not have any influence on estimation of the results after surgery. Delayed wound healing in the poles of the reconstructed helical edge, as well as non-aesthetic helical scars with imperfections of helical rim, were seen in another two patients (16.6%). Conclusions. 1. Post-auricular tube flap reconstructions after helical rim trauma allowed for complete restoration of contour, size and orientation of the helix and the whole operated ear, which confirms the efficiency of the applied technique. 2. Reconstructive surgery with post-auricular tube flap in patients with auricular helical rim defects contributed to postoperative satisfaction in both patients and doctors’ estimations

Clinicopathological analysis of recurrent basal cell carcinoma of the eyelid

Introduction: Basal cell carcinoma (BCC) is the most common malignant neoplasm of the eyelids and surrounding structures, usually developing in the area of the lower lid and medial canthus. Invasive forms of BCC are connected with a high risk of recurrence, often due to incomplete excision of these lesions. Aim: Clinical and pathological analysis of recurrent BCCs of the eyelids and surrounding structures. Material and methods : We present clinical and pathological analysis including immunohistochemical reaction to Ki-67 antigen of 19 patients (11 women, 8 men) operated for recurrent BCCs of the eyelids in 2000–2012. Results : In most cases, recurrences were present on the lower lid and in the medial canthus. In 15 patients the histopathological type did not change and in 4 cases it transformed into more invasive forms. The values of Ki-67 index for primary BCCs ranged between 1% and 20%, and for relapsing lesions between 11% and 48%. Conclusions : Proper clinical and pathological evaluation to determine the risk of relapse in BCCs of the eyelids and surrounding structures should include the analysis of prognostic factors, in particular location and size, histopathological type and radicalness of surgical treatment of primary BCCs. Clinical and pathological analysis of patients with recurrent BCC of the eyelids and surrounding structures should be combined with the evaluation of proliferation index Ki-67, which is essential for prognosis and choice of the appropriate therapeutic method

Wyniki rekonstrukcji obrąbka ucha płatem rurowatym z okolicy zamałżowinowej

Celem pracy było przedstawienie własnego doświadczenia użycia płata rurowatego z okolicy zausznej (ptf) oraz kliniczna analiza wyników rekonstrukcji tą metodą u pacjentów z pourazowymi ubytkami obrąbka ucha. Materiał i metodyka. Analizą objęto 12 chorych, których poddano trójetapowej rekonstrukcji obrąbka ucha w Klinice Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej z zastosowaniem ptf, w latach 2005-2014. Na podstawie badań kontrolnych u pacjentów oceniono, przez co najmniej rok, wczesne i odległe wyniki rekonstrukcji, z uwzględnieniem ocen chirurga plastycznego i pacjentów. Wyniki. Wyniki pooperacyjne były satysfakcjonujące (bardzo dobre) u 10 pacjentów zarówno w ocenie chirurga, jak i chorych. Przekrwienie bierne w obrębie obrąbka po zabiegu wystąpiło przejściowo u 2 osób (16,6%). Powikłanie to nie miało wpływu na ocenę wyników leczenia. Ponadto stwierdzono u dwóch innych pacjentów opóźnione gojenie w obrębie jego biegunów, jak również nieestetyczny wygląd blizn obrąbka ze zniekształceniem płata (16,6%). Wnioski. 1. Pourazowe rekonstrukcje obrąbka małżowiny usznej płatem rurowatym zza małżowiny usznej, pozwoliły na całkowite jego odtworzenie z zachowaniem właściwego konturu, wielkości i poło- żenia zarówno obrąbka, jak i operowanej małżowiny usznej, co potwierdza skuteczność zastosowanej metody. 2. Użycie zamałżowinowych płatów rurowatych w chirurgicznym leczeniu pacjentów z ubytkami w obrębie obrąbka ucha przyczyniło się do satysfakcjonujących pooperacyjnych ocen zarówno chirurga plastycznego, jak i pacjentów

Long-term results of partial nasal reconstructions with indian fl

The aim of the study was clinical evaluation of the results following reconstruction with the Indian flap in patients with partial nasal defects, and estimation of their postoperative life quality in functional and aesthetic aspects. Material and methods. We analyzed results in 38 patients who underwent reconstructions with the Indian flap in the Department of Plastic, Reconstructive and Aesthetic Surgery between years 2000‑2013. The patients were followed-up for at least 2 years. We estimated their life quality in aesthetic and functional aspects after surgery. Results. Observed complications of nasal reconstruction were alar asymmetry in 6 patients (15.8%), nasal obstruction in 6 persons (15.8%), wide postoperative scar in 4 (10.5%), and non-aesthetic appearance of the donor site in two cases (5.3%). Estimation of life quality post surgery in the examined group of patients revealed significant postoperative improvement in both functional and aesthetic aspects. Conclusions. 1. Reconstructions of nasal defects with the Indian flap resulted in satisfactory longterm postoperative results, which confirms the efficiency of the applied technique. 2. Reconstructive surgery with Indian flap of individuals with partial nasal defects contributed to significant postoperative improvement in both functional and aesthetic aspects and their life quality

Ocena wyników chirurgicznego leczenia wrodzonego opadnięcia powieki górnej zmodyfikowaną metodą Mustarde’a

Celem pracy była ocena wyników chirurgicznego leczenia wrodzonego opadnięcia powieki górnej (WOPG) zmodyfikowanym sposobem Mustarde’a. Materiał i metodyka. Operacyjnej korekcji WOPG zmodyfikowaną metodą Mustarde’a poddano 48 chorych, w latach 2005-2014. Na podstawie badań okulistycznych i pomiarowych oceniono: zmianę położenia operowanej powieki i wzajemną symetrię położenia powiek górnych po leczeniu chirurgicznym. Ponadto analizie poddano powikłania pooperacyjne u pacjentów. Wyniki. Bardzo dobre wyniki pooperacyjne uzyskano u wszystkich chorych z łagodnym, umiarkowanym (89,5%) i z zaawansowanym jednostronnym (85,7%) WOPG, a także u 75% pacjentów z obustronną wadą po korekcjach zmodyfikowaną metodą Mustarde’a. Niedomykalność powiek stwierdzono u 6,25%, a niedokorygowanie u 12,5%. Wnioski. 1. Zastosowanie zmodyfikowanej metody Mustarde’a pozwala osiągnąć dobre wyniki czynnościowe i estetyczne u chorych z WOPG. 2. Zmodyfikowana technika Mustarde’a jest dobrym uzupeł- nieniem dotychczasowych technik operacyjnych WOPG i wpływa na niską częstość, a także na nieznaczny zakres niedomykalności powiek u chorych z WOPG

Wyniki rekonstrukcji muszli małżowiny usznej wyspowym płatem z okolicy zamałżowinowej u pacjentów po wycięciu raka

Celem pracy było przedstawienie naszego doświadczenia z zastosowania wyspowego płata zamałżowinowego (pif) do rekonstrukcji muszli małżowiny usznej oraz kliniczna analiza wyników operacji tą metodą u pacjentów po wycięciu raka tej okolicy. Materiał i metodyka. Analizą objęto 13 chorych, których poddano rekonstrukcji muszli ucha z zastosowaniem pif, w latach 2000-2013. Podczas wizyt kontrolnych oceniono wczesne i odległe wyniki leczenia. Porównano opinię chirurga i pacjenta. Na podstawie badań kontrolnych u pacjentów oceniono, przez co najmniej 2 lata, wczesne i odległe wyniki rekonstrukcji uwzględniające opinie chirurga plastycznego i pacjentów. Wyniki. Zmiany wycięto w całości u wszystkich badanych, nie stwierdzając wznowy w ciągu 2 lat. Przekrwienie bierne wystąpiło u 2 osób (15,3%), a nadmierne przyleganie małżowiny usznej też u 2 chorych (15,3 %). Wyniki pooperacyjne były bardzo dobre u 11 pacjentów zarówno w ocenie chirurga, jak i chorych, natomiast u 2 pacjentów satysfakcjonujące z powodu nadmiernego przylegania małżowiny usznej. Wnioski. 1. Operacje połączone z rekonstrukcją po wycięciu guza muszli małżowiny usznej wyspowym płatem zza małżowiny usznej pozwoliły na doszczętne wycięcie zmian (bez oznak wznów), a jednocze- śnie zachowanie właściwego konturu muszli operowanej małżowiny usznej. 2. Użycie zamałżowinowych płatów wyspowych w chirurgicznym leczeniu ubytków muszli małżowiny usznej zapewniło bardzo dobre wyniki pooperacyjne, co potwierdza skuteczność tej metody. 3. Wyniki zabiegów rekonstruujących muszlę wyspowym płatem zza małżowiny usznej przyczyniły się do bardzo dobrych ocen zastosowanego leczenia zarówno w opinii pacjentów, jak i chirurgów

Rekonstrukcja przewodu słuchowego zewnętrznego i/lub muszli małżowiny usznej wyspowym płatem zamałżowinowym u chorych z rakiem podstawnokomórkowym lub kolczystokomórkowym

Cel: Przedstawienie klinicznego doświadczenia z zastosowania wyspowego płata zamałżowinowego (Postauricular Island Flap; PIF) oraz ocena wyników rekonstrukcji przewodu słuchowego zewnętrznego (External Auditory Canal; EAC) i/lub muszli małżowiny usznej tą metodą u pacjentów po wycięciu złośliwej zmiany nowotworowej tej okolicy. Materiał i metody: Analizie poddano łącznie 19 chorych po wycięciu raka z zastosowaniem PIF (2000–2015) – 11 pacjentów po rekonstrukcji muszli małżowiny usznej, 8 pacjentów po rekonstrukcji muszli wraz z EAC. Oceniono wczesne i odległe wyniki leczenia operacyjnego. Porównano opinie chirurga i pacjenta. Wyniki: U wszystkich badanych zmiany wycięto w całości, nie stwierdzając wznowy w ciągu min. 2 lat obserwacji. Przekrwienie bierne wystąpiło u 5 chorych (26,3%), nadmierne przyleganie małżowiny usznej u 4 pacjentów (21%), u 3 chorych (15,8 %) zauważono odstawanie płatka, a u 3 osób (15,8%) zwężenie EAC. Wyniki pooperacyjne były bardzo dobre u wszystkich pacjentów (tak w ocenie chirurga, jak i chorych), za wyjątkiem pacjentów z nadmiernym przyleganiem małżowiny usznej i z odstawaniem płatka, u których oceny były satysfakcjonujące. Wnioski: 1) Operacje po wycięciu guza przewodu słuchowego zewnętrznego i/lub muszli małżowiny usznej połączone z rekonstrukcją wyspowym płatem zza małżowiny usznej pozwoliły na doszczętne wycięcie zmian (bez oznak wznów) oraz zachowanie właściwego konturu muszli operowanej małżowiny usznej. 2) Zastosowanie dostępu w okolicy zamałżowinowej u chorych z rakiem umiejscowionym w obrębie przewodu słuchowego zewnętrznego pozwoliło nie tylko na właściwą wizualizację i ocenę rozległości tych zmian, ale także stworzyło dobre dojście do pola operacyjnego