The Vascular Impairment of Cognition Classification Consensus Study

Introduction: Numerous diagnostic criteria have tried to tackle the variability in clinical manifestations and problematic diagnosis of vascular cognitive impairment (VCI) but none have been universally accepted. These criteria have not been readily comparable, impacting on clinical diagnosis rates and in turn prevalence estimates, research, and treatment. / Methods: The Vascular Impairment of Cognition Classification Consensus Study (VICCCS) involved participants (81% academic researchers) from 27 countries in an online Delphi consensus study. Participants reviewed previously proposed concepts to develop new guidelines. / Results: VICCCS had a mean of 122 (98–153) respondents across the study and a 67% threshold to represent consensus. VICCCS redefined VCI including classification of mild and major forms of VCI and subtypes. It proposes new standardized VCI-associated terminology and future research priorities to address gaps in current knowledge. / Discussion: VICCCS proposes a consensus-based updated conceptualization of VCI intended to facilitate standardization in research

Progress toward standardized diagnosis of vascular cognitive impairment: Guidelines from the Vascular Impairment of Cognition Classification Consensus Study

INTRODUCTION: Progress in understanding and management of vascular cognitive impairment (VCI) has been hampered by lack of consensus on diagnosis, reflecting the use of multiple different assessment protocols. A large multinational group of clinicians and researchers participated in a two-phase Vascular Impairment of Cognition Classification Consensus Study (VICCCS) to agree on principles (VICCCS-1) and protocols (VICCCS-2) for diagnosis of VCI. We present VICCCS-2. METHODS: We used VICCCS-1 principles and published diagnostic guidelines as points of reference for an online Delphi survey aimed at achieving consensus on clinical diagnosis of VCI. RESULTS: Six survey rounds comprising 65–79 participants agreed guidelines for diagnosis of VICCCS-revised mild and major forms of VCI and endorsed the National Institute of Neurological Disorders–Canadian Stroke Network neuropsychological assessment protocols and recommendations for imaging. DISCUSSION: The VICCCS-2 suggests standardized use of the National Institute of Neurological Disorders–Canadian Stroke Network recommendations on neuropsychological and imaging assessment for diagnosis of VCI so as to promote research collaboration

From gut dysbiosis to altered brain function and mental illness: mechanisms and pathways

The human body hosts an enormous abundance and diversity of microbes, which perform a range of essential and beneficial functions. Our appreciation of the importance of these microbial communities to many aspects of human physiology has grown dramatically in recent years. We know, for example, that animals raised in a germ-free environment exhibit substantially altered immune and metabolic function, while the disruption of commensal microbiota in humans is associated with the development of a growing number of diseases. Evidence is now emerging that, through interactions with the gut-brain axis, the bidirectional communication system between the central nervous system and the gastrointestinal tract, the gut microbiome can also influence neural development, cognition and behaviour, with recent evidence that changes in behaviour alter gut microbiota composition, while modifications of the microbiome can induce depressive-like behaviours. Although an association between enteropathy and certain psychiatric conditions has long been recognized, it now appears that gut microbes represent direct mediators of psychopathology. Here, we examine roles of gut microbiome in shaping brain development and neurological function, and the mechanisms by which it can contribute to mental illness. Further, we discuss how the insight provided by this new and exciting field of research can inform care and provide a basis for the design of novel, microbiota-targeted, therapies.GB Rogers, DJ Keating, RL Young, M-L Wong, J Licinio, and S Wesseling

Burgerschapsvorming in historisch perspectief

In onderwijskundige en pedagogische teksten valt aan het woord ‘burgerschapsvorming’ niet langer te ontkomen. Zowel op nationaal als supranationaal niveau staat het begrip hoog op de agenda; de politieke agenda. Niet alleen politici, beleidsverantwoordelijken en wetenschappers hebben het over ‘burgerschapsvorming’. Ook directeurs, leerkrachten en leerlingen hebben inmiddels kennis kunnen/ moeten nemen van burgerschapsvorming. Hoewel het begrip ‘burgerschapsvorming’ van relatief recente aard is, gaan de hieraan gekoppelde onderwijskundige en pedagogische praktijken ver terug in de tijd. De link tussen onderwijs en burgerschap gaat inderdaad op zijn minst terug tot de Grieks-Romeinse Oudheid. In zijn huidige vorm vertoont burgerschapsvorming het meeste gelijkenissen met de pedagogische praktijken en gedachten die de Verlichting voortbracht. In de nasleep van het ontstaan van de Europese natiestaten werd in toenemende mate het belang onderstreept dat de school had voor het producerenvan actieve, productieve, intelligente en zedelijk gevormde burgers; mensen die zich niet alleen wisten te identificeren met een bepaald land, maar zich ook op vrijwillige basis wensten in te zetten om een actieve bijdrage te leveren aan het welzijn, het voortbestaan en de rijkdom ervan

Burgerschapsvorming in historisch perspectief

In onderwijskundige en pedagogische teksten valt aan het woord ‘burgerschapsvorming’ niet langer te ontkomen. Zowel op nationaal als supranationaal niveau staat het begrip hoog op de agenda; de politieke agenda. Niet alleen politici, beleidsverantwoordelijken en wetenschappers hebben het over ‘burgerschapsvorming’. Ook directeurs, leerkrachten en leerlingen hebben inmiddels kennis kunnen/ moeten nemen van burgerschapsvorming. Hoewel het begrip ‘burgerschapsvorming’ van relatief recente aard is, gaan de hieraan gekoppelde onderwijskundige en pedagogische praktijken ver terug in de tijd. De link tussen onderwijs en burgerschap gaat inderdaad op zijn minst terug tot de Grieks-Romeinse Oudheid. In zijn huidige vorm vertoont burgerschapsvorming het meeste gelijkenissen met de pedagogische praktijken en gedachten die de Verlichting voortbracht. In de nasleep van het ontstaan van de Europese natiestaten werd in toenemende mate het belang onderstreept dat de school had voor het producerenvan actieve, productieve, intelligente en zedelijk gevormde burgers; mensen die zich niet alleen wisten te identificeren met een bepaald land, maar zich ook op vrijwillige basis wensten in te zetten om een actieve bijdrage te leveren aan het welzijn, het voortbestaan en de rijkdom ervan