GERİATRİ PRATİĞİNDE RASYONEL FARMAKOTERAPİ

Geriatri Pratiğinde Rasyonel Farmakoterapi</p

Abuse/Misuse of Prescription Medications in Older Adults

Despite the evidence that older adults are particularly vulnerable to the misuse and abuse of drugs, insufficient information is available about the screening, evaluation, diagnosis, and treatment. Awareness of all health care professionals involved in the care and treatment of older patients should be increased regarding the problems of misuse and abuse of drugs

Yaşlılarda Depresyon Düşme Sıklığı ile İlişkilendirilebilir mi?

Amaç: Düşme, yaşlı kişilerde yaygın olarak görülen vebireylerin bağımsızlığını tehdit eden önemli bir sağlıksorunudur. Düşme için önlenebilir risk faktörlerinin tanınmasıve ortadan kaldırılması bireyin yaşam kalitesi için önemlidir.Yaşlı bireylerde sık görülen sendromlardan biri olan geriatrikdepresyonun tanınması ve tedavisinin başlanması ayrıntılıgeriatrik değerlendirme ile mümkün olmaktadır. Buçalışmanın amacı, yaşlılarda sık görülen iki sendrom olangeriatrik depresyon ile düşme arasındaki ilişkiyi ortayakoymaktır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 60 yaş ve üzeri 1372 hastaalındı. Çalışmamız kesitsel retrospektif olarak dizayn edildi.Katılımcıların sosyodemografik verileri, son bir yıldaki düşmesıklığı öyküsü, geriatrik depresyon ölçeği puanları, yürüme vedenge ölçeklerini içeren Ayrıntılı Geriatrik Değerlendirmeverileri hasta takip dosyalarından incelenerek değerlendirildi.Elde edilen sonuçlarla prevelans analizi yapıldı.Bulgular: Düşme, depresyon tanısı olan grupta, depresyontanısı olmayan gruptan anlamlı olarak yüksekti (sırasıyla%35,2; %26,7, p=0,003). Her iki grup yaş açısından benzerlikgöstermekteydi. Depresyon tanısı alanlarda kadın cinsiyetoranı daha fazlaydı (p&lt;0,001). Düşme, depresyon tanılı yaşlıolgularda ‘’Zamanlı Kalk ve Yürü Testi’’ ve PerformansOdaklı Mobilite Değerlendirmesi (POMA) skorları ile korelebulundu (p&lt;0,001).Sonuç: Depresyon ve düşme sıklığı arasında anlamlı bir ilişkibulunmaktadır. Düşme öyküsü olan depresyon tanılı hastalarınyürüme ve denge durum değerlendirmesi ve bu durumlarınyönetimi gözden geçirilmelidir. Depresyonu olan yaşlıbireyler düşme açısından titizlikle sorgulanmalı ve takipedilmelidir. Bu konuda yapılacak destekleyici çalışmalaraihtiyaç vardır.&nbsp;Aim: Falls are an important health problem that is common inolder people and threatens individual’s indipendence.Recognition and elimination of preventable risk factors forfalls is important for individual’s quality of life. Recognizingand initiating the treatment of geriatric depression, which isone of the most common syndromes in elderly individuals, ispossible with Comprehensive Geriatric Assessment. The aimof this study is to reveal the relationship between two commonsyndromes in elderly, geriatric depression and falls.Material and Methods: 1372 patients aged 60 and over wereincluded in the study. Our study was designed as a crosssectional retrospective. Sociodemographic data of theparticipants, history of falls frequency in the last year,geriatric depression scale scores, Comprehensive GeriatricAssessment data including gait and balance scales wereanalyzed from patient follow-up files. Prevalence analysis wasperformed with the results obtained.Results: Falls was significantly higher in the group with adiagnosis of depression than the group without a diagnosis ofdepression (35.2%; 26.7%,respectively, p=0.003). There wasno significant age difference between the two groups. Thefemale gender ratio was higher in those diagnosed withdepression. Falls was found to be correlated with ‘’Timed Upand Go Test’’ and Performance-Oriented Mobility Assessment(POMA) scores in elderly patients diagnosed with depression(p&lt;0.001).Conclusions: There is a significant relationship betweendepression and frequency of fall. The gait and balance statusassessment of patients diagnosed with depression with ahistory of falls and the management of these conditions shouldbe reviewed. Elderly individuals with depression should bemeticulously questioned and followed up in terms of falls.Supportive studies are needed in this regard.&nbsp;</p

İDİYOPATİK NORMAL BASINÇLI HİDROSEFALİ VE NÖRODEJENERATİF DEMANSLARDA BEYİN OMURİLİK SIVISI BETA-AMİLOİD VE TAU'NUN KARŞILAŞTIRILMASI

Amaç:İdiyopatik normal basınçlı hidrosefali (iNBH), yaşlı erişkinlerde majör nörodejeneratif bozukluklarla benzer klinikbulguları paylaşan ve bu majör nörodejeneratif bozukluklara eşlik eden, bilişsel ve yürüme bozukluğunun önde gelengeri dönüşümlü bir nedenidir. Bu çalışma ile iNBH ayırıcı tanısında Alzheimer hastalığı (AH)-beyin omurilik sıvısı (BOS)biyobelirteçlerinin yararlı olup olmayacağını araştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem:Amiloid-beta (Aß) 42 ve 40, toplam tau (t-tau), fosforile tau (p-tau) düzeyi, 192 ardışık BOS örneğinde (iNPH (n=80),AH ( n=48), frontotemporal demans (FTD) (n=34), Parkinson hastalığı demansı ve Lewy cisimcikli demanstan oluşanLewy cisim hastalıkları (LBH) (n=30)) ELISA ile ölçüldü.Bulgular:Çalışma popülasyonunun yaş ortalaması 75.6±7.7 yıl olup, %54.2si kadındı. iNBH hastalarında, AH ve LCH hastalarınagöre BOS Aß42 seviyeleri anlamlı olarak daha yüksekti ve p-tau ve t-tau seviyeleri daha düşüktü. Ek olarak, iNBHhastaları, FTD hastalarına göre anlamlı ölçüde daha yüksek t-tau seviyelerine sahipti. Yaş ve cinsiyete göre ayarlanmışmultinominal regresyon analizi, Aß42 seviyesi bir standart sapma (SD) arttığında iNBHye göre AH olma ihtimalinin%37 azaldığını ve LCHa sahip olma ihtimalinin de %47 azaldığını ortaya koydu. iNPHye göre LCHa sahip olmaolasılığının, p-tau seviyesi 1SD arttığında %76 artttığı gösterildi. Bir hastanın t-tau değeri 1SD arttığında NBHye göreLCH’a sahip olma olasılığı 2.5 kat, AH’ye sahip olma olasılığı 2.1 kat daha fazladır.Sonuç:Sonuçlarımız, özellikle azalmış BOS t-tau düzeyi başta olmak üzere, BOS Aβ42, p-tau ve t-tau düzeylerinin, iNBHyiLCHlardan ayırt etmede potansiyel değere sahip olduğunu göstermektedir. Ayrıca sonuçlarımız iNBHde, AHye göret-tau düzeyinin daha düşük ve Aβ42 düzeyinin daha yüksek olduğunu bildiren önceki çalışmaları doğrulamaktadır.</p

A Comparison of Cerebrospinal Fluid Beta-Amyloid and Tau in Idiopathic Normal Pressure Hydrocephalus and Neurodegenerative Dementias

Purpose:&nbsp;Idiopathic normal pressure hydrocephalus (iNPH) is the leading reversible cause of cognitive impairment and gait disturbance that has similar clinical manifestations and accompanies to major neurodegenerative disorders in older adults. We aimed to investigate whether cerebrospinal fluid (CSF) biomarker for Alzheimer’s disease (AD) may be useful in the differential diagnosis of iNPH.Patients and Methods:&nbsp;Amyloid-beta (Aß) 42 and 40, total tau (t-tau), phosphorylated tau (p-tau) were measured via ELISA in 192 consecutive CSF samples of patients with iNPH (n=80), AD (n=48), frontotemporal dementia (FTD) (n=34), Lewy body diseases (LBDs) (n=30) consisting of Parkinson’s disease dementia and dementia with Lewy bodies.Results:&nbsp;The mean age of the study population was 75.6± 7.7 years, and 54.2% were female. CSF Aβ42&nbsp;levels were significantly higher, and p-tau and t-tau levels were lower in iNPH patients than in those with AD and LBDs patients. Additionally, iNPH patients had significantly higher levels of t-tau than those with FTD. Age and sex-adjusted multi-nominal regression analysis revealed that the odds of having AD relative to iNPH decreased by 37% when the Aβ42&nbsp;level increased by one standard deviation (SD), and the odds of having LBDs relative to iNPH decreased by 47%. The odds of having LBDs relative to iNPH increased 76% when the p-tau level increased 1SD. It is 2.5 times more likely for a patient to have LBD relative to NPH and 2.1 times more likely to have AD relative to iNPH when the t-tau value increased 1SD.Conclusion:&nbsp;Our results suggest that levels of CSF Aβ42, p-tau, and t-tau, in particularly decreased t-tau, are of potential value in differentiating iNPH from LBDs and also confirm previous studies reporting t-tau level is lower and Aβ42&nbsp;level is higher in iNPH than in AD.</p