Effects of electrical stimulation of ventral tegmental area on morphine addiction in rat

زمینه و هدف: ناحیه تگمنتوم شکمی VTA= Ventral Tegmental Area در مزنسفال در دو طرف خط وسط و در عمق 9 میلی متری از سطح استخوان پس سری قرار داشته و در مراحل شکل گیری اعتیاد دخالت دارد. در این مطالعه تحریک الکتریکی این ناحیه و تاثیرش بر روند اعتیاد به مورفین مورد بررسی قرار گرفته است. روش مطالعه: در یک مطالعه مداخله ای، خود تزریقی داخل وریدی برای یافتن میزان اعتیاد بکار گرفته شد. 24 رت ویستار به سه گروه sham یا سالین (بدون تحریک و دریافت نرمال سالین)، گروه کنترل یا مورفین (بدون تحریک و دریافت مورفین) و گروهcase یا مورفین + تحریک (تحریک الکتریکی به میزان μA 25=جریان Hz 100=فرکانس و پریود=14/0 میلی ثانیه، پانزده دقیقه قبل از خود تزریقی مورفین و به مدت ده دقیقه) تقسیم شدند. نتایج: فقط در گروه مورفین اعتیاد حاصل شد ولی میزان خود تزریقی مورفین در گروه مورفین + تحریک نسبت به گروه مورفین بسیار کمتر بود که نشان دهنده عدم اعتیاد گروه مورفین + تحریک می باشد. نتیجه گیری: تحریک الکتریکی VTA از افزایش میزان پدال های زده شده جهت دریافت مورفین جلوگیری کرده و بنابراین اثرات پاداشی داشته و موجب آزاد شدن دوپامین در هسته اکومبنس شده است و می توان گفت که اثر تحریکی نرون های دوپامینی بعد از تحریک این ناحیه بیشتر بوده و غلبه بر تحریک نرون های گاباارژیک مهار کننده نرون های دوپامینی و همچنین تحریک ترمینال نرون های اوران تحریکی و یا مهاری به VTA دارد

The effect of chronic exposure to low-level Lead on learning and memory during two different development phases of rat

تماس مزمن با سطوح پایین سرب در طی تکامل مغزی بر روی عملکرد سیستم عصبی مرکزی اثر گذاشته و سبب ایجاد تغییراتی در عملکرد این سیستم می شود. اثرات رفتاری سرب بطور گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است ولی علیرغم این کوشش ها، در نتایج بدست آمده اختلاف است چرا که سنجش های رفتاری مشابه در تحقیقات مختلف نتایج متناقضی را باعث شده است. در این مطالعه اثرات تماس مزمن با سطوح پایین سرب در دو مرحله تکاملی شیرخوارگی (I) و بعد از شیرخوارگی (II) بر روی یادگیری و حافظه به روش شرطی اجتنابی فعال یکطرفه مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر مرحله سه گروه تست و یک گروه کنترل انتخاب شد. آب آشامیدنی گروه های تست با محلول های 0.05، 0.1 و 0.2 درصد استات سرب به مدت 21 روز و آب آشامیدنی رات های گروه کنترل با آب دوبار تقطیر تعویض شد. در رات هایی که در مرحله (I) استات سرب 0.05 دریافت کرده بودند تعداد شوک در دو آزمون یادگیری و حافظه و در گروه 0.2 تعداد شوک در آزمون حافظه کاهش یافت. در گروه تست 0.1 افزایش تعداد شوک در آزمون حافظه مشاهده شد. در مرحله (II) دزهای 0.05 و 0.2 درصد استات سرب سبب افزایش یادگیری و حافظه در مقایسه با گروه کنترل گردید. نتایج نشان داد که مسمومیت مزمن با سطوح پایین سرب، توانایی یادگیری و حافظه تحت تاثیر دو فاکتور دز فلزی تجویزی و مرحله تکاملی که تماس با آن رخ می دهد، قرار می گیرد. باتوجه به اثرات متفاوت تماس سرب در کودکان و بالغین بر تناقض های بین مطالعات In vitro و In vivo، پیشنهاد شده که سرب احتمالا از طریق مکانیسم های چندگانه ای روی سیستم عصبی اثر می گذارد

The effects of concurrent treatment of silymarin and lactulose on memory changes in cirrhotic male rats

Introduction: Chronic liver disease frequently accompanied by hepatic encephalopathy (HE). Changes in the permeability of the blood-brain barrier in HE, make an easier entrance of ammonia among other substances to the brain, which leads to neurotransmitter disturbances. Lactulose (LAC), causes better defecation and makes ammonia outreach of blood. Silymarin (SM) is a known standard drug for liver illnesses. The purpose of this research was to determine the results of LAC and SM combined treatment, on the changes in memory of cirrhotic male rats. Methods: The cirrhotic model established by treatment with thioacetamide (TAA) for 18 weeks. Cirrhotic rats randomized to four groups (n = 7): TAA group (received drinking water), LAC group (2 g/kg/d LAC in drinking water), SM group (50 mg/kg/d SM by food), SM+ LAC group (similar combined doses of both compounds) for 8 weeks. The control group received drinking water. The behavior examined by wire hanging (WH), passive avoidance (PA), and open field (OF) tests. Results: Our findings showed that treatment with SM+LAC effectively increased PA latency, compared with the control group. The results showed that the administration of LAC and SM+LAC affected the number of lines crossed, the total distance moved and velocity in the OF tests. Conclusion: SM and LAC have anti-inflammatory effects that are memory changing. It may be due to their useful effects. These results indicated that SM+LAC restored memory disturbance and irritated mood in the cirrhotic rats. Comparable neuroprotection was never previously informed. Such outcomes are extremely promising and indicate the further study of SM+LAC