Een handreiking voor familieleden over palliatieve zorg bij dementie: evaluatie door zorgverleners en familieleden.

De familie van verpleeghuisbewoners met dementie is meestal betrokken bij de zorg en bij behandelbeslissingen over de bewoner. Hiertoe dienen familieleden geïnformeerd te zijn over het beloop van dementie en mogelijkheden tot palliatieve zorg. Op basis van een Canadese brochure ontwikkelden wij een handreiking met schriftelijke informatie toegesneden op de Nederlandse situatie. Deze handreiking en mogelijke toepassing werden beoordeeld door specialisten ouderengeneeskunde (n = 30), verzorging/verpleging (n = 38), en familieleden (n = 59) na het overlijden van de bewoner. Alle respondenten gaven aan dat er grote behoefte bestaat aan een dergelijke handreiking. De meeste familieleden (93%) hadden de handreiking eerder willen hebben. De verzorging/verpleging dacht vergeleken met specialisten oudergeneeskunde vaker dat de handreiking nuttig zou zijn voor alle of veel families (p = 0,04). De acceptatie van de handreiking onder de respondenten, gemeten op een schaal met 8 stellingen, was het grootst onder familieleden en het kleinst onder specialisten ouderengeneeskunde. Veel respondenten beoordeelden het nut positief (gemiddeld 7,9 tot 8,3 op een schaal van 0-10; SD 0,9 tot 1,4) en het nut verschilde niet tussen de respondentgroepen (p = 0,29). Alle respondenten zagen een rol voor zorgverleners in het overhandigen van de handreiking. Daarnaast vond de helft van de respondenten (53%; geen significant verschil tussen de groepen) dat de handreiking ook zonder tussenkomst van zorgverleners beschikbaar moet zijn; soms zelfs al vóór opname. Concluderend is er grote behoefte aan schriftelijke uitleg over palliatieve zorg bij dementie. De handreiking wordt geschikt gevonden. Een op punten aangepaste versie kan mogelijk zorgverleners en familie in de praktijk ondersteunen

The ideal application of surveillance technology in residential care for people with dementia

As our society is ageing, nursing homes are finding it increasingly difficult to deal with an expanding population of patients with dementia and a decreasing workforce. A potential answer to this problem might lie in the use of technology. However, the use and application of surveillance technology in dementia care has led to considerable ethical debate among healthcare professionals and ethicists, with no clear consensus to date. To explore how surveillance technology is viewed by care professionals and ethicists working in the field, by investigating the ideal application of surveillance technology in the residential care of people with dementia. Use was made of the concept mapping method, a computer-assisted procedure consisting of five steps: brainstorming, prioritizing, clustering, processing by the computer and analysis. Various participants (ranging from ethicists to physicians and nurses) were invited on the basis of their professional background. The views generated are grouped into six categories ranging from the need for a right balance between freedom and security, to be beneficial and tailored to the resident, and clearly defined procedures to competent and caring personnel, active monitoring and clear normative guidance. The results are presented in the form of a graphic chart. There appears to be an inherent duality in the views on using surveillance technology which is rooted in the moral conflict between safety and freedom. Elaboration of this ethical issue has proved to be very difficul

Restraint interventions in people with moderate to profound intellectual disabilities:Perspectives of support staff and family members

Background: Due to incompatibilities in communication, it is key that family members and support staff can take the perspective of people with moderate to profound intellectual disabilities (ID) whilst putting aside their own perspectives. Method: Ten vignettes describing types of restraint interventions (RIs) were presented to 20 unique pairs of support staff and family members related to individuals with moderate to profound ID. Results: In taking their own perspective, more than half of the support staff and family members perceived all RIs as involuntary and severe. In contrast, when asked to put themselves in the position of the client/family member, only three RIs were considered involuntary by a majority of support staff and family members. Conclusions: These results indicate that support staff and family members can take into account the perspective of people with moderate to profound ID in the evaluation and consideration of involuntary care