Stem Cell Therapy. Evaluation of risk factors

Niet beschikbaarNot availableIG

Effect van de toedieningsroute op de biodistributie en excretie van replicatie-deficiente virale vectoren welke gebruikt worden bij gentherapie. Een literatuur studie

appendix B staat op CD-ROM, maar is in deze pdf opgenomenBij gentherapie worden genen (erfelijk materiaal) bij patienten ingebracht om ziektes te behandelen waarvan de oorzaak een ontbrekend of veranderd gen is. Met aangepaste virussen is het mogelijk om het te introduceren gen naar de gewenste plek in het lichaam te brengen. Dit veranderde virus wordt een virale vector genoemd. Het te introduceren gen kan zich via de virale vectoren ook buiten de patient verspreiden. Dat kan zowel in mensen, als in dieren en andere organismen, waar het eventueel ongewenste effecten kan veroorzaken. Om de risico's van verspreiding te beoordelen is kennis nodig over de manier waarop het virus zich binnen het lichaam gedraagt en over hoe het vervolgens het lichaam verlaat, via bijvoorbeeld ontlasting, urine of speeksel. In dit rapport wordt van twee virale vectoren (HAdV-5 en AAV2) per toedieningsroute, via bijvoorbeeld het bloed of de spieren, kritisch geevalueerd hoe zij zich in het lichaam verspreiden en hoe zij zich uitscheiden. Het blijkt dat behalve het type virale vector, de toedieningsroute invloed heeft op de verdeling en uitscheiding van de vector. Via sommige toedieningsroutes blijft de virale vector lokaal en wordt hij via een of enkele routes uitgescheiden. Andere toedieningsroutes resulteren in verspreiding over het hele lichaam en uitscheiding via meerdere routes. Deze processen zijn beschreven in kwalitatieve modellen. De informatie uit deze modellen is relevant voor onderzoekers, risicobeoordelaars en het beleid bij de ontwikkeling van virale vectoren voor gentherapie.In gene therapy, genes (heredity material) are introduced in patients to treat diseases caused by deletions or alterations in genes. With adapted viruses it is possible to direct the gene of interest to a desired place in the body. This modified virus is called a viral vector. The gene of interest can also spread, via the viral vector, to a site outside the patient. The gene can then possibly be transferred to other people, animals and other organisms where it may cause undesired effects. To evaluate the risks of viral spreading, knowledge of how the viral vector behaves inside the body and subsequently leaves it, for example via faeces, urine or saliva, is crucial. In this report, the distribution in and the excretion from the body of two viral vectors (HAdV-5 and AAV2) per administration route (i.e. via blood or muscles) have been critically evaluated. It can be concluded that as well as the type of viral vector involved, the administration route also influences the distribution and excretion of the viral vector. The viral vector remains local through some routes and is then only excreted via only one or a few routes. Other routes result in distribution throughout the entire body and excretion via several routes. These processes are described in qualitative models. The information from these models is relevant for researchers, risk assessors and regulators in the development of viral vectors for gene therapy.Bureau GG

Counterfeit medical devices - A risk indication

IG

Osteocyte control of bone formation via sclerostin, a novel BMP antagonist

There is an unmet medical need for anabolic treatments to restore lost bone. Human genetic bone disorders provide insight into bone regulatory processes. Sclerosteosis is a disease typified by high bone mass due to the loss of SOST expression. Sclerostin, the SOST gene protein product, competed with the type I and type II bone morphogenetic protein (BMP) receptors for binding to BMPs, decreased BMP signaling and suppressed mineralization of osteoblastic cells. SOST expression was detected in cultured osteoblasts and in mineralizing areas of the skeleton, but not in osteoclasts. Strong expression in osteocytes suggested that sclerostin expressed by these central regulatory cells mediates bone homeostasis. Transgenic mice overexpressing SOST exhibited low bone mass and decreased bone strength as the result of a significant reduction in osteoblast activity and subsequently, bone formation. Modulation of this osteocyte-derived negative signal is therapeutically relevant for disorders associated with bone loss