Precipitation Indices as Indicators of Water Resource Sustainability: A Study on Developed States of Peninsular Malaysia

Precipitation index has been used to measure droughts. The occurrence of droughts can be damaging to the water supply system in Malaysia. On normal hydrometeorological conditions, the water supply system is already grappling in order to meet the needs of consumers. New developments on global climate change cast a greater doubt on the sustainability of the water supply systems of Malaysia, since there is growing evidence of changing meteorological patterns which may adversely affect the rainfall amount. The developed states in Malaysia refer to Selangor, Pulau Pinang, Melaka and Negeri Sembilan. As developed states, development has placed these states at a very challenging situation as such its water resources are really overstretched in terms of its ability to meet the ever growing demand. This study evaluates the standardized precipitation indices of these states and analyse them as to whether the indices can be used as precursors to water resource sustainability in these states

The Controversy of the 2013 Severe Water Disruptions in Selangor, Malaysia: A Critical Analysis

The state of Selangor is the most developed state in Malaysia, as such the capability of its water supply system is always on the heel in trying to meet the ever-growing demand. The government of the state prior to the 2008 General Election had embarked on an interbasin water transfer project with the aim of boosting the availability of raw water for treatment and subsequently to supply the state with a projected future demand curve. A change in government in 2008 saw a change in emphasis with regard to the water supply system. The present state government is of the view that the interstate water transfer project ought to carry out concurrently with the restructuring of the water supply system of the state. Other parties such as the concessionaires are on an opposite view. As such there was a stalemate regarding the progress of the interstate water transfer and the restructuring of the water supply system. It looked as if the party which wanted to go ahead with the water transfer project hatched the idea that water crisis was imminent in the state. The irony was that when the horn was blown to drum up water crisis issue in the state, it rained, and dams in the state were overflowing. The present state government was more inclined to keep water tariff at its present level, and at the same time urge the concessionaires to commit themselves to the pledge of reducing NRW, which it believes if kept low, can compensate for the increase in demand. As such, a settlement is not in sight yet, but with the backing of the Federal Government, the interstate water transfer project continued, at the same time the restructuring of the water supply system in the state remains a stalemate. This paper analyzes the issue from a non-partisan view

Pengaruh Air Tidak Berhasil (NRW) ke Atas Kemapanan Bekalan Air di Selangor, Malaysia

Selangor merupakan negeri yang paling maju dan salah satu negeri terkaya di Malaysia serta menjadi penyumbang terbesar kepada keluaran dalam negeri negara kasar (KDNK). Keadaan ini mempengaruhi peningkatan permintaan air. Bagi menjamin bekalan yang berterusan, situasi kondusif dari sudut cuaca, infrastruktur dan pengurusan yang cekap amat diperlukan. Air Tidak Berhasil (Non-Revenue Water – NRW) yang kekal melebihi 30% pada tahun 2012 dan fenomena pemanasan global merupakan antara cabaran besar dalam pembekalan air secara mapan di Selangor. Jumlah hujan dan aliran air permukaan di Selangor juga dijangka akan mengalami penyusutan kesan daripada fenomena kemarau. Penyusutan ini bakal memberi kesan yang negatif terhadap perkembangan kemakmuran sosial dan ekonomi Selangor. Kajian ini menganalisis pengaruh NRW ke atas kemapanan bekalan air di Selangor bagi memenuhi permintaan yang semakin meningkat setiap tahun terutama di musim panas atau kemarau

Kemarau hidrologi dan kelestarian sumber air di Malaysia: kajian analisis sifat Lembangan Langat, Selangor

Perkembangan pesat dunia kini menunjukkan peningkatan jumlah bandar lebih tinggi berbanding luar bandar dan sekaligus menyebabkan permintaan terhadap air bersih meningkat berlipat ganda. Bagi menilai kelestarian sumber air yang mencukupi bagi kegunaan manusia, satu pendekatan yang boleh digunakan untuk menunjukkan tahap keparahan kemarau ialah persentil Q90 dan Q95. Persentil Q90 merupakan paras amaran untuk pengurus air berkaitan paras kritikal luahan sungai dan persentil Q95 pula merupakan petunjuk luahan ekstrem. Kajian yang dijalankan di Lembangan Sungai Langat ini mendapati bilangan tahun yang telah dilanda kemarau di lembangan tersebut adalah pada paras Q90 sekitar 14 tahuan kemarau (TK) iaitu meliputi 29.2% daripada keseluruhan tempoh rekod (TR). Tahun-tahun tersebut meliputi tahun 1970, 1976-1978, 1980, 1982, 1985, 1987, 1989, 1996-1999, 2002 dan 2006. Berbeza dengan persentil Q95, jumlah tahun yang dilanda kemarau sebanyak 4 TK (8.3% daripada TR). Tahun-tahun tersebut meliputi 1977, 1980, 2002 dan 2006. Apa yang diperhatikan, purata landaan kemarau berselang tiga tahun sekali pada paras Q90 manakala pada paras Q95, ulangan berlaku setiap 12 tahun sekali. Keadaan sensitif kesan daripada kehadiran kemarau menyebabkan usaha perbekalan air terawat kepada pengguna telah terganggu. Kepadatan penduduk yang tinggi, kepesatan proses urbanisasi dan kerencaman kitaran hidrologi menyebabkan kehadiran kemarau walaupun singkat akan mudah dirasai. Justeru, pihak bertanggungjawab terhadap isu pengurusan sumber air perlu memberikan perhatian sewajarnya agar tidak wujud bencana yang disebabkan oleh kemarau terutamanya kepada penduduk

Severity of Hydrological Drought in the Lui River Basin, Hulu Langat, Selangor

Hydrological drought is a phenomenon of extreme water shortage that have an impact on human life. The impact of the drought depends on the severity of a drought. The severity of hydrological drought events can be described through a period of drought or total deficit. Long periods of drought and high amount of water deficit are important indicators of the extreme drought. Therefore, this article attempts to look at the severity of the drought in Lui River, Hulu Langat, Selangor. In the context of this study, the overrun (percentile - Q) than the flow duration curve (FDC) is used to determine the drought. 48 years of discharge data for Lui station was used to determine the value of Q. Using percentile Q70 = 1.15 m3 s -1 as the threshold level (TL) drought base obtained from FDC, available discharge duration and the amount of the deficit resulting vary according to grade of the drought severity. Based on the analysis, the cumulative period of drought was 2061 days at PAQ70, 1742 days at PAQ80, 542 days at PAQ90 and 204 days at PAQ95. The longest period of drought events recorded in 1989, namely 250 days. In terms of cumulative deficit, a total of 1183 m3 s -1 recorded at PAQ70, 598 m3 s -1 at PAQ80, 116 m3 s -1 at PAQ90 and 30 m3 s -1 at PAQ95. The highest deficit was recorded in 2001 (148 m3 s-1). Form these figures, 49.5% were categorized as Normal Drought (Q70 - Q79.9), 40.7% are categorized as Slight Drought (Q80 - Q89.9), 7.3% were categorized Moderate Drought (Q90 - Q94.9) and the remaining 2.5% is classified Severe (Q95 and above)

Aplikasi Kaedah Paras Ambang dalam Menentukan Peristiwa Kemarau di Lembangan Sungai Langat, Selangor, Malaysia

Kemarau adalah fenomena yang dikaitkan dengan kekurangan air, yang pada kebiasaannya mendatangkan impak yang signifikan ke atas ekonomi, sosial dan juga alam sekitar di kawasan yang terlanda. Secara umumnya, kemarau boleh disifatkan sebagai satu keadaan sisihan yang berpanjangan daripada keadaan normal sesuatu pemboleh ubah air seperti kerpasan, aliran sungai, air bawah tanah dan lembapan tanih. Istilah keadaan normal merupakan inti terhadap mana-mana perbincangan kemarau kerana ia merupakan batasan antara kejadian kemarau atau tidak. Istilah keadaan normal juga dikenali paras ambang. Beberapa kaedah digunakan sebagai paras normal. Antaranya ialah penggunaan nilai purata, nilai median, purata dan 75% daripada purata, nilai purata tolak satu sisihan piawai dan nilai lampauan peratusan terendah yang diperolehi daripada keluk tempoh alir (KTA). Dalam konteks kajian ini, nilai lampauan (persentil - Q) daripada KTA digunakan untuk menentukan peristiwa kemarau. Tempoh 49 tahun data luahan bagi stesen Dengkil digunakan bagi menentukan nilai Q. Dengan menggunakan persentil Q70 = 16.27 m3 s -1 , Q80 = 12.91 m3 s -1 , Q90 = 9.71 m3 s -1 dan Q95 = 7.61 m3 s -1 sebagai paras ambang kemarau, didapati bilangan peristiwa kemarau, jumlah hari defisit dan jumlah defisit luahan yang terhasil adalah berbeza. Berpandukan kepada analisis, bilangan hari defisit pada paras Q95 iaitu 62 hari dengan satu peristiwa kemarau berbanding pada paras Q70 iaitu sebanyak 1971 hari dengan 25 peristiwa kemarau. Bagi jumlah defisit luahan, sebanyak 19904.17 m3 s -1 terhasil pada paras Q70 berbanding 427.55 m3 s -1 bagi paras Q95. Jumlah defisit yang dicatatkan sekitar 3.33 % daripada keseluruhan jumlah luahan. Daripada jumlah ini, 54.30 % dikategorikan sebagai kemarau biasa (Q70 – Q79.9), 30.83 % dikategorikan sebagai kemarau sederhana (Q80 – Q89.9), 12.72 % dikategorikan sederhana parah (Q90 – Q94.5) dan selebihnya iaitu 2.15 % dikategorikan parah (Q95 ke atas)

Keparahan kemarau hidrologi di Lembangan Sungai Lui, Hulu Langat Selangor

Kemarau hidrologi merupakan fenomena kekurangan air yang ekstrem yang selalunya memberikan impak ke atas kehidupan normal manusia.Impak kemarau ini amat bergantung pada tahap keparahan sesuatu peristiwa kemarau. Tahap keparahan kejadian kemarau hidrologi boleh digambarkan melalui tempoh atau jumlah defisit kemarau. Tempoh kemarau yang panjang dan jumlah defisit air yang tinggi merupakan petunjuk penting bagi keekstreman kemarau. Artikel ini mengkaji tahap keparahan kemarau di lembangan Sungai. Lui, Hulu Langat, Selangor. Dalam konteks kajian ini, nilai lampauan (persentil - Q) daripada keluk tempoh alir (KTA) digunakan untuk menentukan peristiwa kemarau. Tempoh 48 tahun data luahan bagi stesen Lui digunakan bagi menentukan nilai Q. Dengan menggunakan persentil Q70 = 1.15 m3s-1sebagai paras ambang (PA) asas kemarau yang diperoleh daripada KTA, didapati tempoh dan jumlah defisit luahan yang terhasil adalah berbeza mengikut kelas keparahan kemarau. Berpandukan kepada analisis, tempoh kumulatif kemarau yang melanda ialah selama 2061 hari pada PAQ70, 1742 hari pada PAQ80, 542 hari pada PAQ90 dan 204 hari pada PAQ95. Tempoh peristiwa kemarau terpanjang direkodkan pada tahun 1989 iaitu 250 hari. Bagi jumlah defisit kumulatif pula, PAQ70 mencatatkan jumlah sebanyak 1183 m3s-1, Q80 sebanyak 598 m3s-1, Q90 sebanyak 116 m3s-1 sebanyak 148 m3s-1. Daripada jumlah ini, 49.5 % dikategorikan sebagai Kemarau Biasa (Q70 – Q79.9), 40.7 % dikategorikan sebagai Agak Kemarau (Q80 – Q89.9), 7.3 % dikategorikan Kemarau Sederhana (Q90 – Q94.9) dan selebihnya iaitu 2.5 % dikategorikan Parah (Q95 ke atas)

Kemarau hidrologi dan kelestarian sumber air di Malaysia: kajian analisis sifat Lembangan Langat, Selangor

Perkembangan pesat dunia kini menunjukkan peningkatan jumlah bandar lebih tinggi berbanding luar bandar dan sekaligus menyebabkan permintaan terhadap air bersih meningkat berlipat ganda. Bagi menilai kelestarian sumber air yang mencukupi bagi kegunaan manusia, satu pendekatan yang boleh digunakan untuk menunjukkan tahap keparahan kemarau ialah persentil Q90 dan Q95. Persentil Q90 merupakan paras amaran untuk pengurus air berkaitan paras kritikal luahan sungai dan persentil Q95 pula merupakan petunjuk luahan ekstrem. Kajian yang dijalankan di Lembangan Sungai Langat ini mendapati bilangan tahun yang telah dilanda kemarau di lembangan tersebut adalah pada paras Q90 sekitar 14 tahuan kemarau (TK) iaitu meliputi 29.2% daripada keseluruhan tempoh rekod (TR). Tahun-tahun tersebut meliputi tahun 1970, 1976-1978, 1980, 1982, 1985, 1987, 1989, 1996-1999, 2002 dan 2006. Berbeza dengan persentil Q95, jumlah tahun yang dilanda kemarau sebanyak 4 TK (8.3% daripada TR).Tahun-tahun tersebut meliputi 1977, 1980, 2002 dan 2006. Apa yang diperhatikan, purata landaan kemarau berselang tiga tahun sekali pada paras Q90 manakala pada paras Q95, ulangan berlaku setiap 12 tahun sekali. Keadaan sensitif kesan daripada kehadiran kemarau menyebabkan usaha perbekalan air terawat kepada penggunatelah terganggu. Kepadatan penduduk yang tinggi, kepesatan proses urbanisasi dan kerencaman kitaran hidrologi menyebabkan kehadiran kemarau walaupun singkat akan mudah dirasai. Justeru, pihak bertanggungjawab terhadapisu pengurusan sumber air perlu memberikan perhatian sewajarnya agar tidak wujud bencana yang disebabkan oleh kemarau terutamanya kepada penduduk

River basin management and the quality of surface water: a case of the Linggi river basin, Negeri Sembilan, Malaysia

The Linggi river basin in Negeri Sembilan in Malaysia covers an important area due to the fact that it is heavily populated. The surface water carried by the main river in the basin, that is the Linggi River, is an important water supply source to the areas around Seremban, Nilai, and Port Dickson. River basin management has not been given an important consideration in the basin such that sources of pollution are found in many places in the basin. This study investigates the river basin management in the area and relates it to the quality of the surface water. It was found that where the river basin management conserves the exploitation of the area, the surface water quality was good. Measure of the water quality was based on the Water Quality Index of the Department of Environment Malaysia. The surface water quality was found to be worse in areas where management of the environment was lax, such as in areas of piggery activities. At the point of intake where raw water is supplied to the Sungai Linggi Water Treatment plant, surface water quality was just slightly out of the much polluted category. The key parameters correlate fairly strongly with urbanized land use, where BOD5 has an R value of 0.71, SS (suspended sediment) 0.65 and NH3N was 0.56. It is suggested that there should be a more meaningful river basin management practice in order to improve the quality of its surface wate