Treatment with different doses of octreotide in disseminated neuroendocrine tumor — case study

Pacjent, lat 56, z powodu bólów brzucha i pojawienia się krwi w stolcu został poddany diagnostyce, w wyniku której rozpoznano guza neuroendokrynnego końcowego odcinka jelita grubego. Chory był leczony operacyjnie, zabieg miał charakter radykalny. Niestety w niedługim czasie nastąpił rozsiew w miednicy — wykonano metasta­zektomię. Następnie doszło do dalszego mnogiego rozsiewu choroby, którego zasięg potwierdzono w scyntygrafii receptorów somatostatynowych z zastosowaniem tektreotydu. Wdrożono leczenie oktreotydem, co pozwoliło na kontrolę objawów wydzielniczych choroby i jej stabilizację. Po progresji eskalacja dawki oktreotydu umożliwiła dalszą kontrolę procesu nowotworowego.Patient age 56 experiencing abdominal pain and blood in the stool was diagnosed with neuroendocrine tumor of distal part of the colon. He was operated on, procedure seemed to be potentially curative. Unfortunately, soon there was recurrence of the disease in pelvis minor; metastasectomy was performed. After some time there was further multiorgan dissemination found, confirmed with somatostatin receptor scintigraphy with tectreotide. Medication with octreotide was applied, with good control of both endocrine function related symptoms and stabilization of metastases. While progression appeared dose of octreotide was escalated and disease still remains under control of this treatment

Treatment of disseminated neuroendocrine tumor with octreotide in patient with advanced cachexia and limited compliance — case study

Pacjentka, lat 62, leczona z powodu zaburzeń lękowych oraz innych schorzeń towarzyszących była diagnozowana z powodu znacznej utraty masy ciała i bólów brzucha. Rozpoznano rozsiany proces nowotworowy o pochodzeniu neuroendokrynnym, prawdopodobnie z punktem wyjścia z jelita. Ze względu na zaawansowane wyniszczenie w pierwszej kolejności zastosowano leczenie objawowe, uzyskując poprawę stanu ogólnego chorej. Następnie wdrożono leczenie analogami somatostatyny, uzyskując długotrwałą stabilizację choroby pomimo przerw w terapii spowodowanych okresowym pogarszaniem się stanu psychicznego chorej.Patient age 62 treated for anxiety disorders and other concomitant diseases was diagnosed because of massive weight loss and abdominal pain. Diagnosis resolved as disseminated neuroendocrine neoplasm, originating probably in the intestine. Due to severe cachexia symptomatic treatment was indicated as initial medication, upgrading patients’ overall performance status. Than somatostatin analogue was prescribed. It assured long term stabilization of cancer, even though the treatment was occasionally interrupted by periodic deteriorations in patients’ psychic status

Treatment targeting somatostatine receptors in disseminated neuroendocrine tumor — case study

Pacjent, lat 56, z powodu dolegliwości dyspeptycznych został poddany diagnostyce, dzięki której po wykonaniu laparotomii zwiadowczej rozpoznano rozsiany nowotwór neuroendokrynny. Chory był leczony kolejno zarówno „gorącymi” (promieniotwórczymi), jak i „zimnymi” analogami somatostatyny z uzyskaniem stabilizacji choroby i częściowego ustąpienia objawów rakowiaka. Z czasem nastąpiła progresja choroby, wtedy chory otrzymał klasyczną cytotoksyczną chemioterapię opartą na 5-fluorouracylu, która jednak nie okazała się skuteczna.Patient age 56 experiencing heartburn and dyspepsia was diagnosed with advanced neuroendocrine tumor via explorative laparotomy. He was treated subsequently with both “hot” (radioactive) and “cold” somatostatine analogues with satisfactory effects — partial control of flush symptom and overall disease stabilization. Following those therapies there was disease progression and classical cytotoxic chemotherapy with 5-fluorouracil, but there were no effect of that type of treatment

Hormonoterapia fulwestrantem u pacjentki z rozsiewem raka piersi do ośrodkowego układu nerwowego

With constant improvement of medicine we can diagnose and treat breast cancer in more and more effective way. Unfortunately, due to low level of social knowledge and consciousness about our own health status in our country many women visit physicians too late, when the disease is difficult to cope with. For this and other reasons there is a substantial number of patients that cannot be fully cured. In many of them cancer spreads, sometimes involving brain metastases, which are considered to be one of the most unfavorable risk factors and usually causes death in shorter time perspective than other localization of dissemination. It is often followed by deterioration of patients’ condition and appearance of some kind of neurological deficit. It can further limit possibility of treatment, especially prescribing cytotoxic chemotherapy. Usually well-tolerated endocrine therapy is a valuable option here and it can stabilize disease. This case study is about encoraging effect of fulvestrant treatment as a third-line endocrine therapy in patient with breast cancer with dissemination to central nervous system.Postęp w medycynie sprawia, że coraz łatwiej diagnozować i leczyć chore na raka piersi. Niestety, między innymi z powodu niskiego poziomu wiedzy i świadomości zdrowotnej w Polsce wciąż wiele kobiet zgłasza się do leka­rza bardzo późno, kiedy chorobę trudno już opanować. U wielu pacjentek występuje wtórny rozsiew choroby, w tym do mózgowia — jest to jeden z najbardziej niekorzystnych czynników rokowniczych, który w porównaniu z innymi lokalizacjami przerzutów zwykle w krótkim czasie prowadzi do śmierci. Zmianom chorobowym często towarzyszy deterioracja stanu ogólnego chorych oraz pojawienie się mniejszego lub większego deficytu neu­rologicznego. Taki stan rzeczy w istotny sposób ogranicza możliwości leczenia przyczynowego, a szczególnie prowadzenia pełnowartościowej chemioterapii z zastosowaniem leków cytostatycznych. Dlatego bardzo cenną opcję terapeutyczną stanowi wdrożenie zwykle znakomicie tolerowanego leczenia hormonalnego, które niekiedy pozwala wyraźnie zahamować dynamikę procesu nowotworowego. W niniejszym artykule przedstawiono opis długotrwałej stabilizacji chorej leczonej fulwestrantem w trzeciej linii hormonoterapii z powodu rozsiewu raka piersi do ośrodkowego układu nerwowego

Pacjentka z guzem neuroendokrynnym trzustki leczona ewerolimusem

Przedstawiono przypadek kliniczny pacjentki z guzem neuroendokrynnym trzustki leczonej ewerolimusem. Pomimo dużego zaawansowania choroby pacjentka odniosła wyraźną korzyść z leczenia systemowego inhibitorem mTOR. Terapia spowodowała ustąpienie objawów choroby, stabilizację procesu nowotworowego i uzyskanie częściowej regresji zmian, co było bardzo istotne w tym przypadku z powodu ucisku przez guz na wiele kluczowych dla życia narządów

Spektakularna odpowiedź na leczenie celowane u chorej na zaawansowanego czerniaka z mutacją BRAF

Możliwości terapeutyczne postępowania w leczeniu zaawansowanego czerniaka przeszły w ostatnich latach znaczącą rewolucję, dzięki czemu można znacznie wydłużyć życie osób dotkniętych tą chorobą. Wachlarz wyboru terapii u pacjentów z mutacją BRAF obejmuje leczenie celowane oraz immunoterapię, które można zastosować w różnej kolejności. Warto w tej kwestii brać pod uwagę personalizację postępowania z uwzględnieniem dynamiki choroby. Opisany przypadek prezentuje spektakularną odpowiedź na leczenie inhibitorami kinaz tyrozynowych BRAF + MEK, prowadzącą do znacznej poprawy jakości życia chorej, która wróciła do normalnego funkcjonowania i pracy zawodowej mimo choroby nowotworowej o bardzo agresywnym naturalnym przebiegu

Anomalia tętnic wieńcowych jako rzadka przyczyna dławicy piersiowej

We present anomalous coronary artery as a rare cause of angina pectoris.Prezentujemy przypadek anomalii tętnic wieńcowych jako rzadkiej przyczyny dławicy piersiowej

Nawrotowy czerniak skóry w rozsiewie do żołądka i ośrodkowego układu nerwowego, leczony inhibitorem BRAF i immunoterapią — opis przypadku

Częstość występowania czerniaka skóry wykazuje obecnie tendencję wzrostową. W większości przypadków czerniaków stwierdza się obecność mutacji w genie kinazy BRAF. U tych chorych wykazano skuteczność leczenia inhibitorami BRAF oraz immunoterapii z wykorzystaniem przeciwciał anty-PD1. Niniejszy artykuł opisuje przypadek pacjenta z czerniakiem skóry, początkowo leczonego radykalnie, z rozpoznanym następnie rozsiewem do żołądka i ośrodkowego układu nerwowego, leczonego początkowo wemurafenibem, a po stwierdzeniu progresjichoroby — pembrolizumabem

Wspólne mianowniki w diagnostyce i leczeniu raka nerki oraz guza neuroendokrynnego

Chorzy z więcej niż jednym procesem nowotworowym stanową pewien odsetek pacjentów onkologicznych. W tych przypadkach wybiera się leczenie potencjalnie aktywne w obu procesach rozrostowych, szczególnie, kiedy jednoznaczna weryfikacja histopatologiczna jest trudna. Zaprezentowano opis przypadku chorej z rozsianym rakiem nerkowokomórkowym leczonej sunitynibem, a następnie kabozantynibem, u której najprawdopodobniej występował również proces z grupy nowotworów neuroendokrynnych. Nietypowy w tej sytuacji był wychwyt w badaniu obrazowym receptorów somatostatyny występujący także w potwierdzonych histopatologicznie przerzutach raka nerkowokomórkowego. Zadowalające były efekty leczenia obu linii, potencjalnie aktywnych w obydwu tych nowotworach, przy akceptowalnych i kontrolowanych toksycznościach