La nature contre la culture ?

Les entrepreneurs et les autorités portuaires d’Anvers ont été contraints de suspendre en 2005 un projet d’extension du port. Ceux-ci ont alors intégré dans le processus de gouvernance l’association écologiste Natuurpunt qui en était la cause. Le Comité d’action Doel 2020 revendique lui, une approche culturelle des polders et des villages menacés. Alors que cette vision plus en prise avec les problématiques socioéconomiques aurait dû lui réserver les faveurs des autorités portuaires, c’est Natuurpunt qui a été retenue comme interlocutrice unique. S’appuyant sur une modélisation systémique de la nature, cette dernière a participé activement à l’élaboration d’un compromis politique. Cependant, ce réductionnisme lui interdisait de discuter du bien-fondé des objectifs poursuivis en termes d’intérêt général et a participé à la « mise en ordre » des hommes en évacuant la dimension culturelle et, à travers elle, la question sociale.In 2005, the entrepreneurs and authorities of the Port of Antwerp were forced to postpone a project to extend the port. The ecological association Natuurpunt responsible for this postponement was subsequently asked to join the governance process. For its part, the Doel 2020 Action Committee adopted a cultural approach to the polders and villages under threat. Whereas this vision – more in line with current socioeconomic issues – should have curried favour in the eyes of the port authorities, it was Natuurpunt which was instead designated as the unique contact partner. Relying on the systemic modelling of nature, the latter played an active role in establishing a political compromise. This reductionism nevertheless prevented it from discussing the validity of the objectives pursued in terms of their general interest and contributed to the “ordering” of people by eliminating the cultural and, consequently, the social dimension

Η Κριτική Άποψη του Schelling στην Έννοια του Κακού του Leibniz

Η αποσαφήνιση της έννοιας του κακού συνιστά ένα διαχρονικό ζήτημα της φιλοσοφικής διερεύνησης. Δύο κομβικούς σταθμούς σε αυτή την πορεία αποτελούν το έργο της Θεοδικίας του Leibniz και το έργο για την ανθρώπινη ελευθερία του Schelling. Με σκοπό την αποκατάσταση της θεϊκής τελειότητας, έναντι μίας ενδεχομενικής κρίσης στην ηθική βάση της εποχής, ο Leibniz εισάγει το ελλειπτικό κακό, η αρχή του οποίου εμπεριέχεται στην ανθρώπινη νόηση. Ο Θεός εκλαμβάνεται ως δημιουργός του Καλύτερου Δυνατού Κόσμου, όπου το καλό μεγιστοποιείται στο πλέγμα των νόμων της απλότητας και της πληρότητας. εξάλλου, δεν συγχρωτίζεται με το κακό, παρά μόνο όσον αφορά τη γένεσή του. Το κακό μετατοπίζεται στην ανθρώπινη φύση, κυρίως λόγω της αδυναμίας της να στρέφεται προς τη θεϊκή.Το έργο του Schelling θα ασκήσει κριτική στις θέσεις της Θεοδικίας, αναδεικνύοντας την αντιφατική συσχέτιση της αισθητής παρουσίας του κακού με τη στέρηση της πραγματικότητάς του. Ο Schelling αντιπαρατάσσει την έντονη θετικότητα, όπως και πνευματικότητα, του κακού στη δραστικότητά του εντός του συμπαντικού γίγνεσθαι. Εκ παραλλήλου, αμφισβητεί τη θεϊκή επιλογή του μοναδικού καλύτερου κόσμου, εν μέσω της ακολουθίας των απείρων κενών δυνατοτήτων. Στον Θεό της αδιάλειπτης αυτοπραγμάτωσης συναρτάται το ανθρώπινο ον του βουλητικού δυναμικού και της ιδιαίτερης αλληλεπίδρασής του με τη φύση. Επί τη βάσει της ορισμένης συνάρτησης, καταδεικνύεται η οντολογική ομοιογένεια του κακού με το καλό, ενόσω η μεταξύ τους διαφοροποίηση επαφίεται στη δυνατότητα του ανθρώπου να ανατρέπει τις δυναμοκρατικές ισορροπίες και να αποδιαρθρώνει την ολότητα. Πρόκειται για δυνατότητα αποκλειστική της ανθρώπινης φύσης, κυρίως εντοπιζόμενη στην τάση της εαυτότητάς της προς επικράτηση.Στο παρόν άρθρο επιχειρείται η παρουσίαση των αποκλίσεων, αλλά και των πιθανών προσεγγίσεων, αμφότερων φιλοσοφικών θέσεων συναρτήσει της έννοιας του κακού. Το εγχείρημα πραγματοποιείται υπό το πρίσμα ενός υποθετικού διαλόγου, ο οποίος κατ' ουσίαν βασίζεται στην κριτική που ασκεί ο Schelling στα θεμελιώδη επιχειρήματα της Θεοδικίας του Leibniz.This article attempts to present the divergences, as well as the possible approaches, of both Schelling's and Leibnitz's philosophical positions concerning the concept of evil. The whole discussion is carried out in the light of a hypothetical dialogue, which is essentially based on Schelling's critique of the fundamental arguments of Leibniz's Theodicy

La nature contre la culture ?

In 2005, the entrepreneurs and authorities of the Port of Antwerp were forced to postpone a project to extend the port. The ecological association Natuurpunt responsible for this postponement was subsequently asked to join the governance process. For its part, the Doel 2020 Action Committee adopted a cultural approach to the polders and villages under threat. Whereas this vision – more in line with current socioeconomic issues – should have curried favour in the eyes of the port authorities, it was Natuurpunt which was instead designated as the unique contact partner. Relying on the systemic modelling of nature, the latter played an active role in establishing a political compromise. This reductionism nevertheless prevented it from discussing the validity of the objectives pursued in terms of their general interest and contributed to the “ordering” of people by eliminating the cultural and, consequently, the social dimension