Dependencias en la juventud hacia el alcohol y otras drogas

Ovisnost o alkoholu i ovisnosti o drogama, iako imaju niz zajedničkih crta u praktičnom planiranju, prevenciji, liječenju i rehabilitaciji ovisnika, znatno se međusobno razlikuju. U radu je ukratko prikazana uglavnom ovisnost o alkoholu, a tek usput spomenuta i ovisnost o drogama. U praktičnom radu na suzbijanju alkoholom izazvanih poremećaja najveće poteškoće zadaju koncepti umjerenog pijenja kao društveno prihvaćenog stila života i koncept prema kojem bolest alkoholizma zahvaća predodređene osobe koje treba liječiti u skladu s medicinskim modelom promatranja, dok ostali mogu slobodno piti. I umjereno pijenje i alkoholizam prihvaćeni su tipovi ponašanja, stila življenja. Liječenje i rehabilitacija tih osoba ne rješavaju, međutim, probleme, jer samo smanjenje potrošnje alkoholnih pića određene populacije smanjuje prevalenciju alkoholom izazvanih poremećaja. To se može postići široko programiranim zdravstvenim i socijalnim odgojem, međutim, i odgojitelj mora revidirati vlastiti stil ponašanja u odnosu na pijenje, jer inače ne može poslužiti omladincu kao stil ponašanja. Programi suzbijanja alkoholom izazvanih poremećaja započeli su se u SR Hrvatskoj sustavno provoditi od 1954. Godine 1964. osnovan je u Zagrebu Centar za proučavanje i suzbijanje alkoholizma i drugih ovisnosti, a tada su se počeli osnivati i klubovi liječenih alkoholičara. Ove će godine u SR Hrvatskoj raditi 1000 klubova, a u susjednoj se Italiji od 1979. u suradnji s talijanskim kolegama osnivaju klubovi liječenih alkoholičara. Danas radi više od 400 klubova. Programe suzbijanja alkoholom izazvanih poremećaja treba provoditi u mjesnoj zajednici i radnoj organizaciji. Dosadašnji rad pokazuje pozitivne rezultate koji se očituju relativnim smanjenjem broja mladih osoba među bolnički liječenim alkoholičarima. Uzrok pijenju mladih treba tražiti u utjecaju okoline u kojoj je pijenje široko prihvaćeno. Rješavanje traži izmjenu stila ponašanja u mjesnoj zajednici provođenjem dobro osmišljenog programa zdravstvenog i socijalnog odgoja.Las dependencias hacia el alcohol y hacia otras drogas, aun cuando tienen varias características comunes, tanto en prevencion, tratamiento y reliabilitacion del dependiente, come asi mismo en la planificacion practica de los Programas, entre ellas enormemente se diferencian. En el presente trabajo, hemos expuesto en general, la dependencia hacía el alcohol, y someramente, hacia otras drogas. En el quehacer practico, las mayores dificultades en la eliminación de los problemas causados por el uso de las bebidas alcoholicas, son consecuencias de la aprobacion del concepto del beber moderado, como estilo social de vida’Dejando para un grupo predestinado de personas, la concepción de la enfermedad alcohólica, quienes deben ser sometidas a tratamiento, de acuerdo con el modelo médico en uso, mientras que las demas, pueden libremente continuar el uso de las bebidas alcohólicas. El beber moderadamente y el alcoholismo, son dos tipos conductuales, es decir, de estilo y modo de vida. El tratamiento y la rehabilitación de éstas, sin embargo, no resuelve el problema, puesto que solo la disminucion del uso de las bebidas alcoholicas en determinada poblacion, puede influenciar en la prevalencia de las alteraciones causadas por el uso de bebidas alcoholicas. Todo esto es posibile, con el concurso de un Programa general de educacion socio-sanitaria debidamente planificado y actualizado. Sin embargo, no debemos olvidar, que el mismo educador debe revisar su posicion respecto a las bebidas alcoholicas, ya que de otra manera, no puede ser modelo de conducta e identificación en las generaciones mas jovenes. Los Programas de eliminacion de las alteraciones causadas por el uso del alcohol, sistematicamente fueron puestas ya en la practica en la R. S. de Croacia, desde 1954. El ano 1964, se fundo en Zagreb (capital de la R. S. de Croacia), el “Centro para la investigación y eliminación del alcoholismo y otras dependencias”, posteriormente, surgieron los Clubes de alcoholicos en tratamiento, los cuales para el presente 1986, pensamos llegaran a los 1.000 en Croacia, los mismos, en la vecina Italia, desde 1979, hemos ya fundados mas de los 400 Clubes. Los programas de eliminacion de las alteraciones causadas por el uso del alcohol, son necesarias extirparles en la base misma, vale decir, en las comunidades sociales y laborales. Nuestras experiencias, estan ya senalando, la disminución del numero de jovenes tratados hospitalariamente. Las causas del beber entre los jovenes debemos buscarlas en las actitudes de la Sociedad en general, en donde el beber es ampliamente aceptado. La solucion de éstos, exige, naturalmente, un amplio cambio conductual en el modo y en el estilo de vida, partiendo de las raices de la sociedad misma, es decir, de la familia y de las comunidades sociales y en la puesta en practica, de un elaborado programa de educación socio-sanitario

Centar za prostatu: multidisciplinarnost, organizacija dijagnostike i liječenja raka prostate

The aim of this paper is to show the results of prostate cancer treatment in Prostate Center of Department of Urology at the University Hospital Center Zagreb. The answer to growing demands for prostate cancer treatment due to increasing incidence is the formation of specialized, multidisciplinary units/centers that deal mainly with prostate cancer. The need was recognized by European School of Oncology and European Association of Urology, who have proposed their concepts of validating such centers with the aim of promoting high-quality prostate cancer treatment. Following these trends, the Department of Urology at the University Hospital Center Zagreb has established the Prostate Center. This new unit offers specialized and individualized approach to workup, treatment and follow up for prostate cancer patients based on multidisciplinarity. The Prostate Center was also established as a platform for education and research.Cilj ovog rada je prikazati rezultate liječenja pacijenata oboljelih od raka prostate u Centru za prostatu Klinike za urologiju Kliničkog bolničkog centra Zagreb. U svijetu i Hrvatskoj incidencija raka prostate je u porastu zbog čega se javlja povećana potreba za liječenjem takvih pacijenata. Temeljem tih trendova započelo je stvaranje specijaliziranih, multidisciplinarnih timova koji se bave isključivo ovom bolešću. Europska škola onkologije i Europsko urološko društvo prepoznali su važnost tog koncepta te su ubrzo predstavili svoje kriterije vrednovanja i akreditiranja takvih centara kako bi se potaknulo podizanje kvalitete liječenja pacijenata s rakom prostate. Klinika za urologiju Kliničkog bolničkog centra Zagreb je, potaknuta ovim trendovima, oformila Centar za prostatu koji pacijentima s rakom prostate nudi specijalizirani i individualizirani pristup dijagnostici, liječenju i praćenju utemeljen na multidisciplinarnosti. Centar za prostatu je također osmišljen i kao platforma za edukaciju i znanstvena istraživanja

Trendovi kirurškog liječenja bubrežnih novotvorina: rezultati jednog centra u posljednjem desetljeću

The majority of renal neoplasms can be treated surgically using open or minimally- invasive approach. Nephron-sparing surgery should be used when possible, regardless to the operative approach. In this retrospective study, we analyzed surgical trends of operative treatment of renal neoplasms in the period from February 2011 until December 2020. There were a total of 1031 procedures, 703 (68.2%) radical nephrectomies (RN) and 328 (31.8%) partial nephrectomies (PN). Laparoscopic approach was used in 211 (20.5%) (111 PN and 100 RN), while open approach was used in 820 (79.5%) (328 PN and 703 RN) cases. There were 12 procedures performed with the use of cardiopulmonary bypass and hypothermic arrest. The median operative time was 161 minutes for open RN and 158 for open PN, 160 for laparoscopic RN, and 162 for laparoscopic PN. The most common pathology was clear cell carcinoma in 693 (67.3%), papillary carcinoma in 115 (11.2%), chromophobe carcinoma in 67 (6.5%), oncocytoma in 46 (4.5%), and angiomyolipoma in 33 (3.2%) patients. Pathologically, pT1 stage was diagnosed in 56.9%, pT2 in 5.8%, pT3 in 22.4% and pT4 in 1.2% of patients. Regional lymphadenectomy was performed in 354 (34.3%) patients, among which lymph nodes were positive in 40 (11.3%) cases. Surgical margins were positive in 27 cases when PN was performed (8.2%). In conclusion, there was an ongoing raising trend in the number of procedures in general, and also in minimally invasive and nephron-sparing surgery in our study.Većina bubrežnih neoplazma može se liječiti kirurški primjenjujući otvoreni ili minimalno invazivni pristup. Parcijalna nefrektomija (PN) treba biti učinjena, kada je moguće, bez obzira na kirurški pristup. U ovoj retrospektivnoj studiji analizirali smo kirurške trendove u operativnom liječenju bubrežnih neoplazma u razdoblju od veljače 2011. do prosinca 2020. godine. Ukupno je učinjen 1031 zahvat, 703 (68,2%) radikalne nefrektomije (RN) i 211 (20,5%) PN. Učinjeno je 211 (20,5%) laparoskopskih (111 PN i 100 RN) i 820 (79,5%) otvorenih (328 PN i 703 RN) operacija. Dvanaest operacija je zahtijevalo upotrebu hipotermičkog aresta i kardiopulmonalnog premoštenja. Medijan trajanja operacije je bio 161 minutu za otvorenu RN, 158 za otvorenu PN, 160 minuta za laparoskopsku RN i 162 minute za laparoskopsku PN. Najčešća patologija je bila svijetlostanični karcinom u 693 (67,3%), papilarni karcinom u 115 (11,2%), kromofobni karcinom u 67 (6,5%), onkocitom u 46 (4.5%) i angiomiolipom u 33 (3,2%) slučaja. Patološki, stadij pT1 dijagnosticiran je u 56,9%, pT2 u 5,8%, pT3 u 22,4% i pT4 u 1,2% bolesnika. Regionalna limfadenektomija je učinjena u 354 (34,3%) bolesnika, među kojima su limfni čvorovi bili pozitivni u 40 (11,3%) slučajeva. Kirurški rubovi su bili pozitivni u 27 (8,2%) slučajeva nakon PN. Zaključno, vidljiv je trend porasta ukupnog broja zahvata, a također i porast broja minimalno invazivnih i za bubreg poštednih zahvata

Trendovi kirurškog liječenja bubrežnih novotvorina: rezultati jednog centra u posljednjem desetljeću

The majority of renal neoplasms can be treated surgically using open or minimally- invasive approach. Nephron-sparing surgery should be used when possible, regardless to the operative approach. In this retrospective study, we analyzed surgical trends of operative treatment of renal neoplasms in the period from February 2011 until December 2020. There were a total of 1031 procedures, 703 (68.2%) radical nephrectomies (RN) and 328 (31.8%) partial nephrectomies (PN). Laparoscopic approach was used in 211 (20.5%) (111 PN and 100 RN), while open approach was used in 820 (79.5%) (328 PN and 703 RN) cases. There were 12 procedures performed with the use of cardiopulmonary bypass and hypothermic arrest. The median operative time was 161 minutes for open RN and 158 for open PN, 160 for laparoscopic RN, and 162 for laparoscopic PN. The most common pathology was clear cell carcinoma in 693 (67.3%), papillary carcinoma in 115 (11.2%), chromophobe carcinoma in 67 (6.5%), oncocytoma in 46 (4.5%), and angiomyolipoma in 33 (3.2%) patients. Pathologically, pT1 stage was diagnosed in 56.9%, pT2 in 5.8%, pT3 in 22.4% and pT4 in 1.2% of patients. Regional lymphadenectomy was performed in 354 (34.3%) patients, among which lymph nodes were positive in 40 (11.3%) cases. Surgical margins were positive in 27 cases when PN was performed (8.2%). In conclusion, there was an ongoing raising trend in the number of procedures in general, and also in minimally invasive and nephron-sparing surgery in our study.Većina bubrežnih neoplazma može se liječiti kirurški primjenjujući otvoreni ili minimalno invazivni pristup. Parcijalna nefrektomija (PN) treba biti učinjena, kada je moguće, bez obzira na kirurški pristup. U ovoj retrospektivnoj studiji analizirali smo kirurške trendove u operativnom liječenju bubrežnih neoplazma u razdoblju od veljače 2011. do prosinca 2020. godine. Ukupno je učinjen 1031 zahvat, 703 (68,2%) radikalne nefrektomije (RN) i 211 (20,5%) PN. Učinjeno je 211 (20,5%) laparoskopskih (111 PN i 100 RN) i 820 (79,5%) otvorenih (328 PN i 703 RN) operacija. Dvanaest operacija je zahtijevalo upotrebu hipotermičkog aresta i kardiopulmonalnog premoštenja. Medijan trajanja operacije je bio 161 minutu za otvorenu RN, 158 za otvorenu PN, 160 minuta za laparoskopsku RN i 162 minute za laparoskopsku PN. Najčešća patologija je bila svijetlostanični karcinom u 693 (67,3%), papilarni karcinom u 115 (11,2%), kromofobni karcinom u 67 (6,5%), onkocitom u 46 (4.5%) i angiomiolipom u 33 (3,2%) slučaja. Patološki, stadij pT1 dijagnosticiran je u 56,9%, pT2 u 5,8%, pT3 u 22,4% i pT4 u 1,2% bolesnika. Regionalna limfadenektomija je učinjena u 354 (34,3%) bolesnika, među kojima su limfni čvorovi bili pozitivni u 40 (11,3%) slučajeva. Kirurški rubovi su bili pozitivni u 27 (8,2%) slučajeva nakon PN. Zaključno, vidljiv je trend porasta ukupnog broja zahvata, a također i porast broja minimalno invazivnih i za bubreg poštednih zahvata

Merkel Cell Carcinoma in Renal Transplant Recipient

Kod muškarca u dobi od 57 godina hemodijaliza je započeta 1998. godine zbog završnog stadija kroničnog zatajenja bubrega uzrokovanog IgA nefropatijom. Bolesnik je primio alograft u travnju 2002. godine te je liječen ciklosporinom, mikofenolatom mofetil i steroidima. Funkcija transplantata je bila optimalna, bez akutnog odbacivanja. U rujnu 2004. zapažen je crveni bezbolni intradermalni čvor u lijevom predaurikularnom području. Imunohistokemijsko bojenje je pokazalo perinuklearnu izraženost citokeratina 20 i sinaptofizina, kao i prisutnost za neuron specifične enolaze i kromogranina, sve znakovito za karcinom Merkelovih stanica. Bila je potrebna ponovna radikalna ekscizija uz medijan granice od 2 cm. Bolesnik je primio dopunsku terapiju u ukupnoj dozi od 55 Gy u 20 ciklusa. Imunosupresivna terapija je smanjena. Karcinom Merkelovih stanica je rijedak agresivni rak koji se može pogrešno dijagnosticirati kao indolentna bolest kože. Kod imunokompromitiranih domaćina on nastaje češće, u mlađoj dobi i vjerojatno poprima agresivniji tijek negoli u općoj populaciji.A 57-year-old male was started on hemodialysis in 1998 because of end-stage renal disease caused by IgA nephropathy. He received an allograft in April 2002 and was treated with cyclosporine, mycophenolate mofetil and steroids. Graft function was optimal, without episodes of acute rejection. A red intradermal painless nodule was observed in the left preauricular region in September 2004. Immunohistochemical staining showed perinuclear expression of cytokeratin 20 and synaptophysin as well as the presence of neuron-specific enolase and chromogranin, characteristic of Merkel cell carcinoma. Radical re-excision with a median margin of 2 cm was necessary. The patient received adjuvant radiotherapy in a total dose of 55 Gy in 20 cycles. Immunosuppressive therapy was reduced. Merkel cell carcinoma is a rare aggressive cancer that may be misdiagnosed as an indolent skin disease. In immunocompromised host it is more likely to occur, at a younger age and probably assuming a more aggressive course than in the general population

Targeted prostate biopsy using a cognitive fusion of multiparametric magnetic resonance imaging and transrectal ultrasound in patients with previously negative systematic biopsies and non-suspicious digital rectal exam

Aim: To compare cognitive fusion targeted and systematic prostate biopsy in patients with repeated negative systematic biopsy but persistent clinical suspicion for prostate cancer. ----- Methods: The study enrolled 63 patients with at least one previously negative systematic biopsy who underwent targeted prostate biopsy using multiparametric magnetic resonance imaging (mpMRI) and transrectal ultrasound (TRUS) in addition to standardized systematic biopsy from July 2016 to May 2018. Multiparametric MRI was performed with 3 Tesla device by uro-radiologists experienced in prostate cancer. Lesions with Prostate Imaging Reporting and Data System 3, 4, and 5 were considered suspicious. Targeted biopsies were performed with cognitive fusion of TRUS and mpMRI. ----- Results: Prostate cancer detection, using either targeted or systematic biopsy, was 60.32%. Targeted biopsies were positive in 52.38% and systematic biopsies in 47.62% of patients. The median highest percentage of cancer involvement per biopsy core was significantly higher in targeted cylinders. The biopsies obtained by using the two techniques did not significantly differ in Gleason score. ----- Conclusion: Cognitive targeted prostate biopsy based on mpMRI presents a valuable addition to systematic biopsy in patients with repeated negative systematic biopsies but persistent clinical suspicion of prostate cancer

Multidisciplinarno kirurško liječenje bubrežnog karcinoma svijetlih stanica sa tumorskim trombom donje šuplje vene razine III i IV: naše iskustvo u proteklom desetljeću

Patients with non-metastatic, stage T3 clear-cell renal cell cancer present a clinical challenge for urologists. The extent of tumor thrombus in inferior vena cava is the primary determinant of surgical procedure complexity. Level III and IV thrombi require the use of cardiopulmonary bypass and hypothermic arrest. Careful preoperative planning and a multidisciplinary approach are mandatory. In this paper, we report outcomes of 12 patients who were surgically treated in our center. The 29 months overall survival for all patients was 69%, while three patients died during follow-up. Of nine surviving patients, six are currently disease-free, whereas three had disease progression. Our study showed that carefully selected patients with clear-cell renal cell carcinoma with inferior vena cava tumor thrombus level III and IV could be successfully treated with an aggressive surgical approach.Pacijenti sa nemetastatskim, svijetlostaničnim karcinomom bubrega stadija T3, predstavljaju klinički izazov za urologe. Doseg tumorskog tromba unutar donje šuplje vene je glavna odrednica složenosti krurškog zahvata. Tumorski trombi razine III i IV zahtijevaju upotrebu kardiopulmonalnog premoštenja I hipotermijskog aresta. Pažljiva preoperativna procjena i multidisciplinarni pristup je neophodan. U našem centru je liječeno 12 pacijenata sa svijetlostaničnim karcinomom bubrega i tumorskim trombom u donjoj šupljoj veni. Ukupno preživljenje nakon 29 mjeseci je za ove pacijente bilo 69%. U ovom trenutku, od 9 preživjelih pacijenata, 6 je bez recidiva bolesti, a 3 imaju progresiju. U našoj studiji smo pokazali da pažljivo izabrani pacijenti sa svijetlostaničnim karcinomom bubrega i tumorskim trombom razine III i IV mogu biti izliječeni agresivnim kirurškim pristupom