[Ontwikkeling van een milieutoxicologie/ecotoxicologie eenheid in het State General Laboratory van Cypres, rapport van adviseringsbezoek, december 1992.]

Abstract niet beschikbaarThe State General Laboratory is a department of the Ministery of Health. Cyprus has applied for full membership to the EC. It therefore needs to comply with the anticipated EC-regulations with regard to toxicological and ecotoxicological testing. In view of several arguments the State General Laboratory found it necessary to start discussions on the development of a special unit that should in due time complement the SGL activities so that the compliance as to hazardous compounds and the environmental exposure are actually observed. This in fact means the development of an environmental Toxicology/Ecotoxicology unit (see various reports) of the Cyprian government. In order to enable the SGL to start with this completely new field of expertise the assistance was asked from author of this report. In december a mission was undertaken to analyse the problems and to provide advise on how to develop a new unit of environmental toxicology/ecotoxicology. This report gives a short review of the discussions and related observations follwed by a set of conclusions and recommendations.State General Laboratory - Cypru

Data en indicatoren met betrekking tot duurzame ontwikkeling in Benin, Bhutan, Costa Rica en Nederland

In het kader van de Duurzame Ontwikkelingsverdragen tussen Nederland en Bhutan, Benin en Costa Rica geeft dit rapport een eerste overzicht van een groot aantal geselecteerde gegevens op sociaal, economisch en milieu gebied afkomstig uit rapporten van internationale en multilaterale organisaties (bijvoorbeeld de Wereldbank en het World Resources Institute), hier en daar aangevuld met informatie uit nationale bronnen. Veel van de getoonde data zouden beschouwd kunnen worden als potentiele indicatoren voor duurzame ontwikkeling. Vergelijking van de vier landen wordt echter gecompliceerd door 1) een gebrek aan een algemeen geaccepteerde definitie van duurzame ontwikkeling en 2) een gebrek aan gegevens en betrouwbare gegevens in het bijzonder. Voor onderwerpen zoals welzijn en culturele aspecten ontbreekt het bijna volledig aan kwantitatieve informatie. Ondanks genoemde beperkingen komen in dit overzicht opvallende verschillen en overeenkomsten naar voren. Betere gegevensverzameling en het afstemmen van methodologieen en indicatoren zou dit verder kunnen verbeteren. Inhoudelijk valt uit het overzicht af te lezen dat in elk van de vier landen specifieke problemen bestaan die een meer duurzame ontwikkeling in de weg staan. De strategie om een duurzame ontwikkeling te bereiken zal per land verschillen.In 1994, the Netherlands' Government signed three bilateral Sustainable Development Agreements with the Governments of Bhutan, Benin and Costa Rica. Initiatives taken within this framework resulted in a quadrilateral project with these four participating countries to develop indicators for sustainable development. This report presents a first overview of data on social, economic and environmental issues in the four countries, collected from reports by international and multilateral organisations (e.g. World Bank and World Resources Institute) and occasionally from national information sources. Many of the presented data could be regarded as potential indicators for sustainable development, although comparison of the four countries is still complicated due to 1) a lack of a comprehensive and universally accepted definition of sustainable development and 2) a lack of data and reliable data for certain issues. Quantitative data and indicators for issues such as human welfare or cultural aspects of sustainable development are almost non-existent. The comparison of data gives some insight in the simalarities and differences between the four countries with regard to sustainable development issues, but better data collection, tuning of methodologies and indicator selection could improve this. This first attempt to relate the countries using more-or-less comparable indicators shows the progress of the Netherlands in realising sustainable development to be no more advanced than that of Benin, Bhutan and Costa Rica. The strategy for reaching this target, however, varies from country to country.EcooperationAmsterda

Data en indicatoren met betrekking tot duurzame ontwikkeling in Benin, Bhutan, Costa Rica en Nederland

In 1994, the Netherlands' Government signed three bilateral Sustainable Development Agreements with the Governments of Bhutan, Benin and Costa Rica. Initiatives taken within this framework resulted in a quadrilateral project with these four participating countries to develop indicators for sustainable development. This report presents a first overview of data on social, economic and environmental issues in the four countries, collected from reports by international and multilateral organisations (e.g. World Bank and World Resources Institute) and occasionally from national information sources. Many of the presented data could be regarded as potential indicators for sustainable development, although comparison of the four countries is still complicated due to 1) a lack of a comprehensive and universally accepted definition of sustainable development and 2) a lack of data and reliable data for certain issues. Quantitative data and indicators for issues such as human welfare or cultural aspects of sustainable development are almost non-existent. The comparison of data gives some insight in the simalarities and differences between the four countries with regard to sustainable development issues, but better data collection, tuning of methodologies and indicator selection could improve this. This first attempt to relate the countries using more-or-less comparable indicators shows the progress of the Netherlands in realising sustainable development to be no more advanced than that of Benin, Bhutan and Costa Rica. The strategy for reaching this target, however, varies from country to country.In het kader van de Duurzame Ontwikkelingsverdragen tussen Nederland en Bhutan, Benin en Costa Rica geeft dit rapport een eerste overzicht van een groot aantal geselecteerde gegevens op sociaal, economisch en milieu gebied afkomstig uit rapporten van internationale en multilaterale organisaties (bijvoorbeeld de Wereldbank en het World Resources Institute), hier en daar aangevuld met informatie uit nationale bronnen. Veel van de getoonde data zouden beschouwd kunnen worden als potentiele indicatoren voor duurzame ontwikkeling. Vergelijking van de vier landen wordt echter gecompliceerd door 1) een gebrek aan een algemeen geaccepteerde definitie van duurzame ontwikkeling en 2) een gebrek aan gegevens en betrouwbare gegevens in het bijzonder. Voor onderwerpen zoals welzijn en culturele aspecten ontbreekt het bijna volledig aan kwantitatieve informatie. Ondanks genoemde beperkingen komen in dit overzicht opvallende verschillen en overeenkomsten naar voren. Betere gegevensverzameling en het afstemmen van methodologieen en indicatoren zou dit verder kunnen verbeteren. Inhoudelijk valt uit het overzicht af te lezen dat in elk van de vier landen specifieke problemen bestaan die een meer duurzame ontwikkeling in de weg staan. De strategie om een duurzame ontwikkeling te bereiken zal per land verschillen

Het opzetten en uitvoeren van een monitoring programma voor het integraal meetpunt Lheebroekerzand - Nederland. Gegevens over 1990, 1991 en 1992

In 1979 zijn op initiatief van de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties (UN-ECE) in de "Convention on Long-range Transboundary Air Pollution" (CLTAP) afspraken gemaakt met betrekking tot het voorkomen en bestrijden van grootschalige luchtverontreiniging. Dit leidde tot een overleg- en onderzoekskader dat o.a. het opstellen van protocollen ondersteunt. Dit kader bestaat uit een Executive Body dat verschillende expert-, coordinatie- en werkgroepen in het leven heeft geroepen, o.a. de "Working Group on Effects". Deze omvat een aantal "International Co-operative Programmes" (ICP's) gericht op: bossen (ICP Forests), zoetwater (ICP Freshwaters), materialen en gewassen (ICP Materials, ICP Crops), alsmede het "Programme on Integrated Monitoring on Air Pollution Effects on Ecosystems" (ICP/IM) dat na intensief overleg over indicatoren en variabelen van start ging. Ook maken deel uit het "Coordination Centre for Effects" (RIVM-CCE) en de "Task Force Mapping". Het ICP/IM is een programma dat zowel biologische als fysisch-chemische indicatoren meet in een gebied. Een van de belangrijkste doelen van dit effectgerichte programma is de ondersteuning van de mathematische analyse ter bepaling van kritische niveau's en emissies (critical levels and loads) en om inzicht te verwerven in de mogelijke effecten van luchtverontreiniging op ecosystemen. Het programma ging in 1988 van start. In het ICP/IM zijn in Europa (en Canada) een 40-tal meetstations voor dit doel ingericht. De centrale opslag en verwerking van gegevens vindt plaats in het "Environment Data Centre" (EDC, National Board of Waters and the Environment, Helsinki, Finland). Jaarlijks brengt het EDC rapport(en) uit met de gegevens van alle deelnemende landen welke ook informatie kan bevatten over specifieke studies. In 1989 is een start gemaakt met het opzetten van een Nederlands meetpunt, gelegen in het "Lheebroekerzand", provincie Drenthe. Het gebied voldoet niet aan alle eisen die door ICP/IM aan monitoring gebieden worden gesteld. Het Lheebroekerzand is geclassificeerd als een B-site (biomonitoring site). De coordinatie van de monitoring activiteiten geschiedt door RIVM-ECO, dat binnen het programma als National Focal Point (NFP) voor Nederland functioneert. Op basis van de ICP/IM handleiding (Manual for Integrated Monitoring, ProgrammePhase 1993-1996) is een programma opgesteld. Daarnaast worden een aantal parameters gemeten die voor Nederland van belang zijn (aanvullend programma). Het Nederlandse monitoring programma uitgevoerd in het Lheebroekerzand bestaat uit regelmatige inventarisatie van vogels, vlinders, bladmineerders, nematoden, macrofauna van het ven Kliplo en de vegetatie ; meteorologische variabelen ; chemische analyse van lucht, neerslag, mossen, bladeren, naalden, water van het ven Kliplo, bodem en grondwater ; verschillende variabelen betreffende bosvitaliteit en decompositie-processen. Dit rapport bevat alle beschikbare resultaten van 1990, 1991 en 1992. Het is niet goed mogelijk om de meetgegevens te bespreken omdat de periode van drie jaar daarvoor te kort is. Nog niet alle indicatoren van de programma's, die gestart zijn 1993, zijn gemeten. Dit rapport bevat bovendien een aantal aanbevelingen om het programma en de communicatie met ICP/IM en het EDC te verbeteren. Het programma in Lheebroekerzand, zoals het wordt uitgevoerd vanaf begin 1993, is een omvangrijk en arbeidsintensief programma waarbij een groot aantal biologische en fysisch-chemische parameters worden gemeten. Dankzij de medewerking van vele instanties en vrijwilligers lijkt het een compleet programma dat eventueel nog wel uitgebreid kan worden. Het programma biedt, dankzij het netwerk van meetpunten, in ieder geval de mogelijkheid om massa balansen en integrale effecten van luchtverontreiniging te meten zowel op lokale schaal als op internationale schaal.In 1979 several monitoring programmes started within the UN/ECE Convention on Long-range Transboundary Air Pollution (CLTAP) with the purpose of monitoring and assessing effects from air pollutants in the environment and to support scientifically the development of protocols within this framework. These international cooperative programmes were directed towards: forests (ICP Forests), freshwaters (ICP Freshwaters), materials and crops (ICP Materials, ICP Crops). A programme on Integrated Monitoring on Air Pollution Effects" (ICP/IM) started later after intensive discussions on indicators and parameters. The ICP/IM is a programme that monitors biological as well as chemical indicators in one site. The programme came into effect since 1988. Around 40 monitoring sites in Europe and Canada are created. Since 1989 the Netherlands developed gradually its own monitoring site at Lheebroekerzand, in the province of Drenthe. This report presents results of all available data collected in 1990, 1991 and 1992. This report contains also a number of recommendations to improve the monitoring programme and communications within the ICP/IM and EDC.DGM/L

Biomonitoring from Ecotoxicological perspective: A RIVM strategy

In this report it is demonstrated that the ecotoxicological interpretation of the data gathered in the Dutch environmental monitoring network systems will be enhanced by applying biomonitoring techniques. In order to identify biomonitoring aspects of importance, a survey is made of the biological data which are regularly monitored. The resulting list of biomonitoring parameters which are not regularly evaluated, is prioritized according to an extensive set of selection criteria. The results of this evaluation are used to develop a tentative biomonitoring strategy for RIVM.RIV

Handleiding voor integrale waterkwaliteitsbeoordeling

This manual for integrated water quality evaluation is based on the experiences gained in a six year collaboration between the Central Pollution Control Board in India and the RIVM. The Dutch part of this study was financed by the Directorate General for International Cooperation, while the Indian committment was taken care of by the Department of Environment and Forests. Next to the scientific justification, the manual contains a "cook book" description of the many methods and procedures which should be applied for sampling, analysis and data evaluation. As an annex, interpretation examples are given of the 1993-1994 monitoring results for a number of Indian river systems.Deze handleiding voor integrale waterkwaliteitsbeoordeling is samengesteld op basis van de bevindingen die zijn opgedaan in een zes jaar durende samenwerking tussen de Central Pollution Control Board in India en het RIVM. Het aan dit werk ten grondslag liggende onderzoek werd van de Nederlandse zijde gefinancierd door het Directoraat Generaal voor Internationale Samenwerking, terwijl de financiering vanuit India voor rekening kwam van het Department of Environment and Forests. Naast een rechtvaardiging van de wetenschappelijke achtergrond omvat de handleiding de beschrijving van een groot aantal methoden en procedures voor bemonstering, analyse en gegevensbeoordeling. In een bijlage wordt een aantal voorbeelden gegeven van werkelijke beoordelingsresultaten die zijn gebaseerd op metingen die in verschillende riviersystemen in India zijn uitgevoerd in het monitoring seizoen 1993-1994

Verslag van de Indo-Dutch Workshop inzake de ontwikkeling van een meetlat voor de waterkwaliteit; 29-31 oktober 1991, New Delhi, India

The report contains an overview of the discussions held at an Indo- Dutch workshop on the introduction of a water quality yardstick for Indian river systems. Included is a detailed presentation of the water quality classification methodology which was adopted to be applied in India as a result of the workshop.BUZA/DGISDAL/ZZMr A.M. Hofsted

Handleiding voor integrale waterkwaliteitsbeoordeling

Deze handleiding voor integrale waterkwaliteitsbeoordeling is samengesteld op basis van de bevindingen die zijn opgedaan in een zes jaar durende samenwerking tussen de Central Pollution Control Board in India en het RIVM. Het aan dit werk ten grondslag liggende onderzoek werd van de Nederlandse zijde gefinancierd door het Directoraat Generaal voor Internationale Samenwerking, terwijl de financiering vanuit India voor rekening kwam van het Department of Environment and Forests. Naast een rechtvaardiging van de wetenschappelijke achtergrond omvat de handleiding de beschrijving van een groot aantal methoden en procedures voor bemonstering, analyse en gegevensbeoordeling. In een bijlage wordt een aantal voorbeelden gegeven van werkelijke beoordelingsresultaten die zijn gebaseerd op metingen die in verschillende riviersystemen in India zijn uitgevoerd in het monitoring seizoen 1993-1994.This manual for integrated water quality evaluation is based on the experiences gained in a six year collaboration between the Central Pollution Control Board in India and the RIVM. The Dutch part of this study was financed by the Directorate General for International Cooperation, while the Indian committment was taken care of by the Department of Environment and Forests. Next to the scientific justification, the manual contains a "cook book" description of the many methods and procedures which should be applied for sampling, analysis and data evaluation. As an annex, interpretation examples are given of the 1993-1994 monitoring results for a number of Indian river systems.BUZA/DGI

De ecologische voetafdruk van Benin, Bhutan, Costa Rica en Nederland

Abstract niet beschikbaarThe Ecological Footprint (EF) has recieved much attention as a potential indicator for sustainable development over the last years. In this report, the EF concept has been applied to four different countries, i.e. Benin, Bhutan, Costa Rica and the Netherlands in 1980, 1987 and 1994. The results of the assessment are discussed and the experiences are used to discuss the current potential and limitations of the EF as a sustainable development indicator. The originally defined methodology has been slightly adapted: 1) the report focuses on individual components of the EF (land and carbon dioxide emissions) instead of focuses on the aggregated EF and 2) the land use calculations are based on local yiels instead of global average yields. Although per capita and total land use highly differ among the four countries, available data suggests increasing land use in all four countries while per capita land use decreases. The EF for carbon dioxide emissions increases for all four countries both per capita and in absolute terms. Differences in productivity, aggregation (of different resources) and multi-functional land use have been shown to be important obstacles in EF application - depending on the assessment objective. However, despite the obstacles, the study concludes that the EF has been successful in providing an interesting basis for discussion on environmental effects of consumption patterns - including those outside the national borders - and on equity concerning resource use.Ecooperatio