Modelleren van asfalt verdichting met de discrete elementen methode en laboratorium onderzoek

Asfalt is een belangrijk verhardingsmateriaal. Naast een acceptabele prijs, zijn duurzaamheid, stroefheid en voldoende weerstand tegen veroudering en verkeersbelastingen belangrijke aspecten. Een goede conditie van de asfaltverharding is noodzakelijk voor veilig gebruik van de mogelijkheden voor verkeer en vervoer binnen onze maatschappij. Het verdichtingsproces is hierin erg belangrijk, want dit bepaald de uiteindelijke kwaliteit van de verharding bij gebruik van het asfalt. Tijdens het verdichtingsproces wordt het aggregaat in het asfalt dichter op en in elkaar gedrukt en lucht verdreven uit het asfalt. Het verdichten is hoofdzakelijk gebaseerd op ervaringskennis (een vakmanschap), men weet welk resultaat bij benadering mag worden verwacht als onder vergelijkbare omstandigheden met vergelijkbare mengsels wordt gewerkt. Echter als er buiten het ervaringsgebied gewerkt moet worden, zoals bij het intreden van nieuwe mengsels, is het te verwachten resultaat onzeker. Numerieke modellen zouden hier meer inzicht kunnen bieden. Het blijkt echter lastig om een complex materiaal als asfalt te modelleren, huidige gedetailleerde, realistische modellen zijn vaak complex en worden op een kleine schaal, of slechts tweedimensionaal toegepast. In deze studie is een eenvoudig driedimensionaal model opgesteld, gebaseerd op de discrete elementen methode, waarmee door het aanbrengen van een eenassige belasting verdichting is nagebootst. Het gedrag van het asfalt wordt voorgeschreven door het gebruikte contactmodel (in DEM), opgetreden vervormingen blijken goed overeen te komen met laboratorium proeven waar eveneens eenassige verdichting is nagebootst. Zodat relevante contactmodel parameters gelinkt kunnen worden aan de fysische aspecten van het asfalt. In de bijdrage beschrijven we beknopt het model, de uitgevoerde simulaties en vergelijking van numerieke resultaten met laboratorium teste

Twenty-eight genetic loci associated with ST-T-wave amplitudes of the electrocardiogram

The ST-segment and adjacent T-wave (ST-T wave) amplitudes of the electrocardiogram are quantitative characteristics of cardiac repolarization. Repolarization abnormalities have been linked to ventricular arrhythmias and sudden cardiac death. We performed the first genome-wide association meta-analysis of ST-T-wave amplitudes in up to 37 977 individuals identifying 71 robust genotype-phenotype associations clustered within 28 independent loci. Fifty-four genes were prioritized as candidates underlying the phenotypes, including genes with established roles in the cardiac repolarization phase (SCN5A/SCN10A, KCND3, KCNB1, NOS1AP and HEY2) and others with as yet undefined cardiac function. These associations may provide insights in the spatiotemporal contribution of genetic variation influencing cardiac repolarization and provide novel leads for future functional follow-up

Susceptibility to chronic mucus hypersecretion, a genome wide association study

Background: Chronic mucus hypersecretion (CMH) is associated with an increased frequency of respiratory infections, excess lung function decline, and increased hospitalisation and mortality rates in the general population. It is associated with smoking, but it is unknown why only a minority of smokers develops CMH. A plausible explanation for this phenomenon is a predisposing genetic constitution. Therefore, we performed a genome wide association (GWA) study of CMH in Caucasian populations. Methods: GWA analysis was performed in the NELSON-study using the Illumina 610 array, followed by replication and meta-analysis in 11 additional cohorts. In total 2,704 subjects with, and 7,624 subjects without CMH were included, all current or former heavy smokers (≥20 pack-years). Additional studies were performed to test the functional relevance of the most significant single nucleotide polymorphism (SNP). Results: A strong association with CMH, consistent across all cohorts, was observed with rs6577641 (p = 4.25x10-6, OR = 1.17), located in intron 9 of the special AT-rich sequence-binding protein 1 locus (SATB1) on chromosome 3. The risk allele (G) was associated with higher mRNA expression of SATB1 (4.3x10 -9) in lung tissue. Presence of CMH was associated with increased SATB1 mRNA expression in bronchial biopsies from COPD patients. SATB1 expression was induced during differentiation of primary human bronchial epithelial cells in culture. Conclusions: Our findings, that SNP rs6577641 is associated with CMH in multiple cohorts and is a cis-eQTL for SATB1, together with our additional observation that SATB1 expression increases during epithelial differentiation provide suggestive evidence that SATB1 is a gene that affects CMH