Cell Division, Cytotoxicity, and the Assays Used in the Detection of Cytotoxicity

Cell division is a phenomenon that is encountered in all cells in nature. While normal cell division results in proliferation in single-celled organisms, and development and repair in multicellular organisms, aberrant and untimely cell division results in tumor formation. Therefore, the understanding of the cell division is hidden in identifying the details of the molecular mechanisms that govern cellular division at the exact time and under right conditions. Sometimes these molecular mechanisms are distorted by both intrinsic and extracellular factors, and the division process halts or deviates to an abnormal pathway. At this point, it is essential that the abnormal cells are removed from the tissue by an appropriate mechanism. In this context, in this review, general and specific information about cell division and its molecular control mechanisms were discussed, and different types of cell death mechanisms were mentioned accordingly. In addition, chemical, biological, and physical cytotoxic agents that negatively affect cell division and their mechanisms of action are explained. Finally, a brief review of the principles of different cytotoxicity (cell viability and proliferation) test systems has been performed to provide a source of information for investigators who study cell viability, proliferation, or different types of cellular death pathways

L-Askorbik Asit’in (Vitamin C) İnsan Promiyelösitik Kanser Hücre Hattında (HL-60) MTT Testi ile Araştırılması

L-Askorbik Asit insanlar tarafından sentezlenmeyen, takviye diyet ile dışardan alınan ve antioksidan özellik gösteren bir maddedir. LAA, birçok meyve ve sebzenin yapısında bulunmaktadır. LAA içeren gıdalar aynı zamanda antioksidan özellikler de gösterebilmektedir. Çalışmamızda LAA’nın HL-60 hücre hattı üzerindeki proliferatif etkisine bakıldı. Bu amaçla LAA konsantrasyonları 0,5 mg/mL, 1 mg/mL ve 2 mg/mL olarak belirlendi ve MTT testi yapıldı. Buna göre; LAA’nın, HL-60 insan promiyelositik lösemi hücre hattında 570 nm’deki absorbans sonuçları incelendiğinde doza bağlı bir proliferasyon artışı görüldü. 0,5 mg/mL ve 1 mg/mL dozları kontrol düzeyinde artışa neden olurken en yüksek doz (2 mg/mL) hücre canlılığını kontrole göre çok önemli düzeyde (p<0,001) artığı görüldü

In vitro genotoxic and antigenotoxic effects of delphinidin chloride on human peripheral blood lymphocytes

Delphinidin is an anthocyanidin which is found in fruits and vegetables as a primary plant pigment used for various purposes. The purpose of this study was to investigate the in vitro genotoxic and antigenotoxic effects of delphinidin chloride (DC) in human peripheral blood lymphocytes. Final concentrations of 25 μM, 50 μM, 75 μM and 100 μM of DC were tested for 24 or 48 hours treatment periods. For detection of possible antigenotoxic potential of DC, human peripheral lymphocytes were co-treated with DC and a known clastogenic agent mitomycin-C (MMC). Genotoxic and antigenotoxic effects of DC were determined with the chromosome aberration (CA) and micronucleus (MN) tests. Cytotoxic effect of DC was determined by measuring the nuclear division index (NDI) and mitotic index (MI). Additionally, total oxidant and antioxidant values were determined by a spectrophotometric method. CA variations resulting from DC treatments did not reveal statistical significance as compared with controls. In tubes treated with DC and MMC together, DC significantly decreased the CA frequency caused by MMC (P≤0.01). This decrease was almost 50% as compared to the positive control MMC. In this study, DC alone did not lead to the CA and MN formation in all culture tubes. DC did not cause a significant oxidative stress. DC has an antigenotoxic effect against the mutagenic effects of MMC

Bougainvillea glabra (gelin duvağı) Ekstraktının Antimikrobiyal Ve Antifungal Etkilerinin Araştırılması

Bu çalışmada Bougainvillea glabra (gelin duvağı) renkli yaprak su ekstraktının 4 ayrı konsantrasyonunun (0.15, 0.30, 0.45, 0.60 μg) 10 bakteri türüne (MRSA, VRE, Yersinia sp., Klebsiella sp., Staphylococcus epidermidis, Escherichia coli JM109, Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus, Bacillus subtilis, Pseudomonas aeruginosa) karşı olan antimikrobiyal aktivitesine ve 3 fungi türünün (Aspergillus niger, Penicilium sp. ve Candida albicans) antifungal etkisine bakılmıştır. Ekstrakt boş antibiyotik disklerine 30 μl emdirilmiş ve kurutulmuştur. Antimikrobiyal etki için Penicillin’ e ve antifungal etki için de Nystatin’e göre değerlendirilmiştir. MRSA 0.15 μg konsantrasyonlarında, Yersinia sp. 0.15 μg konsantrasyonda, Klebsiella sp., ve Staphylococcus epidermidis 0.60 μg konsantrasyonunda Bacillus subtilis 0.15 μg konsantrasyonda, Pseudomonas aeruginosa 0.45 μg konsantrasyonda mikrobiyal aktivite gösterdiği saptanmıştır. VRE, Escherichia coli JM109, Enterococcus faecalis ve Staphylococcus aureus türlerinde ise antimikrobiyal etki göstermediği gözlenmiştir. Aspergillus niger, Penicilium sp. ve Candida albicans fungi türlerinde Nystatin antifungalına karşı hiçbir konsantrasyonda antifungal etki gözlenmemiştir. Yapılan çalışma ile Bougainvillea glabra (gelin duvağı) renkli yaprak su ekstraktının test edilen 10 bakteri türlerinden 6’sında antimikrobiyal etki gösterirken 3 fungi türünde de antifungal etki göstermediği tespit edilmiştir

Ezetimibin İnsan In Vitro Periferal Lenfositlerinde Mikronukleus Oluşumu Üzerine Etkileri

Bu çalışma, bir kolesterol ilacı olan Ezetimib’in insanlar için genotoksik risk oluşturup oluşturmadığını belirlemek amacıyla insan in vitro periferal lenfositlerinde mikronukleus (MN) oluşum frekansları incelenmiştir. Kültüre alınmış insan periferal lenfositleri, 24 veya 48 saat boyunca test maddesinin 60, 80, 100, 120 μg/ml konsantrasyonları ile muamele edilmiştir. İnsan periferal kan kültürlerine 24 veya 48 saat uygulanan ezetimib’in, 24 saatlik muamele periyodunda 100 ve 120 μg/ml konsantrasyonları ile 48 saatlik muamelede en düşük konsantrasyon hariç diğer dozlarda mikronukleus (MN) yüzdesini kontrole göre önemli düzeyde artırmıştır (P≤0.05). Bu sonuçlar, Ezetimib’in mikronukleus oluşturma potansiyeline sahip olduğunu göstermiştir. Test maddesi ile 24 saatlik muameleli kültürlerde en düşük konsantrasyon hariç diğerleri, 48 saatlik muamelede ise uygulanan bütün konsantrasyonlar nükleer bölünme indekslerinde (NBI) anlamlı düşüşlere neden olmuştur (P≤0.05). Bu çalışmada gözlenen bulgulara göre Ezetimib yüksek konsantrasyonlarda ve özellikle 48 saatlik muamelede sağlıklı insan periferal lenfositlerinde genotoksik ve sitotoksik etkiler göstermiştir

Brown HT (E155)’in in vitro İnsan Periferal Lenfositlerinde Mikronukleus Oluşumu Üzerine Etkileri

Çağdaş yaşamın dezavantajların biri raf ömrü olan besinlere yönelmektir. Bu maddelerin teklikeli sınıfına giren yapay bir renklendirici olan kömür katranı olarak da bilinen Brown HT (E155)’dir. Çalışmada Brown HT’nin genotoksik ve sitotoksik etkilerini araştırılmıştır. Bu etkiler genotoksik olarak mikronukleus testi ile, sitotoksik olarak da nukleus bölünme indeksi parametresi ile saptanmıştır. Brown HT 24 ve 48 saatlik muameleli kültürlerin hepsinde MN oluşumunu önemli derecede artırmıştır. Bazı binükleer hücrede bir mikronükleus ya da iki mikronükleuslara rastlanmıştır. İki nükleuslardaki MN yüzdesi yine 24 ve 48 saatlik kültürlerde kontrole nazaran artmıştır. Brown HT ile 24 saatlik muameleli kültürlerde NBI’ya bir etkisi olmamış fakat 48 saatlik kültürlerin 25µg/mL konsantrasyondaki NBI önemli derece de azalmıştır

Patent Blue V ( E131)’in İnsan Periferal Lenfositlerinde in vitro Mikronukleus (MN) Oluşumu Üzerine Etkilerinin Araştırılması

Yaptığımız çalışmada, klastojenik ve anojenik etki (genotoksik) MN testi ile, sitotoksik etki ise nukleus bölünme indeksi (NBI) ile saptanmaya çalışılmıştır. Test maddesi 24 saatlik muamelede en yüksek konsantrasyon hariç binukleuslu mikronukleus (BNMN) düzeyinde herhangi bir artışa neden olmazken, 48 saatlik PBV muamelesi BNMN’lerin artışında önemli derecede (50 ve 100 µg/ml dozlarda MMC kadar), etkili olmuştur. MN yüzdesi incelendiğinde BNMN bulgularıyla korelasyon göstermektedir. PBV’nin muameleleri NBI’de hafif düşüşlere neden olmakla birlikte bu azalmaların istatistiksel olarak önemli olmadığı bulunmuştur

Determination of the Antibacterial Activity and Mutagenic Effect of the Antithyroid Drug Propycil®, Propylthiouracil

Bu çalışma antitiroid ilaç Propycil®’in çeşitli test bakterileri üzerindeki antibakteriyel aktivitesinin belirlenmesi ve potansiyel mutajenik etkisinin Ames / Salmonella / Mikrozom test sistemi ile saptanması amacıyla yapılmıştır. Antibakteriyel aktivite testleri esnasında test bakterisi olarak Staphylococcus aureus ATCC 6538, Pseudomonas aeruginosa ATCC 9027, Bacillus megaterium DSM 32 ve klinik izolat olan Enterobacter aerogenes, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae kullanılmıştır. Mutajen etki çalışmalarında ise Ames Testi tercih edilmiş olup, Salmonella typhimurium TA 98 ve TA 100 suşları kullanılmıştır. Elde edilen bulgular neticesinde Propycil®’in test edilen bakterilerinden sadece Klebsiella pneumoniae’ye karşı 13,35 mm ve Pseudomonas aeruginosa ATCC 9027’ye karşı ise 15,46 mm inhibisyon zonu oluşturduğu tespit edilmiştir. Ames testi sonucunda denenen dozların hiç biri TA 98 suşu üzerinde çerçeve kayması mutasyonuna neden olmazken, TA 100 suşu üzerinde denenen en yüksek doz hariç diğer tüm dozlar baz çifti değişimi mutasyonuna sebep olduğu belirlenmiştir

Determination of the Antibacterial Activity and Mutagenic Effect of the Antithyroid Drug Propycil®, Propylthiouracil

Bu çalışma antitiroid ilaç Propycil®'in çeşitli test bakterileri üzerindeki antibakteriyel aktivitesinin belirlenmesi ve potansiyel mutajenik etkisinin Ames / Salmonella / Mikrozom test sistemi ile saptanması amacıyla yapılmıştır. Antibakteriyel aktivite testleri esnasında test bakterisi olarak Staphylococcus aureus ATCC 6538, Pseudomonas aeruginosa ATCC 9027, Bacillus megaterium DSM 32 ve klinik izolat olan Enterobacter aerogenes, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae kullanılmıştır. Mutajen etki çalışmalarında ise Ames Testi tercih edilmiş olup, Salmonella typhimurium TA 98 ve TA 100 suşları kullanılmıştır. Elde edilen bulgular neticesinde Propycil®'in test edilen bakterilerinden sadece Klebsiella pneumoniae'ye karşı 13,35 mm ve Pseudomonas aeruginosa ATCC 9027'ye karşı ise 15,46 mm inhibisyon zonu oluşturduğu tespit edilmiştir. Ames testi sonucunda denenen dozların hiç biri TA 98 suşu üzerinde çerçeve kayması mutasyonuna neden olmazken, TA 100 suşu üzerinde denenen en yüksek doz hariç diğer tüm dozlar baz çifti değişimi mutasyonuna sebep olduğu belirlenmiştirIn this study, antibacterial activities of Propycil® which is a antithyroid drug were examined for its antibacterial activity against test bacteria and its potencial mutagenic activity on organism. Antibacterial activity were tested against Staphylococcus aureus ATCC 6538, Pseudomonas aeruginosa ATCC 9027, Bacillus megaterium DSM 32, and Enterobacter aerogenes, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae which are clinic isolates. Potencial mutagenic activity of Propycil® were tested in TA 98 and TA 100 strains of Salmonella typhimurium using Ames test. Consequently, it was observed that Propycil® was caused inhbition zones on Klebsiella pneumoniae 13,35 mm ve Pseudomonas aeruginosa ATCC 9027 15,46 mm. In the Ames test, while none of the doses tested caused frame shift mutations on TA 98 strains, all other doses, except for the highest dose, was determined to cause a base pair substitution mutation change on TA 100 strain

In vitro cytogenetic evaluation of the particular combination of flurbiprofen and roxithromycin

Flurbiprofen (FLB) (anti-inflammatory and analgesic drug) and roxithromycin (RXM) (antibiotic) were widely used in world wide. This study deals with investigation of genotoxicity, cytotoxicity, and oxidative stress effects of a particular combination of these drugs in human cultured lymphocytes. Also, DNA damaging-protective effects of combination of these drugs were analyzed on plasmid DNA. Human lymphocytes were treated with different concentrations (FLB + RXM; 10 mg/mL + 25 mg/mL, 15 mg/mL + 50 mg/mL, and 20 mg/mL + 100 mg/mL) of the drugs following by study of their genotoxic and cytotoxic effects by analysis of cytokinesisblock micronucleus test and nuclear division index, respectively. The effect of the combination in aspect of anti-oxidative and DNA damaging activity was evaluated on Pet-22b plasmid. According to our results, the combination of FLB and RXM did not show a notable genotoxic effect on cells. Although each of the substances had been shown as a cytotoxic agent by previous researchers, in this research, the combination of these drugs did not exhibit any adverse effect on cell division. FLB had DNA protection effect against H2O2 while in combination with RXM had not the same effect on the plasmid