Non-steroidal anti-inflammatory drugs in the era of the Covid-19 pandemic in the context of the human and the environment

From 2019, life in the world has mainly been determined by successive waves of the COVID-19 epidemic. During this time, the virus structure, action, short- and long-term effects of the infection were discovered, and treatments were developed. This epidemic undoubtedly affected people's lives, but increasing attention is also being paid to the effects of the epidemic on the environment. Following PRISMA (Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-analyses) guidelines, a global scoping review of peer-reviewed information has been conducted on the use of over-the-counter non-steroidal anti-inflammatory drugs in the treatment of symptoms of SARS-CoV-2 infections and their positive andnegativeeffectsonthehumanbody,the effectsof non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) on aquatic organisms, and their adverse effects on non-target organisms. The literature from 1998 to 2021 was analysed using the Scopus®, Web of Science™ (WoS) and Google Scholar databases. As non-steroidal anti-inflammatory drugs place a heavy burden on the environment, all reports of the presence of these drugs in the environment during the pandemic period have been thoroughly analysed. Of the 70 peer-reviewed records within the scope, only 14% (n = 10) focussed on the analysis of non-steroidal anti-inflammatory drugs concentrations in wastewater and surface waters during the pandemic period. The percentage of these works indicates that it is still an open topic, and this issue should be supplemented with further reports in which the results obtained during the pandemic, which has been going on for several years, will be published. The authors hope this review will inspire scientists to investigate the problem of non-steroidal anti-inflammatory drugs in the environment to protect them for the next generation

Zastosowanie próby Valsalvy w ocenie układu krążenia

Próba Valsalvy polega na wykonaniu natężonego wydechu przy zamkniętej głośni, co doprowadza do wzrostu ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej. Przebieg Próby Valsalvy można podzielić na 4 fazy. W każdej z nich zachodzą charakterystyczne zmiany ciśnienia, częstości pracy serca i innych zmiennych hemodynamicznych odzwierciedlających zmiany zachodzące w układzie sercowo-naczyniowym. Do oceny tych zmian wykorzystuje się tzw. wskaźnik Valsalvy (stosunek najdłuższego odcinka RR do najkrótszego odcinka RR). W niniejszej pracy zaprezentowano wykorzystanie próby Valsalvy w kardiologii

Zastosowanie próby Valsalvy w ocenie układu krążenia

Próba Valsalvy polega na wykonaniu natężonego wydechu przy zamkniętej głośni, co doprowadza do wzrostu ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej. Przebieg Próby Valsalvy można podzielić na 4 fazy. W każdej z nich zachodzą charakterystyczne zmiany ciśnienia, częstości pracy serca i innych zmiennych hemodynamicznych odzwierciedlających zmiany zachodzące w układzie sercowo-naczyniowym. Do oceny tych zmian wykorzystuje się tzw. wskaźnik Valsalvy (stosunek najdłuższego odcinka RR do najkrótszego odcinka RR). W niniejszej pracy zaprezentowano wykorzystanie próby Valsalvy w kardiologii

Dielectric and magnetic characteristics of Ca1−xMnxMoO4 (0 ≤ x ≤ 0.15) nanomaterials

Scheelite-type Ca1−xMnxMoO4 (x = 0.0,0.01, 0.05, 0.10 and 0.15) nanomaterials were successfully synthesized via a combustion route. Dielectric studies showed a weak n-type electrical conductivity characteristic for insulators and low relative permittivity (εr < 15) decreasing with increasing Mn2+ content. CaMoO4 and Mn2+-doped nanomaterials are chemically compatible with Al and Ag electrodes and promising for lowtemperature co-fired ceramic applications. Magnetic studies showed, at room-temperature diamagnetism for pure CaMoO4, the balance between diamagnetism and paramagnetism for Ca1−xMnxMoO4 (x = 0.01) and paramagnetic behaviour when 0.05 ≤ x ≤ 0.15 as well as the short-range antiferromagnetic interactions growing in strength as Mn2+ content increases. The Landé factor fitting procedure showed a spin-only contribution to the magnetic moment. CaMoO4 matrix unexpectedly revealed the residual paramagnetism at low temperatures derived probably from the molybdenum ions having unpaired 4d electrons as well as a paramagneticdiamagnetic transition at 70 K

Wpływ zewnętrznej stymulacji akustycznej na częstość pracy serca i parametry zmienności rytmu serca u zdrowych osób

Wstęp: Dźwięk może wpływać na układ sercowo-naczyniowy poprzez ośrodki słuchowe oraz ich połączenia z ośrodkowym i autonomicznym układem nerwowym. Celem pracy było określenie wpływu stymulacji akustycznej na parametry zmienności rytmu serca i na częstość pracy serca. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 33 młodych zdrowych ochotników (wiek 20&#8211;26 lat, 18 mężczyzn). Badanie wykonywano w pozycji leżącej. Po 30 min spoczynku w ciszy badanych 3-krotnie poddawano 10-minutowej stymulacji akustycznej, każdorazowo zmieniając częstość stosowanych impulsów dźwiękowych (15/min, 30/min, 60/min) oraz ich kolejność. Każdy okres stymulacji oddzielały 5-minutowe etapy ciszy. Oceniano średni czas trwania odstępów RR rytmu serca podczas stymulacji. Wykorzystując analizę spektralną zmienności rytmu serca (HRV), oceniano całkowitą moc widma (TP) oraz jej składowych: w zakresie bardzo niskich częstotliwości (VLF), niskich częstotliwości (LF), wysokich częstotliwości (HF), a także stosunek mocy LF/HF. Wyniki: Stymulacja akustyczna zwiększała istotnie TP, moc składowych widma w zakresie VLF oraz LF. Podczas stymulacji akustycznej stwierdzono wydłużenie czasu trwania odstępów RR. Nie zaobserwowano natomiast istotnych różnic w mocy widma wysokiej częstotliwości HF oraz stosunku LF/HF. Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, że stymulacja akustyczna wpływa znacząco na częstość pracy serca i parametry HRV, przy czym najsilniejszy wpływ obserwuje się przy częstości 15/min. (Folia Cardiol. 2003; 10: 77&#8211;82

Wpływ zewnętrznej stymulacji akustycznej na częstość pracy serca i parametry zmienności rytmu serca u zdrowych osób

Wstęp: Dźwięk może wpływać na układ sercowo-naczyniowy poprzez ośrodki słuchowe oraz ich połączenia z ośrodkowym i autonomicznym układem nerwowym. Celem pracy było określenie wpływu stymulacji akustycznej na parametry zmienności rytmu serca i na częstość pracy serca. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 33 młodych zdrowych ochotników (wiek 20&#8211;26 lat, 18 mężczyzn). Badanie wykonywano w pozycji leżącej. Po 30 min spoczynku w ciszy badanych 3-krotnie poddawano 10-minutowej stymulacji akustycznej, każdorazowo zmieniając częstość stosowanych impulsów dźwiękowych (15/min, 30/min, 60/min) oraz ich kolejność. Każdy okres stymulacji oddzielały 5-minutowe etapy ciszy. Oceniano średni czas trwania odstępów RR rytmu serca podczas stymulacji. Wykorzystując analizę spektralną zmienności rytmu serca (HRV), oceniano całkowitą moc widma (TP) oraz jej składowych: w zakresie bardzo niskich częstotliwości (VLF), niskich częstotliwości (LF), wysokich częstotliwości (HF), a także stosunek mocy LF/HF. Wyniki: Stymulacja akustyczna zwiększała istotnie TP, moc składowych widma w zakresie VLF oraz LF. Podczas stymulacji akustycznej stwierdzono wydłużenie czasu trwania odstępów RR. Nie zaobserwowano natomiast istotnych różnic w mocy widma wysokiej częstotliwości HF oraz stosunku LF/HF. Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, że stymulacja akustyczna wpływa znacząco na częstość pracy serca i parametry HRV, przy czym najsilniejszy wpływ obserwuje się przy częstości 15/min. (Folia Cardiol. 2003; 10: 77&#8211;82

Współistnienie ciężkiej stenozy aortalnej i restenozy skorygowanej w dzieciństwie koarktacji aorty

Coarctation of the aorta is treated surgically in most of patients during childhood. However, some of them experience recoarctation in future. A 57 year-old woman suffering from chest pain and decreased activity tolerance was admitted to the cardiac department. Physical examinations, lab tests and cardiovascular imaging revealed severe aortic valve stenosis and insignificant narrowing of the aorta. The patient underwent a surgical replacement of the aortic valve without recoarctation repair.Coarctation of the aorta is treated surgically in most of patients during childhood. However, some of them experience recoarctation in future. A 57 year-old woman suffering from chest pain and decreased activity tolerance was admitted to the cardiac department. Physical examinations, lab tests and cardiovascular imaging revealed severe aortic valve stenosis and insignificant narrowing of the aorta. The patient underwent a surgical replacement of the aortic valve without recoarctation repair

Wpływ stopniowanej pionizacji na podokresy skurczu lewej komory u zdrowych osób

Wstęp: Zachowanie układu krążenia w różnych warunkach można analizować, oceniając zmiany hemodynamiczne i wykorzystując elektryczną bioimpedancję klatki piersiowej. Do parametrów oznaczanych tą techniką zalicza się m.in. podokresy skurczu lewej komory, np.: czas przedwyrzutowy (PEP) i wyrzutowy lewej komory (LVET). Celem pracy jest określenie zachowania się podokresów skurczu i wyprowadzonych z nich wskaźników pochodnych w czasie stopniowanej pionizacji u młodych zdrowych osób. Materiał i metody: Badano w grupę 32 zdrowych ochotników w wieku 21&#8211;30 lat, w tym 17 kobiet. Po 30-minutowym wypoczynku w pozycji leżącej rozpoczęto pionizację, którą przeprowadzano używając stołu do pionizacji z napędem elektrycznym i podparciem pod stopy. Po osiągnięciu kąta 15° i kolejnych jego wielokrotności (30, 45, 60, 75 i 90°) stół zatrzymywano na czas 1 minuty w celu dokonania pomiaru podokresów skurczu lewej komory za pomocą monitora do oceny bioimpedancji elektrycznej klatki piersiowej (BioZcom, CardioDynamics, USA). Związek między sinusem kąta pochylenia a podokresami skurczu oceniano metodą korelacji Pearsona. Wyniki: W czasie stopniowanej pionizacji w porównaniu z wartościami w pozycji leżącej dochodzi do wydłużania się PEP (pre-ejection period) o 14% i skrócenia LVET o 18,45%. Zaobserwowano istotną korelację między sinusem kąta pochylenia a PEP (r = 0,4044; p < 0,0001) oraz LVET (&#8211;0,5737; p < 0,0001). Wnioski: U młodych zdrowych osób w czasie zwiększania stopniowanej pionizacji dochodzi do wydłużeniu okresu przedwyrzutowego i do skrócenia czasu skurczu lewej komory. (Folia Cardiol. 2003; 10: 511&#8211;521