Diaquabis­[3-(hydroxy­imino)­butanoato]nickel(II)

In the neutral, mononuclear title complex, [Ni(C4H6NO3)2(H2O)2], the Ni atom lies on a crystallographic inversion centre within a distorted octa­hedral N2O4 environment. Two trans-disposed anions of 3-hydroxy­imino­butanoic acid occupy four equatorial sites, coordinated by the deprotonated carboxyl­ate and protonated oxime groups and forming six-membered chelate rings, while the two axial positions are occupied by the water O atoms. The O atom of the oxime group forms an intra­molecular hydrogen bond with the coordinated carboxyl­ate O atom. The complex mol­ecules are linked into chains along b by hydrogen bonds between the water O atom and the carboxyl­ate O of a neighbouring mol­ecule. The chains are linked by further hydrogen bonds into a layer structure

Diaquabis­[3-(hydroxy­imino­)butanoato]nickel(II): a triclinic polymorph

The title centrosymmetric mononuclear complex, [Ni(C4H6NO3)2(H2O)2], is a polymorph of the previously reported complex [Dudarenko et al. (2010 ▶). Acta Cryst. E66, m277–m278]. The NiII atom, lying on an inversion center, is six-coordinated by two carboxyl­ate O atoms and two oxime N atoms from two trans-disposed chelating 3-hydroxy­imino­butanoate ligands and two axial water mol­ecules in a distorted octa­hedral geometry. The hydr­oxy group forms an intra­molecular hydrogen bond with the coordinated carboxyl­ate O atom. The complex mol­ecules are linked in stacks along [010] by a hydrogen bond between the water O atom and the carboxyl­ate O atom of a neighboring mol­ecule. The stacks are further linked by O—H⋯O hydrogen bonds into a layer parallel to (001)

Changes in the content of some selected food components in products produced from leguminous plant seeds owing to biotechnological treatment

Celem pracy była ocena wpływu procesu fermentacji mlekowej nasion niektórych roślin strączkowych na zawartość związków fenolowych, aktywność przeciwutleniającą oraz poziom składników białkowych i węglowodanowych w wytworzonych z nich chrupkach i makaronach. Wśród badanych surowców największą zawartością polifenoli oraz największą aktywnością przeciwutleniającą charakteryzowała się soczewica zielona odpowiednio – 6,0 mg/g s.s., 20,25 mgTx/g s.s i fasola kolorowa – 5,12 mg/g s.s., 19,80 mgTx/g s.s. Proces fermentacji istotnie zmniejszył zawartość związków fenolowych i aktywność przeciwutleniającą we wszystkich analizowanych produktach. Jednak fermentacja mlekowa i następująca po niej obróbka fizyczna surowca (ekstruzja, wyciskanie surowca) spowodowała wzrost strawności składników odżywczych. Najwyższą strawność białka in vitro odnotowano po procesie ekstruzji nasion bobu (75,64%).The objective of this research was to assess the effect of lactic fermentation process of some leguminous plant seeds on the content of phenolic compounds, antioxidant activity, and levels of protein and carbohydrate components in chips and pastas manufactured from those seeds. Among the raw materials studied, green lentil and red bean had the highest content of polyphenols and the highest antioxidant activity: 6.0 mg/g d.m and 20.25 mg Tx/g d.m, and 5.12 mg/g d.m., 19.60 mgTx/g d.m, respectively. The process of fermentation significantly decreased both the content of phenolic compounds and the antioxidant activity in all the products analyzed. However, the lactic fermentation process and the subsequent physical treatment of raw material (extrusion, pressing the raw material) caused the digestibility rate of nutrient components to increase. The highest digestibility of protein in vitro was recorded after the extrusion process of broad bean (75.64%)

Kwas oleinowy zrodlem wegla o wlasciwosciach hydrofobowych w biosyntezie zwiazkow powierzchniowo czynnych przez szczep Candida bombicola

W pracy przebadano szczep drożdży Candida bombicola ATCC 22214 pod względem możliwości syntezy związków powierzchniowo czynnych na podłożu zawierającym kwas oleinowy jako źródło węgla hydrofobowego. Do hodowli wprowadzano zamiennie źródła azotu pochodzące z ekstraktu drożdżowego, chlorku amonu i wodorofosforanu (V) amonu. Kwas oleinowy okazał się doskonałym materiałem do syntezy glikolipidów. Najlepszą wydajność biosurfaktantów 85 g/l uzyskano na podłożu wzrostowym zawierającym: glukozę, kwas oleinowy i ekstrakt drożdżowy. Najefektywniejsze do biosyntezy okazało się wzbogacanie podłoża w czasie hodowli glukozą (14,4 g/l/dobę) i kwasem oleinowym (10 g/l/dobę).Candida bombicola ATCC 22214 produced glycolipids up to 85 g/l using glucose and oleic acid in culture. It was profoundly also influenced by the concentration of nitrogen sources (yeast extract, ammonium chloride, hydrogen phosphate ammonium). A high concentration of biosurfactants was obtained when the initial medium consisted of 10% glucose, 1% oleic acid, and only 0,5% yeast extract. The best surface active yield was obtained after continues glucose and oleic acid addition during cultivation in quantity 14,4 g/l/day and 10 g/l/day respectively. Composition of glycolipids was characterized by TLC

Selection of thick cereal-sugar beet mashes parameters for effective ethanol production

Celem badań była ocena możliwości wzbogacania zacierów pszenżyta buraczanym sokiem gęstym dla podwyższenia efektywności procesu fermentacji etanolowej. Proces fermentacji prowadzono wykorzystując dwie metody upłynniania skrobi: bezciśnieniowe upłynnianie skrobi (BUS) i jednoczesną hydrolizę i fermentację (SSF). Proces kontrolowano poprzez oznaczanie zmian stężenia cukrów redukujących, etanolu, kontrolowano żywotność i liczebność drożdży oraz zmiany kwasowości czynnej. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono korzystny wpływ zasilania zacierów zbożowych gęstym sokiem buraczanym na efektywność procesu fermentacji. Najwyższą wydajność - 58,30% w stosunku do wydajności teoretycznej, uzyskano stosując 5% dodatek soku gęstego co 12 godzin. Zasilanie zacierów pszenżytnich większą dawką soku gęstego nie wpłynęło istotnie na zwiększenie wydajności procesu fermentacji. Jedynie zastosowanie wariantu fermentacji pszenżyta z zalewem wodą o temperaturze 80 stopni Celsjusza i wzbogacenie go 10% dodatkiem soku gęstego, co 24 godziny spowodowało wzrost wydajności o około 13% wydajności teoretycznej.The aim of the research was to evaluate the possibility of triticale mashes enrichment with thick sugar beet juice for ethanol fermentation effectiveness increase. Fermentation process was carried out using two starch liquefaction methods: non-pressure (BUS) and simultaneous saccharification and fermentation (SSF). The process was controlled by determination of reducing sugar and ethanol content, yeast vitality and quantity and active acidity changes. As a result of conducted research, advantageous influence of cereal mashes supplying with thick sugar beet juice on fermentation efficiency was stated. The highest yield - 58,30% of theoretical yield was obtained using 5% thick juice addition every 12 hours. Triticale mashes enrichment with higher thick juice dose did not influence important on fermentation yield increase. Only applying triticale fermentation variant like flooding the grounded grain with 80 degrees of Celsius water and addition of 10% thick juice every 24 hours, caused yield increase by about 13% of theoretical yield

The effect of starch materials fertilization on the availability of carbohydrates and the alcoholic fermentation process efficiency

W badaniach wykorzystano 27 próbek surowca (żyto, pszenżyto, kukurydza) pochodzącego z różnych lokalizacji o zmiennych poziomach nawożenia. Cel niniejszej pracy stanowiło zbadanie wpływu zmiennych dawek nawożenia azotowego na wydajność procesu fermentacji alkoholowej. Proces otrzymywania etanolu przeprowadzono z zastosowaniem metody bezciśnieniowego upłynniania skrobi. Oceny przebiegu procesu dokonano na podstawie bilansu materiałowego. Stwierdzono niejednoznaczny wpływ poziomu nawożenia na wydajność etanolu (L/100 kg surowca). W przypadku ziarna żyta stwierdzono istotny wpływ na obniżenie wydajności procesu fermentacji, a w odniesieniu do ziarna pszenżyta i kukurydzy nie stwierdzono istotnego wpływu tych czynników.The study used 27 samples of raw material (rye, triticale, com) originating from different locations with variable levels of fertilization. The object of this work was to investigate the effect of variable doses of nitrogen fertilization on the alcoholic fermentation process efficiency. The alcoholic fermentation was carried with non - pressure starch liquefaction method, in order to estimate material balance of the process. An ambiguous impact of fertilization on the ethanol productivity (L/100 kg material) was presented. In the case of rye grain a significant effect was found on reducing the efficiency of the fermentation process, and for triticale and corn grain a negligible effect on the above dependence was observed

Application of conductivity measurement to maturity index of composts from municipal sewage sludge estimation

W pracy przedstawiono metodę pomiaru przewodności w wyciągach wodnych kompostów z komunalnego osadu tlenowego ze słomą pszenną i komunalnego osadu ściekowego z obornikiem. Ponieważ oznaczone w tych samych wyciągach wodnych pierwiastki: sód, potas, wapń i magnez występowały w formie jonowej, dlatego dla określenia zmian w ilości rozpuszczonych pierwiastków, a przez to zmian ilościowych rozpuszczalnych substancji, przeprowadzono pomiary przewodnictwa. Wyciągi wodne z kompostów można zatem traktować, jako wodne roztwory elektrolitów stanowiących specyficzny rodzaj przewodników.Conductivity measurement method in water extracts from compost of aerobic municipal sewage sludge has been described. The experiment comprised of 2 variants of compost: aerobic municipal sewage sludge with straw and second variant with manure. The elements K+, Na+, Ca+2 and Mg+2 measured in the same water extracts were in ionic form therefore for estimation quantity changes of dissolved elements which results in quantity changes in dissolved substances, the conductivity measurement was applied in the studies. It means that water extracts from composts can be treated as water solutions of electrolytes which makes a specific kind of conductors

Thiosemicarbazones : coordination properties in relation to biological activity

Thiosemicarbazones are considered to be potential therapeutics, because they possess a broad range of biological properties including antitumor, antimalarial and antimicrobial activity. Generally, the tiosemicarbazones coordinate to the metal centre by means of an (N,S) bidentate mode, and when an additional coordinating group is present, more diversified binding modes can occur such as a tridentate (X,N,S) coordination fashion. The stability of the metal complexes formed with the tiosemicarbazoness strongly depends on the character of the metal ion, the X-donor atom of the additional functional group and the position and type of the substituents at the tiosemicarbazones. The most prominent representative of this family is the α(N)-heterocyclic Triapine (3-aminopyridine- 2-carbaldehyde thiosemicarbazone; 3-AP), which is currently undergoing different phase-I and -II clinical trials as an antitumor agent, and demonstrates promising activity. Triapine is a very strong inhibitor of ribonucleotide reductase, the rate determining enzyme in the supply of deoxyribonucleotides for DNA synthesis required for cell proliferation. The mechanism of action involves most probably the formation of an iron(II)–Triapine complex, which reacts with molecular oxygen to result in the generation of reactive oxygen species. Subsequently, these reactive oxygen species are responsible for the quenching of the active-site tyrosyl radical of ribonucleotide reductase required for the enzymatic activity. As a result, the coordination chemistry of iron complexes of tiosemicarbazones has been receiving considerable attention. This review describes the coordination chemistry of tiosemicarbazones, in particular analogs of Triapine. The coordination compounds of d-block elements are discussed with respect to their bonding and structures. Several of complexes are mononuclear, with distorted tetrahedral, square planar, square pyramid or octahedral as their common geometries. The metal-binding ability of STSC at physiological pH was compared and shown. Further, various biological applications with emphasis an anticancer activity of the ligands/complexes are discussed in brief so as to indicate the importance of ligands under consideration