Atrial fibrillation as a prognostic factor in patients with systolic heart failure

Background: Atrial fibrillation (AF) decreases left ventricular stroke volume, impaires the mechanical function of heart valves, and disturbes neurohumoral activity of the miocardium. This study evaluated the influence of AF on clinical presentation and long-term follow-up of the patients with systolic heart failure. Methods: A retrospective analysis of the data on clinical presentation of 152 patients (38 women and 114 men) with systolic heart failure (EF < 40%) was performed. The following parameters were compared between patients with and without AF: heart rate and presence of LBBB, several echocardiographic parameters (EF, LVEDV, size of LA, LVEDd, LVESd), oxygen consumption per minute, and frequency of end-point&#8217;s (death, stroke, rehospitalization, CABG) during mean 936-day follow-up. Results: The 53 (35%) AF patients in comparison with 99 non-AF were characterized by: lower exercise performance (VO2max = 10.9 vs. 17.2 ml/kg/min), greater diameter of the left atrium (49.9 vs. 45.9 mm) and decreased end-diastolic volume (LVEDV = 159.5 vs. 183.7 ml), less frequent occurrence of LBBB (7.5% vs. 13.0%), higher overall mortality (28.3% vs. 17.1%), and more frequent rehospitalizations (15% vs. 8%). In patients with persistent AF (40%) with HR < 75/min the mortality was 29% and was statistically significantly lower than in patients with HR > 75/min in whom it was 54%. Conclusions: Atrial fibrillation in patients with systolic heart failure is a disadvantageous, but not independent risk factor. In patients with persistent atrial fibrillation the control of heart rate < 75/min was associated with significant decrease in mortality

Migotanie przedsionków jako czynnik prognostyczny u chorych ze skurczową niewydolnością serca

Wstęp: Migotanie przedsionków (AF) jest częstym powikłaniem chorób serca. Powoduje obniżenie rzutu lewej komory, upośledza funkcję mechaniczną zastawek serca, zaburza czynność neurohumoralną miokardium. W niniejszej pracy oceniono wpływ AF na obraz kliniczny i odlegle losy chorych ze skurczową niewydolnością serca. Metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę statystyczną danych z obrazu klinicznego 152 pacjentów (38 K i 114 M) ze skurczową niewydolnością serca (EF < 40%). Obecność AF w trakcie obserwacji oraz w wywiadzie pozwoliła podzielić chorych na 2 grupy (z AF oraz bez AF). W grupach porównano wyjściowo m.in. niektóre parametry elektrokardiograficzne (HR, LBBB), echokardiograficzne (EF, LVEDV, wymiar LA, LVEDD, LVESD), a także maksymalne minutowe zużycie tlenu w teście spiroergometrycznym oraz częstości wystąpienia punktów końcowych badania (zgonu, udaru mózgu, powtórnych hospitalizacji, zabiegów CABG). Średni czas obserwacji wyniósł 936 dni. Wyniki: Średnia wieku chorych wyniosła 65 lat. Pacjenci z AF (53 osoby; 35%; śr. 69 lat) w porównaniu z grupą bez AF (99 osób; śr. 62 lata) charakteryzowali się: gorszą wydolnością wysiłkową miokardium (VO2 max = 10,9 ml/kg/min vs. 17,2 ml/kg/min); większym wymiarem lewego przedsionka (49,9 mm vs. 45,9 mm) oraz mniejszą objętością końcoworozkurczową (LVEDV = 159,5 ml vs. 183,7 ml); rzadszym współwystępowaniem LBBB (7,5% vs. 13%); większą ogólną śmiertelnością (28,3% vs. 17,1%); częstszą koniecznością powtórnych hospitalizacji (15% vs. 8%). U chorych z przetrwałym AF (40%), u których utrzymano HR poniżej 75/min, śmiertelność wyniosła 29% i była istotnie statystycznie mniejsza niż w przypadku pacjentów z HR powyżej 75/min, dla których wynosiła 54%. Wnioski: Migotanie przedsionków w grupie chorych ze skurczową niewydolnością serca jest niekorzystnym, chociaż nie niezależnym czynnikiem rokowniczym. U chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków kontrola częstości komór powyżej 75/min wiązała się z istotnym zmniejszeniem śmiertelności

Association of serum levels of lipoprotein A-I and lipoprotein A-I/A-II with high on-treatment platelet reactivity in patients with ST-segment elevation myocardial infarction

Objective: High-density lipoproteins (HDLs) are a very heterogeneous group of particles. Little is known about the impact of their subfractions including lipoprotein A-I (LpA-I) and lipoprotein A-I/A-II (LpA-I/A-II) on platelet function and high on-treatment platelet reactivity (HPR), particularly in the acute phase of ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI). The aim of the study was to evaluate the relationship between serum levels of LpA-I and LpA-I/A-II and HPR in STEMI patients. Methods: Fifty-two consecutive STEMI patients (26.9% women, mean age 60.6±9.1 years) were enrolled into this study. Clinical and demographic data were collected and HDL subfractions were measured by rocket immunoelectrophoresis. Platelet reactivity was assessed using light transmission aggregometry and quantitative flow cytometry. Results: We found a positive correlation between platelet aggregation after both ADP-5 and ADP-20 stimulation and serum level of LpA-I. Compared with subjects with satisfactory platelet response to clopidogrel, patients with HPR had 32.44% higher serum level of LpA-I (p=0.021). On the other hand, patients with HPR assessed by ADP-5 stimulation had 22.13% lower serum level of LpA-I/A-II (p=0.040). Regression analysis showed that LpA-I [odds ratio (OR) 1.03; 95% confidence interval (CI) 1-1.07; p=0.049] and current smoking (OR 0.18; 95% CI 0.04-0.81; p=0.025) were independent predictors of HPR. With receiver operating characteristic (ROC) curve analysis, we designated the cut-off point at serum level of 57.52 mg/dL for LpA-I for predicting HPR (AUC=0.71, p=0.010). Conclusion: This study showed that higher serum level of LpA-I measured in the acute phase of STEMI is an independent risk factor for HPR. Our study is the first to demonstrate an important and distinct activity of LpA-I and LpA-I/A-II that can prove pleiotropic and different functions of HDL subfractions in acute STEMI. (Anatol J Cardiol 2018; 19: 374-81

Recurrence of tricuspid regurgitation in a patient with a rheumatic fever after mitral valve implantation with concomitant tricuspid valve annuloplasty

A case of a 62-year-old female with a recurrence of tricuspid regurgitation is presented. This complication occurred after mitral valve implantation and tricuspid valve annuloplasty. Diagnosis and treatment of this condition following rheumatic fever are discussed

Chorzy trudni nietypowiPonowna niedomykalność zastawki trójdzielnej u chorej po operacji wszczepienia zastawki mitralnej i jednoczesnej plastyce zastawki trójdzielnej w przebiegu gorączki reumatycznej

A case of a 62-year-old female with a recurrence of tricuspid regurgitation is presented. This complication occurred after mitral valve implantation and tricuspid valve annuloplasty. Diagnosis and treatment of this condition following rheumatic fever are discussed