Zaciskające zapalenie osierdzia u chorego dializowanego otrzewnowo

Zaciskające zapalenie osierdzia (ZZO) jest rzadkim zaburzeniem o różnorodnej etiologii, przebiegającym zwykle z klinicznymi objawami prawokomorowej niewydolności serca. Najczęściej bywa poprzedzone ostrym wysiękowym zapaleniem osierdzia i stanowi jego przewlekłe powikłanie. Jest ono poważnym wyzwaniem zarówno w zakresie diagnostyki, jak i leczenia. W diagnostyce pomocne są następujące badania: zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej, elektrokardiogram, echokardiografia, cewnikowanie serca, tomografia komputerowa. W terapii u chorych wydolnych krążeniowo podejmuje się próby postępowania zachowawczego; u osób z cechami niewydolności krążenia, zwłaszcza ostrej, wybiera się leczenie chirurgiczne. Zabieg perikardiektomii u większości pacjentów powoduje znaczącą poprawę, lecz obarczony jest 4-18-procentowym ryzykiem zgonu. Autorzy przedstawiają przypadek pacjentki z zaciskającym zapaleniem osierdzia leczonej ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową, u której z powodu wystąpienia cech ostrej niewydolności krążenia wykonano zabieg perikardiektomii

A fungal peritonitis in patient after heart transplant treated by continous ambulatory peritoneal dialysis — case report

Grzybicze zapalenie otrzewnej (GZO) jest rzadkim, choć ciężkim powikłaniem dializoterapii otrzewnowej (DO). Najczęściej prowadzi do zakończenia stosowania DO, często przyczynia się do śmierci pacjenta. Czynnikami ryzyka wystąpienia GZO są: zaawansowany wiek, płeć żeńska, uprzednia antybiotykoterapia i leczenie immunosupresyjne. Czynnikiem etiologicznym są najczęściej drożdżaki, zwykle Candida albicans. W artykule przedstawiono opis przypadku 63-letniej pacjentki po transplantacji serca leczonej immunosupresyjnie, u której rozwinęła się niewydolność nerek. Z tego powodu chora była leczona nerkozastępczo za pomocą DO. Po 12 miesiącach terapii ciągłą ambulatoryjną DO rozwinęło się dializacyjne zapalenie otrzewnej o ciężkim przebiegu. Jak wykazały badania mikrobiologiczne, jego przyczyną była infekcja grzybicza wywołana przez Candida albicans. Dzięki szybkiej i właściwej diagnostyce, usunięciu cewnika Tenckhoffa, zastosowaniu celowanej terapii przeciwgrzybiczej i zmianie metody leczenia na hemodializę uzyskano przeżycie chorej.Fungal peritonitis (FP) is a rare but very severe complication of peritoneal dialysis. It usually leads to method failure, even to the patient’s death. The risk factors predisposing to FP are: older age, female gender, prior antibiotic use, immunosuppressive treatment. The most common cause of FP are yeasts, mainly Candida albicans. We present a case report of a 63-year-old women on immunosuppressive treatment because of heart transplant, with end-stage renal disease (ESRD). The patient underwent renal replacement therapy — peritoneal dialysis. Twelve months after continuous ambulatory peritoneal dialysis begun, we observed severe peritonitis. The cause of peritonitis was fungal infection caused by Candida albicans. Quick and proper diagnostic, Tenckhoff’s catheter removing, antifungal therapy and transfer on hemodialysis made patient’s survival possible