Risk factors for lipid disorders in systemic lupus erythematosus

Systemic lupus erythematosus (SLE) is one of the autoimmune diseases of the connective tissue system with multi-organ involvement. Dyslipidemia in SLE results from the increased risk of cardiovascular diseases typical in the general population. Still, it is exacerbated by inflammation and medications (particularly glucocorticosteroids). In the course of SLE, lipid disorders are related to the disease activity and result from cardiovascular risk factors typical for the general population. During the therapy, it is recommended to control the lipid profile and modify the lifestyle risk factors (implement a properly balanced diet and appropriate physical activity). The role of immunosuppressive and immunomodulating therapy in SLE, which may have a pro-or anti-atherogenic effect, is also emphasized. Thus, the assessment of the dyslipidemia type in this disease is crucial. Proper hypolipemic treatment not only reduces the risk of cardiovascular disease but also affects the survival of patients

Gout in the course of systemic lupus erythematosus: Literature review and case study report

Gout is one of the relatively common inflammatory diseases of the joints. It is caused by the deposition of uric acid crystals in the tissues, which induces an acute or chronic inflammatory process. Elevated serum uric acid levels are usually found long before symptoms appear, and it is worth emphasizing that not every hyperuricemic patient will ever develop gout symptoms. The onset of gout is characterized by periodic joint inflammation, which may be triggered by various stress factors (trauma, infection), certain medications, dietary mistakes, and excessive exercise. Over time, repeated joint inflammation causes permanent joint damage. Most often, deposits of urate crystals are located in places with poorer blood supply and exposed to increased pressure, such as joints and soft tissues (e.g., auricles). The coexistence of gout and autoimmune diseases is relatively rare. While for many years it was believed that gout was not associated with other systemic connective tissue diseases, gout has been described in the course of systemic lupus erythematosus, systemic sclerosis, mixed connective tissue disease, psoriatic arthritis, ankylosing spondylitis, and rheumatoid arthritis. The presented systematic review also describes a case of a patient with longlasting systemic lupus erythematosus who was diagnosed with gout.Gout is one of the relatively common inflammatory diseases of the joints. It is caused by the deposition of uric acid crystals in the tissues, which induces an acute or chronic inflammatory process. Elevated serum uric acid levels are usually found long before symptoms appear, and it is worth emphasizing that not every hyperuricemic patient will ever develop gout symptoms. The onset of gout is characterized by periodic joint inflammation, which may be triggered by various stress factors (trauma, infection), certain medications, dietary mistakes, and excessive exercise. Over time, repeated joint inflammation causes permanent joint damage. Most often, deposits of urate crystals are located in places with poorer blood supply and exposed to increased pressure, such as joints and soft tissues (e.g., auricles). The coexistence of gout and autoimmune diseases is relatively rare. While for many years it was believed that gout was not associated with other systemic connective tissue diseases, gout has been described in the course of systemic lupus erythematosus, systemic sclerosis, mixed connective tissue disease, psoriatic arthritis, ankylosing spondylitis, and rheumatoid arthritis. The presented systematic review also describes a case of a patient with longlasting systemic lupus erythematosus who was diagnosed with gout

Risk of cancers in polymyositis and dermatomyositis

Idiopathic inflammatory myopathy (IIM) is a rare autoimmune disease that women are more often diagnosed. The most common IIM are polymyositis (PM) and dermatomyositis (DM). More often than in other rheumatic diseases, various neoplasms develop in their course (CAM, cancer-associated myositis). The most common cancers included ovarian and reproductive organs cancer, breast, lung, gastrointestinal and hematopoietic cancer (mainly non-Hodgkin’s lymphomas), melanoma, and nasopharyngeal cancer (the last one is widespread in Southeast Asia). It is worth emphasizing that a neoplastic disease may develop in IIM, and IIM may be a factor influencing the initiation of carcinogenic processes. The presented manuscript discusses the symptoms occurring in their course CAM and the risk factors for cancer development in detail. The importance of clinical observation of patients with PM/DM and the necessity of quick oncological diagnostics in the case of suspicion of such a process was discussed and emphasized (including the importance of screening tests)

Znaczenie witaminy D w układowych chorobach tkanki łącznej

W ostatnich latach podkreśla się plejotropowe działanie witaminy D, zwłaszcza jej korzystny wpływ na układ kostny, układ immunologiczny oraz zmniejszenie ryzyka kancerogenezy. Jej powszechnie występujące niedobory wiążą się z częstszymi zakażeniami różnymi drobnoustrojami oraz zwiększoną śmiertelnością związaną z chorobami układu krążenia. Ze względu na regulację odpowiedzi immunologicznej zwraca się szczególną uwagę na rolę witaminy D w procesach autoimmunologicznych. W pracy omówiono wpływ witaminy D na układ immunologiczny oraz jej znaczenie w układowych chorobach tkanki łącznej (CTD, connective tissue diseases). Ze względu na korzystny wpływ witaminy D na redukcję zachorowalności i przebiegchorób reumatycznych podkreślono konieczność jej suplementacji w przebiegu chorób reumatycznych

Ryzyko nowotworów w przebiegu zapalenia wielomięśniowego i skórno-mięśniowego

Idiopatyczne miopatie zapalne (IIM, idiopathic inflammatory myopathies) są chorobami o podłożu autoimmunologicznym, należącymi do chorób rzadkich, częściej rozpoznawanych u kobiet. Do najczęstszych miopatii zapalnych zalicza się zapalenie wielomięśniowe (PM, polymyositis) i skórno-mięśniowe (DM, dermatomyositis). W ich przebiegu częściej niż w innych chorobach reumatycznych dochodzi do rozwoju różnego rodzaju nowotworów (CAM, cancer-associated myositis). Najczęściej stwierdza się rak jajnika i narządów rodnych, sutka, płuc, a także nowotwory przewodu pokarmowego, układu krwiotwórczego (głównie chłoniaki nieziarnicze), czerniaka oraz rak nosogardła (ten ostatni jest rozpowszechniony w Azji Południowo-Wschodniej). Warto podkreślić, że choroba nowotworowa może się rozwinąć zarówno w przebiegu IIM, jak również IIM może być czynnikiem wpływającym na inicjację procesów kancerogennych. W przedstawionej pracy szeroko przedyskutowano objawy występujące w przebiegu IIM oraz czynniki ryzyka rozwoju nowotworu. Omówiono i podkreślono znaczenie obserwacji klinicznej chorych z PM/DM oraz konieczność szybkiej diagnostyki onkologicznej w przypadku podejrzenia takiego procesu (w tym omówiono znaczenie badań skriningowych)

Dna moczanowa w przebiegu tocznia rumieniowatego układowego — przegląd literatury i opis przypadku

Dna moczanowa to jedna ze stosunkowo częstych chorób zapalnych stawów. Wywołana jest przez obecność kryształów kwasu moczowego w tkankach, która z kolei indukuje ostry lub przewlekły proces zapalny. Podwyższone stężenie kwasu moczowego w surowicy stwierdza się zwykle na długo przed wystąpieniem objawów, a jednocześnie warto podkreślić, że nie u każdego pacjenta z hiperurykemią rozwiną się kiedykolwiek objawy dny. Dna moczanowa przebiega początkowo z okresowo pojawiającymi się napadowymi bólami stawów, które mogą być wywoływane przez różnego rodzaju czynniki stresowe (uraz, zakażenie), przyjmowanie niektórych leków, błędy dietetyczne, nadmierny wysiłek fizyczny. Z czasem, w wyniku powtarzających się napadów, dochodzi do trwałego uszkodzenia tkanek. Najczęściej złogi kryształów moczanów są zlokalizowane w miejscach o gorszym ukrwieniu i narażonych na zwiększony ucisk, ale reguła odkładania się depozytów nie dotyczy wyłącznie stawów, lecz również innych tkanek miękkich (np. małżowin usznych). Współwystępowanie dny moczanowej i chorób autoimmunologicznych jest stosunkowo rzadkie. Choć przez wiele lat sądzono, że dna moczanowa nie występuje z innymi układowymi chorobami tkanki łącznej, to opisano ją w nielicznych przypadkach tocznia rumieniowatego układowego, twardziny układowej, mieszanej choroby tkanki łącznej, łuszczycowego zapalenia stawów, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa oraz reumatoidalnego zapalenia stawów. W przedstawionym przeglądzie systematycznym opisano również przypadek pacjenta z wieloletnim toczniem rumieniowatym układowym, u którego rozpoznano współwystępowanie dny moczanowej

Mechanizm, działanie i skuteczność glikokortykosteroidów w polimialgii reumatycznej i olbrzymiokomórkowym zapaleniu tętnic –– czy te leki są zawsze skuteczne?

W terapii polimialgii reumatycznej (PMR, polymialgia rheumatica) i olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic (GCA, giant cells arthritis) lekami pierwszego wyboru są glikokortykosteroidy (GKS). Powyższe choroby wymagają często wieloletniego leczenia, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na szerokie spektrum działań niepożądanych tych leków. Problemem, z którym można spotkać się w praktyce klinicznej, jest steroidooporność. W niniejszej publikacji zebrano najnowsze doniesienia naukowe dotyczących skuteczności terapii GKS w PMR współistniejącej (lub nie) z GCA

Cytogenetic damage in native Baltic Sea fish species: environmental risks associated with chemical munition dumping in the Gotland Basin of the Baltic Sea

This study represents the first attempt to assess genotoxicity and cytotoxicity effects in herring (Clupea harengus membras), flounder (Platichthys flesus), and cod (Gadus morhua callarias) caught at 47 study stations, located close to chemical munition dumpsites in the Gotland Basin, the Baltic Sea. Herring sampled from stations located in the center of chemical munition dumpsites exhibited the highest levels of micronuclei (MN) and total genotoxicity (ΣGentox), which is defined as the sum of frequencies of such nuclear abnormalities as micronuclei, nuclear buds, nuclear buds on the filament, and bi-nucleated erythrocytes with nucleoplasmic bridges. Exceptionally high and high ΣGentox risks were determined for flounder (89.47%), herring (79.31%), and cod (50%) caught at the stations located close to the chemical munition dumpsites