Implantacja układu stymulującego metodą nakłucia żyły pachowej z umieszczeniem stymulatora pod mięśniem piersiowym większym. Wyniki własne u pierwszych 11 chorych

Wstęp: Praca ma na celu przedstawienie wstępnych wyników obserwacji osób, u których zastosowano nową technikę implantacji układu stymulującego, opisaną przez Shefera i wsp. Polega ona na wprowadzeniu elektrody do serca poprzez nakłucie żyły pachowej oraz schowaniu stymulatora pod mięsień piersiowy większy. Materiał i metody: Nową technikę implantacji zastosowano u 11 chorych. Z powodu powikłań po zastosowaniu techniki tradycyjnej lub w wyniku jej nieskuteczności do tej techniki zakwalifikowano 7 osób. U pozostałych 4 wybór podyktowany był względami kosmetycznymi. Czas obserwacji wahał się od 1 do 9 miesięcy (średnio 6,2). W tym czasie chorzy zostali poddani systematycznej kontroli układu stymulującego. Wyniki: Podczas obserwacji nie stwierdzono żadnych powikłań związanych z miejscem implantacji lub ograniczeń ruchowych związanych z wszczepionym układem. U 4 osób wystąpiły powikłania związane z elektrodą (blok wyjścia i dyslokacje). Sądzimy jednak, że rodzaj zastosowanej techniki operacyjnej nie jest związany z wystąpieniem tych powikłań. Wnioski: Wydaje się, że metoda opisana przez Shefera i wsp. może stanowić cenne uzupełnienie technik operacyjnych wykorzystywanych w stymulacji serca, a wstępne wyniki zachęcają do jej stosowania u wybranych chorych

Implantacja układu stymulującego metodą nakłucia żyły pachowej z umieszczeniem stymulatora pod mięśniem piersiowym większym. Wyniki własne u pierwszych 11 chorych

Wstęp: Praca ma na celu przedstawienie wstępnych wyników obserwacji osób, u których zastosowano nową technikę implantacji układu stymulującego, opisaną przez Shefera i wsp. Polega ona na wprowadzeniu elektrody do serca poprzez nakłucie żyły pachowej oraz schowaniu stymulatora pod mięsień piersiowy większy. Materiał i metody: Nową technikę implantacji zastosowano u 11 chorych. Z powodu powikłań po zastosowaniu techniki tradycyjnej lub w wyniku jej nieskuteczności do tej techniki zakwalifikowano 7 osób. U pozostałych 4 wybór podyktowany był względami kosmetycznymi. Czas obserwacji wahał się od 1 do 9 miesięcy (średnio 6,2). W tym czasie chorzy zostali poddani systematycznej kontroli układu stymulującego. Wyniki: Podczas obserwacji nie stwierdzono żadnych powikłań związanych z miejscem implantacji lub ograniczeń ruchowych związanych z wszczepionym układem. U 4 osób wystąpiły powikłania związane z elektrodą (blok wyjścia i dyslokacje). Sądzimy jednak, że rodzaj zastosowanej techniki operacyjnej nie jest związany z wystąpieniem tych powikłań. Wnioski: Wydaje się, że metoda opisana przez Shefera i wsp. może stanowić cenne uzupełnienie technik operacyjnych wykorzystywanych w stymulacji serca, a wstępne wyniki zachęcają do jej stosowania u wybranych chorych

β-Thujone and Its Derivatives Modify the Probing Behavior of the Peach Potato Aphid

Thujone is a natural biologically active monoterpene ketone component of essential oils of numerous plants. The aim of the study was to evaluate the effect of β-thujone and β-thujone derivatives bisulfite adduct, lactone, oxime, and lactam application on behavior of Myzus persicae (Sulz.) (Hemiptera: Aphididae) during probing and settling. The choice and no-choice tests (aphid settling and Electrical Penetration Graph (EPG), respectively) revealed that stereochemistry of thujone was important for biological activity (β-thujone caused changes in aphid behavior while α-thujone did not) and that cyclopentane ring modifications and functional groups addition gave derivatives that possessed stronger and more durable deterrent effects. The most effective modification was the incorporation of a lactam moiety into the β-thujone molecule. Application of β-thujone lactam limited aphid settling for at least 24 h, caused restlessness in aphids and a delay or failure in reaching phloem phase by M. persicae. β-Thujone lactam can be considered a deterrent of medium potency with activity expressed at preingestive phase of aphid probing. Other compounds did not restrain aphid stylet penetration in non-phloem tissues but slightly limited sap ingestion (lactone, oxime), and restrained aphid settling for a period of less than 24 h (β-Thujone, bisulphite adduct, lactone)

Elektrofizjologia inwazyjna Nieuzasadnione wyładowanie wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora – działanie niepożądane czy pożądane?

Inappropriate implantable cardioverter defibrillator (ICD) therapy is the commonest adverse event in patients with ICD. We present a case of sinus rhythm restoration after an inappropriate shock in a man with permanent atrial fibrillation and dilated cardiomyopathy. During follow-up, clinical improvement has been observed