Chromogranin A (CgA) - the influence of various factors in vivo and in vitro, and existing disorders on it’s concentration in blood

Chromogranin A (CgA) is regarded as a major, nonspecific neuroendocrine tumour (NET) marker. The results of CgA blood concentration, however, may actually be influenced by various factors or coexisting pathological conditions. Among the factors causing a substantial increase of the blood CgA concentration are: treatment with proton-pump inhibitors or H2 -receptor blockers, chronic atrophic gastritis (type A), impaired renal function, prostate cancer and BPH, and rheumatoid arthritis with high level of RF IgM. In addition, the sort of investigated biological material (whether it is serum or plasma) is of importance. There are also many conditions which may have a moderate or little influence on the concentration of CgA, among them are: inflammatory bowel disease (ulcerative colitis and Crohn’s disease), deteriorating liver function, untreated essential hypertension, heart failure, hypercortisolism, pregnancy, and, in some subjects, ingestion of a meal. Proper assessment of the CgA results requires detailed knowledge about various factors, drugs, and pathological conditions influencing its concentration in blood. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (4): 384-387)Chromogranina A (CgA, chromogranin A) jest obecnie uznana jako główny, niespecyficzny marker guzów neuroendokrynnych (NET, neuroendocrine tumours). Liczne czynniki i stany patologiczne mogą wpływać na stężenie CgA. Wśród czynników powodujących największy wzrost stężenia CgA wymienić należy: leki z grupy inhibitorów pompy protonowej i antagonistów receptorów H2, zaś spośród różnych patologii: przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka typu A (atrophic gastritis), postępująca niewydolność nerek, rak i przerost prostaty. Wpływ na wynik oznaczenia CgA ma także rodzaj użytego materiału biologicznego (czy jest to surowica czy osocze) oraz na przykład obecność czynnika reumatoidalnego (RF) w klasie IgM. Istnieje również wiele czynników i stanów patologicznych, które mają umiarkowany lub niewielki wpływ na stężenie CgA, wśród nich wymienia się: choroby zapalne jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna), niewydolność wątroby, niewydolność serca, nieleczone nadciśnienie tętnicze, hiperkortyzolemia, ciąża oraz, u niektórych pacjentów, wcześniejsze spożycie posiłku. Dla prawidłowej interpretacji oznaczeń CgA niezbędna jest dobra znajomość potencjalnego wpływu na jej stężenie we krwi różnych czynników, stosowanych leków lub współistniejących schorzeń. (Endokrynol Pol 2010; 61 (4): 384-387

Różnice w stężeniu chromograniny A (CgA) badanej w surowicy i w osoczu metodami IRMA i ELISA

Introduction: Chromogranin A (CgA) is regarded as a major, nonspecific marker of neuroendocrine tumors (NET). Its estimation appears helpful for diagnostic purposes and is particularly useful for monitoring the treatment of NET. It must be kept in mind, however, that various factors, drugs, or coexisting diseases may influence the outcome of CgA measurement in blood. One such analytical factor is the sort of studied biological material, whether it is plasma or serum. The aim of our study was to compare directly the results of CgA concentrations measured in serum and in plasma by IRMA and ELISA. Material and methods: We analysed 122 samples of EDTA-plasma and 122 samples of serum by IRMA method, 20 samples of EDTAplasma and 20 samples of serum by IRMA and ELISA, 25 heparinised-plasma samples and 25 samples of EDTA-plasma by IRMA and ELISA methods, and 8 EDTA-plasma, heparinised-plasma, and serum samples by IRMA and ELISA. The material for comparative study was obtained during the same blood collection from the same subjects (volunteers and patients with NET). CgA was measured with the use of kits manufactured by CIS bio International (France). Results: CgA concentrations were markedly higher in plasma than in serum. Using the IRMA method, the difference in the CgA range between 10-100 ng/mL approached 20-70% (median 61 v. 42), in the range 101-300 ng/mL - 12-60% (median 147 v. 101), and in the CgA range 301-1076 ng/mL - 14-40% (median 486 v. 356). The differences between results in serum and plasma using ELISA were similar but slightly smaller. There was no significant difference between CgA levels in EDTA and heparinised-plasma samples, and the results of measurements performed by IRMA and ELISA in most cases were similar. Conclusions: Referring each individual CgA result to the proposed reference range (or cut-off value) we must take into account whether the measurement is performed in plasma or in serum. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (4): 346-350)Wstęp: Chromogranina A (CgA, chromagranin A) jest głównym, niespecyficznym markerem guzów neuroendokrynnych (NET, neuroendocrine tumors). Oznaczanie jej stężenia jest pomocne w diagnostyce biochemicznej oraz szczególnie użyteczne w monitorowaniu efektów leczenia guzów NET. Istnieje wiele czynników analitycznych, leków i współistniejących chorób mogących wpływać na stężenie CgA we krwi. Jednym z takich czynników może być rodzaj użytego materiału biologicznego do badania, to znaczy czy jest to osocze czy surowica. Celem pracy było porównanie wyników oznaczenia CgA badanej w surowicy i w osoczu metodą IRMA i ELISA. Materiał i metody: Do badań porównawczych użyto 122 próbek osocza (EDTA) i 122 próbek surowicy, w których stężenie CgA oznaczono metodą IRMA, 20 próbek osocza EDTA i 20 próbek surowicy - metodami IRMA i ELISA, 25 próbek osocza EDTA i 25 próbek osocza heparynowego - metodami IRMA i ELISA oraz 8 próbek osocza EDTA, osocza heparynowego i surowicy metodami IRMA i ELISA. Materiał do porównania uzyskano z jednoczasowego pobrania krwi od tych samych osób (ochotników i pacjentów z NET). Stężenie CgA oznaczono zestawami odczynników firmy CIS bio International (Francja). Wyniki: Stężenie CgA w osoczu było istotnie wyższe niż w surowicy. Różnice te w przedziale stężeń 10-100 ng/ml wyniosły 20-70% (mediana 61 v. 42), w zakresie 101-300 ng/ml wyniosły 12-60% (mediana 147 v. 101), natomiast przy stężeniach 301-1076 ng/ml wyniosły 14-40% (mediana 486 v. 356). Stężenia CgA mierzone w tych samych próbkach metodami IRMA i ELISA były zbliżone, aczkolwiek różnice między oznaczeniami w surowicy i w osoczu były trochę mniejsze w metodzie ELISA. Nie stwierdziliśmy natomiast istotnych różnic między stężeniami CgA badanego w osoczu heparynowym i w osoczu EDTA. Wnioski: Odnosząc każdy indywidualny wynik CgA do podanego zakresu referencyjnego (albo punktu odcięcia), musimy mieć na uwadze to, czy materiałem do badania było osocze czy surowica. (Endokrynol Pol 2010; 61 (4): 346-350

Potential for Alkali–Silica Reaction in Radiation Shielding Concrete Containing Special Aggregates

In the present study, the potential for the alkali–silica reaction (ASR) in radiation shielding concrete containing special aggregates is presented. The tests were performed on two kinds of aggregate: (1) high-density aggregate to absorb the gamma radiation (barite, magnetite, and hematite) and (2) mineral with high bound water content to attenuate the neutron flux (serpentinite). The optical microscopy in transparent light on thin sections, XRD and XRF method, was used to assess the mineral composition of aggregates. ASTM C1260 test method for potential alkali reactivity of aggregates was applied also to investigate the effect of different content and crystal size of silica on the expansion due to ASR. The tests revealed that all tested aggregates, such as barite, magnetite, hematite, and serpentinite, were characterized by low solubility at high pH. The XRD and XRF results have shown presence of silica in all tested aggregates, but the microscopic observations enhanced size and composition of SiO2 crystals. The aggregates were not deleterious themselves, but the different content and size of SiO2 crystals in the aggregate influenced their potential for alkali–silica reaction. The quartz in heavy kinds of rocks and in the serpentinite used for radiation shielding was just as much potentially susceptible to deleterious ASR as quartz in common rocks used in concrete technology. In the hematite, silica crystals were classified as microcrystalline, so it should be considered as potentially reactive. The expansion tests confirmed that hematite was highly reactive. Other aggregates after 14 days of testing did not exceed 0.1% elongation limit. The microstructural analysis of thin sections prepared from mortars after ASTM C1260 test confirmed expansion of aggregate grains due to ASR

Porównanie stężeń chromograniny A (CgA) w surowicy i w osoczu (EDTA2K) oraz odnośnych zakresów referencyjnych u zdrowych mężczyzn

Introduction: Chromogranin A (CgA) is a major, nonspecific marker of neuroendocrine tumours (NET). There are a few routinely used assays for the measurement of CgA concentration in serum or plasma. These assays differ in analytical techniques (radioimmunoassay, ELISA, CLIA, TRACE), have different calibrators, and use different antibodies which recognise different epitopes of CgA molecule. Our study was designed to confirm the noted earlier differences in CgA levels measured in serum and plasma, and to establish respective reference ranges in a group of healthy males. Material and methods: In 145 male blood donors (age 19–61 years, mean = 35.7), blood was collected into two tubes: one with EDTA2K (plasma) and one with clot activator (serum). Chromogranin A was measured by immunoradiometric kit (CIS bio, France). Results: In blood donors, the median (and the range) of CgA concentration were as follows for serum samples — 42.0 ng/mL (16–108 ng/mL) and for plasma (EDTA2K) samples — 58.0 ng/mL (23–153 ng/mL). The differences between serum and plasma ranged 15–75% (median 26%). Plasma CgA levels were significantly higher in relation to serum CgA levels (p < 0.0001). Correlation of CgA in serum and plasma was r = 0.8493; p < 0.01. The reference ranges for CgA measured in serum and plasma in males, expressed as 2.5 to 97.5 percentiles, were: 21.0–108.0 ng/mL and 31.0–153.0 ng/mL respectively. Conclusions: 1. Significant differences in the concentrations of CgA measured in plasma and in serum demand the application of separate reference ranges adjusted to the type of investigated material. 2. Each laboratory should recommend only one sort of sample material for CgA assay. Wstęp: Chromogranina A (CgA) jest głównym, niespecyficznym markerem guzów neuroendokrynnych (NET). Istnieje kilka rutynowych testów służących do oznaczania stężenia CgA w surowicy i w osoczu. Testy te różnią się techniką analityczną (izotopowe, ELISA, CLIA, TRACE), są różnie kalibrowane, użyto w nich różne przeciwciała rozpoznające odmienne epitopy na powierzchni cząsteczki CgA. Badanie miało na celu potwierdzenie zaobserwowanych wcześniej różnic w mierzonym stężeniu CgA w surowicy i w osoczu oraz ustalenie odpowiednich zakresów referencyjnych w grupie zdrowych mężczyzn. Materiał i metody: U 145 krwiodawców płci męskiej w wieku 19–61 lat (średnia wieku = 35,7) pobierano krew do 2 probówek: jednej z EDTA2K (osocze) i jednej z aktywatorem wykrzepiania (surowica). Stężenie CgA było oznaczane metodą immunoradiometryczną (CIS bio, Francja). Wyniki: U dawców krwi, mediana oraz zakres stężeń CgA były następujące: dla surowicy — 42,0 ng/ml (16–108 ng/ml), a dla osocza (EDTA2K) — 58,0 ng/ml (23–153 ng/ml). Różnice między surowicą a osoczem wyniosły 15–75% (mediana 26%). Stężenie CgA było istotnie statystycznie wyższe w osoczu niż w surowicy (p < 0,0001). Korelacja stężenia CgA w surowicy i w osoczu wyniosła r = 0,8493; p < 0,01. Zakresy referencyjne CgA oznaczanej w surowicy i w osoczu u mężczyzn wyrażone jako 2,5–97,5 percentyla wyniosły odpowiednio: 21,0–108,0 ng/ml oraz 31,0–153,0 ng/ml. Wnioski: 1. Istnieją istotne różnice w stężeniu CgA mierzonej w surowicy i w osoczu, zatem uzyskiwane wyniki powinny być odnoszone do osobnych zakresów referencyjnych odpowiadających rodzajowi użytego materiału do badania. 2. Każde laboratorium powinno zalecać stosowanie tego samego rodzaju materiału do oznaczenia stężenia CgA

Chromogranin A (CgA) — the influence of various factors in vivo and in vitro, and existing disorders on it’s concentration in blood

Chromogranina A (CgA, chromogranin A) jest powszechnie uznawana jako główny, niespecyficzny marker guzów neuroendokrynnych (NET, neuroendocrine tumours). Liczne czynniki i stany patologiczne mogą wpływać na stężenie CgA. Wśród czynników powodujących największy wzrost stężenia CgA należy wymienić: leki z grupy inhibitorów pompy protonowej i blokerów receptorów H2, natomiast spośród różnych patologii: przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka typu A (atrophic gastritis), postępująca niewydolność nerek, rak prostaty. Wpływ na wynik oznaczenia CgA ma także rodzaj użytego materiału biologicznego (czy jest to surowica czy osocze) oraz na przykład wysokie stężenie czynnika reumatoidalnego (RF) w klasie IgM. Istnieje również wiele czynników i stanów patologicznych, które mają umiarkowany lub niewielki wpływ na stężenie CgA, wśród nich wymienia się: choroby zapalne jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna), niewydolność wątroby, niewydolność serca, nieleczone nadciśnienie tętnicze, hiperkortyzolemia, ciąża oraz u niektórych pacjentów spożycie posiłku. Dla prawidłowej interpretacji oznaczeń CgA niezbędna jest dobra znajomość potencjalnego wpływu na jej stężenie we krwi różnych czynników, stosowanych leków lub współistniejących schorzeń.(Endokrynol Pol 2011; 62 (zeszyt edukacyjny I): 25–28)Chromogranin A (CgA) is regarded as a major, nonspecific neuroendocrine tumour (NET) marker. The results of CgA blood concentration, however, may actually be influenced by various factors or coexisting pathological conditions. Among the factors causing a substantial increase of the blood CgA concentration are: treatment with proton-pump inhibitors or H2 -receptor blockers, chronic atrophic gastritis (type A), impaired renal function, prostate cancer and BPH, and rheumatoid arthritis with high level of RF IgM. In addition, the sort of investigated biological material (whether it is serum or plasma) is of importance. There are also many conditions which may have a moderate or little influence on the concentration of CgA, among them are: inflammatory bowel disease (ulcerative colitis and Crohn’s disease), deteriorating liver function, untreated essential hypertension, heart failure, hypercortisolism, pregnancy, and, in some subjects, ingestion of a meal. Proper assessment of the CgA results requires detailed knowledge about various factors, drugs, and pathological conditions influencing its concentration in blood. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (education supplement I): 25–28

Influence of Surface Retarders on Texture Profile and Durability of Upper Layer of Exposed Aggregate Concrete Pavement

Exposed aggregate concrete (EAC) pavement technology is used in Poland for construction of major highways and expressways. When properly executed, it is an efficient technique to provide desired friction for skid resistance without compromising the noise limitations. Concrete mix uniformity, proper dosing of retarding agent and optimal time to brush with a mechanical broom are supposed to have a major impact on the properties of the upper pavement layer. An experimental investigation was performed on exposed aggregate concrete specimens manufactured in the laboratory in a way to simulate the industrial production of two-layer concrete slab with exposed aggregate. The texture depth was determined using a laser profiler. The compressive strength of concrete, the water absorption rate, and permeability of chloride ions through concrete were also determined. The freeze-thaw resistance and surface scaling resistance were tested and analyzed with respect to air void characteristics. Results revealed an increase in surface scaling for EAC slabs with higher w/c ratio and slabs simulating local bleeding. The most efficient method to determine indirectly the durability of EAC slabs was the set of permeability tests comprised of measurements of chloride migration and rate of water absorption. The change of macrotexture depth with increase of w/c ratio and retarding admixture type was found

Chromogranin A (CgA) - characteristic of the currently available laboratory methods and conditions which can influence the results

Chromogranina A (CgA) jest głównym, niespecyficznym markerem guzów neuroendokrynnych (NET, neuroendocrine tumors). Wykorzystuje się ją w diagnostyce i kontroli efektów leczenia pacjentów z NET. Dostępne są komercyjne testy pozwalające oznaczyć stężenie CgA w surowicy lub osoczu. Metody te cechują się różnie wysoką czułością i swoistością oraz różnią się wieloma parametrami analitycznymi. Istnieje wiele czynników i patologii mogących wpływać na wynik oznaczenia stężenia CgA. Dlatego wydaje się, że omówienie tych zagadnień może być przydatne w praktyce laboratoryjnej i klinicznej.Chromogranin A is a main, nonspecific neuroendocrine tumor marker (NET). It’s estimation was applied for diagnostic purposes and for monitoring the treatment of NET. Currently few commercial assays are available allowing measurement of CgA concentration in serum or plasma. These methods have various sensitivity and specificity and differ in many analitycal parameters. Numerous factors and pathologies may influence the outcome of the CgA measurement. Therefore, a review article on this matter may be useful for clinical and laboratory practice

Failure and impact behavior of facade panels made of glass fiber reinforced cement(GRC)

GRC is a cementitious composite material made up of a cement mortar matrix and chopped glass fibers. Due to its outstanding mechanical properties, GRC has been widely used to produce cladding panels and some civil engineering elements. Impact failure of cladding panels made of GRC may occur during production if some tool falls onto the panel, due to stone or other objects impacting at low velocities or caused by debris projected after a blast. Impact failure of a front panel of a building may have not only an important economic value but also human lives may be at risk if broken pieces of the panel fall from the building to the pavement. Therefore, knowing GRC impact strength is necessary to prevent economic costs and putting human lives at risk. One-stage light gas gun is an impact test machine capable of testing different materials subjected to impact loads. An experimental program was carried out, testing GRC samples of five different formulations, commonly used in building industry. Steel spheres were shot at different velocities on square GRC samples. The residual velocity of the projectiles was obtained both using a high speed camera with multiframe exposure and measuring the projectile’s penetration depth in molding clay blocks. Tests were performed on young and artificially aged GRC samples to compare GRC’s behavior when subjected to high strain rates. Numerical simulations using a hydrocode were made to analyze which parameters are most important during an impact event. GRC impact strength was obtained from test results. Also, GRC’s embrittlement, caused by GRC aging, has no influence on GRC impact behavior due to the small size of the projectile. Also, glass fibers used in GRC production only maintain GRC panels’ integrity but have no influence on GRC’s impact strength. Numerical models have reproduced accurately impact tests