Short-term results of the First-in-Man new Non-Complaint Balloon Catheter clinical study

Objective: Nowadays, non-compliant (NC) balloon cathetersare used to predilate heavily calcified lesions before stentingto postdilate the implanted stent to optimize its parameters, tofinalize bifurcation treatment in final kissing balloon techniqueas well as to treat restenosis, especially in implanted earlierstents. The aim of this paper was to verify clinical effectivenessand safety profile of the new non-complaint balloon catheter(Balton, Poland).Methods: It was the first-in-man analysis of the use of BaltonNC balloon angioplasty catheter in patients undergoing percutaneouscoronary interventions. There were included consecutivepatients with age ≥ 18 years old, with coronary artery diseaseundergoing percutaneous coronary interventions in lesionrequiring predilatation or postdilatation and who signed theinformed consent. The local IRB approved the study protocol(No 135/2017). The primary endpoint was to compare balloondiameters obtained in QCA to diameters declared by the producerreached at certain pressures.Results: A total of 21 patients were enrolled. In most casespatients presented with the multivessel disease (61.9%) andlesions of the moderate complexity (type B1 — 71.4%, typeB2 — 4.8%). Lesions were located most frequently in the leftcircumflex artery (47.6%, n = 10). The device success ratewas 100%. All procedures were performed via the 6F guidingcatheter (100%) and in 95.2% (n = 20/21) the radial accesswas preferred. There were no significant differences betweenQCA and expected balloon diameters when applied the nominalpressure both in predilatation (2.32 ± 0.31 mm vs. 2.38 ± 0.43mm, D 2.5%) as well as in postdilatation (2.90±0.38 mm vs.2.96 ± 0.47 mm, D 2.0%). There were only two dissectioncases (1 type A and 1 type B).Conclusions: The presented data confirm the effectivenessand safety profile of Balton NC balloon catheters. There thedevice success rate was 100%, and there were no severecomplications. In QCA analysis Balton NC balloon cathetersreached assumed diameters and lengths at given pressures.Background: Nowadays, non-complaint balloon catheters are used to predilate heavily calcified lesions before stenting, to postdilate the implanted stent to optimize its parameters, to finalize bifurcation treatment in final kissing balloon technique as well as to treat restenosis, especially in implanted earlier stents. The aim of this paper was to verify clinical effectiveness and safety profile of the new non-complaint balloon catheter (Balton, Poland). Methods: It was a first-in-man analysis of the use of Balton NC balloon angioplasty catheter in patients undergoing percutaneous coronary interventions. There were included consecutive patients with age ≥ 18 years old, with coronary artery disease undergoing percutaneous coronary interventions in lesion requiring predilatation or postdilatation and who signed the informed consent. The local IRB approved the study protocol (No 135/2017). The primary endpoint was to compare balloon diameters obtained in QCA to diameters declared by the producer reached at certain pressures. Results: A total of 21 patients were enrolled. In most cases patients presented with the multivessel disease (61.9%) and lesions of the moderate complexity (type B1 – 71.4%, type B2 – 4.8%). Lesions were located most frequently in the left circumflex artery (47.6%, n = 10). The device success rate was 100%. All procedures were performed via the 6F guiding catheter (100%) and in 95.2% (n = 20/21) - the radial access was preferred. There were no significant differences between QCA and expected balloon diameters when applied the nominal pressure both in predilatation (2.32±0.31 mm vs 2.38 ± 0.43 mm, 2.5%) as well as in postdilatation (2.90±0.38 mm vs 2.96 ± 0.47 mm, 2.0%). There were only two dissection cases (1 type A and 1 type B). Conclusions: The presented data confirm the effectiveness and safety profile of Balton NC balloon catheters. There the device success rate was 100%, and there were no severe complications. In QCA analysis Balton NC balloon catheters reached assumed diameters and lengths at given pressures

Redukcja stopnia naprężenia ściany naczynia po zabiegu aterektomii kierunkowej z następczą implantacją stentu. Ultrasonograficzna ocena mechanizmów powiększenia światła naczynia

Wstęp: Z wielu prospektywnych, nierandomizowanych badań wynika, że aterektomia kierunkowa przed zabiegiem implantacji stentu (DCA + stent) zmniejsza ryzyko restenozy w stencie. Celem tej pracy jest ocena mechanizmów powiększenia światła naczynia po zabiegu implantacji stentu, poprzedzonym aterektomią kierunkową w ocenie ultrasonografii wewnątrzwieńcowej (IVUS), a także porównanie tej metody z implantacją stentu poprzedzoną predylatacją (BA + stent) i ocena, czy naprężenie ściany naczynia wpływa na proces restenozy. Materiał i metody: U 20 pacjentów leczonych DCA + stent (Grupa 1) oraz 30 po zabiegu BA + stent wykonano seryjne badanie IVUS. Oceniano całkowite pole naczynia (EEM), pole światła oraz pole blaszki miażdżycowej przed zabiegiem i po nim, zarówno w obrębie implantowanego stentu, jak i w obu segmentach referencyjnych. Wskaźnik naprężenia ściany naczynia obliczono jako różnicę między całkowitym polem naczynia po zabiegu w stosunku do wartości przed zabiegiem. Osiowe przesunięcie blaszki (APS) obliczono jako zmianę objętości blaszki w obu segmentach referencyjnych. W okresie obserwacji (6 miesięcy) odległej u wszystkich pacjentów wykonano kontrolne koronarografie. Wyniki: Przyrost całkowitego pola naczynia był istotnie mniejszy w Grupie 1 niż w Grupie 2 (3,05 &plusmn; 0,8 mm2 vs. 4,28 &plusmn; 1,98 mm2, p < 0,001). Wartość wskaźnika naprężenia ściany naczynia byłą istotnie mniejsza w Grupie 1 niż w Grupie 2 (0.28 &plusmn; 0.12 vs. 0.61 &plusmn; 0.29, p < 0,001). Wartość APS była istotnie mniejsza w Grupie 1 w porównaniu z Grupą 2. U 10% pacjentów z Grupy 1 oraz 23,3% z Grupy 2 stwierdzono cechy restenozy w stencie (p = NS pomiędzy grupami). Wnioski: Badanie IVUS pokazało, że usunięcie blaszki miażdżycowej za pomocą aterektomii kierunkowej przed implantacją stentu pozwala na zmniejszenie naprężenia ściany naczynia i redukuje przesunięcie osiowe blaszki w kierunku segmentów referencyjnych. Mechanizm ten wydaje się istotny w spowolnianiu indukcji procesu restenozy w stencie. (Folia Cardiol. 2004; 11: 903-912

Exogenous lipoid pneumonia (oil granulomas of the lung)

The authors observed three cases of exogenous lipid pneumonia clinically suspected of lung carcinoma. Histological examination of material after thoracotomy gave the possibility of correct diagnosis. The lesions in lungs were characteristic granulomas around lipid material and with surrounding advanced fibrosis

Redukcja stopnia naprężenia ściany naczynia po zabiegu aterektomii kierunkowej z następczą implantacją stentu. Ultrasonograficzna ocena mechanizmów powiększenia światła naczynia

Wstęp: Z wielu prospektywnych, nierandomizowanych badań wynika, że aterektomia kierunkowa przed zabiegiem implantacji stentu (DCA + stent) zmniejsza ryzyko restenozy w stencie. Celem tej pracy jest ocena mechanizmów powiększenia światła naczynia po zabiegu implantacji stentu, poprzedzonym aterektomią kierunkową w ocenie ultrasonografii wewnątrzwieńcowej (IVUS), a także porównanie tej metody z implantacją stentu poprzedzoną predylatacją (BA + stent) i ocena, czy naprężenie ściany naczynia wpływa na proces restenozy. Materiał i metody: U 20 pacjentów leczonych DCA + stent (Grupa 1) oraz 30 po zabiegu BA + stent wykonano seryjne badanie IVUS. Oceniano całkowite pole naczynia (EEM), pole światła oraz pole blaszki miażdżycowej przed zabiegiem i po nim, zarówno w obrębie implantowanego stentu, jak i w obu segmentach referencyjnych. Wskaźnik naprężenia ściany naczynia obliczono jako różnicę między całkowitym polem naczynia po zabiegu w stosunku do wartości przed zabiegiem. Osiowe przesunięcie blaszki (APS) obliczono jako zmianę objętości blaszki w obu segmentach referencyjnych. W okresie obserwacji (6 miesięcy) odległej u wszystkich pacjentów wykonano kontrolne koronarografie. Wyniki: Przyrost całkowitego pola naczynia był istotnie mniejszy w Grupie 1 niż w Grupie 2 (3,05 &plusmn; 0,8 mm2 vs. 4,28 &plusmn; 1,98 mm2, p < 0,001). Wartość wskaźnika naprężenia ściany naczynia byłą istotnie mniejsza w Grupie 1 niż w Grupie 2 (0.28 &plusmn; 0.12 vs. 0.61 &plusmn; 0.29, p < 0,001). Wartość APS była istotnie mniejsza w Grupie 1 w porównaniu z Grupą 2. U 10% pacjentów z Grupy 1 oraz 23,3% z Grupy 2 stwierdzono cechy restenozy w stencie (p = NS pomiędzy grupami). Wnioski: Badanie IVUS pokazało, że usunięcie blaszki miażdżycowej za pomocą aterektomii kierunkowej przed implantacją stentu pozwala na zmniejszenie naprężenia ściany naczynia i redukuje przesunięcie osiowe blaszki w kierunku segmentów referencyjnych. Mechanizm ten wydaje się istotny w spowolnianiu indukcji procesu restenozy w stencie. (Folia Cardiol. 2004; 11: 903-912

Wpływ mostków mięśniowych na odległy wynik zabiegów angioplastyki wieńcowej przeprowadzonych w proksymalnych segmentach gałęzi zstępującej przedniej

Wstęp: Mostek mięśniowy to część tętnicy wieńcowej przebiegającej pod warstwą mięśnia sercowego, które w przeważającej większości obserwujemy w obrębie gałęzi przedniej zstępującej. Celem poniższej pracy była ocena wpływu obecności mostka mięśniowego na bezpośrednie i późne wyniki przezskórnych zabiegów rewaskularyzacyjnych w porównaniu z populacją chorych, u których nie stwierdza się mostków mięśniowych. Materiał i metody: Do populacji badanej włączono 94 pacjentów (średnia wieku 54,5 &plusmn; &plusmn; 9,3 roku), u których w koronarografii stwierdzono zmianę w proksymalnym segmencie gałęzi przedniej zstępującej. Podzielono ich na dwie grupy &#8212; grupę 1, którą stanowiło 42 chorych z mostkami mięśniowymi, oraz grupę 2 złożoną z 50 chorych bez tych mostków. U wszystkich badanych przeprowadzono ilościową analizę angiograficzną w obrębie zmiany miażdżycowej i mostków mięśniowych przed zabiegiem i po nim. Do analizy włączono minimalną średnicę naczynia, wymiar referencyjny (Ref.D) oraz stopień redukcji światła naczynia (%DS). Stopień zawężania mostków mięśniowych (MBcomp) określano jako %DS w najwęższym miejscu podczas fazy skurczowej cyklu serca. W okresie obserwacji odległej przeprowadzono ocenę kliniczną oraz kontrolne koronarografie pomiędzy 5 a 7 miesiącem. Wyniki: Nie stwierdzono żadnych różnic w charakterystyce demograficznej, klinicznej i angiograficznej między badanymi grupami. Wyniki uzyskane z ilościowej analizy angiograficznej były zbliżone w obu grupach. Średni stopień zawężania mostków mięśniowych wzrósł z 55&plusmn; 21% do 72 &plusmn; 18% (p = NS) po zabiegu. Stwierdzono istotną korelację między MBcomp a minimalną średnicą naczynia zanotowanym po zabiegu (r = 0,79; p < 0,01). W okresie obserwacji odległej nie stwierdzono istotnej różnicy w występowaniu restenozy między obiema grupami (14,2 vs. 14%; odpowiednio grupa 1 vs. grupa 2; p = NS), choć w obu badanych grupach stwierdzono istotne różnice w występowaniu nawrotu dolegliwości stenokardialnych i dodatnich wyników testów wysiłkowych (50% vs. 20; odpowiednio grupa 1 vs. grupa 2; p < 0,05). Wnioski: Obecność mostka mięśniowego nie wpływa na występowanie restenozy po zabiegach przezskórnej angioplastyki wieńcowej. Elektrokardiograficzny test wysiłkowy ma niską wartość diagnostyczną w wykrywaniu restenozy w tej populacji chorych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 284&#8211;290

Short and long term follow-up of patients with transient left ventricular apical ballooning

Background: Transient left ventricular apical ballooning (TLVAB) was described in Japan as the syndrome characterized by balloon-like left ventricular wall abnormalities without accompanying coronary atherosclerosis. The aim of the study was to evaluate the short and long-term follow-up of our patients with TLVAB. Methods: The population of 1869 patients with the preliminary diagnosis of acute coronary syndrome was screened. We collected data regarding clinical course, physical or emotional trauma, ECG abnormalities, presence of balloon-like left ventricular abnormality. During follow-up, the data on cardiac events (death, recurrence of chest pain, re-hospitalization) were collected. Serial echocardiographic scans were performed to follow the TLVAB regression. Results: Thirty (1.6%) patients (only women, mean age 72 &plusmn; 12 y) showed characteristic left ventricle abnormalities. There was an evidence of significant trauma (40% physical and 60% emotional) in every patient. ECG analysis showed negative T waves in anterior leads in 93% and ST elevation in 7% of the patients. Maximal MB creatine kinase and troponin I levels were 38 &plusmn; 12 U/l and 1.12 &plusmn; 0.75 ng/dl, respectively. The clinical course during hospitalization was benign in 96% and only in one patient (4%) the pulmonary oedema occurred. During follow-up (6-24 months, mean 12 months), there were two cases of chest pain recurrence, but without clinical features of TLVAB (examined by echo or angiography). Mean time for left ventricular abnormalities regression was 3 &plusmn; 1 months. Conclusions: The transient left ventricular apical ballooning is a benign syndrome mimicking acute coronary syndrome with good long term outcome

Wpływ mostków mięśniowych na odległy wynik zabiegów angioplastyki wieńcowej przeprowadzonych w proksymalnych segmentach gałęzi zstępującej przedniej

Wstęp: Mostek mięśniowy to część tętnicy wieńcowej przebiegającej pod warstwą mięśnia sercowego, które w przeważającej większości obserwujemy w obrębie gałęzi przedniej zstępującej. Celem poniższej pracy była ocena wpływu obecności mostka mięśniowego na bezpośrednie i późne wyniki przezskórnych zabiegów rewaskularyzacyjnych w porównaniu z populacją chorych, u których nie stwierdza się mostków mięśniowych. Materiał i metody: Do populacji badanej włączono 94 pacjentów (średnia wieku 54,5 &plusmn; &plusmn; 9,3 roku), u których w koronarografii stwierdzono zmianę w proksymalnym segmencie gałęzi przedniej zstępującej. Podzielono ich na dwie grupy &#8212; grupę 1, którą stanowiło 42 chorych z mostkami mięśniowymi, oraz grupę 2 złożoną z 50 chorych bez tych mostków. U wszystkich badanych przeprowadzono ilościową analizę angiograficzną w obrębie zmiany miażdżycowej i mostków mięśniowych przed zabiegiem i po nim. Do analizy włączono minimalną średnicę naczynia, wymiar referencyjny (Ref.D) oraz stopień redukcji światła naczynia (%DS). Stopień zawężania mostków mięśniowych (MBcomp) określano jako %DS w najwęższym miejscu podczas fazy skurczowej cyklu serca. W okresie obserwacji odległej przeprowadzono ocenę kliniczną oraz kontrolne koronarografie pomiędzy 5 a 7 miesiącem. Wyniki: Nie stwierdzono żadnych różnic w charakterystyce demograficznej, klinicznej i angiograficznej między badanymi grupami. Wyniki uzyskane z ilościowej analizy angiograficznej były zbliżone w obu grupach. Średni stopień zawężania mostków mięśniowych wzrósł z 55&plusmn; 21% do 72 &plusmn; 18% (p = NS) po zabiegu. Stwierdzono istotną korelację między MBcomp a minimalną średnicą naczynia zanotowanym po zabiegu (r = 0,79; p < 0,01). W okresie obserwacji odległej nie stwierdzono istotnej różnicy w występowaniu restenozy między obiema grupami (14,2 vs. 14%; odpowiednio grupa 1 vs. grupa 2; p = NS), choć w obu badanych grupach stwierdzono istotne różnice w występowaniu nawrotu dolegliwości stenokardialnych i dodatnich wyników testów wysiłkowych (50% vs. 20; odpowiednio grupa 1 vs. grupa 2; p < 0,05). Wnioski: Obecność mostka mięśniowego nie wpływa na występowanie restenozy po zabiegach przezskórnej angioplastyki wieńcowej. Elektrokardiograficzny test wysiłkowy ma niską wartość diagnostyczną w wykrywaniu restenozy w tej populacji chorych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 284&#8211;290