Liquid levothyroxine improves thyroid control in patients with different hypothyroidism aetiology and variable adherence — case series and review

It is estimated that hypothyroidism treatment may be either suboptimal or excessive in about 32–45% patients treated with L-thyroxine (LT4). There are multiple possible causes of poor control of hypothyroidism, including narrow LT4 therapeutic index, food and drug interactions, comorbidities, and patient non-adherence. Some of these obstacles could possibly be overcome with the novel liquid LT4 formulation. Liquid LT4 reaches maximum blood concentration about 30 minutes faster than the tablet form. Faster pharmacokinetics might lead to more efficient LT4 absorption, as suggested by a recent real-world study in patients with primary and central hypothyroidism. Liquid LT4 treatment led to increased free thyroxine (FT4) and sex hormone binding globulin (SHBG) with decreased low-density lipoprotein (LDL) cholesterol concentration and substantially improved quality of life for the patients. Herein we present a series of 31 patients with hypothyroidism of different aetiologies treated with the novel liquid LT4 formulation in standard clinical care in light of the latest scientific publications on liquid LT4 formula. We observed normalization of thyroid function tests shortly after introduction of liquid LT4, irrespective of concurrent diseases or concomitant medications that could diminish LT4 absorption. In more detail, the treatment with liquid LT4 managed to normalize thyroid-stimulating hormone (TSH) concentrations in patients without any known causes of LT4 absorption disturbances, as well as in those with malabsorption: with gastric bypass, partial small and large intestine resection, scleroderma, gluten intolerance, celiac disease, atrophic gastritis, and polytherapy. In conclusion, considering many factors disturbingLT4 absorption, hypothyroidism therapy with liquid LT4 seems to be a particularly effective option.

Impact of safety-related dose reductions or discontinuations on sustained virologic response in HCV-infected patients: Results from the GUARD-C Cohort

BACKGROUND: Despite the introduction of direct-acting antiviral agents for chronic hepatitis C virus (HCV) infection, peginterferon alfa/ribavirin remains relevant in many resource-constrained settings. The non-randomized GUARD-C cohort investigated baseline predictors of safety-related dose reductions or discontinuations (sr-RD) and their impact on sustained virologic response (SVR) in patients receiving peginterferon alfa/ribavirin in routine practice. METHODS: A total of 3181 HCV-mono-infected treatment-naive patients were assigned to 24 or 48 weeks of peginterferon alfa/ribavirin by their physician. Patients were categorized by time-to-first sr-RD (Week 4/12). Detailed analyses of the impact of sr-RD on SVR24 (HCV RNA <50 IU/mL) were conducted in 951 Caucasian, noncirrhotic genotype (G)1 patients assigned to peginterferon alfa-2a/ribavirin for 48 weeks. The probability of SVR24 was identified by a baseline scoring system (range: 0-9 points) on which scores of 5 to 9 and <5 represent high and low probability of SVR24, respectively. RESULTS: SVR24 rates were 46.1% (754/1634), 77.1% (279/362), 68.0% (514/756), and 51.3% (203/396), respectively, in G1, 2, 3, and 4 patients. Overall, 16.9% and 21.8% patients experienced 651 sr-RD for peginterferon alfa and ribavirin, respectively. Among Caucasian noncirrhotic G1 patients: female sex, lower body mass index, pre-existing cardiovascular/pulmonary disease, and low hematological indices were prognostic factors of sr-RD; SVR24 was lower in patients with 651 vs. no sr-RD by Week 4 (37.9% vs. 54.4%; P = 0.0046) and Week 12 (41.7% vs. 55.3%; P = 0.0016); sr-RD by Week 4/12 significantly reduced SVR24 in patients with scores <5 but not 655. CONCLUSIONS: In conclusion, sr-RD to peginterferon alfa-2a/ribavirin significantly impacts on SVR24 rates in treatment-naive G1 noncirrhotic Caucasian patients. Baseline characteristics can help select patients with a high probability of SVR24 and a low probability of sr-RD with peginterferon alfa-2a/ribavirin

Non-Invasive Indirect Markers of Liver Fibrosis after Interferon-Free Treatment for Hepatitis C

The effectiveness of interferon-free therapy during the course of HCV infection has already been confirmed. Liver fibrosis can be assessed in several ways, from biopsies to imaging tests. The present study evaluates the usefulness of non-invasive indirect biomarkers of liver fibrosis (APRI, GAPRI, FORNS, FIB-4, the AP index and HUI score) as markers of the effective treatment of HCV with the 3D regimen. Blood samples were collected from 70 patients suffering from chronic hepatitis C. Patients received the 3D AbbVie regimen for hepatitis C. All patients had HCV genotype 1b. The APRI, GAPRI, FIB-4, FORNS, HUI and AP index (age–platelet score) values were calculated with their respective algorithms. The stage of fibrosis was evaluated on the basis of a liver biopsy and confirmed by FibroScan-based transient elastography. An undetectable level of HCV RNA after 12 weeks of treatment with the 3D regimen indicates 100% eradication of hepatitis C virus. After the treatment, non-invasive indirect markers of liver fibrosis achieved levels below the limit for significant fibrosis, Thus, non-invasive indirect biomarkers of hepatic fibrosis failed to detect the presence of significant fibrosis, which was proved in histopathological examination. However, the eradication of hepatitis C virus by means of the 3D regimen treatment does not mean that patients were completely cured

Opinia ekspertów dotycząca zastosowania płynnej L-tyroksyny i nowego preparatu

Hypothyroidism is a common endocrine disorder affecting 3–15% of the adult population in subclinical form and 0.3–0.8% as overt disease. The mainstay of treatment is replacement monotherapy with levothyroxine (LT4). Currently several oral LT4 formulations including tablets, softgel capsules, and liquid formulations are available. Liquid LT4 is manufactured as LT4 solution in 85% glycerol and 96% ethanol and as LT4 solution in purified water and glycerol. The latest formulation, Tirosint SOL, gained FDA approval in 2017. To evaluate the clinical utility of liquid LT4 we reviewed the literature using three databases: PubMed/MEDLINE, Scopus, and Embase and found 405 articles among which 23 prospective and two retrospective studies were further evaluated. Finally, several case reports on rare clinical conditions were discussed. Our review demonstrated that liquid LT4 was more effective than tablet formulation in patients with malabsorption caused by interfering diseases, drugs, and bariatric surgery. The better pharmacokinetics of liquid LT4 was also confirmed in subjects without malabsorption: patients on replacement or suppressive therapy, who switched from tablet to liquid formulation in equivalent dose, gained better hormonal control, and required less frequent TSH measurements. The drug also appeared effective and easy to handle in patients fed by enteric tube. Liquid LT4 appeared equally effective whenever taken before or during breakfast. The analysis of the drug utility in particular populations including newborns, pregnant women, and the elderly confirmed the high value and safety of liquid LT4. However, in neonates the higher incidence of TSH suppression on liquid in comparison to tablet LT4 therapy was noted, and particular attention to avoid over-treatment must be paid. Concluding: the literature review revealed that liquid LT4 is especially advantageous in patients with malabsorption and the critically ill, but it seems also very promising in common therapy. The lack of alcohol content in the new formulation makes Tirosint SOL especially attractive.Niedoczynność tarczycy należy do częstych chorób endokrynnych: w postaci subklinicznej występuje w 3–15% dorosłej populacji, a w postaci jawnej odsetek ten wynosi 0,3–0,8%. Podstawą leczenia jest monoterapia lewotyroksyną (LT4), której postać doustna jest dostępna w tabletkach, miękkich kapsułkach żelowych i płynnym roztworze. Postać płynna leku jest wytwarzana jako roztwór LT4 w 85% glicerolu i 96% etanolu i jako wodny roztwór LT4 i glicerolu, który pod nazwą Tirosint SOL został w 2017 r. zaaprobowany przez amerykańską Food and Drug Administration (FDA). W celu oceny przydatności klinicznej płynnej LT4 przeprowadzono przegląd literatury, uwzględniając trzy bazy danych: PubMed/MEDLINE, Scopus i Embase. Znaleziono 403 artykuły, z których do dalszej analizy zakwalifikowano 23 prace prospektywne i 2 retrospektywne. Przeprowadzono również analizę kilku opisów przypadków szczególnych sytuacji klinicznych. Na podstawie przeglądu literatury stwierdzono, że u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania spowodowanymi przez interferujące choroby, leki i po operacjach bariatrycznych płynna postać LT4 była bardziej skuteczna niż lek w formie tabletek. Lepsze właściwości farmakokinetyczne płynnej postaci LT4 potwierdziły także badania u chorych bez zaburzeń wchłaniania: po zastąpieniu LT4 w tabletkach równoważną dawką płynnej LT4 uzyskano lepszą kontrolę hormonalną i zmniejszono częstotliwość oznaczeń TSH. Płynna LT4 okazała się jednakowo skuteczna, zarówno kiedy była zażywana w trakcie śniadania, jak i przed śniadaniem. W grupie pacjentów odżywianych przez zgłębnik dojelitowy podanie płynnej LT4 nie wymagało przerwy w karmieniu. Analiza stosowania płynnej LT4 w wybranych grupach pacjentów: u noworodków, kobiet ciężarnych i osób starszych, potwierdziła jej skuteczność i bezpieczeństwo. Należy podkreślić, że u noworodkówczęściej obserwowano supresję hormonu tyreotropowego (TSH), co nakazuje szczególną ostrożność przy stosowaniu płynnej postaci LT4 w tej grupie chorych. Podsumowując: na podstawie przeglądu dostępnej literatury stwierdzono, że płynna postać LT4 jest szczególnie korzystna u chorych z zaburzeniami wchłaniania i będących w ciężkim stanie, ale wydaje się również bardzo obiecującą opcją w codziennej praktyce endokrynologicznej. Brak zawartości etanolu w preparacie Tirosint Sol czyni ten preparat szczególnie atrakcyjnym

Thyroid diseases and fertility disorders — Guidelines of the Polish Society of Endocrinology [Choroby tarczycy a zaburzenia płodności — rekomendacje Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego]

Thyroid hormones influence female fertility, directly stimulating oocyte maturation and regulating prolactin and sex hormone binding globulin (SHBG) concentrations. Hyperthyroidism affects 1–2%, overt hypothyroidism 0.3%, and subclinical hypothyroidism up to 15% of women of childbearing age. Approximately 10% of euthyroid women have elevated concentrations of anti-thyroid peroxidase antibodies (aTPO) and/or anti-thyroglobulin (aTg) antibodies. Hypothyroidism can cause menstrual and ovulation disorders, and impact fertility. Studies carried out to date have not conclusively demonstrated that subclinical hypothyroidism or elevated aTPO/aTg concentrations make it harder to conceive, but they do increase the risk of pregnancy loss. Subclinical hypothyroidism and elevated aTPO/aTg concentrations without thyroid disorders are more common in polycystic ovary syndrome, premature ovarian insufficiency, and idiopathic infertility. Fertility problems are therefore an indication for screening for thyroid diseases (in females as well as in some males). A thyroid disorder diagnosed in subfertile couples should be treated appropriately, especially before attempting assisted reproductive techniques. These recommendations are intended as a guide for the management of thyroid diseases associated with infertility. Hormony tarczycy wpływają na płodność kobiet poprzez bezpośrednie pobudzanie dojrzewania oocytów oraz regulację stężenia prolaktyny i globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG). Nadczynność tarczycy dotyka 1–2%, jawna hipotyreoza — 0,3%, a subkliniczna niedoczynność tarczycy — nawet do 15% kobiet w wieku rozrodczym. U około 10% kobiet będących w eutyreozie występują podwyższone stężenia przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej (aTPO) i/lub przeciwko tyreoglobulinie (aTg). Niedoczynność tarczycy może wywoływać zaburzenia miesiączkowania oraz zaburzenia owulacji i prowadzić do ograniczenia płodności. Dotychczasowe wyniki badań nie wskazują jednoznacznie, że subkliniczna niedoczynność tarczycy lub podwyższone stężenie aTPO/aTg utrudniają uzyskanie ciąży, natomiast zwiększają one ryzyko utraty ciąży. Subkliniczna hipotyreoza oraz podwyższone aTPO/aTg bez zaburzeń czynności tarczycy częściej występują w zespole policystycznych jajników (PCOS), przedwczesnym wygasaniu czynności jajników oraz niepłodności idiopatycznej. Zaburzenia płodności stanowią więc wskazanie do badań przesiewowych w kierunku chorób tarczycy (u kobiet oraz u części mężczyzn). Stwierdzona dysfunkcja tarczycy u par z ograniczoną płodnością powinna być odpowiednio leczona, zwłaszcza przed przystąpieniem do technik wspomaganego rozrodu. Niniejsze wytyczne mają stanowić przewodnik postępowania w przypadku współistnienia chorób tarczycy z niepłodnością

Thyroid diseases in pregnancy: guidelines of the Polish Society of Endocrinology [Choroby tarczycy w ciąży: zalecenia postępowania Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego]

Appropriate care of pregnant women with coexisting thyroid dysfunction is still a subject of much controversy. In recent years, there has been a dynamic increase in the number of scientific reports on the diagnosis and treatment of thyroid diseases in women planning pregnancy, pregnant women, and women in the postpartum period. These mainly concern the management of hypothyroidism, autoimmune thyroid diseases, and fertility disorders. Therefore, the Polish Society of Endocrinology deemed it necessary to update the guidelines on principles of diagnostic and therapeutic management in this group of patients, previously published in 2011. The recommendations were prepared by Polish experts according to evidence based medicine principles, if such data were available.