بررسی سطح پروفایل لیپید سرم در بیماران با سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان قدس قزوین در سال 1400

چکیده مقدمه: سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم معمولا با حمله سرگیجه مشخص می شود که در اثر تغییر موقعیت سر در جهت گرانش ایجاد می شود. اگرچه ماهیت خوش خیم دارد، اما می تواند باعث ایجاد مشکلات جسمی، روانی و اختلال در فعالیت های روزمره شود؛ لذا تشخیص به موقع ضروری می باشد. در فرایند تشخیص، آگاهی از عوامل پیش بینی کننده، از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین سطح پروفایل لیپید سرم در بیماران با سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان قدس قزوین در سال 1400 بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی(توصیفی- تحلیلی)، بر روی 74 بیمار با سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیمی که به درمانگاه بیمارستان قدس قزوین مراجعه نمودند، انجام شد. روش نمونه گیری، غیرتصادفی و دردسترس بود. ابتدا کلیه ی واحد های پژوهش چک لیست مشخصات فردی را تکمیل کردند. سپس اطلاعات مربوط به پروفایل لیپید(LDL، HDL، کلسترول و تری گلیسیرید) در آزمایشگاه بیمارستان قدس سنجیده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آزمون های تی تست، کای دو و ضریب همبستگی پیرسون یا معادل نان پارامتریک آنها استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه از 74 واحد پژوهش، 21 بیمار، مرد و 53 بیمار، زن بودند و میانگین سنی بیماران 1/51 بود. میانگین سطح سرمی HDL 51/47، کلسترول 57/181 LDL, 40/106 و تری گلیسرید 05/158 بود. سطح سرمی HDL در 33 بیمار (6/%44)، LDL در 4 بیمار (4/5 %)، کلسترول در 17 بیمار (23 %) و تری گلیسیرید در 19 بیمار (7/25 %) در محدوده غیر طبیعی قرار داشت. همچنین در این پژوهش تمام بیماران LDL مختل را زنان، 7/94 درصد بیماران با تری گلیسیرید مختل و 5/76 درصد بیماران با کلسترول مختل را زنان تشکیل دادند. در بررسی های انجام شده با توجه به ضریب همبستگی(R) میان سن و سطح پروفایل لیپید در بیماران سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم ارتباط معناداری مشاهده نشد (005/0<P). همچنین در مقایسه سطح خونی پروفایل لیپید با جنسیت در بیماران سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم بین تریگلیسیرید و جنسیت ( زن) رابطه معناداری یافت شد (005/0P=) و در سایر موارد پروفایل لیپید با جنسیت ارتباط معناداری یافت نشد (005/0<P). نتیجه گیری: با توجه به بررسی های صورت گرفته در این مطالعه اکثریت افراد حاضر در مطالعه سطح LDL ,HDL , تری گلیسیرید و کلسترول نرمال داشته و اکثریت افراد با سطح سرمی LDL ، HDL،تری گلیسیرید وکلسترول مختل را زنان تشکیل می دهند. با وجود این که شیوع بیماری سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم در زنان نسبت به مردان بیشتر است و همچنین درصد فراوانی بیشتر بیماران زن نسبت به مرد با سطح سرمی مختل در فاکتور های LDL ، کلسترول و تری گلیسیرید، در این مطالعه، برای پی بردن به ارتباط سطح پروفایل لیپید با شیوع بیشتر سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم در زنان نیاز به تحقیقات بیشتر است. لذا پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود . واژگان کلیدی: پروفایل لیپید ، سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم و سرگیج

بررسی سطح فاکتورهای خونی در بیماران مبتلا به سرگیجه وضعیتی حمله ای خوشخیم در سال 1400

مقدمه: افتادن (falling) ششمین علت مرگ در جمعیتهای سالمندان است که با برخی بیماری‌ها و ناتوانی ها نیز همراه است، سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم شایع‌ترین علت شناخته شده سرگیجه می باشد در یک بررسی مبتنی بر جمعیت، شیوع BPPV در طول زندگی 2.4 درصد بوده است. شیوع یک ساله BPPV با افزایش سن افزایش می یابد و در افراد بالای 60 سال در مقایسه با افراد 18 تا 39 سال هفت برابر بیشتر بوده است. BPPV در زنان بیشتر از مردان و در تمام گروه‌های سنی با نسبت 2:1 تا 3:1 گزارش شده بود. شیوع بالای این بیماری و کاهش کیفیت زندگی بیماران و بار هزینه ی این بیماری بر کشور و با توجه به محدود بودن مطالعات در این زمینه بر آن شدیم مطالعه ای با هدف تعیین ارتباط سیستم انعقادی و پلاکت ها با بیماری سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم انجام دهیم تا شاید با یافتن ارتباطی بین این عوامل و سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم بتوانیم در پیشگیری و کنترل این بیماری موفق تر عمل کنیم . روش: واحدهای مورد پژوهش این مطالعه 78 نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان قدس در سال 1400 که تشخیص بیماری بر اساس علایم بالینی و تست هالپایک قطعی شده ، بودند که مشخصات و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند سپس برای آنها چک لیستی شامل پلاکت، زمان پروترومبین، زمان نسبی ترومبوپلاستین، میانگین اندازه پلاکت ها، سن، جنس، مدت زمان ابتلا به بیماری، وضعیت تاهل و تحصیلات تکمیل گردید. در اين پژوهش جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار آماري SPSS ويرايش 17 استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، جداول توزیع فراوانی و درصد) و جهت تعیین روابط بین متغیرها با در نظر گرفتن توزیع آنها، در صورت توزیع نرمال شاخص های خونی از آزمون های تی تست، وضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اکثر بیماران را خانم های میانسال(74.4% بیماران خانم بودند و میانگین سنی بیماران 51 سال با انحراف از معیار 13 بود) تشکیل داده اند . شاخص های وضعیت انعقادی در این افراد عمدتا در بازه ی طبیعی قرار داشته وPT تنها در 5 نفر از 78 نفر در محدوده ی غیر طبیعی قرار داشت(Pvalue 0.44) و PTT در تمام بیماران در محدوده ی طبیعی قرار داشت و میانگین تعداد پلاکت آنها 248 هزار بود(با انحراف از معیار 57.88) اما در مورد میانگین اندازه پلاکت ها (mpv) اکثر افراد خارج از محدوده ی طبیعی(51.3%) و اکثرا بیشتر از آن (46.2%) بودند.میانگین mpv در بیماران 11.23 اندازه گیری شد(با انحراف از معیار 2.62) که نزدیک به بالاترین میزان بازه ی طبیعی آن (11.5) میباشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد در بیماران سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم اختلال وضعیت سیستم انعقادی وجود ندارد. اما میانگین حجم پلاکت ها (MPV) در 46.2% بیماران بالاتر از میزان طبیعی می باشد که جای بحث و بررسی بیشتر دارد. واژگان کلیدی: سرگیجه - سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم (bppv) – فاکتورهای انعقادی – پلاک

بررسي ارتباط ميزان كم شنوايي با شدت سرگيجه در مبتلایان به بیماری منيير درسال 1399 تا 1400

مقدمه : بيماري منيير (MD) ازجمله بيماري‌هاي گوش داخلي است که با دوره‌های مکرر سرگیجه خود به خود، کاهش شنوایی حسی عصبی، وزوز گوش، و احساس پری در گوش مشخص می‌شود. سرگیجه ناتوان کننده‌ترین علامت در بین علائم اصلی بیماری است. اپیزودهای غیرقابل پیش بینی سرگیجه و احتمال کاهش شنوایی دائمی می‌تواند از سخت‌ترین مشکلات بیماری منیر باشد. از این رو هدف از این مطالعه بررسي ارتباط ميزان كم شنوايي با شدت سرگيجه در مبتلایان به بیماری منيير بود. روش: طی این پژوهش مقطعی 212 نفر بیمار مبتلا به منییر مراجعه کننده به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان قدس قزوین مورد بررسی قرار گرفتند. این افراد با استفاده از معیار تشخیصی (AAO-HNS) تحت شرح حال گیری و ادیومتری (PTA, SRT, SDS) قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. يافته ها: براساس نتایج این مطالعه دامنه تغییرات سنی بیماران 14 تا 84 سال با میانگین (47.55±12.93سال) بود. دربیماران مبتلا به منییر بیشترین درگیری در گوش چپ و فرکانس‌های پایین‌تر از 2500 (7/82 درصد) با سابقه ابتلا به بیماری 1 الی 3 سال بود. این بیماران قبل از درمان (12-2) 5 بار در ماه علائم سرگیجه، وزوزگوش را تجربه کردند ( بازه ی تعداد حملات از یکبار در ماه تا سه بار در روز متغیر بود )که باعث کاهش کیفیت زندگی در آن‌ها شده بود. شدت حملات سرگیجه قبل از درمان در بیماران به طور متوسط 7.75±2.06 بود . بررسی پارامترهای ادیومتری نیز نشان دهنده کاهش شنوایی خفیف در 49.1 درصد بیماران و کاهش شنوایی متوسط در 17 درصد آنها بود که ارتباط معناداری با شدت سرگیجه نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بین شدت سرگیجه و میزان کم شنوایی ارتباط معناداری وجود ندارد. واژگان كليدي: بیماری منییر، شنوایی سنجی ، شدت سرگیجه ، کم شنوای

بررسی وضعیت سبک زندگی در مبتلایان به بیماری منییر مراجعه کننده به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان قدس قزوین در سال 1399_1400

چکیده هدف: بررسی وضعیت سبک¬زندگی در مبتلایان به بیماری منییر مراجعه¬کننده به درمانگاه گوش، حلق و بینی بیمارستان قدس قزوین در سال 1399_1400 روش: طی این پژوهش مقطعی 212 نفر بیمار مبتلا به منییر مراجعه¬کننده به درمانگاه گوش، حلق و بینی بیمارستان قدس قزوین مورد بررسی قرار¬گرفتند. اطلاعات این بیماران با استفاده از تکمیل پرسشنامه دموگرافیک و سبک¬زندگی ارتقاء¬دهنده والکر مورد بررسی قرارگرفت. اطلاعات به¬دست¬آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS-21 مورد آنالیز قرارگرفت. يافته ها: براساس نتایج این مطالعه دامنه تغییرات سنی بیماران 14 تا 84 سال با میانگین(12.93±47.55 )بود. اکثر بیماران دارای میانگین قد(55/8 ± 17/165) و وزن(08/11 ± 82/72)، زن، متاهل، دارای تحصیلات دیپلم، بیکار، ساکن شهر، و بدون سابقه چربی خون و مصرف سیگار یا الکل با سابقه ابتلا به بیماری 1 الی 3 سال بودند. همچنین اکثر بیماران منییر دارای سطح زندگی متوسط با نمره 126 (4/59 درصد) بودند. براساس نتایج بین فشارخون و وزن بیماران رابطه معناداری وجود داشت(p<0.05). همچنین در بررسی-های بیشتر مشخص گردید که تمام وضعیت¬های موثر بر ارتقا سطح سلامت بیماران مبتلا به منییر رابطه آماری معناداری وجود دارد(P<0.05) و میانگین امتیازکسب شده در مبتلایان مجرد، بیماران با تحصیلات دانشگاهی (ورزش، مسئولیت¬پذیری درمورد سلامت، مدیریت¬استرس، حمایت¬بین¬فردی و خودشکوفایی)، ساکنین شهر(ورزش)، شاغلین(ورزش، مسئولیت پذیری در مورد سلامت و خودشکوفایی) (ورزش، مسئولیت-پذیری درمورد سلامت، مدیریت¬استرس، حمایت¬بین¬فردی و خودشکوفایی) بیشتر است. نتیجه‌گیری: اکثریت بیماران زن، متاهل، دارای تحصیلات دیپلم، بیکار، ساکن شهر و بدون سابقه چربی¬خون و مصرف سیگار یا الکل بودند و با کسب نمره 126 (4/59 درصد) از وضعیت سبک زندگی متوسط برخوردارند که بیماران مجرد، با تحصیلات دانشگاهی، شاغل و ساکن شهر سبک زندگی مناسب تری دارند. بین فشارخون و وزن بیماران و همچنین بین تمام وضعیت های ارتقادهنده سلامت رابطه معنادار مشاهده شد. واژگان كليدي: بیماری منییر، سبک زندگی، اطلاعات دموگرافی

Bolus administration of intravenous lidocaine reduces pain after an elective caesarean section: Findings from a randomised, double-blind, placebo-controlled trial

We conducted a randomised double-blind, placebo-controlled trial to assess whether a bolus dose of lidocaine during the induction of general anaesthesia would reduce postoperative pain over 24 h. Level of satisfaction with pain control at 48 h after surgery and Apgar score were also examined. A total of 100 women aged 20–35 years, who were candidates for elective caesarean section (CS) were randomised to receive either 1.5 mg/kg lidocaine or placebo during the induction of general anaesthesia. Results showed that lidocaine decreased pain intensity over 24 h after surgery (p < .001), and decreased postoperative morphine consumption from median (range) of 3.79 (0–9) mg in the placebo group to 0 (0–12) mg and in the lidocaine group (p <.001). Lidocaine was not associated with postoperative nausea and vomiting or any side effects in women and newborn babies. We conclude that a small bolus dose of lidocaine attenuates postoperative pain, thus reducing the requirement for opioid consumption in the postoperative period.Impact statement • With its anti-inflammatory, anti-hyperalgesic and analgesic properties, intravenous perioperative lidocaine infusion (IVLI) has been used for optimal postoperative care in different surgeries. Limited evidence suggests that IVLI may be a useful adjuvant during general anaesthesia. There is a report of a positive effect on several outcomes after surgery including postoperative pain over 24 h after laparoscopic abdominal surgery or open abdominal surgery. However, there was a paucity of information regarding the efficacy of a bolus dose of lidocaine in patients undergoing caesarean section (CS). In this randomized, placebo-controlled trial the use of a bolus dose of 1.5 mg/kg lidocaine 2%, compared with placebo, during the induction of general anaesthesia for elective CS resulted in a significant decrease in postoperative pain score as well as decreased postoperative morphine consumption over 24 h. Lidocaine use was not associated with any side effect in participants and newborns. • This study provides the first evidence that a bolus dose of lidocaine may be a safe and simple alternative therapeutic intervention for enhanced postoperative recovery in terms of pain and postoperative opioid consumption. Future studies are needed to examine pain reducing effect of perioperative bolus dose of lidocaine after CS under spinal or epidural anesthesia