Pilotażowy test interwencji świadomej medytacji w redukcji stresu u młodszych pacjentów z udarem mózgu

Introduction. The population of younger people having strokes is growing. Persons who are younger and have a stroke have specific stressors after a stroke that those over 60 may not experience (e.g., ability to earn an income, provide for a family, returning to work, etc.).Aim. In order to address some of these age-specific stressors, new and novel approaches to stress mediation are needed. In order to address this gap in the literature this study piloted a mindfulness meditation with younger in hospital stroke survivors.Material and Methods. Prospective non-randomized pilot study of in-hospital stroke patients < 60 years of age. Baseline assessment included the Perceived Stress Scale (PSS), heart rate (HR), blood pressure (BP), and respiratory rate (RR). Patients received a 10-minute mindfulness training session with instructions for home use. PSS, HR, BP, and RR were collected immediately after training and telephone assessments of PSS were collected 30-day post discharge.Results. The mean age of the 21 patients included in the final analysis was 47.4 years. Paired t-test showed statistically significant differences in heart rate (p < 0.001) and respiratory rate (p < 0.001) before and after the intervention, but no statistically significant differences in pre and post training blood pressure (p = 0.480). There was no statistically significant difference in PSS scores before and after the training.Conclusions. The findings of this study suggest that the mindfulness intervention is feasible for in-hospital stroke patients and shows promise for reducing stress, as indicated by physiologic changes such as lowering heart and blood pressure rates. (JNNN 2019;8(2):48–53)Wstęp. Wzrasta populacja młodych ludzi zapadających na udary mózgu. Osoby młodsze w wyniku udaru odczuwają określone czynniki stresogenne, których osoby powyżej 60. roku życia mogą nie doświadczyć (np. zdolność do zarabiania pieniędzy, utrzymanie rodziny, powrót do pracy itp.).Cel. Aby odnieść się do niektórych z tych specyficznych dla danego wieku czynników stresogennych, potrzebne są nowe i nowatorskie podejścia do mediacji w zakresie stresu. W celu zajęcia się tą luką w literaturze, w badaniu tym przeprowadzono pilotażową świadomą medytację w szpitalu z młodszymi osobami, które przeżyły udar mózgu.Materiał i metody. Prospektywne, nierandomizowane badanie pilotażowe u pacjentów po udarze mózgu w wieku poniżej 60 lat przeprowadzono w warunkach szpitalnych. Ocena stanu wyjściowego obejmowała skalę postrzeganego stresu (PSS), częstość akcji serca (HR), ciśnienie krwi (BP) i częstość oddechową (RR). Pacjenci otrzymali 10-minutowy trening świadomego myślenia oraz instrukcje wykonywania w warunkach domowych. PSS, HR, BP i RR zebrano natychmiast po przeszkoleniu, a oceny telefoniczne PSS zebrano 30 dni po wypisie ze szpitala.Wyniki. Średni wiek 21 pacjentów objętych finalną analizą wynosił 47,4 lat. Analiza t-testem wykazała istotne statystycznie różnice w częstości akcji serca (p < 0,001) i częstości oddechu (p < 0,001) przed i po interwencji, jednakże nie wykazano istotnych statystycznie różnic w ciśnieniu krwi przed i po instruktażu (p = 0,480). Nie odnotowano statystycznie istotnej różnicy w wynikach PSS przed i po szkoleniu.Wnioski. Wyniki tego badania sugerują, że interwencja w zakresie świadomego myślenia jest wykonalna dla pacjentów po udarze mózgu w warunkach szpitalnych i wskazuje na obiecujące możliwości zmniejszenia stresu, na co wskazują zmiany fizjologiczne, takie jak obniżenie częstości akcji serca i ciśnienia krwi. (PNN 2019;8(2):48–53