Penal aspects of performing a medical procedure without patient's consent : deliberations based on the art. 192 of Polish criminal code

Przedmiotem niniejszego opracowania jest omówienie występku wykonania zabiegu leczniczego bez zgody pacjenta, uregulowanego w art. 192 kodeksu karnego. Najwięcej uwagi poświęcono analizie znamion przedmiotowych opisywanego typu czynu zabronionego, także w kontekście dobra prawnego chronionego omawianym przepisem. Komentarzowi zostało poddane każde znamię owego typu czynu zabronionego poprzez ścisłe nawiązanie do regulacji ustawowych z zakresu prawa medycznego, przede wszystkim Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty z 1996 roku oraz Ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta z 2008 roku. Wyrażono pogląd, że niniejszy przepis wymaga innego sformułowania, tak by objęty nim zakres penalizacji nie budził wątpliwości i lepiej wypełniał zakładane cele ochronne. W końcowej części artykułu zaproponowano nowe brzmienie przepisu.The aim of this text is to present the essential penal aspects of performing a medical procedure without patient's consent. The type of the crime included in the Polish Criminal Code may cause many problematic issues to discuss, e.g. the legally protected interest protected by the regulation, how to understand the word 'patient' and interpret the term 'consent'. All these remarks were given in connection with the regulations of the Act on Patients' Rights (passed in 2008) and the Act on the Profession of Physician and Dentist (passed in 1996). The author shows her own opinion of interpreting the art. 192 § 1 C.C. and also proposes some de lege ferenda ideas that would better fulfill the purpose of the described norm

Protective measures regulated in Polish Criminal Code under the novelty passed on 20th February 2015

W artykule została przedstawiona regulacja rozdziału X Kodeksu karnego obowiązująca od 1 lipca 2015 roku. W poszczególnych częściach opracowania zaprezentowano treść nowych przepisów, poddając je krótkiemu komentarzowi, przy jednoczesnym posiłkowaniu się treścią projektu ustawy i wniosków Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka kierowanych do Rzecznika Praw Obywatelskich oraz Prokuratora Generalnego w sprawie wystąpienia z wnioskiem o zbadanie zgodności z Konstytucją przepisów 93a - 93g Kodeksu karnego. Również własne przemyślenia autorki skłaniają do podstawienia raczej krytycznego osądu proponowanego rozwiązania. Sam kierunek zmian zaproponowany w ustawie nowelizującej, wypada ocenić pozytywnie, bowiem głównym celem postanowień ma być podjęcie działań mających przywrócić sprawcę do stanu zdrowia. Regulacje ustawowe przeczyć mogą jednak tezie zawartej w uzasadnieniu projektu. Analizie poddano przede wszystkim katalog środków zabezpieczających, przesłanki ich zastosowania, a także zasady orzekania, zwracając szczególną uwagę na nowości. Wykazywano, że wbrew twierdzeniom ustawodawcy, środki zabezpieczające mogą mieć bardziej penalny niż prewencyjny charakter. Zauważono także brak regulacji postępowania w razie konfliktu wykonywania kar w formie dozoru elektronicznego i wolnościowego środka, jakim jest kontrola miejsca pobytu. Wyrażono sceptycyzm co do stosowania innych ustaw wobec sprawców mogących być internowanymi. Omówiono też stosowanie terapeutycznych środków zabezpieczających w kontekście obowiązku uzyskiwania zgody zainteresowanego.In this thesis the regulation of the protective measures, included in Polish Penal Code that will be in force from 1th July was presented. The author mainly focuses on presenting some controversial issues connected with those specific mechanisms, especially the rules governing the imposing of protective measures, the relationship between them and the penalties regulated in the Code and the catalogue of offenders who are possible to will have the measures applicated. The author instead of giving her own opinions, referres to the draft of the novelty of Penal Code (passed on 20th February) and the motion of Helsinki Foundation of Human Rights directed to the Polish Ombudsman and General Prosecutor. The conclusion which ends the article is quite critical, some inaccurancies in the draft are seen. Some de lege ferrenda demands are also shown

Kształt odpowiedzialności dyscyplinarnej prokuratorów w świetle Prawa o prokuraturze – wybrane problemy

The material aspect of disciplinary responsibility regulated in the new act that came into force on 4th March 2016 is described in this short essay. The most interesting thing to deliberate on is the article 137 § 2 which says that the prosecutor is not disciplinary liable if they acted only in general interest. This clause is really controversial not only because of its wide content but also ambiguous character (analysed from the perspecitve of the five – element structure of a delict). It is not an easy task to prejudge if the prosecutor does not commit the delict or is not subjected to the penalty if acting in the general interest. More arguments against the first statement are found. The terminologial disorder included in the Penal Code and the consequences for an individual (eg. the possibility to self – defence, civil responsibility of the state) lead to propose this thesis

The prescription period of punishability in case of crimes against humanity : a few remarks based on the Supreme Court's sentence passed on 14th October 2015, I KZP 7/15

Motywem przewodnim opracowania jest omówienie problemu przedawnienia karalności zbrodni przeciwko ludzkości na gruncie polskiego prawa karnego, a także szerzej – definiowania tego pojęcia. Materia ta, wynikła w toku rozpoznawanej przed Sądem Najwyższym sprawy dotyczącej przestępstw popełnionych w okresie obowiązywania w Polsce stanu wojennego, winna być badana w kontekście norm prawa międzynarodowego, przede wszystkim w oparciu o przepisy Statutu Rzymskiego, ustanawiającego Międzynarodowy Trybunał Karny. Wywiedziono tezę, iż podstawą oceny danego przestępstwa jako zbrodni przeciwko ludzkości są postanowienia tej umowy międzynarodowej, ponieważ stanowi ona akt prawa stojący wyżej niż Kodeks karny w hierarchii źródeł prawa obowiązującego na terenie Rzeczypospolitej. Także względy funkcjonalne, między innymi chęć ujednolicenia praktyki orzekania o tego rodzaju przestępstwach w państwach-stronach Statutu, przemawiają za przyjęciem obranego założenia. W analizowanej sprawie dyskusyjna wydaje się jednak możliwość wydania orzeczenia karnego na podstawie przepisów nieobowiązujących w chwili popełnienia czynu.The aim of this short essay was to present some essential aspects of the prescription period of punishability in case of 'crimes against humanity' according to the sentence no I KZP 7/15. This procedural problem is about crimes committed during the state of emergency in Poland in 1981. The author agrees with the statement passed by the Supreme Court – it was generally said that even an 'internal' misdemeanour can described as a 'crime against humanity'. It was mentioned that the norms of international law can be applied by a state court while sentencing about 'crime against humanity'. The higher power of an international in system of legal sources and other equity reasons are the most important arguments supporting thesis included in this article. On the other hand the author doubts that Rome Statute can be applied in case happened over thirty years ago

Procedural aspects of the so-called sentencing without a trial after the amendment of 11 March 2016

Tematem przewodnim artykułu jest omówienie proceduralnych aspektów trybów konsensualnych uregulowanych w art. 335 k.p.k., funkcjonujących od 15 kwietnia 2016 r. Dogmatycznej analizie poddano kwestie związane z treścią skargi, udziałem pokrzywdzonego w postępowaniu czy też odpowiednim stosowaniem działu 40 k.p.k. Obecnie obowiązującej regulacji nie sposób ocenić pozytywnie. Głównymi zarzutami stawianymi ustawodawcy są w pierwszej kolejności wydłużenie postępowania, nieodpowiednia regulacja pozycji procesowej pokrzywdzonego czy też nadmierny formalizm związany z wnoszeniem oskarżeń do sądu

The application of consensual agreements regulated under the article 335 of Polish Code of Criminal Procedure in practice - an analysis based on Cracow district courts' records

Niniejsza praca zbiorowa miała na celu zbadanie praktyki krakowskich sądów rejonowych w zakresie procedowania konsensualnego i tzw. skazania bez rozprawy na podstawie art. 335 k.p.k. Przeanalizowane zostały łącznie akta stu dziewięćdziesięciu czterech spraw, dotyczących dwustu dwudziestu dziewięciu oskarżonych. Podlegające badaniu sprawy zostały dobrane losowo z trzech kategorii, najczęściej podlegających zakończeniu konsensualnemu: przestępstw przeciwko mieniu, bezpieczeństwu w komunikacji i z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.Strukturalnie praca została podzielona na szereg części napisanych przez różnych autorów. Pierwsza z nich stanowi tło historyczne instytucji karnoprocesowej będącej tematem pracy i zawiera liczne odniesienia prawnoporównawcze. Następny rozdział obejmuje zarys badań, ze szczególnym uwzględnieniem zastosowanej metodologii i opisaniem materiału badawczego. Kolejne części mają już charakter stricte merytoryczny i dotyczą, kolejno:- roli pokrzywdzonego w postępowaniu konsensualnym z art. 335 k.p.k.;- zagadnień związanych z oskarżonym i jego postawą wykazywaną w toku postępowania;- istoty prawa do obrony i jego ewentualnych naruszeń w postępowaniu konsensualnym;- przeprowadzanych w postępowaniu dowodów, ich charakteru i roli w wyjaśnianiu okoliczności sprawy;- treści wniosków z art. 335 k.p.k. i wydawanych na ich podstawie wyroków oraz charakteru orzekanych kar.Ostatnia część pracy skupia się na nowelizacji postępowania karnego, która wejdzie w życie 1 lipca 2015 r. i odnosi wyniki przeprowadzonych badań do kształtu wprowadzanych rozwiązań, formułując zarazem przewidywania co do funkcjonowania praktyki na gruncie nowych przepisów.The subject matter of this joint publication was to analyze the work of Cracow district courts in terms of consensual proceedings and so-called “termination without trial”, regulated under Article 335, Code of Criminal Procedure. One hundred and ninety-four cases, concerning two hundred and twenty-nine defendants, were thoroughly analyzed. Cases were picked from three main categories, proven to be most likely to being terminated consensually, involving offenses against property, safety in traffic and violations of the Act on prevention of drug abuse. The structure of this work consists of several parts, written by different authors. The historical introduction focuses on the roots of the discussed consensual institution and includes many references to other countries’ law systems. The next chapter is an outline of the conducted research, specifically focusing on the methodology and data used by the authors. The remaining parts of this work are strictly substantive and concern, consecutively: - the role of the victim in consensual proceeding under Article 335, Code of Criminal Procedure;- issues connected to the defendant and his attitude during the proceeding;- the nature and role of evidences used to clarify the circumstances of the case; - the content of prosecutors’ motions filed under Article 335 and their connection to sentences passed by the court; The last part focuses on the amendment of Polish criminal procedure, which will enter into force on first of July, 2015, and tries to predict how the future consensual proceeding will look like, considering the results of the surveys

The 'unobvious obviousness' : reflections about the crime being the legal basis of terminating the contact of employment according to the article 52 §\S 1 p. 2 of Polish Labour Code

W artykule omówiono relację między art. 52 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy, pozwalającym na wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy z winy pracownika w razie popełnienia przez niego przestępstwa, a przepisami prawa karnego sensu largo. Kluczowe problemy zaprezentowano z dwóch perspektyw - karnomaterialnej i karnoprocesowej. Wywiedziono, że przepis k.p. nie jest spójny z uregulowaniami penalnymi. Założono, że odpowiedzialność pracownika jest odmianą odpowiedzialności represyjnej, pomimo jej prywatnoprawnego charakteru, co uzasadnia powoływanie się na przepisy karne. Przede wszystkim jako niezasadne oceniono utożsamianie wykroczenia z przestępstwem, jako że pojęcia "przestępstwa" i "występku" są odmiennie zdefiniowane ustawowo. Zaproponowano, by znamię "przestępstwo" zastąpić zwrotem "czyn zabroniony pod groźbą kary". Przy omówieniu zasad postępowania karnego zwrócono uwagę na obowiązek przestrzegania przez pracodawcę zasady domniemania niewinności, której adresatami są nie tylko organy procesowe, ale inne, niezaangażowane w ściganie przestępstw osoby. Także nowe uregulowanie zasady in dubio pro reo wymagać będzie zmiany pojmowania praw pracownika. Zwieńczeniem tekstu będzie przytoczenie propozycji de lege ferrenda.In the article the relationship between the regulation of article 52 § 1 pkt 2 Labour Code (called LC) that allows the employer to terminate a contract of employment without notice in case of committing an obvious crime by the employee and penal system was mentioned. The basic problems were presented in two ways - according to the regulations of the substantive criminal law and the procedural law. The thesis expressed in this text is really strict - analyzed provision of LC is not related to the penal system and requires a great change. In the authors opinion the labour responsibility is the kind of repressive liability and the norms of criminal law should be properly applicated. First of all, the manner in which the word 'crime' is understood by labour scholars needs to be changed. Secondly, the rules of criminal procedure included in article 5 § 1 and 2 must be respected. In the last paragraph de lege ferrenda proposals were shown