Role of Polish Medical Air Rescue in national medical rescue system

Great technological progression, as well as the development of motorization in the past decades, has caused an intensification of danger to health and life for contemporary societies. The increasing amount of HEMS (Helicopter Emergency Medical Service) units interventions underline that the significance of the Polish Med­ical Air Rescue service within the structures of National Medical Rescue System is increasing. Polish Medical Air Rescue is the one and only organization in Poland which uses helicopters while performing emergency medical services and conducting the transport of patients. The history of medical aviation, and later the Polish Medical Air Rescue service shows the great work and effort that has been put into the development and functioning of this organization

The role of hypothermia coordinator : a case of hypothermic cardiac arrest treated with ECMO

Darocha, Tomasz, Sylweriusz Kosinski, Maciej Moskwa, Anna Jarosz, Dorota Sobczyk, Robert Galazkowski, Marcin Slowik, and Rafal Drwila. The role of hypothermia coordinator: A case of hypothermic cardiac arrest treated with ECMO. High Alt Biol Med 16:352-355, 2015.—We present a description of emergency medical rescue procedures in a patient suffering from severe hypothermia who was found in the Babia Gora mountain range (Poland). After diagnosing the symptoms of II/III stage hypothermia according to the Swiss Staging System, the Mountain Rescue Service notified the coordinator from the Severe Accidental Hypothermia Center (CLHG) Coordinator in Krakow and then kept in constant touch with him. In accordance with the protocol for managing such situations, the coordinator started the procedure for patients in severe hypothermia with the option of extracorporeal warming and secured access to a device for continuous mechanical chest compression. After reaching the hospital, extracorporeal warming with ECMO support in the arteriovenuous configuration was started. The total duration of circulatory arrest was 150 minutes. The rescue procedures were supervised by the coordinator, who was on 24-hour duty and was reached by means of an alarm phone. The task of the coordinator is to consult the management of hypothermia cases, use his knowledge and experience to help in the diagnosis and treatment. and if the need arises refer the patient for ECMO at CLHG. Good coordination, planning, predicting possible problems, and acting in accordance with the agreed procedures in the scheme, make it possible to shorten the time of reaching the destination hospital and implement effective treatment

Members of the emergency medical team may have difficulty diagnosing rapid atrial fibrillation in Wolff-Parkinson-White syndrome

Background: Atrial fibrillation (AF) in patients with Wolff-Parkinson-White (WPW) syndrome is potentially life-threatening as it may deteriorate into ventricular fibrillation. The aim of this study was to assess whether the emergency medical team members are able to diagnose AF with a rapid ventricular response due to the presence of atrioventricular bypass tract in WPW syndrome. Methods: The study group consisted of 316 participants attending a national congress of emergency medicine. A total of 196 questionnaires regarding recognition and management of cardiac arrhythmias were distributed. The assessed part presented a clinical scenario with a young hemodynamically stable man who had a 12-lead electrocardiogram performed in the past with signs of pre-excitation, and who presented to the emergency team with an irregular broad QRS-complex tachycardia. Results: A total of 71 questionnaires were filled in. Only one responder recognized AF due to WPW syndrome, while 5 other responders recognized WPW syndrome and paroxysmal supraventricular tachycardia or broad QRS-complex tachycardia. About 20% of participants did not select any diagnosis, pointing out a method of treatment only. The most common diagnosis found in the survey was ventricular tachycardia/broad QRS-complex tachycardia marked by approximately a half of the participants. Nearly 18% of participants recognized WPW syndrome, whereas AF was recognized by less than 10% of participants. Conclusions: Members of emergency medical teams have limited skills for recognizing WPW syndrome with rapid AF, and ventricular tachycardia is the most frequent incorrect diagnosis

Wpływ zastosowania monitora CPRMeter na jakość uciśnięć: prospektywne badanie randomizowane, krzyżowe, symulacyjne

   Background: Drowning is a common issue at many pools and beaches, and in seas all over the world. Lifeguards often act as bystanders, and therefore adequate training in high-quality cardiopulmonary resuscitation (CPR) and use of adequate equip­ment by lifeguards is essential. Aim: The aim of this study was to evaluate the impact of the recently introduced CPRMeter (Laerdal, Stavanger, Norway) on quality of CPR, if used by moderately experienced CPR providers. In particular, we tested the hypothesis that using the CPRMeter improves quality of chest compression by lifeguards compared to standard non-feedback CPR. Methods: The study was designed as prospective, randomised, cross-over manikin trial. Fifty lifeguards of the Volunteer Water Rescue Service (WOPR), a Polish nationwide association specialised in water rescue, participated in this study. Participants were randomly assigned 1:1 to one of two groups: a feedback group and a non-feedback group. Participants swim a distance of 25 m in the pool, and then they were asked to haul a manikin for the second 25 m, simulating rescuing a drowning victim. Once participants finished the second 25-m distance, participants were asked to initiate 2-min basic life support according to the randomisation. Results: The median quality of CPR score for the 2-min CPR session without feedback was 69 (33–77) compared to 84 (55–93) in the feedback group (p &lt; 0.001). Compression score, mean depth, rate of adequate chest compressions/min, and overall mean rate during the CPR session improved significantly in the feedback group, compared to the non-feedback group. Conclusions: Using the visual real-time feedback device significantly improved quality of CPR in our relatively unexperienced CPR providers. Better quality of bystander CPR is essential for clinical outcomes, and therefore feedback devices should be considered. Further clinical studies are needed to assess the effect of real-time visual devices, especially in bystander-CPR.Wstęp: Tonięcie jest problemem mogącym powszechnie wystąpić na wielu basenach, plażach i terenach nadmorskich na całym świecie. Ratownicy wodni często podejmują działania jako przypadkowi świadkowie zdarzenia, dlatego też istotne znaczenie ma odpowiednie wyszkolenie w zakresie prowadzenia wysokiej jakości resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) i stosowania odpowiedniego sprzętu. Cel: Celem badania była ocena wpływu wprowadzonego ostatnio urządzenia CPRMeter2 (Laerdal, Stavanger, Norwegia) na jakość RKO w sytuacji używania przez ratowników ze średnim doświadczeniem. W szczególności badano hipotezę, iż stosowanie CPRMeter2 poprawia jakość uciskania klatki piersiowej przez ratowników wodnych w porównaniu ze standardową RKO bez informacji zwrotnej. Metody: Badania miało charakter prospektywny, randomizowany, krzyżowy i objęło 50 ratowników Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (WOPR). Uczestnicy badania zostali losowo przydzieleni w proporcji 1:1 do jednej z dwóch grup — grupy z informacją zwrotną oraz bez informacji zwrotnej. Uczestnicy mieli za zadanie przepłynąć dystans 25 m w basenie, następnie holować manekina przez kolejne 25 m, symulując działania podejmowane u osoby topiącej się. Po ukończeniu drugiego dystansu 25 m uczestnicy byli proszeni o przeprowadzenie 2-minutowej resuscytacji (BLS) zgodnie z losowym przydziałem do grupy badanej. Wyniki: Średni wynik QCPR dla 2-minutowej RKO bez informacji zwrotnej wyniósł 69 (33–77) w porównaniu z 84 (55–93) w grupie z informacją zwrotną (p < 0,001). Jakość uciśnięć, średnia głębokość uciśnięć, częstość prawidłowych uciśnięć w ciągu minuty, całkowita średnia częstość uciśnięć podczas RKO uległy znacznej poprawie w grupie z zastosowaniem urządzenia zapewniającego informację zwrotną w porównaniu z grupą bez jego stosowania. Wnioski: Stosowanie urządzeń zapewniających wizualną ocenę zwrotną w czasie rzeczywistym w badanej grupie ratowników ze średnim doświadczeniem znacząco poprawiało jakość RKO. Lepsza jakość RKO prowadzonej przez przypadkowych ratowników ma kluczowe znaczenie dla wyników postępowania ratunkowego, dlatego też należy rozważyć stosowanie urządzeń zapewniających informację zwrotną. W celu oceny wpływu urządzeń zapewniających informację zwrotną w czasie rzeczywistym, szczególnie w grupie ratowników przypadkowych prowadzących RKO, konieczne są dalsze badania kliniczne