Genetic improvement of indigenous Greek sheep and goat breeds

ΔΕΝ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΠΕΡΙΛΗΨΗThe objective of the study was twofold: (i) to review the genetics of production and resilience traits of indigenous Greek small ruminant breeds as well as the evolution of national breeding programs, and (ii) explore innovative and feasible approaches to overcome the challenges and constraints towards improving these breeds and enhancing the sustainability of the small ruminant sector. Previous studies on the genetic basis of production and resilience traits of indigenous breeds revealed high improvement potential. However, the lack of follow-up action has failed to produce applicable results. Thus, implementation of scientific findings in existing breeding programs for these breeds is extremely limited. The latter has contributed to the overall poor success of such programs. Furthermore, due to the fact that most farmers do not comprehend the strategic importance of genetic improvement and lack motivation for self-funding, breeding programs have mostly relied on European or government funding; the latter has resulted in intermittent implementation. Therefore, most programs failed to improve performance of indigenous Greek breeds, many of which were consequently replaced by foreign breeds of higher productivity and documented merit. In order to facilitate the design of breeding schemes and overcome the challenges towards improvement of indigenous breeds, an integrative approach is necessary. The latter should be based on identification of specific breeding objectives, reflecting the priorities and needs of the sector, as well as the capacity of the indigenous populations. Scientific advances exemplified by genomic selection and novel reproductive technologies will enable faster and more effective genetic improvement. The overall approach is expected to enhance the competitiveness of indigenous Greek small ruminant breeds and the sustainability of the sector

DESCRIPTION AND TYPOLOGY OF DAIRY GOAT FARMS IN GREECE

The objective is to provide a description and typology of a random sample of dairy goat farms in Greece. Dairy goat farming and its role in maintaining rural tradition and self-sufficiency of population in poor rural areas of Greece is discussed. The work is part of a large european project, SOLID that focoses in low input systems

Farm conditions and production methods in Chios sheep flocks

Στόχος της εργασίας ήταν να περιγραφούν τα χαρακτηριστικά των εκτροφών και οι μέθοδοι εκτροφής εντατικάεκτρεφόμενων προβάτων της φυλής Χίου στην Ελλάδα. Για την έρευνα χρησιμοποιήθηκε το σύνολο των 66 εκτροφών τουαγροτικού συνεταιρισμού προβατοτρόφων φυλής Χίου «Μακεδονία». Η συλλογή των στοιχείων έγινε με τη χρήση ερωτηματολογίου,το οποίο συμπληρώθηκε κατά την επίσκεψη του ίδιου κτηνίατρου σε κάθε εκτροφή. Από τα στοιχεία που προέκυψανδημιουργήθηκε μια εκτενής βάση δεδομένων, από την οποία επιλέχθηκαν τέσσερις ανεξάρτητες μεταβλητές: μέγεθος ποιμνίου,εμπειρία του κτηνοτρόφου, διαθεσιμότητα βόσκησης και αριθμός ημερήσιων αρμεγμάτων. Στη συνέχεια, έγινε ανάλυση διακύμανσηςκατά έναν παράγοντα, προκείμενου να διαπιστωθεί η επίδραση τους στη γαλακτοπαραγωγή. Τα αποτελέσματαέδειξαν ότι ο μέσος όρος των ζώων στα ποίμνια ήταν 314 πρόβατα (16 κριάρια, 210 προβατίνες και 88 ζυγούρια). Διαπιστώθηκευψηλή θετική συσχέτιση μεταξύ του μεγέθους του ποιμνίου και του ύψους της γαλακτοπαραγωγής (Ρ<0.05). Επιπλέον, σταμεγάλα ποίμνια απασχολούνταν περισσότεροι εργάτες και εφαρμόζονταν τρία αρμεγματα την ήμερα (Ρ<0,05). Οι εκτροφέςστην πλειονότητα τους διέθεταν αρμεκτήρια (83,3%) και η μέση γαλακτοπαραγωγή ανά προβατίνα ήταν 276,6±55,6 λίτρα. Οικτηνοτρόφοι ήταν σχετικά νέοι (41,2±8,9 ετών), με σχετικά μικρή εμπειρία στην εκτροφή προβάτων. Ωστόσο, το μορφωτικότους επίπεδο ήταν υψηλό και έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εντατικοποίηση και την εξειδίκευση των μεθόδωνπαραγωγής. Η ιδιόκτητη γη ήταν γενικά περιορισμένη (κατά μέσο όρο 7,6 εκτάρια) και χρησιμοποιείτο κυρίως για την ιδιοπαραγωγή ζωοτροφών, ενώ η χρήση της ως βοσκότοπος ήταν δευτερεύουσας σημασίας. Στις περισσότερες εκτροφές τα χορηγούμενασιτηρεσια δεν ήταν ισορροπημένα και επικρατούσε η υπερκατανάλωση συμπυκνωμένων ζωοτροφών. Σε επίπεδοπρόληψης ασθενειών γίνονταν εμβολιασμοί (για κλωστήριο ιάσεις στο 100% των ποιμνίων) και χορήγηση αντιπαρασιτικώνφαρμάκων (τουλάχιστον μία φορά το χρόνο). Συμπερασματικά, οι εφαρμοζόμενες μέθοδοι εκτροφής στα ποίμνια πουμελετήθηκαν ήταν ικανοποιητικές, ενώ από την έρευνα αναδείχθηκαν οι δυνατότητες για περαιτέρω βελτιώσεις οι οποίεςσυζητούνται διεξοδικά.The objective was to describe farm conditions and production methods in intensively reared flocks of Chios sheep in Greece. The total of 66 farms of the Chios sheep Breeders Cooperative "Macedonia" were included in the study that was carried out using a purpose-built questionnaire and farm visits for onsite assessment by an experienced veterinarian. A detailed databasewas constructed using the information obtained from individual farms. Thereafter, four parameters concerning structural and management components were selected (flock size, sheep breeding experience, pasture use and application of three milkings daily) and their effect on milk production was estimated using one-way ANOVA. The results showed that the average flock comprisedof 314 sheep (16 rams, 210 ewes and 88 lamb ewes), whereas flock size was positively correlated to milk production (P<0.05). Inaddition, large flocks had more personnel and practiced three milkings per day (P<0.05). The majority of farms (83.3%) had milking parlours and the average milk yield per ewe was 276.6±55.6. The majority of farmers were relatively young (41.2±8.9years old) with limited experience in sheep production. However, they had a good level of education and showed increased interest in intensification and specialization of production methods. The acreage of private land was generally small (7.6 hectares) and was used mainly for production of feedstuffs; grazing was a secondary objective. In most farms, the feeding management wasinappropriate; overfeeding of concentrates and unbalanced rations was the dominant practice. Preventive measures included vaccinations (100% of farms vaccinated for clostridial diseases) and anthelminthic treatments (at least once a year in all flocks). In conclusion, farm conditions and production methods in studied flocks were considered satisfactory and revealed the potential for further improvements that are discussed here