Ocena w skali VES-13 starszych chorych przyjmowanych na szpitalny oddział chorób wewnętrznych

Wstęp: Zwiększająca się liczba pacjentów geriatrycznych implikuje wdrożenie narzędzi mających na celu identyfikacje chorych zwiększonego ryzyka powikłań hospitalizacji oraz ryzyka ponownego leczenia szpitalnego. Obecnie finansowanie przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) wykonania całościowej oceny geriatrycznej uzależnione jest od uzyskania przez chorego minimum 3 punktów w skali VES-13. Uwagę zwraca jednak fakt, iż algorytm obliczania punktów w odpowiedzi na pytania skali VES-13 zaproponowany przez NFZ różni się od wersji oryginalnej. Celem pracy jest porównanie wyników oceny w skali VES-13 wyliczonej zgodnie z oryginalnym protokołem z wersją zaproponowaną przez NFZ.Materiał i metody: Badaniem objęto 100 chorych powyżej 59. roku życia przyjmowanych na oddział geriatryczno-internistyczny Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. U wszystkich pacjentów przeprowadzono ocenę chorych za pomocą skali VES- 13, którą następnie punktowano z zastosowaniem oryginalnej wersji oceny oraz wersji zmodyfikowanej przez NFZ. Wyniki porównano w trzech podgrupach wiekowych (60–74, 75–84, powyżej 85 lat), biorąc pod uwagę ponadto płeć, liczbę rozpoznanych chorób oraz stosowanych przewlekle leków.Wyniki: Osoby najstarsze miały znacząco wyższą średnią punktację w skali VES-13, niezależnie od stosowanego sposobu obliczeń. Liczba osób, które uzyskały 3 punkty i więcej wzrastała z wiekiem niezależnie od wersji punktacji, jednak średnia liczba punktów zawsze była wyższa w modyfikacji NFZ. Średnia punktacja dla pytań 9–13 była znacząco wyższa w oryginalnej wersji skali (3,5 ± 1,3) niż w wersji NFZ (3,0 ± 1,7). Ponad 50% pacjentów zostało zakwalifikowanych jako znacząco zagrożonych pogorszeniem sprawności funkcjonowania oraz zgonem.Wnioski: Istnieją znaczące różnice w punktacji odpowiedzi skali VES-13 wyliczanej według oryginalnej wersji i wersji zmodyfikowanej przez NFZ. Wybór modelu punktacji nie wpłynął na zmianę kwalifikacji do grupy podwyższonego ryzyka zagrożenia niepełnosprawnością

Blood pressure, arterial stiffness and endogenous lithium clearance in relation to AGTR1 A1166C and AGTR2 G1675A gene polymorphisms

Introduction: Although recently a matter of epidemiologic controversy, sodium overload and its interaction with genetic factors predispose to hypertension and related target organ complications. Methods: In 131 (66 male) treated hypertensives, we measured peripheral and central arterial pressures and pulse wave augmentation indexes ($AIx_{\rho}$, $AIx_{C1}$, $AIx_{C2}$), pulse wave velocity (PWV), daily urinary sodium excretion and did genetic studies of AGTR1 A1166C and AGTR2 G1675A polymorphisms. Proximal ($FE_{L1}$) and distal ($FDR_{Na}$) sodium reabsorption measurements were performed using endogenous lithium clearance. Results: In men, we found interaction between $FDR_{Na}$ and AGTR2 G1675A polymorphism with respect to $Alx_{C1}$ ($\rho _{INT}$=0.01), $Alx_{C2}$ ($\rho _{INT}$=0.05) and $Alx_{\rho}$ ($\rho _{INT}$=0.006). Arterial stiffness increased with higher sodium reabsorption in the distal tubule, in the presence of AGTR2 G allele with the opposite tendency in A allele carriers. In the subgroup with $FDR_{Na}$ below median, as compared to those with $FDR_{Na}$ above median, the $Alx_{C1}$ (139.6±3.8 vs 159.1±5.7%; $\rho$=0.009), $Alx_{C2}$ (26.3±1.8 vs 33.3±1.7%; $\rho$=0.016) and $Alx_{\rho}$ (83.4±2.5 vs 96.5±2.6%; $\rho$<0.0001) were lower, in the G allele carrying men and GG homozygous women. Conclusions: The relation between sodium reabsorption in the distal tubule and the development of arterial stiffness depends on the AGTR2 G1675A polymorphism in blood pressure independent fashion

Impact of bariatric surgery on non-alcoholic fatty liver disease

Wstęp: prawie 300 milionów ludzi na świecie BMI przekracza 30 (kg/m2). Otyłość jest przyczyną wielu poważnych schorzeń, takich jak cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze czy niealkoholowe stłuszczenie wątroby. Chirurgia bariatryczna jest jedyną efektywną metodą uzyskania redukcji masy ciała u pacjentów z otyłością olbrzymią. Cele: Celem tej pracy jest ocena wpływu chirurgii bariatrycznej na niealkoholowe stłuszczenie wątroby u pacjentów operowanych z powodu otyłości olbrzymiej. Materiał i metodologia: Włączyliśmy 20 pacjentów zakwalifikowanych do zabiegu bariatrycznego z BMI >40 kg/m2 lub BMI >35kg/m2 z współwystępującymi chorobami towarzyszącymi. Średnia masa ciała badanej grupy wynosiła 143,85 kg, ze średnim BMI 49,16 kg/m2. Przed zabiegiem dokonano oceny stopnia niealkoholowego stłuszczenia wątroby przy użyciu skali Sherifa Saadeha podczas badania ultrasonograficznego. Dokonaliśmy także oceny stężeń enzymów wątrobowych. Obserwację i wizyty kontrolne kontynuowano do 12 miesięcy po zabiegu. Wyniki: Dwanaście miesięcy po operacji średnia masa ciała badanej grupy wynosiła 102,34 kg. WL wyniosło średnio 33,0%, EWL 58,8%, a EBMIL 61,37%. U wszystkich pacjentów zaobserwowano remisję stłuszczenia wątroby. Uszkodzenie wątroby, ocenione przy użyciu ultrasonografii, zmniejszyło się ze średnio 1,85 pkt w skali Sherifa Saadeha przed zabiegiem do 0,15 pkt po 12 miesiącach (p=0,00). Poziomy enzymów wątrobowych zmalały z 64,5 (U/l) do 27,95 (U/l) dla ALT (p=0,00) oraz z 54,4 (U/l) do 27,2 (U/l) dla AST. Wnioski: rocedury bariatryczne nie tylko pozwalają na znaczącą oraz trwała utratę masy ciała, ale także przyczyniają się do zmniejszenia stłuszczenia wątroby oraz poprawy jej funkcjonowania.Introduction; p to 300 million people have the body mass index (BMI) greater than 30 kg/m2. Obesity is the cause of many serious diseases, such as type 2 diabetes, hypertension, and non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD). Bariatric surgery is the only effective method of achieving weight loss in patients with morbid obesity. Objectives: The aim of the study was to assess the impact of bariatric surgery on non-alcoholic fatty liver disease in patients operated on due to morbid obesity. Material and Methods: We included 20 patients who were qualified for bariatric procedures based on BMI > 40 kg/ m2 or BMI > 35kg/m2 with the presence of comorbidities. The average body weight in the group was 143.85kg, with an average BMI of 49.16kg/m2. Before the procedure, we evaluated the severity of non-alcoholic fatty liver disease in each patient using the Sheriff-Saadeh ultrasound scale. We also evaluated the levels of liver enzymes. Follow-up evaluation was performed twelve months after surgery. Results: Twelve months after surgery, the average weight was 102.34 kg. The mean %WL was 33.01%, %EWL was 58.8%, and %EBMIL was 61.37%. All patients showed remission of fatty liver disease. Liver damage, evaluated with ultrasound imaging, decreased from an average of 1.85 on the Sheriff-Saadeh scale, before surgery, to 0.15 twelve months after surgery (p < 0.001). As regards liver enzymes, the level of alanine aminotransferase decreased from 64.5 (U/l) to 27.95 (U/l) (p < 0.001), and the level of aspartate aminotransferase decreased from 54.4 (U/l) to 27.2 (U/l). Conclusions: Bariatric procedures not only lead to a significant and lasting weight loss, but they also contribute to the reduction of fatty liver disease and improve liver function

Assessment of elderly patients admitted to an internal hospital department using VES-13 scale

Wstęp. Zwiększająca się liczba pacjentów geriatrycznych implikuje wdrożenie narzędzi mających na celu identyfikacje chorych zwiększonego ryzyka powikłań hospitalizacji oraz ryzyka ponownego leczenia szpitalnego. Obecnie finansowanie przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) wykonania całościowej oceny geriatrycznej uzależnione jest od uzyskania przez chorego minimum 3 punktów w skali VES-13. Uwagę zwraca jednak fakt, iż algorytm obliczania punktów w odpowiedzina pytania skali VES-13 zaproponowany przez NFZ różni się od wersji oryginalnej. Celem pracy jest porównanie wyników oceny w skali VES-13 wyliczonej zgodnie z oryginalnym protokołem z wersją zaproponowaną przez NFZ.Materiał i metody. Badaniem objęto 100 chorych powyżej 59. roku życia przyjmowanych na oddział geriatryczno-internistyczny Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. U wszystkich pacjentów przeprowadzono ocenę chorych za pomocą skali VES-13, którą następnie punktowano z zastosowaniem oryginalnej wersji oceny oraz wersji zmodyfikowanej przez NFZ. Wyniki porównano w trzech podgrupach wiekowych (60–74, 75–84, powyżej 85 lat), biorąc pod uwagę ponadto płeć, liczbę rozpoznanych chorób oraz stosowanych przewlekle leków.Wyniki. Osoby najstarsze miały znacząco wyższą średnią punktację w skali VES-13, niezależnie od stosowanego sposobu obliczeń. Liczba osób, które uzyskały 3 punkty i więcej wzrastała z wiekiem niezależnie od wersji punktacji, jednak średnia liczba punktów zawsze była wyższa w modyfikacji NFZ. Średnia punktacja dla pytań 9–13 była znacząco wyższa w oryginalnej wersji skali (3,5 ± 1,3) niż w wersji NFZ (3,0 ± 1,7). Ponad 50% pacjentów zostało zakwalifikowanych jako znacząco zagrożonych pogorszeniem sprawności funkcjonowania oraz zgonem.Wnioski. Istnieją znaczące różnice w punktacji odpowiedzi skali VES-13 wyliczanej według oryginalnej wersjii wersji zmodyfikowanej przez NFZ. Wybór modelu punktacji nie wpłynął na zmianę kwalifikacji do grupy podwyższonego ryzyka zagrożenia niepełnosprawnością.Introduction. Increasing number of geriatric patients implicates usage of screening tools for identify patients atrisk of adverse consequences of hospitalization and risk of rehospitalization. Nowadays in Poland National Health Fund (NFZ) finances comprehensive geriatric assessment provided that score in VES-13 scale is achieved 3 pointsor more. Scoring in original version of VES-13 differs from modification made by NFZ. The aim of the work was to compare scores in VES-13 scale received in original protocol to modification by NFZ.Material and methods. To the study were enrolled the group of 100 patients, over 59 years old, admitted togeriatric ward in the Krakow University Hospital. All patients underwent assessment with usage of VES-13 scale. Score was count according to original protocol and modification by NFZ. Results were comparing in three age subgroups (60–74, 75–84, &gt; 85 years). In consideration were taken also gender, amount of diseases and amountof taking medications.Results. The oldest patients had substantially higher mean VES-13 score in both types of scoring. Amount ofpeople with result more than 3 points was increasing with age of patients independently of type of scoring. Mean amount of points was always higher in NFZ modification. Mean result for questions 9–13 was relevant higher inoriginal scoring (3.5 ± 1.3) in comparison to NFZ modification (3.0 ± 1.7). Over 50% of patents were classed as endangered by functional decline and death.Conclusion. There are significant differences between scoring of original version of VES-13 and modification made by NFZ. Choice of score have no influence on qualification to group of higher decline risk